Świadectwa energetyczne budynków prezentacja.pdf

(2657 KB) Pobierz
Microsoft PowerPoint - Świadectwa energetyczne budynków
Zawartość:
1. Wprowadzenie
2. Podstawy prawne
3. Polskie Normy
4. Charakterystyka energetyczna
budynku
Świadectwa
energetyczne budynków.
Jacek Miklas
Grudzień, 2008r.
81253643.010.png 81253643.011.png 81253643.012.png
Wprowadzenie.
1
Od połowy XX wieku obserwowane jest podwyższenie średniej temperatury atmosfery
przy powierzchni ziemi i oceanów. Średni wzrost temperatury Ziemi w ostatnich stu
latach wyniósł około 0,75 o C. Rekonstrukcja klimatu wykazała, że przed XX – wiecznym
ociepleniem temperatura na Ziemi była stosunkowo stabilna na przestrzeni około 2000
lat.
Wyjątkiem zakłócającym tę
regułę było jedynie
średniowieczne optimum
klimatyczne, które miało
miejsce w latach 800 – 1300
n.e. i następująca tuż po nim
mała epoka lodowcowa,
będąca ostatnim chłodnym
okresem holocenu. Zjawiska te
nie miały jednak zasięgu
globalnego, lecz koncentrowały
się w rejonie Europy i Ameryki
Północnej.
81253643.013.png 81253643.001.png
Wprowadzenie.
1
Prowadzone od 1979 roku satelitarne pomiary temperatury pokazują, że wzrost
temperatury wynosi 0,12 - 0,22°C na 10 lat. Szacuje się, że do 2100 roku temperatura
wzrośnie o 1,8 do 4 o C. Nawet jeżeli wzrost wyniesie tylko 1,8 o C będzie większy
niż kiedykolwiek w ciągu ostatnich 10 000 lat.
Przyczyną wzrostu średniej temperatury atmosfery – globalnego ocieplenia – są
czynniki naturalne (wzrost aktywności słońca, wulkany) i antropogeniczne. Przy czym
wpływ tych ostatnich, jest bezsprzeczny i zdecydowany. Wiąże się on z koncentracją
gazów cieplarnianych wywołujących efekt cieplarniany.
Efekt cieplarniany jest zjawiskiem
kształtującym warunki życia na
Ziemi, gdyby nie występował
średnia temperatura wynosiłaby
-19 o C.
Jednak wzrost jego udziału
konsekwentnie przyczynia się do
zmian klimatycznych, intensyfikując
ekstremalne zjawiska pogodowe,
powodując regresję lodowców, czy
też zwiększenie zasięgu
rezerwuaru chorób zakaźnych.
81253643.002.png 81253643.003.png
Wprowadzenie.
1
W 1979 r. odbyła się Pierwsza Światowa Konferencji Klimatyczna , na której
określono zmiany klimatu jako pilny problem światowy. Wydano deklarację wzywającą
rządy do przygotowania się na potencjalne zagrożenia klimatyczne i zabezpieczenia się
przed nimi.
5 maja 1992 roku w Rio de Janeiro , podczas Konferencji
Narodów Zjednoczonych na temat Środowiska i Rozwoju
zwanej potocznie „Szczytem Ziemi” 154 państwa podpisały
„Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie
zmian klimatu ” (United Nations Framework Convention on
Climate Change – UNFCCC lub FCCC).
Traktat w swej treści nie zawiera wiążących nakazów
dotyczących ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Jego
uzupełnienie stanowią protokoły, będące następstwem
odbywających się co roku konferencji stron traktatu
(Conferences of the Parties), z których najistotniejszy jest
protokół z Kioto z 1997 roku (COP 3).
81253643.004.png 81253643.005.png 81253643.006.png
Wprowadzenie.
1
Protokół z Kioto. (COP3 – 11
grudnia 1997r.)
Na mocy zawartych postanowień,
kraje które podpisały protokół z
Kioto, zobowiązały się do redukcji
antropogenicznej emisji gazów
cieplarnianych wyrażonej w
równoważniku dwutlenku węgla w
okresie rozliczeniowym (2008 -
2012). Natomiast w przypadku
niedoboru bądź nadwyżki emisji
tych gazów, zobowiązały się do
„wymiany handlowej” polegającą
na kupnie lub sprzedaży limitów
do innych krajów.
Wynikające dla Polski
zobowiązanie to redukcja emisji
gazów cieplarnianych o 6% w
latach 2008 – 2012 w stosunku do
roku 1998, co stanowi 531
milionów ton CO 2 e (ekwiwalentnego).
Zmiany gospodarcze w Polsce w
latach 1998 – 2000 wywołały
spadek emisji o 40% w stosunku
do roku 1998.
81253643.007.png 81253643.008.png 81253643.009.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin