Tomasz Otłowski - Afganistan A.D. 2008 - misja NATO na rozdrożu.pdf - Terroryzm - drBrennan

psz.pl - Portal Spraw Zagranicznych

Tomasz Otłowski: Afganistan A.D. 2008 - misja NATO na rozdro¿u

Autor: Tomasz Otłowski, Fundacja Amicus Europae

27.08.2008.

Dramat, który rozegrał siê na drodze w prowincji Ghazni, wywołał szok i zdziwienie w polskich

mediach. Zaskoczenie jest jednak jak najbardziej niesłuszne, bowiem sytuacja operacyjna i

strategiczna w Afganistanie ulega systematycznie pogorszeniu ju¿ od wielu miesiêcy.

¦mieræ trzech ¿ołnierzy Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie, poległych w dniu

20 sierpnia br., ponownie zwróciła uwagê naszej opinii publicznej na misjê Sił Zbrojnych RP w

tym odległym zak±tku ¶wiata. Dramat, który rozegrał siê na drodze w prowincji Ghazni,

wywołał szok i zdziwienie w polskich mediach, skupionych od pewnego czasu wył±cznie na

konflikcie gruziñsko-rosyjskim i kwestii amerykañskiej tarczy antyrakietowej. Zaskoczenie jest

jednak jak najbardziej niesłuszne, bowiem sytuacja operacyjna i strategiczna w Afganistanie

ulega systematycznie pogorszeniu ju¿ od wielu miesiêcy.

Zarys aktualnej sytuacji w Afganistanie

W styczniu br. Fundacja ,,Amicus Europae'' opublikowała analizê (1), w której przedstawiono

zasadnicze operacyjne i strategiczne uwarunkowania ówczesnej sytuacji w Afganistanie wraz z

perspektywami jej rozwoju w najbli¿szej przyszło¶ci. W opracowaniu tym wskazano m.in., ¿e

Sojusz Północnoatlantycki - ponosz±cy dzi¶ faktycznie pełn± i wył±czn± odpowiedzialno¶æ

polityczn± oraz militarn± za powodzenie kampanii afgañskiej - nie bêdzie w stanie odnie¶æ

operacyjnego i strategicznego sukcesu w Afganistanie bez znacz±cego zintensyfikowania

wysiłku wojskowego przez swych członków. Chodzi tu przy tym nie tylko o zwiêkszenie

ogólnej liczby ¿ołnierzy ISAF w Afganistanie (obecnie - ok. 53 tys.), ale te¿ o zmianê podej¶cia

wielu kluczowych Aliantów do ich roli i zadañ w misji ISAF. (2) W styczniowej analizie Fundacji

Amicus Europae przewidywano równie¿, ¿e Talibowie i rosn±ca w siłê Al-Kaida podejm± w

Afganistanie w okresie wiosenno-letnim intensywne działania bojowe przeciwko siłom

rz±dowym i ISAF, unikaj±c jednocze¶nie powtórzenia błêdów operacyjnych z roku 2006 i

2007. (3)

Dzi¶ widaæ ju¿, ¿e prognozy te w pełni siê sprawdziły. Zwłaszcza sierpieñ br. przyniósł

dramatyczn± eskalacjê ataków i zamachów na siły koalicji afgañskiej - według ocen

dowództwa ISAF, obecna ,,agresywno¶æ'' Talibów i Al-Kaidy nie ma sobie równej w całej

kilkuletniej historii zaanga¿owania NATO w Afganistanie. (4) Tylko w ci±gu trzech dni -

pomiêdzy 18 a 21 sierpnia br. - siły ISAF straciły a¿ szesnastu poległych ¿ołnierzy (dziesiêciu

Francuzów, trzech Polaków i trzech Kanadyjczyków).(5) W ujêciu tygodniowym, to najwiêksze

tempo strat bojowych sił miêdzynarodowych w Afganistanie od pocz±tku operacji ISAF. (6)

Zmianie uległa tak¿e taktyka sił antykoalicyjnych: o ile w poprzednich latach Talibowie d±¿yli

za wszelk± cenê do przejêcia i utrzymania kontroli nad danym terytorium, jako atrybutu

własnej siły i skuteczno¶ci, (7) to obecnie preferuj± działania typowo partyzanckie

(atakowanie z zasadzki i szybki odskok, podkładanie przydro¿nych bomb-pułapek itp.) oraz

terrorystyczne (w tym zwłaszcza zamachy samobójcze). (8) Taktyka taka stosowana jest od

kilku lat w Iraku przez tamtejsze zbrojne podziemie, gdzie okazała siê niezwykle skuteczn± i

jako taka przeniesiona została w ub. roku do Afganistanu. Działania prowadzone na ,,modłê

irack±'' zaczynaj± obecnie dominowaæ w operacjach afgañskich sił antyrz±dowych. Szczególnie

czêsto stosowana jest przy tym ,,ulubiona'' taktyka Al-Kaidy: kombinowane operacje

content/view/13011/

Utworzono 9 January, 2010, 20:42

psz.pl - Portal Spraw Zagranicznych

partyzancko-terrorystyczne, gdzie w ramach jednej akcji bojowej ł±czy siê elementy typowo

terrorystyczne (zamach samobójczy) z klasycznymi metodami partyzanckimi. (9) Nie zmienia

to przy tym faktu, ¿e ogólny wzrost skuteczno¶ci i liczebno¶ci struktur Talibów i Al-Kaidy i tak

przekłada siê na zwiêkszenie odsetka terytorium Afganistanu kontrolowanego niepodzielnie

przez opozycjê wobec władz w Kabulu. (10)

Liczba ataków i zamachów w okresie styczeñ-lipiec 2008 roku wzrosła, w porównaniu z

analogicznym okresem roku ubiegłego, o ponad 50%, podobnie jak liczba ofiar (zarówno

w¶ród cywilów, jak i ¿ołnierzy koalicji, wliczaj±c w to afgañskie siły bezpieczeñstwa). (11) Ten

wzrost tempa działañ operacyjnych sił talibskich, wraz z zauwa¿aln± popraw± stanu ich

wyszkolenia i sprawno¶ci bojowej, s± najlepszymi dowodami na ogólne umocnienie ruchu

oporu w Afganistanie. Proces ten, sygnalizowany ju¿ wcze¶niej w styczniu tego roku, nie tylko

nie został zahamowany przez działania sił miêdzynarodowych i polityczne wysiłki społeczno¶ci

miêdzynarodowej, lecz przeciwnie - ulega przyspieszeniu. (12)

Umo¿liwia to Talibom przenoszenie wysiłku zbrojnego z peryferiów kraju do regionów

centralnych, w tym zwłaszcza prowincji stołecznej oraz samego Kabulu. Spektakularne ataki

sił antyrz±dowych przeprowadzone na ulicach afgañskiej stolicy - szczególnie zamach na

prezydenta Hamida Karzaja w kwietniu br. podczas obchodów ¶wiêta pañstwowego - oprócz

rzeczywistego wymiaru operacyjno-militarnego maj± tak¿e równie wa¿ny (o ile wrêcz nie

wa¿niejszy) wymiar propagandowy i psychologiczny. Dziêki temu umacnia siê w ¶wiatowej

opinii publicznej przekonanie, ¿e wojna w Afganistanie ,,jest nie do wygrania''. Wskazuje siê

przy tym, ¿e choæ w szczytowym momencie swej interwencji w tym kraju Sowieci dysponowali

kontyngentem w sile ok. 120 tys. ¿ołnierzy, absolutnie przy tym nie zwi±zanych ¿adnymi

restrykcyjnymi ROE, to i tak zmuszeni zostali po dziesiêciu latach do wycofania siê.(13)

Sprawdziły siê tak¿e wcze¶niejsze obawy, ¿e wzrost aktywno¶ci bojowej Talibów i wynikaj±ce

st±d pogorszenie ogólnych kondycji bezpieczeñstwa wewnêtrznego w Afganistanie wpłyn±

negatywnie na poziom miêdzynarodowej pomocy humanitarnej i zakres programów

modernizacyjnych i odbudowy dla tego kraju. (14) To z kolei w coraz wyra¼niejszy sposób

przekłada siê na spadek poparcia społeczeñstwa afgañskiego nie tylko dla sił

miêdzynarodowych, ale przede wszystkim dla rz±du prezydenta Hamida Karzaja.

Potwierdziły siê tak¿e scenariusze dotycz±ce negatywnego wpływu sytuacji w s±siednim

Pakistanie na wydarzenia w Afganistanie. Chaos polityczny, jaki panuje od kilkunastu miesiêcy

w Pakistanie, sprzyja umacnianiu pozycji Talibów na faktycznie bezpañskim pograniczu

afgañsko-pakistañskim. (15) Oprócz wzmacniania swej pozycji wzglêdem władz w Kabulu,

Talibowie coraz intensywniej d±¿± równie¿ do uzyskania silnej pozycji w samym Pakistanie.

Jednym ze ¶rodków stosowanych w tym celu jest intensyfikacja zamachów terrorystycznych,

wymierzonych w aktualny re¿im w Islamabadzie. Kampanii terroru Talibów i Al-Kaidy w

Pakistanie nie przerwała nawet decyzja prezydenta Perveza Musharaffa o rezygnacji z

zajmowanego stanowiska. (16) Co wiêcej, nale¿y siê obawiaæ, ¿e odej¶cie Musharaffa -

polityka w istocie umiarkowanego i skłonnego do współpracy z Zachodem - mo¿e doprowadziæ

do gwałtownego wzrostu siły Talibów i Al-Kaidy w całym regionie Azji Południowej. (17)

Perspektywy

Nale¿y zakładaæ, ¿e w najbli¿szej przyszło¶ci (horyzont czasowy kilku miesiêcy) nie ma szans

na ustabilizowanie sytuacji w Afganistanie, o ile nie zaistniej± radykalne zmiany w polityce

pañstw NATO.

Co gorsza, postêpuj±ca destabilizacja Pakistanu mo¿e tylko zwiêkszaæ aktywno¶æ Talibów w

Afganistanie, sprzyjaj±c intensyfikacji ich działañ bojowych zwłaszcza we wschodnich i

centralnych regionach tego kraju. Dzi¶ wyra¼nie widaæ, jak bardzo m¶ci siê zachowawcza

content/view/13011/

Utworzono 9 January, 2010, 20:42

psz.pl - Portal Spraw Zagranicznych

polityka liderów pañstw członkowskich Sojuszu, a zwłaszcza Stanów Zjednoczonych, w kwestii

podjêcia decyzji o uderzeniu - nawet jednostronnym (a wiêc bez akceptacji/udziału

Islamabadu) - na schronienia i bazy Talibów oraz Al-Kaidy po pakistañskiej stronie granicy.

Krok taki, choæ obarczony powa¿nym ryzykiem krótkotrwałej destabilizacji sytuacji w

Pakistanie i w regionie, miałby jednak du¿e szanse na choæby czasowe zmniejszenie

aktywno¶ci zbrojnego podziemia w Afganistanie, co mogłoby pozwoliæ siłom

miêdzynarodowym i organizacjom pomocowym na ,,złapanie drugiego oddechu''. Teraz, w

¶wietle ostatnich wydarzeñ w Pakistanie, sytuacja w Afganistanie mo¿e ju¿ tylko siê

pogarszaæ, a ew. podjêcie przez ISAF działañ zbrojnych po pakistañskiej stronie granicy mieæ

bêdzie o wiele bardziej negatywne nastêpstwa, ni¿ jeszcze kilka miesiêcy temu. Na sytuacjê

operacyjn± i strategiczn± sił ISAF w Afganistanie w najbli¿szych miesi±cach bêd± mieæ istotny

wpływ tak¿e inne aspekty, pozornie odległe od konfliktu afgañskiego. W¶ród nich nale¿y

wymieniæ zwłaszcza postêpuj±ce gwałtownie ochłodzenie relacji miêdzy USA i NATO a Rosj±

na tle wojny w Gruzji oraz rozwój sytuacji wokół Iranu.

Ten pierwszy aspekt, zwłaszcza wobec ogłoszonej niedawno decyzji Moskwy o zawieszeniu

współpracy z Sojuszem Północnoatlantyckim,(18) mo¿e przeło¿yæ siê na pojawienie siê

pewnych utrudnieñ logistycznych dla utrzymywania sprawno¶ci i gotowo¶ci bojowej sił ISAF w

Afganistanie. (19) Zaostrzaj±ca siê rywalizacja geopolityczna Rosji z Zachodem - oznaczaj±ca

faktyczny koniec niemal 20-letniego okresu zbli¿enia miêdzy USA i jego sojusznikami a

Moskw±, bêd±cego jednak raczej swoistym detente, a nie now± jako¶ci± - mo¿e przynie¶æ

tak¿e o wiele dalej id±ce skutki, ni¿ tylko utrudnienia logistyczne dla ISAF. Powrót do

otwartego traktowania NATO w kategoriach geopolitycznego rywala mo¿e bowiem oznaczaæ,

¿e Rosji nie bêdzie ju¿ dłu¿ej zale¿eæ na ustabilizowaniu Afganistanu, uznawanego przez

Moskwê za czê¶æ tradycyjnej rosyjskiej strefy wpływów. W takiej sytuacji, z perspektywy Rosji

bardziej korzystne stanie siê długotrwałe ,,uwi±zanie'' NATO w Afganistanie w celu

wyczerpania zasobów politycznych, ekonomicznych i militarnych Sojuszu, ni¿ ustabilizowanie

sytuacji w pobli¿u swych południowych granic. Istnieje powa¿ne ryzyko, ¿e ostateczne

przyjêcie przez Rosjê zimnowojennej percepcji rzeczywisto¶ci miêdzynarodowej zmieni

operacjê NATO w Afganistanie w jedn± z osławionych ,,proxy wars'' - konfliktów toczonych

po¶rednio przez mocarstwa na peryferiach ich stref wpływów.

Z kolei kwestia sytuacji wokół Iranu, w tym zwłaszcza d±¿enie Waszyngtonu do nało¿enia na

ten kraj kolejnych sankcji ONZ w zwi±zku z nieprzestrzeganiem przez Teheran ¿±dañ

społeczno¶ci miêdzynarodowej odno¶nie irañskiego programu nuklearnego, mo¿e mieæ

bezpo¶redni wpływ na zwiêkszenie aktywno¶ci antykoalicyjnej w Afganistanie. (20) W tym

kontek¶cie nale¿y siê zwłaszcza obawiaæ, ¿e do Afganistanu dotr± osławione przydro¿ne

,,bomby kumulacyjne'', siej±ce w Iraku postrach w¶ród sił koalicji. (21) Stabilizacji

Afganistanu nie bêdzie te¿ sprzyjaæ zauwa¿alne w ostatnich miesi±cach ogólne umocnienie

globalnego ruchu radykałów islamskich, odnosz±cych siê w swej działalno¶ci i ideologii do Al-

Kaidy Osamy bin Ladena. Wzrost aktywno¶ci islamistów, odnotowywany nie tylko w

najbli¿szym s±siedztwie Afganistanu (Pakistan, Indie, chiñska prowincja Xinjiang), ale te¿ w

Afryce Północnej (Algieria) czy na Bliskim Wschodzie (Liban, Irak, Jemen) dowodzi, ¿e

islamski terroryzm prze¿ywa dzi¶ kolejny okres prosperity. Talibowie i grupy Al-Kaidy w

Afganistanie (a tak¿e w Pakistanie) mog± tym samym liczyæ na zwiêkszenie napływu

ochotników, funduszy i ¶rodków materiałowych, niezbêdnych dla dalszego prowadzenia wojny.

Podsumowanie i wnioski

Pañstwa NATO staj± obecnie przed powa¿nym wyzwaniem: jak zapobiec dalszemu

pogorszeniu sytuacji w Afganistanie, którego bezpo¶rednim efektem mogłaby byæ

kompromituj±ca pora¿ka Sojuszu i wystawienie na szwank jego reputacji?

Jak wskazano pół roku temu, w pierwszym rzêdzie niezbêdne jest znacz±ce zwiêkszenie

liczebno¶ci sił alianckich w Afganistanie. Znacz±ce, to znaczy pozwalaj±ce nie tylko na

prowadzenie działañ defensywnych, ale przede wszystkim na podjêcie efektywnych operacji

content/view/13011/

Utworzono 9 January, 2010, 20:42

psz.pl - Portal Spraw Zagranicznych

ofensywnych, tak¿e - o ile zajdzie taka konieczno¶æ - na terytorium Pakistanu. Strategia

czasowego wzmocnienia kontyngentu (the surge), zastosowana przez Amerykanów w Iraku na

przełomie lat 2006 i 2007, pozwoliła na relatywnie szybkie zdławienie partyzantki w

najwa¿niejszych punktach tego kraju (w tym w stolicy). Poł±czona z wci±gniêciem do

głównego nurtu politycznego czê¶ci dotychczasowych sunnickich ugrupowañ opozycyjnych -

dała efekty w postaci zmniejszenia skali przemocy w Iraku.(22) Oczywi¶cie, sytuacja w Iraku

w roku 2006 znacznie ró¿niła siê od dzisiejszej sytuacji w Afganistanie; zasadniczym

elementem umo¿liwiaj±cym sukces operacji surge w Iraku była relatywnie dobra kondycja i

du¿a liczebno¶æ irackiej armii i sił bezpieczeñstwa. W Afganistanie wiêkszo¶æ działañ,

maj±cych na celu ,,złamanie krêgosłupa'' sił antyrz±dowych, musiałaby byæ podjêta przez

ISAF i USA.

Obni¿enie tempa działañ operacyjnych sił antykoalicyjnych w Afganistanie jest niezbêdne

równie¿ dla zapobie¿enia katastrofie humanitarnej, która mo¿e zaistnieæ ju¿ w perspektywie

dwóch - trzech miesiêcy, wraz z nastaniem zimy. Katastrofa taka, umiejêtnie wykorzystana

propagandowo i medialnie przez Talibów, stanowiłaby w zasadzie przypieczêtowanie

ostatecznej klêski Zachodu w walce o ,,serca i umysły'' Afgañczyków.

Efektywno¶æ działania ISAF w Afganistanie znacznie poprawiłoby tak¿e odej¶cie od

restrykcyjnych ROE, stosowanych przez wiele kontyngentów narodowych. W chwili obecnej

główny ciê¿ar operacji o ofensywnym charakterze spoczywa na barkach Amerykanów,

Kanadyjczyków, Brytyjczyków, Holendrów i Polaków. Sytuacja taka nie mo¿e trwaæ jednak w

nieskoñczono¶æ - stawk± jest bowiem wiarygodno¶æ i skuteczno¶æ NATO, a wiêc w istocie jego

przyszło¶æ.

Skuteczno¶æ działania sił miêdzynarodowych w Afganistanie z pewno¶ci± zwiêkszyłoby

powołanie jednego wspólnego, centralnego dowództwa sojuszniczego. Docelowo, dowództwu

temu mogłyby te¿ podlegaæ rz±dowe siły afgañskie. Powołanie takiej struktury sztabowej

zniwelowałoby obecne zawirowania (a czêsto wrêcz chaos), panuj±ce pomiêdzy ISAF,

amerykañskimi dowództwami w ramach operacji ,,Enduring Freedom'', a armi± afgañsk±. (23)

Sojusznicy wci±¿ nie wypracowali spójnej strategii swej misji w Afganistanie. Kluczow± jest tu

odpowied¼ na pytanie o polityczno-strategiczny cel operacji afgañskiej i okre¶lenie warunków,

wyznaczaj±cych jego osi±gniêcie. Czy celem tym jest całkowite militarne rozbicie Talibów i

ustabilizowanie sytuacji w kraju, czy te¿ ,,jedynie'' maksymalne osłabienie ich ruchu i

ewentualne podjêcie z nimi negocjacji z pozycji siły, w celu wypracowania jakiego¶

kompromisowego rozwi±zania politycznego? Doniesienia sprzed kilku miesiêcy sugeruj±, ¿e

przynajmniej czê¶æ Sojuszników skłaniała siê ku temu drugiemu rozwi±zaniu; w podobnym

kierunku zdawały siê i¶æ działania władz w Kabulu. (24)

W tym miejscu warto jednak zwróciæ uwagê, ¿e strategia ró¿nicowania ruchu Talibów na

,,złych'' i ,,dobrych'' oraz poszukiwanie w¶ród ich liderów osób umiarkowanych, skłonnych do

kompromisu, było od ponad roku podstaw± polityki władz w Islamabadzie wobec ugrupowañ

talibskich. (25) Obecne wydarzenia w Pakistanie sugeruj±, ¿e strategia ta zakoñczyła siê

jednak całkowitym fiaskiem. Co wiêcej, ideologiczne i polityczne zało¿enia Talibów, blisko

powi±zanych z central± ,,starej'' Al-Kaidy (Osama bin Laden i jego najbli¿si współpracownicy),

wskazuj±, ¿e ruch ten nie bêdzie zapewne skłonny do wchodzenia w jakiekolwiek układy i

kompromisy z NATO czy USA. Zachód postrzegany jest przez radykalnych islamistów jako

¶miertelny wróg, nie tylko w kategoriach politycznych (co jeszcze dawałoby jakie¶ szanse na

porozumienie), ale wrêcz w kategoriach religijnych (teologicznych) i ideologiczno-

filozoficznych. Taka optyka skutecznie wyklucza szanse na jakiekolwiek polityczne

kompromisy. (26)

Rekomendacje dla Polski

content/view/13011/

Utworzono 9 January, 2010, 20:42

psz.pl - Portal Spraw Zagranicznych

Władze RP musz± jak najpilniej wdro¿yæ szeroko zakrojon± kampaniê informacyjn±,

wyja¶niaj±c± społeczeñstwu strategiczne i geopolityczne przyczyny polskiej obecno¶ci

wojskowej w Afganistanie. Obecny całkowity brak takiej kampanii mo¿e przyczyniæ siê, w

perspektywie nieuchronnych strat osobowych PKW-Afganistan, do załamania siê poparcia

społecznego dla misji afgañskiej, tak jak to miało miejsce w przypadku operacji w Iraku.

Jednym z wa¿niejszych elementów takiej kampanii powinno byæ precyzyjne wyja¶nienie opinii

publicznej faktycznego charakteru polskiej misji w Afganistanie, z wyra¼nym zaznaczeniem, ¿e

nasza obecno¶æ w ISAF ma stricte bojowy wymiar, nie za¶ stabilizacyjny czy szkoleniowy.

Wydaje siê, zwłaszcza po sprawie Nanghar Khel, ¿e do polskiego społeczeñstwa docieraj± w

tej materii sprzeczne sygnały.(27)

Nale¿y przygotowywaæ opiniê publiczn± w Polsce na dalsze ofiary w¶ród ¿ołnierzy polskich

słu¿±cych w Afganistanie. Bazuj±c na do¶wiadczeniach z pierwszych dwóch lat (2003-2004)

operacji w Iraku oraz uwzglêdniaj±c aktualny rozwój sytuacji w Afganistanie, mo¿na

przypuszczaæ, ¿e ¶redni poziom strat sił PKW mo¿e w najbli¿szych miesi±cach siêgaæ 1-2

zabitych na miesi±c.

Niezbêdne jest dalsze zwiêkszanie liczebno¶ci ciê¿kiego sprzêtu bojowego na wyposa¿eniu

PKW, w tym zwłaszcza ,,Rosomaków'' i ¶migłowców uderzeniowych. Nale¿y jednak mieæ na

uwadze, ¿e w ew. przypadku masowego zastosowania przez Talibów ,,bomb kumulacyjnych'',

posiadane przez polskich ¿ołnierzy pojazdy pancerne nie spełni± pokładanych w nich nadziei.

Konieczne jest tak¿e doposa¿enie oddziałów PKW w uzbrojenie zwiêkszaj±ce defensywny

potencjał bojowy naszych baz. Ostatnie doniesienia z Afganistanu wskazuj± bowiem, ¿e

Talibowie coraz czê¶ciej podejmuj± bezpo¶rednie ataki na bazy i umocnione punkty oporu sił

koalicyjnych.

Przypisy

(1) Tomasz Otłowski ,,Operacja NATO w Afganistanie: na drodze do klêski?'', ,,Biuletyn

OPINIE'' nr 2/2008, Fundacja Amicus Europae, styczeñ 2008 roku.

(2) Obecnie wiele kontyngentów narodowych pañstw NATO, pomimo obiektywnie du¿ej siły

bojowej (mierzonej liczb± ¿ołnierzy i sprzêtu), ma faktycznie zwi±zane rêce przez niezwykle

restrykcyjne ROE.

(3) Podczas swej pierwszej du¿ej ofensywy letniej w roku 2006 Talibowie preferowali

operowanie w du¿ych, zwartych grupach bojowych, wra¿liwych na działania alianckiego

lotnictwa. Straty, poniesione przez Talibów w wyniku stosowania przez nich takiej taktyki,

ocenia siê na 2-3 tysi±ce zabitych bojowników. (za: ,,Operation Enduring Freedom'' w:

GlobalSecurity.org).

(4) Alastair Leithead “Taliban grow more brazen'', “BBC News'', 20 sierpnia 2008

roku.

5) Konwój francuski wpadł w zasadzkê w dniu 18 sierpnia br. w stołecznej prowincji Kabul, ok.

50 km od afgañskiej stolicy (,,Taleban kill 10 french troops in Afghanistan'', Reuters, 19

sierpnia 2008 roku). Z kolei w dniu 20 sierpnia br. (a wiêc tego samego dnia, co Polacy zabici

w Ghazni) trzej ¿ołnierze Kanadyjscy polegli w wybuchu miny pod ich pojazdem podczas

patrolu w prowincji Kandahar na południu Afganistanu (,,Six dead in fresh Afghan attack'',

BBC News, 21 sierpnia 2008 roku).

(6) GlobalSecurity.org

(7) T. Otłowski, op. cit.;

content/view/13011/

Utworzono 9 January, 2010, 20:42

Tomasz Otłowski - Afganistan A.D. 2008 - misja NATO na rozdrożu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: