kodeks_etyki_reklamy.pdf

KODEKS ETYKI

REKLAMY

Warszawa, 12 kwietnia 2006

I. POSTANOWIENIA OGÓLNE

Art. 1

1. Niniejszy Kodeks Etyki Reklamy, zwany dalej „Kodeksem”, stanowi zbiór zasad, jakimi

powinni kierować się przedsiębiorcy, w tym zwłaszcza reklamodawcy oraz inne osoby

prawne, fizyczne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, zajmujące się

działalnością w zakresie reklamy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Kodeks nie stanowi zbioru norm zastępujących bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa, a

jedynie zawiera zbiór zasad nakładających na podmioty nim objęte dodatkowe ograniczenia,

niezależnie od obowiązujących przepisów prawa.

Art. 2

1. Działania objęte postanowieniami Kodeksu będą wykonywane z należytą starannością,

zgodnie z dobrymi obyczajami, prowadzone w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz

zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

2. Strony umów dotyczących reklamy mogą układać wzajemne stosunki prawne według swego

uznania, z zastrzeżeniem, że ich treść jest zgodna z Kodeksem.

II. DEFINICJE

Art. 3

Użyte w Kodeksie określenia mają poniższe znaczenie:

a) reklama – przekaz zawierający w szczególności informację lub wypowiedź, zwłaszcza

odpłatny lub za wynagrodzeniem w innej formie, towarzyszący czyjejkolwiek działalności,

mający na celu zwiększenie zbytu produktów, inną formę korzystania z nich lub osiągnięcie

innego efektu, które są pożądane przez reklamodawcę. Do reklamy zalicza się również

promocję sprzedaży, oferty kierowane do odbiorców za pomocą marketingu bezpośredniego

lub sponsoring.

Dla uniknięcia wątpliwości, reklamą w rozumieniu Kodeksu nie jest:

(1) przekaz mający na celu propagowanie pożądanych społecznie zachowań, jeżeli nie jest

jednocześnie związany z promocją reklamodawcy, przedmiotu jego działalności, jego

produktu lub produktów pozostających w jego dyspozycji;

(2) przekaz będący elementem kampanii wyborczej lub referendalnej, w tym również przekaz

o treści propagującej określone zachowanie odbiorców w wyborach lub referendum;

(3) przekaz, także publiczny, pochodzący od podmiotu (np. spółki kapitałowej, fundacji),

wymagany obowiązującymi przepisami prawa lub skierowany do jego organów, udziałowców

lub potencjalnych udziałowców, w szczególności w zakresie obejmującym stan faktyczny,

prawny, finansowy, a także w zakresie informacji dotyczących akcji i innych papierów

wartościowych, kwitów depozytowych, znaków legitymacyjnych lub innych jednostek

udziałowych (uczestnictwa) w odniesieniu do: (i) tego podmiotu, (ii) podmiotów z nim

powiązanych bezpośrednio lub pośrednio.

Powyższe zasady stosuje się przy wykładni postanowień Kodeksu, w tym także regulujących

zasady promocji sprzedaży, marketingu bezpośredniego, sponsoringu oraz w odniesieniu do

relacji z odbiorcami i beneficjentami;

b) reklama porównawcza lub reklama o charakterze porównawczym – reklama, która

umożliwia rozpoznanie konkurenta lub jego produktów, lub produktów pozostających w jego

dyspozycji w celu promowania innego podmiotu, lub jego produktów, lub produktów

pozostających w jego dyspozycji;

c) sponsoring – rodzaj reklamy powstałej w wyniku porozumienia, przez które sponsor

z korzyścią dla siebie oraz podmiotu sponsorowanego, zapewnia, na podstawie umowy,

jakiekolwiek wsparcie albo współwsparcie w celu zapewnienia pozytywnego powiązania

między wizerunkiem sponsora, jego markami i innymi oznaczeniami identyfikującymi go oraz

produktami a sponsorowanym wydarzeniem, działalnością, produktem lub określonym

podmiotem; w rozumieniu Kodeksu nie jest sponsoringiem patronat medialny, jeżeli ogranicza

się on wyłącznie do informacji o danym wydarzeniu;

d) produkt podlegający reklamie, w tym również promocji sprzedaży, sponsoringowi lub

marketingowi bezpośredniemu, przedmiot reklamy, w tym w szczególności efekt działalności

twórczej, wytwórczej, handlowej oraz usługowej;

e) odbiorca – podmiot, który ma możliwość zapoznania się z reklamą;

f) beneficjent – odbiorca, do którego kierowana jest dana reklama i który jest potencjalnym

nabywcą produktu, albo odbiorca, który nabył produkt po zapoznaniu się z reklamą;

g) reklamodawca – podmiot, który zwłaszcza odpłatnie lub za wynagrodzeniem w innej formie,

zlecił do wykonania reklamę z przeznaczeniem do dystrybucji, a przekaz reklamowy dotyczy

tego podmiotu, lub jego działalności, lub jego produktu, lub produktu pozostającego w jego

dyspozycji;

h) promujący – podmiot, który w imieniu własnym lub działając w imieniu reklamodawcy

organizuje realizację reklamy, w tym w szczególności: kampanię reklamową, promocję

sprzedaży, sponsoring lub kampanię z wykorzystaniem marketingu bezpośredniego. Dla

uniknięcia wątpliwości, jeżeli promujący działa w imieniu własnym, jest jednocześnie

reklamodawcą w rozumieniu Kodeksu;

i) pośrednik – podmiot uczestniczący w procesie dystrybucji lub sprzedaży produktów pomiędzy

reklamodawcą a beneficjentem;

j) środki przekazu – podmioty, które świadczą – odpłatnie lub nieodpłatnie – usługę dystrybucji

reklam(-y) przy użyciu jakiejkolwiek techniki rozpowszechniania, w tym szczególnie poprzez

publikację, emisję za pomocą wizji lub fonii, ekspozycję lub wykorzystując środki stosowane

przy marketingu bezpośrednim;

k) połączenie specjalne – telefoniczne/faksowe połączenie lub przesłanie wiadomości

tekstowej/multimedialnej, którego koszt jest inny niż wynika to z normalnej taryfy

telefonicznej, obowiązującej przy połączeniach typowych;

l) lista preferencji – lista konsumentów, którzy wyrazili sprzeciw wobec otrzymywania

adresowanych przekazów reklamowych (np. tzw. „Lista Robinsona”);

ł) dzieci – osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, a tym samym nie mają zdolności do

czynności prawnych;

m) młodzież – osoby, które ukończyły lat 13, ale nie ukończyły lat 18.

n) dane – użyte w reklamie wyniki badań, wyniki sprzedaży oraz wszelkie inne dane statystyczne

o) Związek Stowarzyszeń Rada Reklamy – związek stowarzyszeń w rozumieniu ustawy Prawo

o Stowarzyszeniach (Dz. U. 1989r. Nr 20 poz. 104 z późniejszymi zmianami) z siedzibą w

Warszawie.

III. PODSTAWOWE ZASADY REKLAMY

Art. 4

Reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę,

przekonania religijne, płeć lub narodowość.

Art. 5

Reklamy nie mogą zawierać elementów, które zachęcają do aktów przemocy.

Art. 6

Bez uzasadnionej konieczności powodowanej np. względami społecznymi i profilaktyką,

reklamy nie mogą motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych,

wywoływanie lęku lub poczucia strachu.

Art.7

Reklama nie może być realizowana w sposób, który naraziłby na uszczerbek obiekty o znaczeniu

historycznym lub artystycznym.

Art. 8

Reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku

doświadczenia lub wiedzy.

Art. 9

Reklamodawca, promujący, pośrednik i środki przekazu, każdy wyłącznie w zakresie swojej działalności

dotyczącej reklamy, będzie przestrzegał zasady, aby odbiorca reklamy powstałej lub rozpowszechnianej z

jego udziałem mógł zawsze zidentyfikować, że dany przekaz jest reklamą.

Art. 10

1. Ponadto reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu

do:

a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości,

pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;

b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich

jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;

c) warunków dostawy, wymiany, zwrotu, napraw i konserwacji;

d) warunków gwarancji;

e) praw własności intelektualnej i przemysłowej, takich jak w szczególności patenty, nazwy,

znaki towarowe oraz wzory przemysłowe i modele;

f) urzędowych zezwoleń lub atestów, nagród, medali i dyplomów;

g) zakresu świadczeń przedsiębiorcy na cele dobroczynne.

2. Użyte w reklamie dane oraz nieobjęte tym pojęciem w rozumieniu Kodeksu terminy naukowe,

cytaty z publikacji technicznych lub naukowych muszą wskazywać źródło oraz nie mogą być

używane w sposób wprowadzający w błąd. Dane muszą być prezentowane w sposób

poprawny metodologicznie. Prezentacja danych statystycznych musi w szczególności

uwzględniać reguły wnioskowania statystycznego, w tym zjawiska błędu statystycznego.

Art. 11

1. Reklamy porównawcze są dopuszczalne, jeżeli służą interesom ożywionej konkurencji oraz

informacji publicznej. Nie mogą jednak wprowadzać w błąd odbiorców reklamy.

2. Wszelkie odniesienia w reklamie o charakterze porównawczym muszą być przedstawione w

sposób poprawny metodologicznie, w tym w szczególności informacje o produktach, oferty

handlowe oraz dane.

3. W reklamie porównawczej można porównać jedynie produkty zaspokajające te same potrzeby

lub wytworzone w tym samym celu.

4. Reklamy porównawcze muszą porównywać jedną lub więcej cech, o ile są one weryfikowalne.

Wśród tych cech może się znajdować również cena.

5. Reklamy porównawcze nie mogą prowadzić do pomyłki wśród odbiorców, co do oferowanych

produktów, znaków towarowych, nazw handlowych, innych oznaczeń.

6 . Reklama o charakterze porównawczym nie może w nieuzasadniony sposób, sprzeczny z

postanowieniami Kodeksu, a w szczególności z treścią ust. 1, 2 i 5 używać pełnej lub

skróconej firmy, nazwy, symbolu graficznego lub innych oznaczeń indywidualizujących,

przynależnych zgodnie z prawem do innego podmiotu oraz wykorzystywać jego dobrego

imienia. Reklama porównawcza, poprzez użyte w niej środki wyrazu, nie może

dyskredytować lub ośmieszać konkurenta oraz dotyczących go okoliczności, stawiając w złym

świetle jego osobę lub produkt.

Art. 12

1. Reklama nie może przedstawiać lub odnosić się do jakiejkolwiek osoby fizycznej, w tym także

powszechnie znanej w związku z np. pełnieniem przez nią funkcji publicznych, bez uzyskania

jej wcześniejszej zgody, ani też bez uprzedniej zgody opisywać lub odnosić się do rzeczy

będącej własnością konkretnej osoby, w sposób mogący wywołać wrażenie jej osobistej

rekomendacji.

2. Postanowienia ust. 1 stosują się odpowiednio do podmiotów innych niż osoby fizyczne.

Art. 13

Jeżeli w reklamie zawarto informację o gwarancji w zakresie i znaczeniu prawnie wiążących

warunków sprzedaży muszą one być dostępne w punkcie sprzedaży lub dołączone do produktu i

zostaną przekazane beneficjentowi.

Art. 14

Przedstawienie w reklamie warunków sprzedaży ratalnej, sprzedaży na kredyt lub innych form

kredytu konsumenckiego musi być dokonane w taki sposób, by nie rodziła wątpliwości

rzeczywista końcowa cena reklamowanego produktu, a także kwota płacona gotówką, wysokość

zaliczki, wysokość oprocentowania, terminy spłat rat kredytu oraz inne warunki związane z tą

formą sprzedaży.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: