Diploma.pl - Przykładowa praca ze sponsoringu.pdf

(195 KB) Pobierz
Wzór pracy naukowej w rozumieniu
diploma.pl/regulamin
ROZDZIAŁ I.
ZJAWISKO PROSTYTUCJI
W PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNEJ
LITERATURZE PRZEDMIOTU
Zjawisko prostytucji stanowi jedną z największych patologii społecznych
w dziejach całego świata. Towarzyszy człowiekowi już od czasów antycznych, jednakże
wówczas nie było ono rozumiane oraz postrzegane jako patologia. Traktowano je bowiem
jako nieodłączny element kultury. We wszystkich epokach zjawisko prostytucji
przechodziło różnorodne ewaluacje i przemiany. Na przestrzeni dziejów wyodrębniły się
zarówno nowe określenia dla osób prostytuujących się, jak i nowe grupy osób zajmujących
się prostytucją 1 .
W niniejszej części pracy zostanie omówione pojęcie, formy i przyczyny
prostytucji, jak również regulacja prawna, walka oraz przeciwdziałanie wspomnianemu
zjawisku.
1 K. Charkowska, Zjawisko prostytucji w doświadczeniach prostytuujących się kobiet, Wyd. Impuls,
Kraków 2010, s. 7.
1
931614875.002.png
Pojęcie i formy prostytucji
W literaturze przedmiotu można spotkać wiele określeń, które związane są ze
zjawiskiem prostytucji, o czym świadczy bogactwo definicji. Etymologia
słowa „prostytucja” wywodzi się z łacińskiego „prostitutio”, które oznaczało nierząd
uprawiany w celach zarobkowych 2 .
W publikacjach istnieje pewna niezgodność, co do jednoznacznego zdefiniowania
prostytucji, bowiem każda z definicji przedstawia nieco inny aspekt, jak i punkt widzenia
wspomnianego problemu.
Zwykle pojęcie prostytucji kojarzy się z oddawaniem się partnerowi
za odpowiednią opłatą 3 .
Jako pierwszy prostytucję zdefiniował Solon. Za prostytutkę uważał taką osobę,
która oddaje się każdemu. Jednakże ta najstarsza definicja budzi pewne wątpliwości. Jak
można zauważyć, nie dotyczy ona osób, które czerpią korzyści niematerialne z handlu
własnym ciałem, jak również osób, które w zamian za usługi seksualne otrzymują dobra
materialne w postaci np. prezentów 4 .
Encyklopedia socjologii prostytucję określa mianem nierządu i rozumie przez nią
takie zachowania, które polegają na „odpłatnym świadczeniu usług seksualnych” 5 .
Moim zdaniem nie jest to pełna definicja, gdyż nie obejmuje osób, które świadczą
usługi seksualne w sposób okazjonalny. Jeden z autorów – P. Czarnecki jest zdania,
iż prostytucją jest takie zachowanie, które polega na „sprzedawaniu lub wypożyczaniu
własnego ciała innym osobom w celu osiągnięcia przez te osoby satysfakcji seksualnej.
W zakres tak pojętej prostytucji wchodzi zatem także tzw. sponsoring” 6 .
Z kolei inny autor – J. Bloch uważa, że prostytucja jest formą pozamałżeńskich
stosunków płciowych, które charakteryzują się tym, że jednostka – mniej lub bardziej
z wyboru – oddaje się w sposób jawny i notoryczny nieokreślonej liczbie osób, rzadko bez
2 T. Marcinów, Podręczny słownik wyrazów obcych, KDC, Katowice 2004, s. 429.
3 M. Kowlczyk – Jamnicka, Charakterystyka współczesnej prostytucji, [w:] Urban B. (red.), Problemy
współczesnej patologii społecznej, Wyd. UJ, Kraków 1998, s. 177.
4 K. Królewicz, Prostytucja homoseksualna, [w:] „Think – studenckie naukowe czasopismo internetowe”
2012, nr 3, s. 8.
5 H. Domański, H. Bokszański, Encyklopedia socjologii, T. III, Oficyna Naukowa, Warszawa 2000, s. 224.
6 P. Czarnecki, Dylematy etyczne współczesności, Wyd. Difin, Warszawa 2008, s. 141.
2
931614875.003.png
zapłaty, a na ogół w formie zawodowego sprzedawania się w celu odbywania stosunków
seksualnych lub innych tego typu zachowań, bądź w celu dostarczania jakichś podniet,
które dają zadowolenie seksualne, a w rezultacie tego zawodowego uprawiania nierządu
staje się on określonym, stałym typem 7 .
Bardzo podobne spojrzenie na prostytucję co J. Bloch prezentuje polski seksuolog
Z. Lew – Starowicz, który rozumie ją przede wszystkim jako „różnorodne w formie
kontakty hetero lub homoseksualne uprawiane w celach zarobkowych z większą liczbą
osób. Stosunek prostytucyjny traktowany jest w kategoriach rzeczowych (usługowych)
i wyklucza więź emocjonalną” 8 .
Inny autor – J. Maćko przez prostytucję rozumie stosunek dwojga ludzi, który
polega nie tylko na naturalnym doborze płciowym, ale przede wszystkim
na pozamałżeńskim kontrakcie konsensualnym, gdzie jedna osoba odpłatnie oddaje się
drugiej osobie, w celu zaspokojenia jej chwilowego popędu płciowego 9 .
Najbardziej rygorystycznie do zjawiska prostytucji podchodzi A. Kinsey, który
uważa, że o prostytucji można mówić wyłącznie w momencie, gdy formą zapłaty są
pieniądze. Prostytutką dla wspomnianego autora będzie osoba, która została opłacona
chociaż za jeden stosunek seksualny 10 .
Z kolei W. Bernsdorf za prostytutkę uważa osobę oddającą (okolicznościowo lub
zawodowo) swoje ciało do dyspozycji większej liczbie osób, celem zaspokojenia ich
popędu seksualnego, ale w zamian za korzyści materialne 11 .
K. Imieliński uważa, że prostytucja to „oddawanie własnego ciała do dyspozycji
celem spowodowania zaspokojenia seksualnego klientów, większą liczbę osób
korzystających z tego ciała oraz osiąganie wynagrodzenia materialnego” 12 .
Współcześnie, przy tak daleko posuniętej swobodzie seksualnej, bardzo trudne jest
określenie prostytucji, jak i jej kryterium. Jak podaje M. W. Poznańska są bowiem kobiety,
których moralność budzi poważne zastrzeżenie, czy wręcz nawet publiczne zgorszenie,
7 M. Jasińska, Proces społecznego wykolejenia młodocianych dziewcząt, Wyd. Prawnicze, Warszawa 1967,
s. 225.
8 Z. Lew – Starowicz, Słownik seksuologiczny, Wyd. Omnipress, Warszawa 1986, s. 70.
9 J. Maćko, Prostytucja, Polski Komitet Walki z Handlem Kobietami i Dziećmi, Warszawa 1925, s. 4.
10 J. Sztobryn – Giercuszewicz, Psychologiczne aspekty prostytucji, Wyd. Dajas, Łódź 2004, s. 18.
11 L. Lernell, Zarys kryminologii ogólnej, [w:] Imieliński K. (red.), Seksuologia kulturowa, PWN,
Warszawa 1990, s. 324.
12 K. Imieliński, Manowce seksu: prostytucja, Wyd. Res Polona, Łódź 1990, s. 11 – 12.
3
931614875.004.png
jednakże nikt nie nazywa ich prostytutkami. Są również takie kobiety, które zgadzają się
na akt seksualny w zamian otrzymując prezenty od partnera, ale nikt ich nie uznaje za
prostytutkę. Podobnie jest w sytuacji, gdy kobieta często zmienia partnerów seksualnych.
Istotne – według wspomnianej autorki jest, czy zapłata – pojmowana jako „cena” –
została ustalona z góry, przed obyciem stosunku seksualnego 13 .
Wspomniana trudność w ocenie i prawidłowym odróżnieniu prostytucji od daleko
posuniętej swobody seksualnej, skłoniła W. Bernsdorfa do wprowadzenia czterech
kategorii kobiet, które często zmieniają partnerów. Do pierwszej grupy wspomniany autor
zaliczył kobiety posiadające stałego przyjaciela, z którym żyją w tzw. wolnym związku,
a oprócz tego utrzymujące okazjonalne kontakty z innymi mężczyznami. W ich przypadku
zapłata nie odgrywa żadnej roli. Drugą grupę kobiet stanowią te, które mają równocześnie
wielu przyjaciół. Wspomniane związki oparte są częściowo na sympatii, a częściowo na
możliwości osiągnięcia korzyści materialnych. Kolejną grupę stanowią kobiety, które mają
większą liczbę przyjaciół, a dodatkowo oddają się innym mężczyznom za pieniądze.
W czwartej kategorii mieszczą się kobiety, które w przypadkowy sposób obcują
z mężczyznami, żyjące w konkubinacie, jak i te utrzymujące stały związek
przedmałżeński z określonym mężczyzną. Jak podkreśla W. Bernsdorf zarówno druga, jak
i trzecia forma stanowi przejście do właściwej prostytucji 14 .
Jeden z autorów – K. Imieliński wyróżnia następujące cechy składające się na
prostytucję:
oddawanie do dyspozycji własnego ciała przez prostytutkę w celu zaspokojenia
seksualnego klientów;
oddawanie swojego ciała do dyspozycji większej ilości osób;
pobieranie opłat za usługi seksualne;
motywem działania klienta jest rozładowanie napięcia seksualnego; a prostytutki –
chęć zysku;
w kontaktach z prostytutką dominuje element seksualności, nie zaś erotyzmu 15 .
13 M. W. Poznańska, Prostytucja, [w:] Pilch T. (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, T. IV,
warszawa 2005, s. 995.
14 W. Bernsdorf, Socjologia prostytucji, [w:] Giese H. (red.), Seksuologia, PZWL, Warszawa 1976, s. 201.
15 K. Imieliński, Manowce seksu: prostytucja, poz. cyt., s. 14.
4
931614875.005.png
Z kolei zdaniem M. Antoniszyn i A. Marek prostytucję określają następujące
przesłanki:
zachowanie klienta ma znaczenie seksualne oraz zmierza do zaspokojenia jego popędu
płciowego;
element transakcji ekonomicznej – opłata za wspomniane zachowanie zazwyczaj
ustalana jest z góry;
istnieje uczuciowa obojętność 16 .
Natomiast inny autor – E. Bielicki mówiąc o prostytucji zwraca uwagę na trzy
elementy:
korzyść materialną;
obojętność uczuciową partnerów;
częstą zmianę partnerów 17 .
G. Bianchi, M. Popper, I. Lukšik – powołując się w swojej publikacji na
stanowisko K. Pullen – wyrażają pogląd, iż można wyróżnić dwojakie nastawienie do
prostytucji. Z jednej strony prostytutka to ofiara, która nie ma prawa do wolności
seksualnej, głosu, jak również tożsamości, z drugiej zaś – może zabierać głos, wypowiadać
się w imieniu przedstawicieli tej zepchniętej na margines społeczny grupy. Prostytutka
odgrywa zatem podwójną rolę: ofiary oraz kobiety wyzwolonej. Postrzegana jest ona jako
niebezpieczna i godna litości zarazem, zajmuje pozycję na marginesie społecznym,
ale zawsze zagraża klasie średniej, jest wolna od hamulców moralnych, ale uważana
za przestępczynię, młoda i atrakcyjna, ale uzależniona od alkoholu i narkotyków,
otacza się bogactwem, jednakże zawsze należy do najniższej klasy społecznej, cieszy się
swobodą seksualną, ale zdana jest na łaskę swoich klientów 18 .
W literaturze przedmiotu istnieją następujące formy prostytucji:
16 M. Antoniszyn, M. Marek, Prostytucja w świetle badań kryminologicznych, Wyd. Prawnicze,
Warszawa 1985, s. 9.
17 E. Bielicki, Zjawiskowe formy patologii społecznej w Polsce w percepcji i ocenie uczniów szkół średnich,
WSP, Bydgoszcz 1992, s. 168.
18 G. Bianchi, M. Popper, I. Lukšik, Między popytem a podażą. Regionalna analiza popytu i podaży na
usługi seksualne i handel ludźmi na Węgrzech, w Polsce, na Słowacji i w Słowenii, Wyd. Międzynarodowa
Organizacja ds. Migracji, Węgry 2007, s. 9.
5
931614875.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin