OPR. ZAGADNIENIA.doc

(191 KB) Pobierz

 

Pytanie nr 1

Istnieje wiele metod wyznaczania współczynnika filtracji. Spośród nich najczęściej stosowanymi są: a) laboratoryjne, b) wykorzystujące wzory empiryczne, c) polowe, c) oparte na analizie uziarnienia.

 

Pytanie nr 2

Wilgotnością optymalną wopt nazywamy taką wilgotność, przy której w danych warunkach ubijania można osiągnąć największe zagęszczenie gruntu, a więc maksymalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego

 

 

 

 

 

 

7. Nośność podłoża gruntowego – moduł odkształcenia

Podłoże obciąża się stopniami co 0,05 MPa. Rejestruje się osiadanie płyty co 2 min. Po ustabilizowaniu się odkształceń na danym poziomie można zwiększyć obciążenie i procedura jest powtarzana.

Zakres obciążenia:

·         0,25 MPa dla podłoża gruntowego zwykłego,

·         0,35 MPa dla ulepszonego podłoża gruntowego.

Wykonuje się dwukrotne obciążenie i otrzymuje się następujące zależności:

 

Moduł odkształcenia

·         Δp – przyrost obciążenia (ciśnienia) [MPa],

·         Δs – przyrost odkształcenia (osiadania płyty) [m],

·         D – średnica płyty (0,3m).

Moduł odkształcenia jest wyliczany z następującego wzoru: E=3/4(Δp/Δs)D

Z pierwszego obciążenia wylicza się pierwotny moduł odkształcenia (EI) a z drugiego wtórny moduł odkształcenia (EII)

Moduł odkształcenia

·         pospółka – 100 – 120 MPa,

·         piasek - 60 – 100 MPa,

·         piasek gliniasty/glina piaszczysta – 30 – 60 MPa,

·         glina – 10 – 30 MPa,

·         grunty organiczne, grunty spoiste – 1 – 10 MPa.

Orientacyjne wartości wtórnego modułu odkształcenia (EII) osiągane dla gruntów:

W przypadku gruntów spoistych nośność (EII) zależy w decydującym stopniu od wilgotności naturalnej i spoistości.

 

Moduł sprężystości

• Metodę obciążeń płytowych można również wykorzystać do określenia modułu sprężystości gruntów.

• W obliczeniu modułu sprężystości uwzględnia się tylko część całkowitego odkształcenia podłoża - odkształcenie sprężyste.

• Podłoże obciąża się stopniami co 0,05 MPa. Rejestruje się osiadanie co 2 min. Po ustabilizowaniu się odkształceń podłoże odciąża się i oczekuje na ustabilizowanie odkształceń. Następnie procedura jest powtarzana dla wyższego poziomu obciążenia.

 

Dla gruntów niespoistych i mało spoistych wartość modułu sprężystości jest zbliżona do wartości wtórnego

modułu odkształcenia (EII).

Zagęszczalność gruntów

• zagęszczalność jest to zdolność gruntu do osiągania maksymalnych gęstości objętościowych szkieletu gruntowego. Określa łatwość zagęszczania gruntu.

• Zagęszczalność jest związana ze wskaźnikiem różnoziarnistości gruntu.

• UA > UB – grunt A jest lepiej zagęszczalny niż grunt B

U = d60/d10

Zagęszczalność gruntów

• Różnoziarnistość jest ważną cechą przede wszystkim w przypadku gruntów niespoistych. W gruntach pylastych i spoistych uziarnieni jest zazwyczaj zróżnicowane,

• Grunt uważa się za różnoziarnisty jeżeli U>=5. Grunty o wskaźniku U w przedziale 3-5 są nieźle zagęszczalne,

• Gdy U<3 są kłopoty z zagęszczaniem, a poniżej 2 jest ono praktycznie niemożliwe (piaski równoziarniste).

 

8. Czynniki niszczące korpus ziemny

Do głownych czynnikow niszczących należą:

obciążenia użytkowe (oddziaływanie pojazdow),

woda,

czynniki atmosferyczne (opady, temperatura, wiatr).

 

Obciążenia użytkowe – powodują oddziaływanie statyczne (naprężenia pionowe) oraz dynamiczne.

Obciążenia użytkowe mogą powodować dogęszczenie gruntu (koleinowanie, nierownomierne osiadanie).

Wyjątkowo mogą też powodować rozluźnienie gruntu (pod płytami nawierzchni betonowej, pod podkładami kolejowymi – zjawisko "pompowania").

STREFA CZYNNA KORPUSU – obserwuje się w niej dodatkowe naprężenia związane z obciążeniami

eksploatacyjnymi. Przyjmuje się, że strefa czynna korpusu sięga do poziomu, na ktorym naprężenia dodatkowe wynoszą 5% naprężeń działających na koronie (ok. 1,5 m).

ówne skutki niszczącego działania wody:

obniżenie nośności podłoża gruntowego –uplastycznienie gruntow spoistych, migracja cząstek gruntu w gruntach spoistych,

obniżenie wytrzymałości gruntu na scinanie – spływ skarp,

erozja skarp.

Temperatura:

ujemna – powstawanie wysadzin (woda, mroz, grunt wysadzinowy),

dodatnia – skurcz gruntow spoistych (pękanie) – utrata przez grunty sypkie pozrnej spoistości (nie dotyczy

naszej strefy klimatycznej.

Wiatr – erozja skarp. Grunty sypkie – skarpy niezabezpieczone

 

Przeciwdziałanie czynnikom niszczącym korpus ziemny odbywa się zarowno w fazie projektowania jak i wykonania korpusu.

Projekt:

przyjęcie właściwej geometrii korpusu ziemnego – zapewnienie stateczności,

odwodnienie,

założenie wykorzystania odpowiednich gruntow,

przyjęcie właściwej technologii wykonania robot

ziemnych,

w szczegolnych przypadkach – oddzielny projekt posadowienia nasypu (słabonośne podłoże gruntowe).

 

14.Geosyntetyki - podział , zastosowanie.

Podział :geowłókniny, geotkaniny, geosiatki , geomembrany, geowykładziny bentonitowe, geopianki i geokompozyty.

 

Zastosowanie :w pobudowach dróg, parkingów itp., jako bariery w podłożu obszarów składowania odpadów lub zbiorników wodnych, kanałów, w zaporach wodnych, nasypach a nawet w rolnictwie.

 

15. Ogólne specyfikacje techniczne (OST) dla budownictwa drogowego i mostowego są  opracowaniami zawierającymi zbiory wymagań, niezbędne do określenia standardu i jakości wykonania robót, w zakresie sposobu wykonania robót budowlanych, właściwości wyrobów budowlanych oraz oceny prawidłowości wykonania poszczególnych robót

Ogólne specyfikacje techniczne podzielone są na następujące grupy:
drogowe roboty inwestycyjne, drogowe roboty utrzymaniowe, drogowe prace geodezyjne, roboty mostowe.

Celem wydania ogólnych specyfikacji technicznych (OST) jest ułatwienie i przyspieszenie prac, związanych ze zlecaniem i realizacją robót. OST służą jako podstawa lub materiał pomocniczy do sporządzania specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych (ST) wchodzących w skład załączników do umowy na budowę dróg. Przy sporządzaniu ST wybiera się z OST zalecenia stosowne do opracowywanego rozwiązania realizacyjnego z niezbędną ich modyfikacją lub uzupełnieniem oraz ewentualnym uaktualnieniem przepisów zawartych w OST.
Ogólne specyfikacje techniczne są także źródłem informacji o poprawnych sposobach realizacji robót drogowych, opartych na obowiązujących przepisach.

3. Stany gruntów

Grunty SPOISTE W STANIE NATURALNYM występują  w trzech konsystencjach: zwartej, plastycznej  i płynnej. W obrębie konsystencji wyróżnia się stany gruntów:  zwarty, półzwarty, twardoplastyczny, plastyczny, miękkoplastyczny i płynny.

Wilgotności graniczne między poszczególnymi stanami są określane jako granice konsystencji. Między stanem zwartym i półzwartym znajduję się granica skurczalności (ws) i jest to wilgotność w procentach, przy ktorej pomimo dalszego suszenia próbka gruntu nie zmniejsza swojej objętości i zmienia barwę na powierzchni na jaśniejszą.

Pomiędzy stanem półzwartym i stanem twardoplastycznym znajduje się granica plastyczności (wp) i określa się ja wilgotność w procentach, jaką ma grunt gdy przy kolejnym wałeczkowaniu wałeczek pęka, rozwarstwia się lub rozsypuje  po osiągnięciu średnicy 3 mm

Granica płynności (wL)występuje między stanem miękkoplastycznym i płynnym, wyznacza ja ℅ pasty gruntowej umieszczonej w miseczce aparatu CASAGRANDE’A w której bruzda wykona ryclem zejdzie się na długości 10 mm i wysokości 1mm przy 25 uderzeniu miseczki o podstawe aparatu.

RÓŻNICE MIĘDZY GARNICA PLASTYCZNOSCI I GRANICA PŁYNNOŚCI NAZYWAMY WSKAŻNIKIEM PLASTYCZNOŚCI (Ip)

         Ip= W(l) – W(p)    (℅)

W(l)- wartość granicy plastyczności

W(p)- wartość

Wskażnik plastyczności określa ile wody w procentach wchłania grunt przy przejściu ze stanu półzwartego w stan płynny.

Znając granice konsystencji wp, wl  oraz wilgotność naturalną wn danej próbki gruntu można wyznaczyć stpień plastyczności  Il który pozwala  ustalić stan gruntu  spoistego


22.Nawierzchnia podatna - jest to nawierzchnia o konstrukcji odkształcającej się plastycznie pod wpływem działania obciążeń

 

9. WYSADZINOWOŚĆ GRUNTÓW jest to zjawisko powstawania pod wpływem ujemnych temperatur wysadzin , czyli wznoszenie się gruntu ku górze wskutek tworzenia się w przemarzającym gruncie soczewek lodu; w okresie wiosennym , przy odmarzaniu grunt ulega rozrzedzeniu.

po

 

 

6.Badanie CBR- wskaźnik CBR

·         p – ciśnienie przy wciskaniu trzepienia

w badany materiał na głębokość 2,5

lub 5,0 mm,

·         pwz – ciśnienie przy wciskaniu

trzepienia na głęgokość 2,5 lub 5,0

mm (odpowiednio) w materiał

wzorcowy - tłuczeń.

·         pwl dla zagłębienia 2,5 mm

wynosi 7,0 Mpa,

·         pwl dla zagłębienia 5,0 mm

wynosi 10,0 MPa.

CBR=(p/pwz)x100%

Po obliczeniu wybiera się warstość

większą z dwóch wartośći.

F= 20 cm2

V= 1,25 mm/min

Pełnie badanie CBR obejmuje przygotowanie i zbadanie

3 (grunty niespoiste) lub 4 próbek (grunty spoiste).

Procedura:

·         przygotowanie wymaganej liczby próbek (wopt),

·         badanie (penetracja trzpieniem) jednej próbki,

·         ustawnienie pozostałych próbek do badania

pęcznienia,

·         wciskanie trzpienia w kolejne próbki – po 2, 4 (i

ew.6) dobach.

Wskaźnik CBR

Orientacyjna ocena nośności podłoża w zależności od

wartości CBR:

 

 

 

·         ponad 15% - bardzo dobra,

·         8 – 15% - dobra,

·         5 – 8% - przeciętna,

·         3 – 5% - zła (niedostateczna).

Wartości CBR dla gruntów zamykają się praktycznie w

przedziale od 1% do 30%.

Wskaźnik CBR

Orientacyjna wartości wskaźnika CBR niektórych

gruntów:

·         gliny – 2 – 6%,

·         gliny piaszczyste – 6 - 12%,

·         piaski gliniaste – 6 - 15%,

·         piaski - 10 – 30%,

·         pospółki – 20 - 50%.

Wartość wskaźnika nośności podłoża CBR jest

wykorzystywany w niektórych prostych metodach

prektowania nawierzchni drogowych.

11. Ogólna zasada wykonywania nasypów.    Powinny być wznoszone zgodnie z    zachowanie przekroju poprzecznego i profilu podłużnego określonego w projekcie. Należy wykonywać metodą warstwową. Wznoszone równolegle na całej szerokości. Grubość warstwy w stanie lużnym powinna być odpowiednio dobrana w zależności od rodzaju gruntu i sprzętu do zagęszczania. Następna warstwę wykonujemy po odebraniu wcześniejszej przez nadzór. Grunty o różnych właściwościach należy wbudować w oddzielnych warstwach  o jednakowej grubości na całej szerokości nasypu. Warstwy gruntu przepuszczalnego należy wbudować poziomo a grunty mało przepuszczalne ze spadkiem górnej   powierzchni ok.4% na terenie płaskim spadek dwustronny na pochyłym-jednostronny zgodny ze spadkiem terenu. Grunty spoiste należy wbudować w dole   a niespoiste w górne partie nasypu. Górne warstwy nasypu o grubości co najmniej 0,5m należy wykonać z gruntu o współczynniku „k” co 8m/dobę za  zgo...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin