Style Linda - Sprawa Sary Jane.pdf - o milosci - Atos57

Linda Style

Sprawa Sary

Jane

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Mężczyzna, który zamordował Morgan, stał po drugiej stronie drogi,

niespełna trzydzieści kroków od niej.

Odwróć się, draniu.

Whitney Sheffield, ukryta za słupkiem podpierającym starą estradę

dla orkiestry, uniosła aparat fotograficzny do oka i wypstrykała za jednym

zamachem pół tuzina klatek. Zrobiła większe zbliżenie, wyregulowała

ostrość. W ustach i w gardle miała sucho.

Diabeł wcielony.

Ze ściśniętym ze strachu i wzburzenia sercem obserwowała przez

wizjer Rhysa Gannona przechadzającego się jak paw wśród bandy

oberwańców na motocyklach. Byli poubierani w skóry i brudne

wyświechtane dżinsy, obwieszeni łańcuszkami, u których dyndały klucze.

Kilku miało głowy obwiązane bandanami albo skórzane czapki naciśnięte

na długie, skołtunione włosy.

Rozejrzała się. Gdyby znalazła jakieś miejsce, z którego lepiej by

było widać, to może...

Dostrzegła prześwit między grubymi sosnowymi belkami i spojrzała

przez wizjer na wąską, górską uliczkę. Potem przesunęła obiektyw na

motocykle stojące rzędem przed frontem sklepu jakby żywcem

przeniesionego z Dzikiego Zachodu. Przywodziły na myśl żelazne konie

uwiązane do żerdzi.

Część motocyklistów siedziała okrakiem na niskich siodełkach albo

stała oparta o swe maszyny, inni zachowywali się jak rozwydrzona banda

wyrostków; poszturchiwali się, rozdzielali między siebie kuksańce,

pohukiwali i darli się tak głośno, że słychać ich było chyba w Phoenix.

No no... Spójrz w tę stronę...

Wstrzymując oddech, zrobiła jeszcze kilka zdjęć. Niedobrze. Nie

odwracał się, a bliżej nie mogła podejść, boby ją zauważyli.

Przyglądała się Gannonowi przez teleobiektyw, jak przechodzi od

jednego obdartusa do drugiego, i pomimo nienawiści, jaką czuła do tego

człowieka, musiała w głębi duszy przyznać, że jest przystojny. W pewnej

chwili zatrzymał się.

O, właśnie! Daj im wreszcie te prochy... i odwróć się, do cholery!

Potrzebowała dowodu. Choć dłonie trzęsły się jej jak w febrze, a

serce omal nie wyskoczyło z piersi, postanowiła, że nie odejdzie stąd,

dopóki go nie zdobędzie.

Jeden z oberwańców pokazał palcem w jej kierunku. Boże! Schowała

się błyskawicznie za słupek i mocno zacisnęła powieki. Czyżby ją

zobaczyli? Czyżby przyjeżdżając tutaj, popełniła największy w życiu błąd?

Ale nie miała przecież wyboru. Znalazła w końcu Rhysa Gannona, a

nie trzeba było Sherlocka Holmesa, by wydedukować, że ten człowiek w

każdej chwili może znowu przepaść jak kamień w wodę. Liczył się czas.

Tak więc, niewiele myśląc, zaangażowała się w coś stojącego w

zupełnej sprzeczności z jej uregulowanym trybem życia - i teraz nie

przypominała sobie, żeby kiedykolwiek tak się bała.

Odczekała chwilę, a potem wzięła głęboki oddech i ostrożnie

wyjrzała zza słupka. Stwierdziwszy, że motocykliści nie patrzą już w jej

stronę, odetchnęła z ulgą i powolnym ruchem uniosła aparat do oka.

Gannon nadal stał plecami do niej. Wyglądał dokładnie tak, jak go

opisywała Morgan. Kruczoczarne włosy podwijające się na kołnierzu,

czarna skórzana kurtka, buty z cholewami i obcisłe dżinsy - krótko

mówiąc, typ spod ciemnej gwiazdy. Whitney znalazła go w tej zabitej

dechami dziurze po trzech miesiącach poszukiwań.

Były to dla niej trzy trudne miesiące pełne żałoby i rozpaczy po

śmierci Morgan. Rozpaczy i niepewności, czy kiedykolwiek uda jej się

odnaleźć córeczkę siostry.

Tropiła uparcie tego łotra i w końcu go dopadła. Stał teraz

trzydzieści kroków od niej wysoki, barczysty i promieniujący pewnością

siebie charakterystyczną dla mężczyzn, którzy nie dadzą sobie w kaszę

dmuchać.

Znowu ruszył w rundkę od motocyklisty do motocyklisty,

przybijając z każdym piątkę. Jeden z oberwańców zapuścił silnik i

podgazował go. Zaraz potem ryknął drugi silnik, i następny. Chłodne

październikowe powietrze wypełniły dzikie pohukiwania. Spod tylnych

kół trysnęły strugi żwiru i stalowa kawalkada ruszyła z kopyta, oddalając

się w kłębach kurzu i spalin.

Myśląc, że Gannon odjedzie z nimi, Whitney chwyciła torbę i

przygotowała się do podjęcia pościgu. Ale kiedy kurz opadł, okazało się,

że Gannon został. Wsunął rękę do kieszeni kurtki i wyciągnął małą

paczuszkę.

Whitney przeszedł dreszcz podniecenia. Teraz! Poderwała aparat do

oka, ale zanim zdążyła nacisnąć spust migawki, Gannon schował

paczuszkę z powrotem do kieszeni, wszedł po drewnianych schodkach i

zniknął we wnętrzu sklepu.

Kurczę! Whitney spojrzała na zegarek, a potem na niebo. Piąta

godzina, a już się ściemnia. I co teraz? Zacisnęła zęby, założyła ręce na

piersi i wlepiła oczy w drzwi sklepu motocyklowego. Zaczeka, obojętne

jak długo miałoby to potrwać.

A jeśli motocykliści wrócą? Wzdrygnęła się na tę myśl i zatarła

zziębnięte dłonie.

Czekała, przeklinając człowieka, przez którego się tu znalazła. Rhys

Gannon. To nazwisko jest prawdopodobnie tak samo fałszywe jak

wszystko, co go otacza. Ale obojętne, jak się naprawdę nazywa, to on, w

jej przekonaniu, jest odpowiedzialny za śmierć siostry.

Nie, nie zamordował jej w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale

przyczynił się do jej śmierci. Wciągnął Morgan w narkotyki i zmuszał ją

do prostytucji, żeby samemu mieć za co ćpać, a kiedy w końcu się

zbuntowała i odeszła, porwał ich dziecko, by zmusić Morgan do powrotu.

Whitney zacisnęła pięści. Tak, jest winien, zupełnie jakby to on

własnoręcznie wepchnął Morgan do gardła tę garść prochów.

Teraz za to zapłaci.

Whitney poczuła dławienie w gardle, do oczu napłynęły jej łzy.

Zamrugała. Żal mieszał się w niej z poczuciem winy. Nie było jej przy

siostrze, kiedy ta jej potrzebowała, i nic już tego nie zmieni.

Walcząc z wyrzutami sumienia, wciągnęła w płuca haust powietrza.

Za późno już, by pomóc Morgan - ale jeszcze nie za późno, by wypełnić

jej ostatnią wolę.

Odnajdzie Sarę Jane, trzyletnią siostrzenicę, której nigdy nie

widziała. Odnajdzie ją i wywalczy prawo do opieki, tak jak to obiecała

Morgan. Nie zawiedzie siostry po raz drugi.

Style Linda - Sprawa Sary Jane.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: