Kryptozoologia.pdf

Kryptydy

Beithir

Mniej więcej o 23:30, nocą 30 września 1965, Maureen Ford i kilku przyjaciół jechało drogą

A85 niedaleko Perth w Szkocji (nad brzegiem rzeki Tay), kiedy nagle Ford dostrzegł

niezwykłe zwierzę niedaleko skraju drogi. Stworzenie było długie i szare, Ford twierdził, że:

,,To coś nie miało nóg, ale jestem pewien, że widziałem spiczaste uszy." Robert Swankie,

który jechał tą samą drogą w kierunku Dundee, zobaczył podobnego stwora 1,5 godziny

później. Głowa potwora była dłuższa niż dwie stopy i była wyposażona w ostro zakończone

uszy. Ciało, które mierzyło ok. 20 stóp długości (ok. 6 metrów), przypominało kształtem

ogromną gąsienicę. Poruszało się bardzo powoli i wydawało dźwięk, jakby ktoś ciągnął coś

bardzo ciężkiego po trawie. Relacje te przywodzą na myśl legendarną istotę nazywaną przez

szkockich górali ,,beithir" lub ,,naithair". Wierzono, że zamieszkuje jaskinie, progi skalne,

uważany był za demona. Ów wąż, kiedy został schwytany, nie mógł być zabity do momentu,

kiedy jego głowa nie zostanie zmiażdżona i umieszczona daleko od reszty ciała. W

przeciwnym wypadku, gad będzie się odradzał.

Dużo starsza relacja ze spotkaniem ze stworzeniem pochodzi z 8 kwietnia 1811 roku, kiedy to

pewien mieszkaniec Edynburga, zobaczył węża niezwykłych rozmiarów i kształtu w drodze

do Glasgow. Kilku mieszkańców pobliskich wiosek strzelało do potwora, jednak kule

ześlizgnęły się po jego błyszczących łuskach nie czyniąc mu żadnej szkody. Kiedy w końcu

udało się zabić stwora, był on tak duży, że wieśniacy nie mogli ruszyć jego ogromnego

cielska. Zostało ono pocięte na kawałki, a chłopom udało się uzyskać z tłuszczu zwierzęcia

kilka baryłek oleju. najdziwniejsze było to, że stwór, który początkowo przypominał węża

miał nogi. Przednie wyglądały jak u wielbłąda, tylnie - jak u konia. Potwór miał byczy łeb i

łuskowatą skórę.

Jedno jest pewne. Wszystkie relacje o spotkaniach o gigantycznych wężopodobnych

zwierzętach w Szkocji mają coś wspólnego z tamtejszymi potworami z jezior.

Bestia z Bodmin Moor

Bestia z Bodmin Moor to słynne tajemnicze zwierzę, które po raz

pierwszy zauważone zostało w Kornwalii na obszarze południowej

Anglii na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Zabity

żywy inwentarz oraz różne obserwacje dużych kotów w tym

rejonie spowodowały, że miejscowi urzędnicy zaczęli prowadzić

śledztwo w sprawie tej istoty.

Istnieje opinia, że bestia z Bodmin Moor jest przykładem zjawiska

zwanego "Alien Big Cats" (obce wielkie koty), i jest

najprawdopodobniej pumą. Zostało to sprawdzone w 1997 roku,

gdy na tym obszarze znaleziono odciski łap pumy. Kilka odkrytych

fałszywych dużych kocich czaszek utrudniło jednak postęp w

śledztwie. Odkryta w Bodmin Moor w 1995 roku czaszka okazała

się być trofeum, tak jak kilka innych w następnych latach. Zasugerowano, że żartowniś mógł

pracować, sadząc czaszki na Bodmin Moor w celu zwiększenia poparcia dla teorii o istnieniu

tego zwierzęcia.

Bestia z Bray Road

Bestia z Bray Road jest legendarnym zwierzeciem pojawiajacym sie w folklorze Elkholr, w

stanie Wisconsin od 1980 roku.

Przez różnych świadków opisywany jako:

- owłosione zwierze dwunożne podobne do bigfoota

- niezwykle duży i inteligentny wilk

- różne formy skrzyżowania wielkiej stopy i wilka

Chociaż bestii z Bray Road nikt nie opisał

żeby kiedykolwiek zamieniała się z wilka

na człowieka, to została jednak opisywana

jako coś w stylu wilkołaka. Jest jeden

świadek który twierdził że widział zmianę

postaci z wilkołaka do małpowatego

stworzenia (w stylu wielkiej stopy). Było

też inne paranormalne zjawisko jakoby

zwierzę nagle stawało się duchem i

odwrotnie.

Nikt jeszcze nie dokonał żadnego

materialnego dowodu na istnienie bestii z

Bray Road, który ostatecznie udowodniłby

co to jest. Na razie są tylko teorie czym

może być te zjawisko.

Badacz zjawisk paranormalnych Todd Roll powiedział że zjawisko może mieć związek z

okultystyczną działalnością i okaleczaniem zwierząt (ofiary ze zwierząt) w hrabstwie

Walworth.

Inna paranormalna teoria dotyczy amerykańskich legend o piechurach ze skórami.

Jest pewna lista zwierząt opisywanych jako bestia, a są to:

- nieodkryty gatunek dzikiego psa

- Shunka warak'in (hiena albo wilk) -Waheela (olbrzymi prehistoryczny gatunek wilka

podobny do Boga Amaroka- straszny wilk)

- mieszaniec wilka z psem lub psa z kojotem

Bardzo możliwe jest że masowa histeria ludności była spowodowana przez działalność

różnych stworzeń, a świadkowie zrzucali winę na bestię której tak naprawdę niema, dlatego

Bestia z Bray Road ma wiele wizerunków sprzecznych ze sobą.

Wiele historii zdarzało się w nocy, i strach który opanowywał człowieka w takiej właśnie

sytuacji pozwalał na wybujałą fantazję która uzupełniała luki w widoczności, zapełniała

nocne wyobrażenie świata.

Należy zatem uważać że ta kolejna kryptyda wiąże się raczej z legendami i zabobonami niż z

prawdziwym zwierzęciem. Zaś tajemnicze opisy odwołują się zarówno do wilków, psów czy

nawet ludzi.

Bestia z Gévaudan

Bestia z Gévaudan, tajemnicze

stworzenie zabijające w XVIII wieku

ludzi we Francji, w okolicy Gévaudan

(region położony w departamencie

Lozère).

W okresie od 30 czerwca 1764 roku do

19 czerwca 1767 roku odnotowano 157

(według niektórych źródeł 179) ataków

bestii, w tym 104 ze skutkiem

śmiertelnym. Bestia napadała na dzieci

i młodzież oraz na kobiety.

Sprawozdania z epoki donoszą, że

nigdy nie zginęła osoba płci męskiej

powyżej 18 roku życia.

Pierwszą ofiarą była czternastoletnia Jeanne Boulet, zabita we wsi Hubacs, ostatnią

dziewiętnastoletnia Jeanne Bastide, w dniu 17 czerwca 1767, którą znaleziono z

rozszarpanym gardłem. W całym regionie panowała psychoza strachu i trwała jeszcze długo

po ustaniu napadów. Kres morderczej działalności bestii położył Jean Chastel pochodzący z

okolicznej parafii.

Opisy bestii z Gévaudan

Wilk

W sierpniu 1765 roku strażnik leśny, Rinchard, zastrzelił w lesie w Paulhac wyjątkowo

dużego wilka. Ponieważ przez dwa miesiące nie było nowych ataków, sądzono, że siejąca

grozę bestia została zabita.

Bestia - zwierzę

Garbarz nazwiskiem Boudet i jego dwóch pomocników zostało zaatakowanych w ciasnym

wąwozie leśnym. Jeden z nich zranił bestię, która go popchnęła i uciekła. Wszyscy trzej

zgodnie twierdzili, że bestia: "była wielkości rocznego cielaka, dużo zwinniejsza od wilka,

miała długi, płowy grzbiet z ciemniejszą pręgą po środku, wzdłuż linii kręgosłupa i miała

czerwonawe plamki na bokach i brzuchu, a także coś w rodzaju czarniawej grzywy

przedłużającej się na szyję, miała potężny, bardzo szeroki pysk i dość długi ogon, którym

poruszała, łapy były mocne i szerokie, zakończone wielkimi pazurami".

Ludzka bestia

Powyższy opis odpowiada dość dokładnie innym, uzyskanym bezpośrednio od osób

atakowanych przez bestię. Co ciekawe, wiele osób wspomina także o czymś w rodzaju

guzików dostrzeżonych na brzuchu bestii.

Bestia ubita 19 czerwca 1767 roku

Zależnie od opisu, nie był to wilk, lecz raczej "wielki pies, mieszaniec prawdopodobnie doga

z chartem, wielkości rocznego byczka, z długą zjeżoną sierścią i wielką głową".

Kolejność i okoliczności wydarzeń w regionie Gévaudan

Stworzenie zwane "Bestią z Gévaudan" działało bezkarnie przez trzy lata na ściśle

ograniczonym terytorium (Gévaudan, Haut Gévaudan, Vivarais, Haut Vivarais, Vélay, Cantal

i Margeride), którego środek wypadał w trójkącie mieszczącym się między trzema

miejscowościami: Paulhac, Mont Mouchet i La Besseyre Saint Mary. W La Besseyre Saint

Mary mieszkali bracia Chastel i Jean Chastel nazywany "Maską", którzy odegrali ważną rolę

w dziejach bestii.

Miejscowości terroryzowane wokół

Mont Mouchet leżą wszystkie na

terenie gęsto zalesionym, górzystym

i poprzecinanym licznymi

wąwozami. Wielu autorów piszących

o bestii z Gévaudan pomija fakt, że

ten teren jest cały poryty szybami,

korytarzami i galeriami

podziemnymi licznych kopalni

antymonu, z których wiele było

wciąż czynnych w czasach działania bestii. Trzeba przyznać, że były to bardzo dogodne

warunki do ukrywania się dla dowolnego stworzenia. Okoliczny las miał charakter bagienny.

Wilki również zamieszkiwały te okolice, ale nigdy przed pojawieniem się "bestii" nie siały

takiego postrachu.

Wiele osób próbowało zabić bestię, w tym także myśliwi, lecz bezskutecznie. Bestia (lub

bestie) bywała postrzelona, jednak przez trzy lata uchodziła z życiem. Mieszkańcy nie

widzieli związku między odległościami od miejsca zamieszkania Chastelów, ich szybką

obecnością na miejscu ostatniej zbrodni, czy też masakry, a skutecznością jaką w

powstrzymaniu ataków bestii wywoływały jedynie ich działania.

Mieszkańcy okolic Gévaudan byli w tamtym okresie praktycznie bezbronni. W wyniku

hugenockiego powstania kamizardów w Masywie Cévennes (1701 - 1705) oraz z powodu

działalności słynnego bandyty, Louisa Mandrin (zabatożonego na śmierć w 1755 r.),

skonfiskowano w regionie większość broni palnej. Chłopi musieli więc ograniczyć się do

obrony za pomocą tzw. "noża z Aveyron", który osadzony na drzewcu służył podobnie jak

bagnet. Większość pasterzy używała też zbrojonej żelazem pałki.

Warto zauważyć, że (na ilustracji przedstawiającej osaczoną bestię) zgodnie z klasycznymi

zasadami symboliki heraldycznej, bestia jest "uzbrojona" (pazury), nosi "lampasy" (język),

"oświecona" (oczy), pobrzydzona (płeć) - ale i otoczona. Podpis pod rysunkiem nosi

charakterystyczny zapis: "Postać straszliwej bestii, o której sądzi się, że jest hieną".

Na rozkaz hrabiego de Moncan, wojskowego gubernatora Langwedocji, dość szybko podjęto

wielkie polowania z nagonką na bestię. Np. 7 lutego 1765 r. zmobilizowano do nagonki

ludność z 73 parafii, czyli kilka tysięcy osób. Jednak bez najmniejszego efektu.

Kolejne próby podjęli dwaj szlachcice sprowadzeni z Normandii, Dennevalowie, słynni

myśliwi, pogromcy wilków. Przybyli oni w towarzystwie waleta, jednego człowieka z piką,

sześciu z bronią białą i z dwoma wielkimi psami do polowań. Ten "zespół" dość szybko ubił

sporo wilków, w tym niektóre wielkich rozmiarów, tym niemniej masakra ludności nie

ustawała. Dennevalowie zwrócili się o pomoc do armii. Nieszczęśliwie się złożyło, że do

akcji zostali skierowani dragoni, ci sami, którzy w niedawnej przeszłości zapisali się

niechlubnie w pamięci mieszkańców jako sprawcy słynnych krwawych dragonad w czasie

powstania kamizardów. Ci żołnierze byli więc znienawidzeni przez ludność, która mimo

zagrożenia ze strony bestii znajdowała swoisty rewanż w kierowaniu ich na fałszywe tropy.

Sprawa bestii wzbudzała zainteresowanie za granicą, ale raczej w tonie kpiny. Prasa angielska

pisała w tym czasie: "20 000 uzbrojonych ludzi nie dało rady nieznanemu zwierzakowi, który

po pożarciu 25 000 osób i całego transportu artylerii został następnego dnia pokonany przez

zwykłą kotkę!". Z kolei Niemcy proponowali pomoc swoich lancknechtów, z którymi

ostatnio nie wiedziano co począć.

Następnym pogromcą bestii został mianowany François Antoine, rusznikarz króla i Wielki

Łowczy Wilków Królestwa. Ten myśliwy-dygnitarz przybył w towarzystwie 14 łowczych i

sfory kilkudziesięciu psów. Wspomagała ich w akcji duża grupa miejscowej szlachty i

żandarmów. Na miejscu był też syn Wielkiego łowczego, Antoine de Beauterne.

Stella Jeana Chastela, zabójcy bestii, ustawiona w La Besseyre Saint Mary

Przy tej okazji wydarzyła się poważna sprzeczka z braćmi Chastel, którzy świadomie narazili

życie dwóch szlachciców powodując ich upadek z końmi do ciasnego wąwozu. Bracia zostali

uwięzieni, a w czasie ich nieobecności nikt nie poniósł szkody ze strony bestii... Bracia

Chastel zostali zwolnieni z więzienia po czasie niewspółmiernie krótkim do winy, nawet jak

na ówczesne standardy, dzięki wstawiennictwu "wysoko postawionej osoby". Była nią

prawdopodobnie krewna markiza d'Apcher (lub d'Apchier).

Jean Chastel (ojciec) otrzymał rozkaz zaprowadzenia porządku. W czasie najbliższego

polowania, zorganizowanego przez markiza d'Apchera, ubił bestię używając poświęconych

srebrnych kul - i od tego czasu nikt już nie zginął. Jean Chastel zdążył na widok zbliżającej

się bestii złożyć okulary, pomodlić się, przystawić rusznicę do ramienia i wystrzelić. Przez 10

dni markiz d'Apcher przyjmował w swoim zamku gratulacje. W końcu zapanował porządek.

Następstwami tych wydarzeń były zniszczenia dokonanie w miejscach, z którymi związani

byli bracia Chastel. Dom Chastelów w La Besseyre Saint Mary został zburzony, podobnie

zamek w Besset (kwatera główna Antoine'a de Beauterre), kaplica Matki Boskiej z Beaulieu,

przy której odbyła się ostatnia przed ubiciem bestii procesja i zostały poświęcone trzy kule,

których Jean Chastel użył do zabicia bestii. Zburzono także leśny dom Antoine'a Chastela

położony na szczycie Mont Mouchet. Powstrzymano się przed zburzeniem siedziby Jeana

Charles'a de Molette, hrabiego Morangiès. Mieści się tam obecnie renomowany szpital

psychiatryczny.

Czym lub kim była bestia z Gévaudan?

Występowały różne próby interpretacji zjawiska masakry z Gévaudan.

- Sądzono, że stworzenie jest wielkim wilkiem, lub nieznaną krzyżówką hieny czy

innego zwierzęcia z wilkiem. Jednak znawcy wilków już wtedy wiedzieli, że w

żadnym razie nie może chodzić o to zwierzę, które nie atakuje w pojedynkę, a w

rzadkich wypadkach, gdy czuje się osaczone jest bardzo łatwo je przepłoszyć, nawet

kijem. Co do ewentualnych krzyżówek, nikt nigdy nie znalazł śladów

potwierdzających taką hipotezę.

- Podejrzewano też uparcie, że bestia jest hieną sprowadzoną z Afryki. Jednak żaden z

mieszkańców nie widział nigdy w życiu hieny, która w wyobraźni ludowej tamtych

czasów pełniła rolę mitycznego stworzenia siejącego grozę. Mówiono też o wilkołaku.

- Spostrzeżenie guzików na brzuchu bestii przez kilka osób uratowanych z jej łap może

prowadzić do kilku wniosków, także takiego, że bestia była przebranym człowiekiem.

Możliwe też, że jakiś sadysta o skłonnościach kryminalnych posługiwał się

tresowanym rzadkim stworzeniem, a nawet może kilkoma. Niedawna hipoteza R.F.

Dubois, autora książki o bestii: "mogła być ona człowiekiem/bestią, ludźmi/bestią lub

nawet ludźmi/bestiami".

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: