Podstawy projektowania linii kolejowych.pdf

PODSTAWY PROJEKTOWANIA

LINII KOLEJOWYCH

Kategorie linii kolejowych

Spadek miarodajny

Spadek miarodajny – największy spadek na którym zatrzymany pociąg

może ruszyć z miejsca.

1. Maksymalne pochylenie podłużne torów linii kolejowych

pomniejszone na długości łuków poziomych o wielkości

odpowiadająca oporowi ruchu w łukach nie może być większa od

pochylenia miarodajnego.

Na liniach kolejowych zakwalifikowanych do odpowiedniej

kategorii według tabeli 3.1 powinno się stosować następujące

wartości pochylenia miarodajnego:

1. Dla magistralnych i pierwszorzędnych - 6‰

2. Dla linii drugorzędnych – 10 ‰

Dla linii znaczenia miejscowego i bocznic kolejowych – 20 ‰

3 . Wartość pochylenia odpowiadającego oporowi ruchu po łuku poziomym określa się

według:

- spadek przedstacyjny > 0,5 i R

- spadek stacyjny 0‰ maks. 1 ‰

- dopuszczalna różnica dwóch sąsiednich pochyleń podłużnych wynosi:

a. 5‰ – w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorzędnych,

b. połowę odpowiedniego pochyleni miarodajnego – w torach pozostałych linii

kolejowych i 1 – i 2 ≤ 0,5 i R

Układ geometryczny toru

1. Układ geometryczny (konstrukcja) toru kolejowego określony jest:

- położeniem toru w krzywiznach poziomych o stałej wartości

promienia łuku

- położenie toru w krzywiznach poziomych o zmiennej wartości

promienia łuku (krzywej przejściowej)

- położenie toru na załomach niwelety

2. Przy projektowaniu konstrukcji toru kolejowego powinno się

przyjmować model ruchu punktu materialnego poruszającego się po

trajketorii ustalonej osią toru, określony następującymi parametrami:

- niezrównoważonym przyspieszeniem odśrodkowym - a [m/s²]

- niezrównoważonym przyspieszeniem dośrodkowym - a t [m/s²]

- przyrostem przyspieszenia - Ψ [m/s³]

- prędkość podnoszenia koła na rampie przechyłkowej f [mm/s]

3. Wartość przechyłki 20 mm < h < 150 mm