Konferencja Episkopatu Polski - Dyrektorium duszpasterstwa służby liturgicznej.pdf - Liturgia - TEDEUM_KATOLIK_TRADYCYJNY

Konferencja Episkopatu Polski

DYREKTORIUM

DUSZPASTERSTWA

SŁUŻBY LITURGICZNEJ

Warszawa 2008

Poniższy tekst Dyrektorium duszpasterstwa służby liturgicznej został przyjęty

przez 346. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski

+ Arcybiskup Józef Michalik

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

+ Bp Stefan Cichy

Przewodniczący Komisji Episkopatu

ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

Częstochowa, dnia 27 listopada 2008 r.

W PROWADZENIE

1. Liturgia, która „w najwyższym stopniu przyczynia się do

tego, aby wierni swoim życiem wyrażali oraz ujawniali innym lu-

dziom misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Ko-

ścioła” 1 jest „szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i

jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc” 2 .

Chrystus, sprawując w liturgii dzieło zbawienia „przyłącza do sie-

bie Kościół, swoją Oblubienicę umiłowaną” 3 , dlatego wszyscy są

wezwani do świadomego, czynnego i owocnego uczestnictwa w

tym świętym misterium, a „każdy, kto wykonuje swą funkcję – czy

1 KL nr 2.

2 KL nr 10.

3 KL nr 7.

to duchowny, czy wierny świecki – powinien w pełni wykonywać

wyłącznie tylko to, co należy do niego z natury rzeczy i na podsta-

wie przepisów liturgicznych” 4 .

2. W okresie posoborowym Kościół podjął wielki wysiłek, aby

ten sposób rozumienia liturgii wprowadzić w praktykę życia diecezji

i parafii. Dzięki tej pracy formacyjnej, podejmowanej szczególnie

przez duszpasterstwo służby liturgicznej, „świeccy coraz częściej po-

dejmują odpowiednie funkcje liturgiczne” 5 .

3. Mimo wysiłków duszpasterzy i wiernych świeckich ciągle

jest wiele do zrobienia w tej dziedzinie, gdyż i dziś nie brak takich

parafii, w których „nawet podczas wielkich zgromadzeń, celebrans

czyta lekcje, recytuje psalm responsoryjny, wypowiada wezwania

modlitwy powszechnej ” 6 . II Polski Synod Plenarny zaleca więc for-

mację liturgiczną całej wspólnoty parafialnej, a także powstawanie

w każdej parafii zespołów liturgicznych „złożonych z dorosłych,

młodzieży i dzieci” 7 . Powstawanie takich zespołów napotyka różno-

rodne trudności. Do największych należy odchodzenie ministran-

tów i członków scholi od posługiwania w liturgii oraz niewielkie

zainteresowanie podejmowaniem funkcji liturgicznych przez doro-

słych.

4. Wymienione powyżej problemy są głównym motywem opra-

cowania niniejszego Dyrektorium. Ma ono stanowić pomoc dla

duszpasterzy i wiernych świeckich w lepszym rozumieniu funkcji

liturgicznych oraz prowadzeniu formacji osób, które je spełniają.

Uzupełnieniem tego dokumentu będzie Ceremoniał zgromadzenia

liturgicznego zawierający szczegółowy opis sposobu spełniania

funkcji liturgicznych oraz Obrzędy błogosławieństw służby litur-

gicznej zawierające teksty modlitw, przez które Kościół wyprasza

Bożą łaskę dla pełniących świętą służbę w liturgii.

5. Dyrektorium zostało przygotowane przez Podkomisję ds. Służ-

by Liturgicznej działającą przy Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypli-

ny Sakramentów Episkopatu Polski. Zawiera trzy części. Pierwsza z

nich omawia założenia teologiczne posługiwania w liturgii, druga

4 KL nr 28.

5 II Polski Synod Plenarny, Liturgia Kościoła po Soborze Watykańskim II, nr 65.

6 Tamże, nr 65.

7 Tamże, nr 83.

jest opisem formacji służby liturgicznej dzieci, młodzieży i doro-

słych, a trzecia została poświęcona strukturze duszpasterstwa zajmu-

jącego się tą problematyką.

6. Nakreślone w Dyrektorium zasady formacji służby liturgicz-

nej, a także ustalona terminologia i sposób wprowadzania człowie-

ka w kolejne etapy dojrzewania w posługiwaniu, powinny być w

parafiach wprowadzane stopniowo i roztropnie. Każda zmiana po-

winna być poprzedzona odpowiednim wyjaśnieniem i realizowana

przez systematyczną formację, aby wydała dobre owoce.

Część pierwsza

POSŁUGIWANIE W LITURGII

7. Soborowa Konstytucja o świętej liturgii uczy, że „Chrystus

jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach

liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej tak w osobie ce-

lebrującego, gdyż «Ten sam, który kiedyś ofiarował siebie na krzy-

żu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów», jak zwłaszcza

pod postaciami eucharystycznymi. Jest obecny swoją mocą w sa-

kramentach, tak że gdy ktoś chrzci, sam Chrystus chrzci. Jest obec-

ny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo święte, On

sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa psal-

my, gdyż On sam obiecał: «Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię

moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18,20)” 8 .

8. Ponieważ to Chrystus chrzci, przemawia, modli się, składa

ofiarę i przewodniczy całemu zgromadzeniu, dlatego wszyscy speł-

niający funkcje liturgiczne są Jego współpracownikami. On sam

działa w nich i przez nich. Czyni to przede wszystkim przez wy-

święconych szafarz y 9 , ale jest obecny także w wiernych świeckich,

którzy z wiarą spełniają święte czynności. Każdemu z nich Chry-

stus, przez sakrament chrztu i bierzmowania, dał udział w swoim

kapłaństwie oraz powołał go do sprawowania kultu Bożego i służby

8 KL nr 7.

9 „Na czele zgromadzenia stoi Chrystus, główny celebrans Eucharystii. Jest On Arcykapła-

nem Nowego Przymierza. To On niewidzialnie przewodniczy całej celebracji eucharystycznej.

Biskup lub prezbiter reprezentuje Chrystusa, działając w osobie Chrystusa-Głowy (in persona

Christi Capitis) przewodniczy zgromadzeniu” (KKK nr 1348).

Kościołowi 10 . Należy więc dążyć do tego, aby osoby posługujące w

liturgii, spełniały powierzone im zadania w duchowym zjednocze-

niu z Najwyższym Kapłanem, niewidzialną Głową całego zgroma-

dzenia.

9. Uczestnicy liturgii, zjednoczeni z Chrystusem mocą Ducha

Świętego, stanowią jedno Ciało, w którym każdy członek powinien

spełniać te czynności, które należą do niego z natury rzeczy i na

podstawie przepisów liturgicznych 11 . W wielości posług i funkcji, a

także w jedności całego zgromadzenia, objawia się tajemnica Ko-

ścioła 12 . Ukazuje się jego struktura hierarchiczna, w której wyróż-

nione miejsce zajmują biskup, prezbiter i diakon, a także wielkie

bogactwo charyzmatów, którymi Duch Święty obdarzył poszcze-

gólnych wiernych.

D OJRZEWAĆ W POSTAWIE SŁUŻBY

10. Chrystus, „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i

dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20, 28). Tej służebnej posta-

wy, posuniętej aż do oddania życia za innych, uczy Chrystus

wszystkich członków swego mistycznego Ciała. Jednocząc ich z

sobą, szczególnie w czasie sprawowania liturgii, wprowadza ich w

swoje posługiwanie dziełu zbawienia świata. Dlatego „każda cele-

bracja liturgiczna jest czynnością w najwyższym stopniu świętą,

której skuteczności z tego samego tytułu i w tym samym stopniu nie

posiada żadna inna czynność Kościoła” 13 .

11. W tym świętym posługiwaniu uczestniczą wszyscy członko-

wie zgromadzenia liturgicznego. „Z racji odrodzenia w Chrystusie

wszyscy wierni są równi co do godności i działania, na skutek cze-

go każdy, zgodnie z własną pozycją i zadaniem, współpracuje w

budowaniu Ciała Chrystusowego” 14 .

10 Por. KKK 1121.

11 Por. KL nr 28.

12 Por. OWMR nr 91.

13 KL nr 7.

14 KPK, kan. 208.

Służba dziełu zbawienia

12. W modlitwie eucharystycznej kapłan wraz z wiernymi modli

się do Boga słowami: „Dziękujemy, że nas wybrałeś, abyśmy stali

przed Tobą i Tobie służyli” 15 . W celebracji liturgii wszyscy zgroma-

dzeni znajdują się przed obliczem Boga i sama ich obecność jest już

nazwana służbą. Jest ona bowiem znakiem posłuszeństwa wobec

Boga, który każdego wybrał i wezwał do siebie. Fundamentem

wszystkich zewnętrznych czynności, które człowiek spełnia w litur-

gii, jest wewnętrzna gotowość pełnienia woli Bożej. Ludzkie „tak”,

wyrażone przyjściem na Eucharystię, jest wyrazem tej postawy po-

słuszeństwa Bogu.

13. W spełnianiu świętych czynności liturgicznych wierni jedno-

czą się z Maryją i naśladują Jej postawę służby. Maryjne „fiat” jest

wzorem i umocnieniem dla wszystkich uczniów Pana. „W Euchary-

stii Kościół znajduje się wraz z Maryją jakby u stóp krzyża, zjedno-

czony z ofiarą i wstawiennictwem Chrystusa” 16 . W swym trwaniu

przy Chrystusie, wierni jednoczą się z aniołami, „którzy w niebie za-

wsze pełnią świętą służbę przed Bogiem” 17 i doświadczają wstawien-

nictwa świętych, „którzy nieustannie orędują za nami u Boga” 18 .

14. Tak więc „wierni spełniają funkcję liturgiczną przez pełny,

świadomy i czynny udział, czego domaga się sama natura liturgii, i

do czego lud chrześcijański na mocy chrztu świętego ma prawo i

obowiązek” 19 . Każdy z nich, jeśli z wiarą i miłością włącza się w

sprawowane misterium zbawienia, przyczynia się do zjednoczenia

wszystkich ludzi w Chrystusie mocą Ducha Świętego (por. Ef 1,

10). Celebracja liturgiczna objawia i umacnia tę jedność.

15. Uczestnicy Eucharystii powinni więc być przeniknięci du-

chem miłości, zdolnej do złożenia siebie w ofierze i otwartej na po-

trzeby braci. „Podczas sprawowania Mszy wierni tworzą świętą

społeczność, lud nabyty przez Boga i królewskie kapłaństwo, aby

dziękować Bogu, składać w ofierze niepokalaną Hostię nie tylko

przez ręce kapłana, lecz także razem z nim, i uczyć się ofiarowania

15 Druga modlitwa eucharystyczna.

16 KKK nr 1370.

17 Por. Kolekta na święto Świętych Archaniołów Michała, Rafała i Gabriela.

18 Por. Trzecia modlitwa eucharystyczna.

19 Św. Kongregacja Obrzędów, Instrukcja Musicam sacram , 5 marca 1967, nr 15.

Konferencja Episkopatu Polski - Dyrektorium duszpasterstwa służby liturgicznej.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: