WYNAGRODZENIE.doc

WYNAGRODZENIE Wynagrodzenie jest ekwiwalentem pieniężnym, jaki pracownik otrzymuje za wykonaną pracę, odpowiadający w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także ilość i jakość świadczonej pracy. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.
Składniki wynagrodzenia:

1. Wynagrodzenie zasadnicze - samodzielny stały składnik wynagrodzenia, wypłacany stale i okresowo, jego wysokość wyznaczana jest kategorią osobistego zaszeregowania (w systemie czasowym) bądź kategorią zaszeregowania poszczególnych prac (w systemie akordowym) w wielu przypadkach jest to jedyne świadczenie zakładu pracy należne pracownikowi ze stosunku pracy,

2. Premia - dodatkowy, niestały i niesamodzielny składnik wynagrodzenia za pracę, występujący obok wynagrodzenia zasadniczego, wypłacany jest za okresy (miesięczne, kwartalne, roczne), w których nastąpiły warunki wypłacenia tego świadczenia zgodnie z ustaleniami oznaczonymi zwykle w regulaminach premiowania, w których to ustala się tryb przyznawania tego świadczenia oraz jego wysokość.

3. Dodatki - uboczny składnik wynagrodzenia za pracę. Dodatek za pracę w warunkach szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, za wysługę lat, funkcyjny, za pracę w godzinach nadliczbowych i pracę w nocy, dodatki wyrównawcze i inne.


Wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się, co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie. Wynagrodzenie wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego. Jeżeli ustalony dzień wypłaty wynagrodzenia za pracę jest dniem wolnym od pracy, wynagrodzenie wypłaca się w dniu poprzedzającym. Składniki wynagrodzenia za pracę, przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż jeden miesiąc, wypłaca się z dołu w terminach określonych w przepisach prawa pracy. Pracodawca, na żądanie pracownika, jest obowiązany udostępnić do wglądu dokumenty, na których podstawie zostało obliczone jego wynagrodzenie.

W przypadku, gdy pracodawca nie wywiązuje się z obowiązku wypłaty należnej pensji, pracownik może dochodzić jej na drodze sądowej. Przed sądem może on żądać nie tylko zapłaty zaległego wynagrodzenia lub jego poszczególnych składników, ale także zasądzenia od pracodawcy stosownych odsetek. Poza tym pracownik może zdecydować się na wniesienie pozwu, gdy jego wynagrodzenie jest bezprawnie zaniżane albo dokonuje się z niego bezpodstawnych potrąceń.

PROCEDURA W SPRAWACH O WYNAGRODZENIE

I. Pismo kierowane do sądu powinno być odpowiednio zatytułowane, a więc należy zaznaczyć, że jest to pozew w sprawie o zapłatę wynagrodzenia za pracę. W nim oznaczamy strony postępowania, a więc zamieszczamy swoje imię i nazwisko oraz adres, jako powoda, oraz nazwę i siedzibę pracodawcy, jako pozwanego.

II. Należy ustalić właściwość sądu, do którego pozew ma być skierowany. Pozew powinien być wniesiony do sądu pracy właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pracodawcy (osoba fizyczna) lub jego siedzibę (osoba prawna) albo do sądu, w którego okręgu praca jest lub była wykonywana, bądź też do sądu, w którego okręgu znajduje się zakład pracy.

III. W pozwie należy określić żądanie, a więc wskazać dokładną kwotę wynagrodzenia za pracę, jaka ma być zasądzona przez sąd, wraz z ewentualnymi odsetkami, ze wskazaniem, za jaki okres mają być zasądzone. Oprócz żądania głównego, pozew może także zawierać wnioski dodatkowe, spośród których najważniejsze to:

1) wniosek o zasądzenie na rzecz pracownika od pozwanego pracodawcy poniesionych kosztów postępowania wraz z (ewentualnymi) kosztami zastępstwa, obejmujące np. poniesione wydatki związane z przyjazdami na rozprawę lub wynagrodzeniem dla adwokata;
2) wniosek o przeprowadzenie rozprawy w nieobecności pracownika;
3) wniosek o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, gdyby opóźnienie uniemożliwiało lub znacznie utrudniało wykonanie wyroku albo narażało powoda na szkodę;
4) wniosek o wydanie wyroku zaocznego w razie zaistnienia przesłanek przewidzianych w art. 339 Kodeksu postępowania cywilnego, tzn., jeśli pozwany nie stawia się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie,
5) wezwania na rozprawę wskazanych przez powoda świadków i biegłych;
6) polecenia pozwanemu dostarczenia na rozprawę dokumentu będącego w jego posiadaniu, a potrzebnego do przeprowadzenia dowodu,
7) zażądania na rozprawę dowodów znajdujących się w sądach, urzędach lub u osób trzecich.


Pracownik nie ma obowiązku zgłaszania powyższych wniosków, ale w jego interesie jest, by znalazły się one w pozwie. Odpowiednie wnioski powodują przyspieszenie postępowania, np. wydanie wyroku podczas nieobecności powoda, albo też służą w inny sposób ochronie interesów pracownika.


Stan prawny na 1.01.2009r.