Przyborowski Walery - Szwedzi w Warszawie.pdf - Przyborowski Walery - Abbot

SZWEDZI W WARSZAWIE

....

.*-■

WALERY PRZYBOROWSKI

SZWEDZI

W WARSZAWIE

POWIEŚĆ HISTORYCZNA DLA MLODZfEZY

LAT

DAWN

YCH

- j Z 21 1ГД,\ЧТПЛСУЛМХ 1ЫК1СЙА :

-65*

~*Zc-

WARSZAWA

JVakiad i własność Konstantego Treptego

S Marszałkowska 149 ,, ,, , . ,

W DRUKARNI ST. XIKMIKY SYKÓW, WARSZAWA PLAC WARECKI 4.

towarzyszenie Spółdzielcze

Ś-to'Krzyzkd 2ад^й-е1. 207-91

№№^ЁШЯИН

ł_J

ROZDZIAŁ I

'W którym jest opowiedziane

jak

przekupka

IMCaciejowa pokonała trzech

żołdaków

szw

edzkich.

Czerwcowe słońce -Ą-Fajo sio ku zachodowi

i skryto się już pozą WYSOKIE kamienico rynku

staromiejskiego! których spiczaste dachy rysowały

się wyraziście na troreja/om purpurą niebie. liiich

był niewielki: na przyzbach (łomów tu i owdzie

siedziały z dziećmi na kolanach mieszczki i uwa-

rzyły; pod samym ratuszem w licznych kramach

widać było ziewające lub kłócące się przekupki;

sklepy w kamienicach, oprócz winiarni i sz\nkow,

były na głucho pozamykane. Na mieście leżała

jakaś przygnębiająca ospałość i smutek, tylko z gro-

mady przechadzających się dumnie i buńczucznie

zbrojnych oficerów szwedzkich, ubranych w'wielkie

kapelusze z piórami, kaftany łosiowo i wysokie,

bronzowej barwy

buty, brzmiały

rozgłośnie krzy-

ki i śmiechy. Tu

i owdzie włóczy-

ły się zgłodniałe

i wychudzone psy,

grzebiące w ku-

pach śmieci, ca-

lemi górami ster-

czących na rynku.

Z drzwi głó-

wnych ratusza

miejskiego, wzno-

szącego się na sa-

mym środku ryn-

ku, wyszedł mło-

dy człowiek i zie-

wając, stanął nad

schodami kamien-

nemi, po których zstępowało się na dół. Ubrany

był w ciemny, kusy żupanik, dobrze podszarzany,

^kapelusz słomiany^na głowic podgolonej staran-

nie, o włosach ciemnych, nizko przystrzyżonych. ]

Szarawary niegdyś karmazynowe, dziś spłowiało

mocno, miał wpuszczono w buty wysokie o żółtych

cholewach, a zato czarnych przyszwaeh. Pod pachą

dźwigał fascykuł papierzysków i wiolkicmi czar-

nomi oczami poglądał niedbale i obojętnie dokoła.

Alo nagle oczy to ożywiły się, bo spostrzegł

idącego między kramami pod ratuszem chłopca,

może szesnaście łat liczącego. Ten, z głową na

dół pochyloną i rękami na tyle założonomi, szedł

wolno, leniwie, powłócząc nogami, zapatrzony w zie-

mię, jak gdyby tam czego szukał, j Ubrany był

niedbało i ubogo; na głowic kapelusz słomiany

miał opadło skrzydła, a liczne w nim dziury nic

osłaniały dobrze głowy od palącego słońca czerwco-

wego. Kusy kubraczek niewiadomej barwy, prze-

pasany był włóczkowym pasom czerwonym, a eiżmy

nizkio wyszarzano były i dziurawe. .Tednom sło-

wem wyglądał ubogo i miał minę dcsperataT] /

Stojący na schodach młodzieniec z fascyku-

łem papierzysków pod pachą, zoczywszy owego

desperata, zeszedł szybko na dół i zbliżywszy się

do chłopca, uderzył go w mhio i zawołał:

— Kazik, jak się masz?

Kazik żywo podniósł głowę i rzekł głosem

smutnym i. płaczliwym:

— A! to ty... jak się masz?

— Mam się dobrze, ale tT, widzę, jakoś kiep-

sko i kwaśno wyglądasz!

— A cóż, Kacperku, bieda aż piszczy. Pani

matka wyiskrzyła się do ostatniego grosza na tę

kontrybucyę szwedzką i powiadam tobie, że do

gęby niema co włożyć. I na dobitkę ten lejtnant

pan Landskrona, bodaj go kat spalił... wiesz, co

stoi u nas kwatera., ciągle czegoś nowego wymaga,

Zachciało mu się dzisiaj limonów, a u nas chleba

niema. Skąd ja mu wezmę limonów? idę do pana

Fufciera, może się zlituje i da na kredyt. Ach.

żebyś ty Kacperku wiedział, czego ja tym Szwe-

dom życzę!...

- No, no! — uśmiechnął się Kacperek z pe-

wnością nie lepiej odemnie. Ale powiem ci pod

wielkim sekretem, że nie długo już ich panowania.

Wymowa to znów szeptem, oglądając się na

grupę żołdaków szwedzkich, którzy pijani, wziąw-

szy się pod ręce, szli przez rynek, śpiewając oehryp-

lemi głosami jakaś pieśń zamorską, krzycząc i no-

gami wywracając kramiki przekupek, koło Irtó-

ryeh przechodzili. Przekupki'oczywiście podniosły

wielki wrzask, a Szwedzi, wziąwszy się pod boki,

z wyzywającemi minami, śmieli się do rozpuku.

Widzisz, co się dzieje! rzeki Kazik, w któ-

rego oczacli zabłysnął ponury ogień, warüi mu po-

bladły, a pięść ścisnął w kułak.

- Ba!—odpowiedział z chłodnym uśmiechem

idzień na to patrzę i przyzwy-

do go. Stary rajca, pan Rafałowicz,

— Mój kochany, żebyś ty na to patrzał, na

co ja patrzę i to cierpiał, co ja cierpię, tobyś

jeszcze kwaśniej wyglądał,

— No, cóż to takiego? opowiedz mi.

— Ej, na co się to zdało! — machnął ręką

rozpaczliwie Kazik.

— Л może się i na co zdało! cóż ty wiesz?...

no, no. opowiedz... może się eo poradzi na twój

frasunek. Wiadomo ci przecie, że mam łaski i za-

chowanie wielkie u pana prezydenta Aleksandra

Grizy. który też jest mój'' .krewniak, po matce...

A pi'zytom zawżdy z tobą» byliśmy w przyjaźni,

i gdyby nie ta pisanina- na ratuszu z powodu tych

przeklętych Szwedów...

To mówił szeptem i obejrzał się trwożliwie do-

koła. Aie nikogo w pobliżu nic było i niki ich

rozmowy słyszeć nie mógł, więc prawił dalej:

— Otóż, powiem tobie, że gdyby nic te prze-

klęte Szwcdy, co jeno koritrybueyę na miasto na-

kładają i w księgach z tego powodu dużo jest

pisania, a pan j»rezydent nie ma się kim wyrę-

czyć, bo nikt tak pięknie jak ja nie pisze, otóż

gdyby nie to, tobym co dnia wpadł: tam do was

na Krzywo Kolo, by twej pani matce nogi uca-

łować, a i z tobą się toż nagadać, bo widzisz mam

i ja coś do powiedzenia tobie. Ale cóż tam u was

nowego?

Przyborowski Walery - Szwedzi w Warszawie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: