Klub Pickwicka I.pdf

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Charles Dickens

Klub Pickwicka

Tom I

Tower Press 2000

Rozdział pierwszy

Pickwickczycy

Pierwsze promienie światła, które rozjaśniły grube ciemności towarzyszące ukazaniu się

nieśmiertelnego Pickwicka na horyzoncie uczonego świata, jak też pierwszą urzędową

wzmiankę o tym niepospolitym mężu, znajdujemy w protokołach Klubu Pickwicka. Wy-

dawca niniejszego dzieła szczęśliwym się mieni, że może przedstawić je swym czytelni-

kom jako dowód sumienności, uwagi, usilnej pracy i zdolności badawczych, jakie rozwinął

przy poszukiwaniach w licznych powierzonych mu starych dokumentach.

Dnia 12 maja 1827, przewodniczący Józef Smigger Esq., D. W. P. C. K. P. Postano-

wiono jednogłośnie:

„Towarzystwo z uczuciem niczym nie zamąconego zadowolenia i bezwzględnego

uznania wysłuchało czytania dokumentów udzielonych przez Samuela Pickwicka Esq., D.

P. C. K. P., a zatytułowanych:

»Badania spekulatywne stawów hampsteadzkich tudzież niektóre spostrzeżenia nad teo-

rią skakania żab«

Towarzystwo wyraża swoje najszczersze podziękowanie rzeczonemu Samuelowi Pic-

kwickowi Esq., D. P. C. K. P.

Towarzystwo, uznając wielkie korzyści, jakie nauka odnieść powinna z wyżej przyto-

czonego dzieła, jak również z niezmordowanych poszukiwań Samuela Pickwicka w Horn-

sey, Highgate, Brixton i Camberwell, nie może także nie uznać nieobliczalnych skutków,

jakie by, o ile sobie pochlebiać można, miało to dla rozpowszechnienia pożytecznych wia-

domości i rozwoju oświaty, gdyby prace tego znakomitego męża przeniesione zostały na

rozleglejsze pole, to jest gdyby podróże jego i spostrzeżenia obszerniejszy obejmowały za-

kres.

Dlatego też Towarzystwo poddało gruntownej rozwadze wniosek wyżej wymienionego

Samuela Pickwicka Esq. D. P. C. K. P. i trzech innych pickwickczyków wymienionych

poniżej, mający na celu utworzenie nowego związku zjednoczonych pickwickczyków pod

nazwą: Korespondujący Oddział Klubu Pickwicka.

Po przyjęciu i zatwierdzeniu wzmiankowanego wniosku przez Towarzystwo, Oddział

Korespondujący Klubu Pickwicka uznaje się niniejszym za ukonstytuowany. Samuel Pic-

kwick Esq., D. P. K. C. P, August Snodgrass Esq., C. K. P, Nataniel Winkle Esq., C. K. P,

Tracy Tupman Esq., C. K. P. zostają również wybrani i mianowani członkami rzeczonego

stowarzyszenia korespondentów, z zaleceniem, ażeby od czasu do czasu przesyłali Towa-

rzystwu Klubu Pickwicka w Londynie autentyczne szczegóły o swych podróżach i poszu-

kiwaniach, spostrzeżenia nad charakterem i obyczajami, na koniec opisy przygód, jak rów-

nież opowiadania i inne utwory będące wynikiem uwag nad miejscowymi wydarzeniami

lub wynikiem wspomnień w związku z nimi pozostających.

Towarzystwo z wdzięcznością zatwierdza zasadę, że członkowie Oddziału Korespon-

dującego sami będą ponosić koszty podróży, i nie ma nic przeciw temu, ażeby członkowie

rzeczonego stowarzyszenia robili swe poszukiwania, dopóki im się będzie podobać, byle

poszukiwania te odbywały się na tych samych warunkach.

Na koniec uwiadamia się niniejszym członków wyżej wymienionego oddziału, że wnio-

sek ich w sprawie opłacenia portorii od listów i posyłek roztrząsany był przez Towarzy-

stwo, że Towarzystwo wniosek ten poczytuje za godny wielkich umysłów, z których łona

wyszedł, i udziela mu swego zupełnego zatwierdzenia”.

Powierzchowny obserwator – dodaje sekretarz, z którego papierów zaczerpujemy opo-

wiadanie – powierzchowny obserwator może by nie dostrzegł nic nadzwyczajnego w łysej

głowie i okrągłych okularach, stałe zwróconych na jego (sekretarza) twarz, gdy ten czyta

wyżej przytoczone statuty; był to jednak widok ze wszech miar godny zastanowienia dla

każdego, kto wiedział, że potężny mózg Pickwicka pracował pod tą łysiną i że wyraziste

oczy Pickwicka błyszczały poza tymi okularami. I w samej rzeczy mąż, który dotarł aż do

źródeł stawów hampsteadzkich, który poruszył cały świat uczoną swoją teorią o żabim

skoku, siedział tam tak spokojny i nieruchomy jak wody tych stawów, gdy je lód zetnie,

albo raczej jak pojedynczy egzemplarz żaby w przepaścistych głębiach gliniastych jam.

Ale o ileż widok ten stał się bardziej zajmujący, gdy na wielokrotne wołania: „Pic-

kwick! Pickwick!”, które jednocześnie wyrwały się z ust wszystkich jego wielbicieli, zna-

komity ów mąż podniósł się, pełen życia i wzruszenia, wstąpił powoli na prostą ławkę, na

której przedtem siedział, i przemówił do klubu, którego był założycielem. Jakim to stu-

dium dla artysty mogłaby być ta zajmująca scena! Wymowny Pickwick stał przed nami,

jedną rękę wdzięcznie kryjąc pod połą fraka, drugą poruszając w powietrzu dla nadania

większej wyrazistości swej gorącej wymowie. Wzniesione stanowisko mówcy pozwalało

widzieć jego obcisłe spodnie z kamaszami, na które nie zwrócono by pewnie wielkiej

uwagi, gdyby okrywały innego człowieka, ale które uświetnione, ilustrowane, jeżeli tak

można wyrazić się, osobą Pickwicka, mimowolnie przejmowały widzów uszanowaniem i

czcią.

Otaczali go ludzie, którzy oświadczyli gotowość podzielenia niebezpieczeństw jego po-

dróży i których przeznaczeniem było dzielić sławę jego odkryć. Po prawej jego ręce sie-

dział pan Tracy Tupman, wielce zapalny Tupman, który z mądrością wieku dojrzałego łą-

czył uniesienie i zapał młodego chłopca w tym, co dotyczy najbardziej zajmującej i naj-

godniejszej przebaczenia słabości ludzkiej – miłości. Czas i dobre jadło rozszerzyły mu ki-

bić niegdyś tak romantyczną; czarna jedwabna kamizelka uwypuklała się coraz więcej;

złoty łańcuch od zegarka znikał cal po calu sprzed własnych jego oczu; szeroki podbródek

coraz więcej wyłaniał się spoza białego krawata, ale dusza Tupmana nie zmieniła się:

uwielbienie dla płci pięknej było w niej zawsze górującym uczuciem.

Na lewo od mistrza siedział poetyczny Snodgrass; tajemniczo otulony w niebieski

płaszcz podszyty psami. Obok niego Winkle, myśliwiec, rybak, jeździec, bokser, sport-

smen, z wdziękiem ukazywał zupełnie nową kurtkę, szkocki krawat i szaraczkowe

spodnie.

Mowa pana Pickwicka i rozprawy, które się wywiązały następnie, przytoczone są w

protokołach klubu. Przedstawiają one uderzające podobieństwo do rozpraw najznakomit-

szych zgromadzeń, a ponieważ budujące jest zawsze porównanie czynów wielkich ludzi,

podajemy tu protokół tego pamiętnego posiedzenia.

„Pan Pickwick zrobił uwagę – mówił sekretarz – że sława jest droga sercu każdego

człowieka. Sława poetycka jest droga sercu jego przyjaciela Snodgrassa. Sława miłosnych

podbojów jest tak samo droga jego przyjacielowi Tupmanowi, a żądza zdobycia sobie sła-

wy we wszystkich ćwiczeniach ciała płonie w wysokim stopniu w piersi jego przyjaciela

Winkle’a. On (pan Pickwick) nie może zapomnieć, że i na niego samego wywierają wpływ

namiętności ludzkie, ludzkie uczucia (Oklaski), może nawet ludzkie słabości (Głośne wo-

łania: – Nie! Nie!). Ale powie i to, że jeżeli kiedy ogień miłości własnej zapałał w jego ło-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: