.
WAŻNIEJSZE KONWENCJE: - SOLAS Safety of Life at Sea przyjęta 1974 weszła w życie 25 maja 1980. – COLREG Convention on the Internationale Regulation for Prewenting Collisions at Sea przyjęta 1974 , weszła w życie 25 maja 1980. – STCW 78/95 International Convention on Standards of Training, Certification and Wachkeeping for Seafares, 1978 and amendmants 1995. – SAR International Convention on Search and Rescue, przyjęta 1979 weszła w życie 22.06.1985. Load Lines przyjęta 1966, weszła w życie 1968. MARPOL 73/78 Annex I Prewention of pollution by oil, Annex II Control of pollutions by nexious substances. STRUKTURA KONWENCJI STCW 78.95. (Międzynarodowa Konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht. Londyn 1978 ) Konwencja STCW 1978 – Przedmowa. Konwencja STCW 1978 – Rozdział I, postanowienia ogólne, Konwencja STCW 1978 – Rozdział II, Kapitan i dział pokładowy , STCW 1978 – Rozdział III, Dział maszynowy, STCW 1978 – Rozdział IV, Radiokomunikacja i radiooperatorzy, STCW 1978 – Rozdział V, Specjalne wymagania dla zbiornikowców, STCW 1978 – Rozdział VI, Sprawność w indywidualnych technikach ratunkowych, przyjęta przez Konferencję ds. wdrążania poprawek w 1978. Poprawka z 1991 dotycząca GMDSS. Poprawka z 1994 dotycząca wymagań dla załóg zbiornikowców. Poprawka z 1995 dotycząca zapewnienia dostosowania do Konwencji kontroli w portach. Poprawka z 1995 dotycząca rozdziałów II, III, IV. Kod STCW. Poprawka z 1997 dotycząca szkolenia załóg dla statków pasażerskich.
IMO – Internationale Meritime Organiization. Struktura IMO: - zgromadzenie – najwyższy organ zarządzający IMO. Skupia wszystkich członków organizacji. Zbiera się co 2 lata na regularnych sesjach lub sesjach nadzwyczajnych w razie potrzeby. Zgromadzenie wybiera zarząd. – zarząd – składa się z 32 osób wybieranych na 2 lata. Nadzoruje prace organizacji, jest odpowiedzialny przed zgromadzeniem. – komitety: MSC- Maritime Safety Committee, MEPC – The Maritine Enviroment Protection Committee, podkomitety: Legal Committee, Technical Co-operation, Facilitation. – Sekretariat. IMO – International Maritime Organization rozpoczęła swoją działalność w marcu 1958. Celem IMO jest stwarzanie mechanizmu współpracy miedzy rządami w dziedzinie norm i praktyki, dotyczących wszelkiego rodzaju spraw technicznych w zakresie żeglugi handlowej, bezpieczeństwa na morzu i sprawności żeglugi, działanie na rzecz usuwania akcji dyskryminacyjnych, rozpatrywanie problemów przekazywanych jej przez ONZ i jej organizacje wyspecjalizowane. Marynarze w czasie swej pracy na morzu pośrednio lub bezpośrednio stykają się głównie z następującymi aktami prawnymi; - konwencje międzynarodowe, - Kodeks Morski, - Ustawa Żeglarska, - rozporządzenie w sprawie kwalifikacji, - umowy zbiorowe i umowy o prace, - przepisy armatorskie. Międzynarodowe konwencje dotyczące marynarzy są podpisywane głównie z inicjatywy dwóch organizacji: ILO (Międzynarodowej Organizacji Pracy) oraz IMO (Międzynarodowej Organizacji Morskiej). Kwalifikacje członków załóg statków morskich muszą odpowiadać wymaganiom określonym w : - Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, - Konwencji SOLAS, Konwencji MOP dotyczącej świadectwa kwalifikacyjnych starszych marynarzy, sporządzonej w Seattle 29 czerwca 1946
STRUKTURA KODEKSU ISM. 1. Uwagi wstępne. Cele zastosowanie. 2. Polityka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony środowiska. 3. Odpowiedzialność firmy. 4. Osoba koordynująca. 5. Odpowiedzialność kapitana. 6. Angażowanie załóg i ich kwalifikacje. 7. Opracowanie planów dotyczących czynności pokładowych. 8. Gotowość awaryjna. 9. Raporty i analizy dotyczące wadliwych procedur wypadków i niebezpiecznych sytuacji. 10. Obsługa statku i wyposażenie. 11. Dokumentacja. 12. Weryfikacja analiza i ocena firmy. 13. Wystawianie świadectw weryfikacji i kontroli. ISM CODE – Międzynarodowy kodeks zarządzania bezpieczeństwem. Celem niniejszego Kodeksu jest zapewnienie bezpieczeństwa na morzu, zapobieganie nieszczęśliwym wypadkom lub utracie życia oraz uniknięcie niszczenia środowiska, w szczególności środowiska morskiego i jego zasobów. Celem zarządzania bezpieczeństwem przez armatora jest m. innymi: zapewnienie bezpieczeństwa wykonywania czynności związanych z eksploatacją statku i bezpiecznych warunków pracy, - ustanowienie zabezpieczeń przed wszystkimi określonymi zagrożeniami bezpieczeństwa, - ciągłe doskonalenie personelu lądowego i personelu na statkach w zarządzaniu bezpieczeństwem, obejmujące przygotowanie do działań w stanie zagrożenia bezpieczeństwa statku i ochrony środowiska.
marcin0732