1. Przebieg ciśnienia na wylocie komnia w zalezności od przekroju:
2. Lokalizacja Kotłowni: -usytuowanie centralne w budynku lub w terenie, ze względu na ekonomikę – w pobliżu największych odbiorców ciepła -odpowiedniej wielkości drogi transportowe i otwory do wnoszenia urządzeń -powierzchnia pomieszczeń umożliwiająca eksploatację i prace konserwatorskie -dojście do kotłowni wbudowanej: najkrótsze, szerokie, dobrze oświetlone – krótkie drogi ewakuacyjne -drzwi otwierane na zewnątrz, o szerokości min 80 c -podłoga ogniotrwała, odporna na uderzenia i zmiany temperaturow -właściwa ochrona przeciwpożarowa - strop kotłowni ogniotrwały -oświetlenie naturalne, okno i oświetlenie sztuczne -odpowiednio obliczona wentylacja kotłowni, kanały: a)nawiew - kanał o powierzchni 50 % przekroju komina 20 x 20cm b)wywiew - kanał o powierzchni 25 % powierzchni przekroju komina 14 x 14cm -doprowadzenia energii, wody i odprowadzenie ścieków -ograniczenie emisji hałasu -spełnienie wymagań w zakresie ochrony powietrza i wód
3. Przebieg ciśnienia kocioł-komin:
5. Krzywe grzewcze:
6. Rodzaje kotłów:
materiał żeliwne, stalow ; nośnik ciepła wodne, parowe; paliwo stałe, ciekłe, gazowe; spalanie dolne, górne; Temperatura wody na zasilaniu: < 100oC (kotły niskotemperaturowe nowej generacji – 75oC, nowoczesne kotły kondensacyjne – 40oC) 100 ¸ 115oC ³ 115oC Ciśnienie robocze: nadciśnieniowe (szczelne w stosunki do pomieszczenia) lub o naturalnym ciągu £ 0,17 MPa > 0,17 MPa Usytuowanie: stacjonarne, ruchome, przenośne Moc grzewcza kotły ogrzewcze – moc – Q £ 1 MW, temperatura zasilania wody - tz < 115oC ciśnienie pary - p £ 0,17 MPa; kotły energetyczne - moc – Q > 1 MW, temperatura zasilania wody - tz ³ 115oC ciśnienie pary - p > 0,17 MPa
7. Gdzie jest komora dolna, a gdzie komora górna spalania:
a) Definicja kotła z górnym spalaniem
Przedstawiony na rysunku przekrój kotła to kocioł górnego spalania. W kotłach tych powietrze doprowadzane jest pod ruszt od dołu a paliwo spala się na ruszcie znajdującym się w dolnej części komory spalania. Płomienie i spaliny zaś, unoszą się ku górze przechodząc przez całe złoże paliwa. W kotłach górnego spalania strefa żaru stopniowo rozszerza się do góry obejmując po pewnym czasie całą objętość wsadu paliwa. W kotłach górnego spalania pali się węglem, mieszanką węgla i koksu, drewnem, wszystkimi paliwami stałymi.
b) Definicja kotła z dolnym spalaniem
Kocioł przedstawiony na rysunku (obok) to kocioł dolnego spalania, paliwo spala się na ruszcie znajdującym się w dolnej części komory spalania. Powietrze doprowadzane jest pod ruszt. Płomienie i spaliny zaś, unoszą się ku górze bocznym/bocznymi kanałami wymiennika kotła. Płomienie i spaliny nie przechodzą przez całe złoże paliwa. Żar zajmuje tylko dolną część wsadu. W miejsce spalonego paliwa obsuwa się (spada) paliwo nowe znajdujące się w komorze spalania.
Kotły dolnego spalania stosowane są najczęściej do spalania węgla w sortymencie orzech lub groszek.
c) Definicja kotła z górno-dolnym spalaniem
Kocioł górno-dolnego spalania (patrz rysunek obok) to kocioł który w komorze spalania ma dodatkową pionową przegrodę, która jest elementem wymiennika. W sytuacji gdy kocioł załadowany jest paliwem to przegroda ta tworzy boczny kanał umożliwiający i wymuszający pracę kotła w systemie dolnego spalania. Spalanie, żar zajmuje tylko dolną część wsadu. Płomienie i spaliny nie przechodzą przez paliwo, bo jest to utrudnione, ale unoszą się ku górze przechodząc przez boczny kanał wymiennika. Gdy załadowane paliwo się wypala to utrudnienie stopniowo ustępuje, płomienie i spaliny przechodzą coraz mocniej przez resztę paliwa. Żar obejmuje cały wsad paliwa a kocioł pracuje jak kocioł górnego spalania. Uzupełnienie paliwa przywraca dolne spalanie. W kotłach górno-dolnego spalania palić można mieszanką węgla z miałem, miałem, węglem, drewnem i innymi paliwami stałymi.
8. Rodzaje kotła (dwu i jedno/funkcyjne):
Dwufunkcyjny: Ogrzewają wodę w instalacji grzewczej, a po odkręceniu kranu w sposób przepływowy również wodę użytkową. Do podgrzania dużej ilości wody w krótkim czasie urządzenia te muszą dysponować znacznie większą mocą niżby to wynikało z potrzeb instalacji c.o.; K dwufunkcyjne z zasobnikami to urządzenia bardzo komfortowe, zazwyczaj tańsze i o mniejszych wymiarach niż zestaw kocioł jednofunkcyjny z zasobnikiem c.w.u. W zasobniku magazynowana jest stosunkowo niewielka ilość wody wystarczająca do umycia rąk, ale przy większych jej poborach uruchamiany jest podgrzewacz przepływowy. Dostępne są kotły z tzw. zasobnikami warstwowymi charakteryzującymi się bardzo dużą szybkością nagrzewania wody (ciepłą uzyskuje się już po 3-5 minutach). Mają małe wymiary i dużo większą wydajność od tradycyjnych. K jednofunkcyjne to urządzenia przeznaczone wyłącznie do instalacji grzewczej budynku. Pod tym względem są rozwiązaniem najtańszym oraz najprostszym, ponieważ zasilają tylko układ centralnego ogrzewania; Mogą być źródłem ciepła tylko dla instalacji centralnego ogrzewania, najczęściej wyposażone są w pompę obiegową i naczynie przeponowe, posiadają regulację automatyczną współpracującą z termostatem pokojowym lub/i automatyką pogodową. przeznaczone są do ogrzewania obiektów o kubaturze do około 750 m3 ocieplonych standardowo. K. jednofunkcyjne z zasobnikami Czyli z dołączonymi podgrzewaczami pojemnościowymi. Woda w zasobniku z wężownicą podgrzewana jest aż do osiągnięcia wymaganej temperatury. Następnie kocioł ponownie przełącza się tylko na zasilanie układu c.o. Temperatura wody w zasobniku jest stale podtrzymywana, więc można z niej korzystać w każdym momencie.
10. Odzysk ciepła z kondensatu:
Zamiast puszczać opary kondensatu w komin, jak to się powszechnie to nie tylko ponownie skraplamy tę parę, przez co zmniejszamy zużycie gazu i wody do kotłów, ale dodatkowo zupełnie za darmo możemy odgrzewać jeden z obiegów wody (notabene już odzyskanej, czyli tę samą wodę „używamy” dwa razy). Korzyść - energia cieplna i woda
11. Sprawności wytwarzania ciepła dla poszczególnych kotłów, ceny paliw:
12.Wymienniki Ciepła, wskaźniki mocy:
Wskaźnik mocy – parametr porównawczy konstrukcji wymienników. wm =Q/m, m- masa. Starsze konstrukcje: k = 200 ¸ 500 W/(m2K) , wm = 500 ¸600 W/kg. Nowe Konst. k = 1500 ¸ 2500 W/(m2K) wm > 5000 W/kg. Typy wymienników: woda – woda, woda – para (woda pod dużym ciśnieniem, tz > 100oC ), para – woda (skraplacz), woda – pow, pow – pow, para – pow (nagrzewnica powietrza)
wymiennik współprądowy
wymiennik przeciwprądowy
wymiennik krzyżowy
14. Kompensacja przewodów: Samokomp.: Linia łamana typu Z, typu U.
Kompensacja wydłużeń termicznych przewodów instalacji wewnętrznych: Dane do obliczeń: Średnica zewnętrzna przewodu Dz: mm
Długość odcinka przewodu do kompensacji L: m
Temperatura robocza przewodu (0 ÷ 100) TROB: °C
Temperatura montażu przewodu (0 ÷ 100) TMON: °C
Materiał przewodu: Wyniki obliczeń: Współczynnik rozszerzalności liniowej przewodu α: mm/K
Wydłużenie odcinka przewodu ΔL: mm
Długość ramienia swobodnego RS : mm
TYPU „L” Długość ramienia swobodnego LRS (dla stali): mm
TYPU „Z” Długość ramienia swobodnego ZRS (dla stali) : mm
TYPU „U” Dla przewodów stalowych:
Dla przewodu z izolacją cieplną: Smin IZO = Smin + 2 × gIZO
15. Budowa zasobnikaZasobnik ciepłej wody to zbiornik ze stali w kształcie walca lub prostopadłościanu, zaizolowany zazwyczaj pianką poliuretanową (bezfreonową) ograniczającą straty ciepła. Powierzchnia zbiornika, zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna, pokryta jest emalią ceramiczną (jedna lub dwie warstwy) zabezpieczającą przed korozją. Dodatkowym zabezpieczeniem przed korozją, a także osadzaniem się kamienia jest anoda magnezowa lub anoda aktywna, tytanowa. Dostępne są także zasobniki z nierdzewnej stali szlachetnej (wysokostopowej) – nie wymagają stosowania anody ochronnej. Wewnątrz zbiornika, w dolnej jego części, znajduje się wężownica – rura zwinięta w spiralę. Pełni ona funkcję wymiennika ciepła – przekazuje ciepło z kotła wodzie zmagazynowanej w zbiorniku, ogrzewając ją. W instalacjach grzewczych współpracujących z kolektorami słonecznymi stosuje się zasobniki wyposażone w dwie wężownice (dolna i górna). Są to biwalentne pojemnościowe podgrzewacze c.w.u. W podgrzewaczach tych ciepło z kolektorów słonecznych przekazywane jest wodzie przez dolną wężownicę (solarną). Górna wężownica (kotłów) zaś zapewnia dogrzewanie wody przez kocioł. Do pracy z pompami ciepła dedykowane są zasobniki z jedną, ale bardziej rozbudowaną wężownicą (2 razy większą niż w standardowych podgrzewaczach). Zwiększona powierzchnia wężownicy umożliwia efektywne podgrzewanie wody użytkowej przy niskich parametrach czynnika grzewczego – dla pomp ciepła temperatura zasilania wynosi zazwyczaj 55/65ºC. Większość zasobnikowych podgrzewaczy jest wyposażona w króciec do podłączenia cyrkulacji, umożliwiającej użytkownikowi natychmiastowy dostęp do ciepłej wody.
16. Legionella –
Bakterie Legionelli idealnie rozwijają się w środowisku wodnym lub wilgotnym, zwłaszcza w zbiornikach z wodą stojącą, zawierających osady, muł, rdzę czy obrosty biologiczne. Ważnym czynnikiem jest obecność związków żelaza a kluczowym - temperatura w zakresie od 20 do 55C., idealnym miejscem do rozwoju bakterii Legionella są takie urządzenia jak nawilżacze, prysznice, wanny z hydromasażem, fontanny i spryskiwacze ogrodowe czy wreszcie systemy klimatyzacyjne. Jeśli o te ostatnie chodzi to szczególnie korzystne warunki rozwoju Legionelli występują w wieżach chłodniczych, chłodniach kominowych, skraplaczach wyparnych, komorach zraszania czy chłodnicach z bezpośrednim odparowaniem wody, ale również w parownikach klimatyzatorów, tacach ociekowych czy nawet filtrach powietrza.Usuwanie Legionelli z instalacji. Jeśli kontrola sanitarna udowodni obecność bakterii z rodzaju Legionella w instalacji (a aktualne prawo nakłada na właścicieli budynków wielorodzinnych obowiązek regularnych kontroli), należy przeprowadzić dwustopniową "akcję ratunkową".Pierwszy etap to przepłukanie instalacji gorącą wodą – np. poprzez okresową pracę pompy, nastawienie podgrzewacza na wyższą temperaturę lub tymczasowe włączenie dodatkowego ogrzewania. Aby etap ten był skuteczny, oczyszczenia wymagają wszelkie zbiorniki (podgrzewacze, zasobnik, stacja mieszaczowa). Temperatura wody powinna wynosić co najmniej 70°C przez co najmniej pięć minut. Drugi etap to dezynfekcja chemiczna lub fizyczna. W zakresie dezynfekcji chemicznej należy zastosować środki niszczące organizmy (biocydy):utleniające takie jak chlor (wolny w stężeniu 10 mg/l) – występuje też jako podchloryn sodowy, brom, ozon, jod;
nieutleniające – głównie organiczne (aldehydy, alkohole w stężeniu 50-90%, fenole);
Dezynfekcja fizyczna polega na naświetlaniu wody promiennikiem UV. Niezależnie od tego, która z podanych metod zostanie wybrana, można mieć pewność jej całkowitej skuteczności.
karpiu44