Instytucjonalne formy pomocy wychowawczej - ćwiczenia
Max 1 nieobecność, każda następna odrabiana na dyżurze. Ocena = aktywność, podział na grupy i wybór tematu.
Literatura podstawowa:
v Brągiel J., Badoba S „Formy opieki, wychowania i wsparcia w zreformowanym systemie pomocy społecznej”
v Krajewska B „Instytucje wsparcia dziecka i rodziny”
v Kuźma J. „Opieka i wychowanie dzieci sierocych w Polsce”
v Marzec D., Stochmiałek J., „Przygotowanie pedagogów do pracy opiekuńczo-wychowawczej: praca zbiorowa”
v Smykowska D., „Instytucje wsparcia społecznego”
Ad. Prezentacja: mówiona nie czytana! Zaangażować grupę (np. krzyżówki, burza mózgów, mapa myśli). Prezentacja opiera się na teorii, ale ma zawierać przykład jakiejś konkretnej placówki. Bibliografia na końcu. Czas trwania w 20 minut. Wklejać filmiki, zdjęcia z tych placówek.
Temat: Poradnie psychologiczno-pedagogiczna, Poradnie rodzinne. 9.listopada.2010r
Ćwiczenia 1, 12.10.2010r
Na następne zajęcia: Rodzinne formy opieki oraz wioski dziecięce.
Metoda to element procesu wychowawczego – sposób postępowania wychowawcy z wychowankiem, w określonej sytuacji wychowawczej. Powinna się ona charakteryzować stosowaniem określonych uporządkowanych środków działania, które w konkretnych sytuacjach wychowawczych można powtarzać. W metodyce wychowania podstawowym celem postępowania wychowawczego czyni się wywieranie wpływu na aktywność wychowanka, a w metodyce pracy opiekuńczo-wychowawczej na zaspokojenie potrzeb wynikających z braku i kształtowanie nowych potrzeb rozwoju.
Cztery podstawowe grupy metod wychowania:
Ø Metoda wpływu osobistego
Ø Metody wpływu sytuacyjnego
Ø Metody wpływu społecznego
Ø Metody wpływu kierowania samowychowaniem
Metody wychowania opiekuńczego
Ø Metody izolujące, uodparniające
Ø Metody chroniące leczące kształtujące sferę emocjonalną dziecka
Ø Metody usuwające niepowodzenia szkolne
Klasyczne metody pacy socjalnej wykorzystywane w pracy opiekuńczo wychowawczej
Ø Metody Indywidualnego przypadku
Ø Metody Pracy grupowej
Ø Metody środowiskowe
Ćwiczenia 2, 26.10.2010r
Placówka wsparcia dziennego – placówka opiekuńcza zapewniająca dzieciom i młodzieży organizację czasu wolnego, zajęć i zabaw sportowych, umożliwiająca rozwijanie zainteresowań, organizująca pomoc w nauce i podejmująca stałą współpracę z rodziną dziecka. Do placówek tych zaliczamy: świetlice środowiskowe, ogniska wychowawcze, oraz kluby i koła zainteresowań. Szczególną formą placówek wsparcia dziennego są placówki specjalistyczne które prowadzą zajęcia socjoterapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne, logopedyczne, oraz udzielają dzieciom i młodzieży wsparcia w kryzysach szkolnych, rówieśniczych i osobistych w oparciu o indywidualną diagnozę sytuacji życia dziecka i jego rodziny. Wynikające z zadań funkcję placówki wsparcia dziennego to: funkcja opiekuńcza, wychowawcza, profilaktyczna, terapeutyczna, dydaktyczna, społeczna, kompensacyjna i rekreacyjno wypoczynkowa.
Dom dziecka
Forma całodobowej opieki zastępczej. Zadania placówki: socjalizujące, korekcyjne, kompensacyjne, logopedyczne, resocjalizujące, terapeutyczne czyli rekompensujące dziecku brak wychowania w środowisku rodzinnym. Umożliwia dzieciom regularne bezpośrednie i osobiste kontakty z rodzicami i rodzinom. Ma ułatwić dzieciom życiowy start po opuszczeniu domu dziecka.
Prezentacja PPP i PP
Prezentacja o WTZ
Ćwiczenia, 11.01.2011
Diagnoza zaburzeń zachowania
Proces socjoterapeutyczny
Ewaluacja
Obszar zaburzonych relacji
Zaburzone zachowanie
Źródło urazu
Emocje i uczucia
Urazowy sąd poznawczy (to co myślę o sobie, innych, świecie na podst. doświadczeń)
Korekcyjny sąd poznawczy (zmiana negatywnego myślenia)
Zmiana wzorców zachowań (umiejętności, postawy) !!! po 3 konkretne ćwiczenia które zaproponujemy by zmienić urazowy sąd na poznawczy
Ja – Ja (myślenie o sobie i o swoim ciele)
Autoagresja
Ciągłe karanie i obwinianie za wszystko
Złość, lęk, niskie poczucie własnej wartości
Wszystko przeze mnie, to ja jestem źródłem problemów, muszę się ukarać
To nie moja wina, inni też popełniają błędy
1.Bajkoterapia
2.rozmowy z psychologiem
3.gra w rówieśnicze pochwały
Ja – rówieśnicy
Agresja, brak prawidłowych kontaktów z rówieśnikami
Odrzucenie przez rówieśników,
Zazdrość, gniew
Dlaczego oni są lepsi ode mnie
Ja też mam kilka zalet
1.Zabawa w zaufanie 2.rysowanie sylwetek 3.zajęcia ruchowe z instruktorem karate
Ja - dorośli
Nieufność, dystans w kontaktach
Brak zaufania, wycofanie, lęk, wyobcowanie
To wszystko moja wina, nie jestem godzien zaufania, nikt mi nie pomoże, mogę liczyć tylko na siebie
Są ludzie którzy mnie zrozumieją i mogę im zaufać
1.metoda Weroniki Sherborne 2.
Ja - zadanie
Niechęć do podjęcia działania
Ciągłe kary ze strony dorosłych, brak pochwał,
Zniechęcenie, znużenie, niskie poczucie własnej wartości.
Nie zrobię tego bo i tak mi nie wyjdzie
Potrafię zrobić coś dobrze
Chłopczyk w pełnej rodzinie alkoholowej,
wiek 8 lat
rodzeństwo: brata (14) i siostrę (5).
Sylwetka psychologiczna – kozioł ofiarny.
1) gra w rówieśnicze pochwały – każdy mówi każdemu za co go lubi
2) Zabawa w zaufanie – tor przeszkód, jednej osobie zawiązuje się oczy a druga ma go przeprowadzić
3) Rysowanie sylwetek – odrysowujemy sylwetkę chłopca zaburzonego na dużym papierze, wszystkie dzieci kolorują sylwetkę ale tylko radosnymi barwami, rysują mu kolorowe ubranka i przyklejają kartoniki z pozytywnymi cechami
4) metoda Weroniki Sherborne Cechą charakterystyczną metody jest rozwijanie przez ruch: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi kontaktu.
2
gocha119