Zew Halidonu.rtf

(1139 KB) Pobierz

ROBERT

LUDLUM

 

 

ZEW

HALIDONU

 

 

 

 

 

 

Przekład: Piotr Siemion


Spis treści

Spis treści              2

Część pierwsza              4

I              5

II              13

III              15

IV              21

V              31

VI              39

Część druga              51

VII              52

VIII              59

IX              67

X              75

XI              84

XII              89

XIII              100

XIV              109

XV              116

XVI              121

Część trzecia              128

XVII              129

XVIII              137

XIX              147

XX              155

XXI              167

XXII              177

Część czwarta              181

XXIII              182

XXIV              189

XXV              195

XXVI              202

XXVII              207

XXVIII              212

XXIX              219

XXX              225

XXXI              234

XXXII              244

XXXIII              250

XXXIV              258

XXXV              266

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dla Marge i Dona Wilde 'ów

w podzięce za grzanki, kwiaty hibiskusa

i ciche loty na wyspy, ale na litość boską,

w przyszłości uważajcie na udar słoneczny!

I przestańcie tak kląć, bo mogą

wam naprawdę odłączyć telefon!

Zawsze Wam oddany.,.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Część pierwsza

Port Antonio, Londyn


I

 

Port Antonio, Jamajka

 

Biała kurtyna oceanicznej kipieli wytrysnęła ponad koral raf i przez mgnienie nieomal zastygła w powietrzu, rozpostarta na tle granatowej toni Morza Kara­ibskiego. Potem kaskada piany runęła w przód, wnikając w każdą z tysięcznych, ostrych jak brzytwa szczelin, które tworzą koralową ławicę, i znów stała się oce­anem, na nowo powracając do własnego źródła.

Timothy Durell przeszedł ku najbliższej falom krawędzi wpuszczonego w koral basenu kąpielowego o nieregularnym kształcie, by obserwować, jak przybierają na sile zmagania wody ze skałą. Ten oddalony pas północnego wybrzeża Jamajki tylko częściowo udało się wydrzeć naturze. Wille Neptuna zbudowano na wierzchołku koralowej ławicy, toteż morskie skały z trzech stron otaczały posiadłość. Z czwartej strony zaczynała się prowadząca ku szosie wąska grobla. Poszczególne wille odpo­wiadały nazwie posiadłości, jako że każda była miniaturowym pawilonem o oknach wychodzących na morze i koralowe rafy. Każdy pawilon stanowił osobny świat, równie odizolowany od sąsiednich willi, jak oddzielona od świata była cała posia­dłość, niedostępna dla ludzi z niedalekiego San Antonio.

Durell był młodym Anglikiem i jako absolwent Londyńskiej Szkoły Hotelarstwa zarządzał Willami Neptuna. Choć daleko mu było do trzydziestki, tytuły naukowe wypisane przed jego imieniem i nazwiskiem wskazywały, że mimo młodego wyglądu posiadł znaczną wiedzę i doświadczenie. Tak zresztą było w istocie; co tu kryć, Durell nie miał konkurentów w swojej branży i doskonale zdawał sobie z tego sprawę -podobnie zresztą jak właściciele Willi Neptuna. Niezależnie od okoliczności, Durell zawsze był przygotowany na niespodzianki losu, a zdolność ta, w połączeniu z obo­wiązkowymi dobrymi manierami, stanowi kwintesencję hotelarskiego powołania.

Durell napotkał właśnie kolejną niespodziankę. Nie dawała mu ona spokoju.

Z punktu widzenia rachunku prawdopodobieństwa rzecz była wykluczona. A przynajmniej bardzo, bardzo mało prawdopodobna.

Co tu kryć, sprawa była niepojęta.

- Panie Durell?

Hotelarz odwrócił się ku swojej jamajskiej sekretarce, której cera i rysy twarzy stanowiły żywy dowód odwiecznego przymierza pomiędzy Afryką a brytyjskim imperium. Sekretarka szukała szefa nad brzegiem basenu, gdyż otrzymała ważną

depeszę.

- Tak?

- Lot numer 016 Lufthansy z Monachium do Montego jest opóźniony.

· Kto miał rezerwację na ten samolot, Kepplerowie, prawda?

· Właśnie. Ucieknie im połączenie do naszej części wyspy

· Szkoda, że od razu nie zdecydowali się na samolot do Kingston...

· Co zrobić. - W głosie dziewczyny pobrzmiewała ta sama co u Durella nuta dezaprobaty, choć nie tak surowa, - Trudno przypuszczać, że będzie się im uśmie­chał nocleg w Montego. Pilotowi Lufthansy kazali z pokładu nadać do nas radio­gram. Ma pan im znaleźć czarter...

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin