Zuzanna.pdf

Zuzanna

Jedyna wymieniona z imienia kobieta z Księgi Daniela znajduje się

tylko w jej greckiej wersji, należy zatem do tzw. pism

deuterokanonicznych. Jest nią Zuzanna, o której autor przekazuje

sporo informacji: "Zuzanna miała [rysy] bardzo delikatne i piękną

postawę" (Dn 13, 31). "Jej rodzice byli sprawiedliwi i wychowali

swą córkę według Prawa Mojżeszowego" (13, 3). Jej mąż Joakim

"był bardzo bogaty i miał ogród..." (13, 4).

Zuzanna miała zwyczaj przechadzać się po ogrodzie codziennie w

godzinach południowych, kiedy mogła tam liczyć na spokój i samotność.

Nieświadoma zamysłów dwóch sędziów spośród starszych ludu, pewnego

dnia “pragnęła się wykąpać, gdyż był upał” (13, 15). Właśnie tego dnia

dwaj sędziowie - działając wspólnie, bez zazdrości - wykorzystali moment,

by - gdy była sama - złożyć jej niedwuznaczną propozycję: “Oto drzwi

ogrodu są zamknięte i nikt nas nie widzi, ciebie zaś pożądamy, przyzwól

nam przeto i obcuj z nami. Jeśli nie, będziemy świadczyć przeciwko tobie,

że był z tobą młodzieniec i dlatego oddaliłaś od siebie dziewczęta” (13,

21). Oni - nie tylko w liczebnej przewadze, ale też świadomi swego

statusu, nie kryją, że wykorzystają swoją władzę, gdyby Zuzanna

próbowała się im oprzeć. Być może są za słabi, by ją zgwałcić, ale mają

wystarczająco wysoką pozycję, by zmusić ją do tego, by spała z nimi. Ona

- sama, świadoma jest swej bezsilności. Ma wybór: albo obronić szacunek

do samej siebie i umrzeć, albo zostać zniszczoną. Wybiera to pierwsze.

Mówi: “Ucisk spadł na mnie zewsząd. Jeśli to uczynię, umrę. Jeśli zaś nie

uczynię, nie wymknę się z rąk waszych. Lepiej będzie dla mnie, nie

uczyniwszy, wpaść w ręce wasze, niż zgrzeszyć wobec Pana” (13, 22n).

Zuzanna nie chce zostać bezwolną ofiarą wydarzeń. Po wymianie zdań

krzyczy, wołając pomocy. Krzyczą i sędziowie, odgrywając drugą wersję

planu - rzekomą ucieczkę młodzieńca, z którym miała cudzołożyć

Zuzanna.

Sędziowie, najwyraźniej nie przywykli do sprzeciwu, pragną doprowadzić

do skazania swej ofiary na śmierć. Zwołują starszyznę, by osądzić

Zuzannę. Ta przychodzi, a wraz z nią “jej rodzice, jej dzieci i wszyscy

krewni” (13, 30). Przed sądem jednak ani ona, ani jej bliscy nie

wypowiadają słowa. To starcy mają tam dużo do powiedzenia, oni

posiadają autorytet. Sąd jawi się jak przedłużenie ich przemocy. Zuzanna

zostaje skazana na śmierć.

Wcześniej milczała, nie podejmując nawet próby przekonania sądu o swej

niewinności. Teraz wzywa Boga: “O Boże wieczny, który znasz rzeczy

skryte i wiesz wszystko, zanim się to stanie. Ty wiesz, że fałszywie

przeciw mnie świadczyli. Oto umrę nie uczyniwszy nic z tego, co przeciwko

mnie ci złośliwie przytoczyli” (13, 43).

Bóg, Obrońca Ubogich, powoduje zjawienie się “młodego chłopca o imieniu

Daniel” (13, 45), który proponuje przesłuchać każdego starca oddzielnie,

dzięki temu wykazując sprzeczności między ich zeznaniami. Każdy z nich

widział parę współżyjącą pod innym drzewem... Podczas przesłuchań

zwraca też uwagę, że zachowanie sędziów wobec Zuzanny nie było

wyjątkiem, lecz jednym z licznych niesprawiedliwych wyroków i nadużyć

seksualnych: “Tak czyniliście córkom Izraela, one zaś przestraszone

obcowały z wami. Tymczasem córka Judy stawiła czoło waszej

nieprawości” (13, 57; por. 13, 53n). To oni, starsi, są “Babilonem”,

rzeczywistym zagrożeniem dla ludu - a nie kult bożków, do którego

zmuszani są wyznawcy Jahwe, żyjący w niewoli (por. 13, 5). To Zuzanna

okazuje się prawdziwą reprezentantką ludu, w swym posłuszeństwie i

wierności Bogu.

Następuje zwrot akcji: sędziowie zostają skazani jako kłamcy, składający

fałszywe zeznania, Zuzanna uwolniona. “Daniel zaś stał się wielkim w

oczach ludu od tego dnia i dalej” (13, 64) - kończy historię autor biblijny.

A zatem opowiadanie, będące połączeniem dwóch motywów bajkowych, o

oczernionej żonie i mądrym chłopcu, poprawiającym błędy niezdolnego

sędziego, służy uzasadnieniu autorytetu Daniela. Podobnie jak pojawiające

się w innym miejscu Księgi słowa królowej (5, 10-12).

Zarazem jednak historia ta przedstawia Boga jako “ocalającego tych,

którzy Mu ufają” (13, 60), stojącego po stronie pozbawionych praw i

niewinnie skazanych. Dlatego Ojcowie Kościoła porównywali

niesprawiedliwy wyrok na Zuzannę z procesem przeciwko Jezusowi.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: