Lord kamerdyner - Martin Michelle.pdf - ROMANS HISTORYCZNY - cała seria ❤❤❤ - ZBIGNIEW-JULIUSZ

Michelle Martin

LORD KAMERDYNER

Prolog

K apry Ļ nym zrz Ģ dzeniem losu John Rawlins urodził si ħ jako trzeci syn ksi ħ cia Merifielda. Jego

narodzinom nie towarzyszyło jednak uroczyste bicie dzwonów ani wspaniałe fajerwerki, czym uczczono

przyj Ļ cie na Ļ wiat jego braci, albowiem Jack był synem z nieprawego ło Ň a, owocem wieloletniego

romansu ksi ħ cia z gospodyni Ģ domu w jednej z jego licznych posiadło Ļ ci. Ksi ĢŇħ , rozzłoszczony srodze

na Catherine - na tyle bezczeln Ģ , by pocz Ģę dziecko - zesłał j Ģ do skromniejszego maj Ģ tku w

Stradfordshire, zanim ksi ħŇ na zdołała dostrzec jej brzemienno Ļę . Catherine, podaj Ģ c si ħ za wdow ħ ,

pracowała tam i wychowywała swego syna. B ħ d Ģ c niewiast Ģ praktyczn Ģ - co stało w niejakiej sprzecz-

no Ļ ci z lekkomy Ļ lnym romansem z ksi ħ ciem - przyuczała Jacka do słu Ň by, zawodu uprawianego przez

ni Ģ i jej przodków.

Jack zobaczył po raz pierwszy ojca dopiero w wieku lat dwunastu. Podczas pobytu ksi ħ cia w

Stradfordshire, gdzie zaimprowizowano polowanie z udziałem licznych jego kompanów, ojciec z synem

nie zamienili nawet słowa, arystokrata nie obdarzył go ani spojrzeniem, nie uczynił w jego stron ħ

Ň adnego gestu. Jack był dla niego po prostu urodziwym chłopcem na posyłki spełniaj Ģ cym pa ı skie

polecenia.

Gdy Jack sko ı czył lat czterna Ļ cie, Ļ lepy los sprawił, Ň e co Ļ si ħ w jego Ň yciu odmieniło. Na zaproszenie

ksi ħ cia znów odbyło si ħ w Stradfordshire huczne polowanie. Tym razem Jack usługiwał ojcu, je Ň d ŇĢ c u

jego boku wierzchem i masakruj Ģ c w imi ħ sportu tuziny ptactwa. Umiej ħ tno Ļ ci Jacka w posługiwaniu si ħ

broni Ģ i je Ņ dzie konnej wywarły na ksi ħ ciu wra Ň enie. Postanowił wi ħ c przypomnie ę sobie o swych

rodzicielskich powinno Ļ ciach i zadba ę o wykształcenie syna. Zaopatrzył chłopca w odpowiedni Ģ odzie Ň i

sum ħ pieni ħ dzy, upominaj Ģ c go zarazem surowo, by nie zdradził nikomu i pod Ň adnym pozorem swego

pochodzenia, i wysłał do szkół w Szkocji, jak najdalej od miejsc, w których si ħ obracał, aby chłopak nie

natkn Ģ ł si ħ na nikogo, kto mógłby dostrzec podobie ı stwo syna do tak znakomitego ojca. Skoro Jack

osi Ģ gał dobre wyniki zarówno w nauce, jak i w sporcie (w przeciwie ı stwie do swoich przyrodnich braci),

ksi ĢŇħ ponownie okazał mu łaskawo Ļę . Wysłał go na uniwersytet do Edynburga, ostrzegaj Ģ c, Ň e je Ļ li

pi Ļ nie cho ę słowo o ich pokrewie ı stwie, cofnie mu natychmiast wszelk Ģ finansow Ģ pomoc.

Wydawałoby si ħ , Ň e syn słu ŇĢ cej b ħ dzie wdzi ħ czny ojcu za to, co dla niego uczynił, ale Jack Rawlins

nie Ň ywił tego uczucia. Oczywi Ļ cie, rad był, Ň e mo Ň e czerpa ę wiedz ħ z ksi ĢŇ ek i od wykładowców, lecz

szkoła, jak Ģ dali mu studenci, odmieniła jego szlachetne serce i wyjawiła okrutna prawd ħ o Ļ wiecie.

Koledzy z wy Ň szych sfer ignorowali i otwarcie lekcewa Ň yli syna słu ŇĢ cej. Opanowanie - tej sztuki Jack

uczył si ħ ka Ň dego dnia. I oto dzi ħ ki niej, bystro Ļ ci umysłu i celuj Ģ cym ocenom jego szkoccy koledzy

zacz ħ li czu ę przed nim respekt. Mało tego, stał si ħ wr ħ cz ich przywódc Ģ , na Ļ ladowali jego sposób bycia;

byli mu szczerze oddani i nie było rzeczy, jakiej by dla niego nie zrobili. Odtr Ģ cony w dzieci ı stwie i

uhonorowany w młodo Ļ ci poznał gorzk Ģ prawd ħ o sobie samym. Nie nale Ň ał ani do Ļ wiata matki, ani do

Ļ wiata ojca. Urodzenie i edukacja zamkn ħ ły mu drog ħ do nich obojga.

Po uko ı czeniu studiów John Rawlins miał wykształcenie d Ň entelmena, pierwszorz ħ dne maniery

słu ŇĢ cego, gruntown Ģ znajomo Ļę hipokryzji, prawie sto funtów, jakie udało mu si ħ zaoszcz ħ dzi ę , siln Ģ

niech ħę do sfery, do której nale Ň ał ojciec, oraz pierwszy i ostatni list, jaki otrzymał od ksi ħ cia Merifielda.

Ojciec obwieszczał mu, Ň e jest wielce rad z wypełnienia swoich ojcowskich obowi Ģ zków. ņ yczył synowi

sukcesu w dziedzinie, jak Ģ sobie obierze, rekomenduj Ģ c mu kapła ı stwo, prawo b Ģ d Ņ słu Ň b ħ morsk Ģ -

kariery wybierane przez młodszych synów Merifieldów.

Jack wybrał armi ħ .

Po uko ı czeniu studiów Fitzwilliam Hornsby, ósmy wicehrabia Lyleton i prawy dziedzic tego tytułu,

otrzymał zgodnie z wol Ģ swego dziada, sze Ļę tysi ħ cy funtów rocznego dochodu oraz Charlisle, du ŇĢ

posiadło Ļę w Somersetshire wraz z rozległymi pastwiskami na wzgórzach, mieni Ģ cymi si ħ zieleni Ģ

polami uprawnymi, lasami oraz pi ħ knymi ogrodami - wszystko to zostało opisane w najlepszych

przewodnikach podró Ň niczych, które zachwalały zwłaszcza wspaniały el Ň bieta ı ski dwór z pocz Ģ tku XVII

stulecia. Jasno Ň ółta kamienna budowla l Ļ niła w promieniach sło ı ca. Wysokie komnaty, marmurowe i

drewniane posadzki, eleganckie apartamenty zachwycały najbardziej wybrednych. Wordsworth, który

pewnego pi ħ knego lata zwiedzał Charlisle, tak j Ģ okre Ļ lił: „Cudowna, ton Ģ ca w sło ı cu sielanka, miejsce

nawiedzane niechybnie przez bogini ħ Dian ħ ”.

Któ Ň mógłby marzy ę o wspanialszej wiejskiej siedzibie?

Fitzwilliam Hornsby, Fitz dla przyjaciół, do których zaliczał si ħ równie Ň Jack, przybył do Charlisle

dopiero po trzech latach od sko ı czenia uniwersytetu, i to na wyra Ņ ne ŇĢ danie zarz Ģ dcy maj Ģ tku.

Wicehrabia nie cierpiał wsi, wszechobecnego brudu, psów, wie Ļ niaków w zgrzebnym przyodziewku.

Uwielbiał miejskie Ň ycie - modne stroje, przechadzki Bond Street, gr ħ w karty a Ň do Ļ witu u Watiera.

Gdyby go zapytano o główny cel w Ň yciu, odparłby: sta ę si ħ w mie Ļ cie kim Ļ znanym, słyn Ģ cym z

fantazji.

W przeciwie ı stwie do wielu rówie Ļ ników osi Ģ gn Ģ ł swój cel ju Ň za młodu.

Jedynym utrapieniem Fitza byli jego rodzice. Hrabiostwo Lavesly nie przyjmowali do wiadomo Ļ ci

faktu, Ň e Fitz liczy ju Ň sobie dwadzie Ļ cia cztery lata i jest dorosłym, maj ħ tnym m ħŇ czyzn Ģ . Traktowali go

jak małego chłopca, który wci ĢŇ potrzebuje rodzicielskiej kurateli. Zaledwie w ubiegłym miesi Ģ cu

wygłosili długie i k ĢĻ liwe kazanie na temat jego strojów, gry w karty, pró Ň niactwa, nieodpowiednich

przyjaciół, pasji do koni i niech ħ ci do mał Ň e ı stwa.

To ostatnie było powodem nieustannego zatroskania rodziców, ale na nic si ħ zdały ich perswazje. Fitz

ani my Ļ lał o o Ň enku, gotów byłby doło Ň y ę wszelkich stara ı , by przed trzydziestk Ģ nie stan Ģę na Ļ lubnym

kobiercu, a z upływem lat zacz Ģ ł si ħ powa Ň nie zastanawia ę , czy nie podwy Ň szy ę swego progu do lat

czterdziestu. Lubił kobiety, owszem. Uwa Ň ał, Ň e stanowi Ģ mił Ģ rozrywk ħ , której do Ļę cz ħ sto si ħ oddawał,

szczególnie z tymi niewiastami, które podziwiały jego nowy paltot b Ģ d Ņ oryginaln Ģ kompozycj ħ jego

czarnych loków.

Lecz co do wymarzonego przez rodziców Ļ lubu, to wolałby przywdzia ę worek pokutny i posypa ę głow ħ

popiołem, wyrzec si ħ gry u Watiera, odda ę wszystkie swoje konie jakiemu Ļ biednemu Szkotowi ni Ň

zwi Ģ za ę si ħ w ħ złem mał Ň e ı skim. Fitz mo Ň e i nie grzeszył m Ģ dro Ļ ci Ģ , ale miał bardzo rozwini ħ ty instynkt

samozachowawczy. Wiedział, Ň e jako bogaty i przystojny m ħŇ czyzna jest Ļ wietn Ģ parti Ģ . Obserwował

czujnie wszystkie matrony pragn Ģ ce złowi ę go dla swych córek i jak mógł, op ħ dzał si ħ przed nimi.

Wygłaszane przez rodziców co jaki Ļ czas kazania były do Ļę nisk Ģ cen Ģ , jak Ģ płacił za swoj Ģ wolno Ļę . Z

tego te Ň powodu uwa Ň ał si ħ za człowieka, któremu los sprzyjał bardziej ni Ň innym jego rówie Ļ nikom.

Niestety, jego wiara w szczególn Ģ przychylno Ļę losu run ħ ła pewnego majowego dnia 1813 roku,

albowiem hrabia i hrabina Lavesly powiadomili go, Ň e pod koniec czerwca b ħ dzie pełnił rol ħ gospodarza

letniego sezonu, na który zjedzie do Charlisle około dwudziestu pi ħ ciu zaproszonych przez nich go Ļ ci. Co

gorsza, rodzice b ħ d Ģ pilnie baczy ę , by nawet przez godzin ħ nie wa Ň ył si ħ zaniedba ę ci ĢŇĢ cych na nim

obowi Ģ zków. Wie Ļę owa zupełnie go oszołomiła - czeka go zatem niezno Ļ ny pobyt na wsi.

Fitz mógł si ħ zaledwie domy Ļ la ę , Ň e za tym wszystkim kryje si ħ jaki Ļ niecny cel. Usiłował stanowczo

si ħ temu przeciwstawi ę . Do diabła, mog Ģ sobie wkroczy ę do Hadesu, ale nie b ħ d Ģ włóczy ę si ħ po Charli-

sle! - słowa te zawisły na jego wargach, lecz gro Ņ ne spojrzenie ojca kazało mu zamilkn Ģę . Poczuł si ħ

zupełnie zdruzgotany.

Rad nierad wicehrabia pogodził si ħ z losem. Pisemna instrukcja, jak Ģ wysłał do słu Ň by swej wiejskiej

rezydencji, była do Ļę lakoniczna. Podawał w niej liczb ħ oczekiwanych go Ļ ci i polecił przygotowa ę

wszystko jak nale Ň y. Reszt ħ pi ħ knego maja sp ħ dził w ponurym nastroju, mniej lub bardziej lituj Ģ c si ħ nad

sob Ģ , w zale Ň no Ļ ci od wypitego wina. List, jaki otrzymał pod koniec miesi Ģ ca, pogr ĢŇ ył go ostatecznie.

Ów arkusik papieru nie tylko pozbawił go rado Ļ ci Ň ycia, ale te Ň odebrał mu apetyt i sen. Fitz schudł,

pobladł, oczy płon ħ ły mu niezdrowym blaskiem.

- Mój drogi - rzekł John Rawlins, wszedłszy do porannego salonu miejskiej rezydencji wicehrabiego

przy Berkeley Square - wygl Ģ dasz nad wyraz mizernie. - Zmarszczył czoło. - Có Ň si ħ takiego wydarzyło?

Fitz j ħ kn Ģ ł i ukrył twarz w dłoniach.

- Jestem na dnie, Jack - powiedział. - Diabeł przykrył mnie ogonem i nie mog ħ go z siebie strz Ģ sn Ģę .

Zawsze byłe Ļ moim aniołem stró Ň em. Musisz mi pomóc.

- Przyjacielu - rzekł anioł stró Ň z westchnieniem - zaledwie przed trzema miesi Ģ cami wróciłem do

Anglii i ju Ň zdołałem uwolni ę ci ħ z matni szulerów i wyja Ļ ni ę nieporozumienie tycz Ģ ce wy Ļ cigów Bow

Street. W dniu, kiedy osiedliłem si ħ w Devonshire, o Ļ wiadczyłem ci, Ň e nie b ħ d ħ ju Ň za ciebie nadstawia ę

karku. Czy Ň by Ļ znowu znalazł si ħ w kłopotliwym poło Ň eniu? Ratuj si ħ sam z opresji. Do Ļę mam

pseudoheroicznych wyczynów. I nie zamierzam rozstawa ę si ħ z moimi sadami, polami i lasami. Chc ħ

wie Ļę takie Ň ycie, jakie sobie obrałem, i niech piekło pochłonie cały Ļ wiat.

- Niech piekło ciebie pochłonie, Jack, je Ļ li nie przyjdziesz mi z pomoc Ģ ! - wykrzykn Ģ ł zdruzgotany

wicehrabia. - Przysi ħ gam na wszystkie Ļ wi ħ to Ļ ci, Ň e je Ļ li teraz mi pomo Ň esz, do ko ı ca roku o nic ci ħ

prosi ę nie b ħ d ħ .

Jack westchn Ģ ł ci ħŇ ko. Niewielu było ludzi, którzy zdołaliby si ħ oprze ę błagalnemu spojrzeniu czarnych

oczu Fitza.

- Có Ň , dobrze, poka Ň mi ten list.

- Jeste Ļ nadzwyczajny - rzekł Fitz, nie panuj Ģ c nad emocjami. Wr ħ czył przyjacielowi nieszcz ħ sny

dokument.

Jack rozsiadł si ħ na fotelu, swobodnie wyci Ģ gaj Ģ c przed siebie nogi. Miał na sobie zakurzony płaszcz do

jazdy konnej, bryczesy i buty je Ņ dzieckie z wywini ħ t Ģ cholew Ģ - zaledwie przed półgodzin Ģ przyjechał

wierzchem z Devonshire. W takim stroju nie uchodziło pokazywa ę si ħ na salonach, ale we własnym

gronie przyjaciele mało dbali o konwenanse.

Dokument był zwi ħ zły i rzeczowy. Sir Marcus Templeton o Ļ wiadczał, i Ň jest w posiadaniu listu lorda

Lyletona do Aldory Higgins, tancerki operowej niew Ģ tpliwej urody i w Ģ tpliwej moralno Ļ ci. Fitz

zapewniał j Ģ w li Ļ cie o swojej dozgonnej, wielkiej miło Ļ ci i obiecywał Ň arliwie rychłe mał Ň e ı stwo, Sir

Marcus, obecny opiekun młodej kobiety, dawał Fitzowi do wyboru: albo po Ļ lubi dziewczyn ħ , albo

wypłaci pewn Ģ sum ħ ... jemu wła Ļ nie.

- Naprawd ħ napisałe Ļ do niej taki list? - zapytał Jack z niedowierzaniem.

Fitz j ħ kn Ģ ł przeci Ģ gle i złapał si ħ za obolał Ģ głow ħ .

Nie do wiary, pomy Ļ lał Jack, przygl Ģ daj Ģ c si ħ uwa Ň nie przyjacielowi.

- Ty, zagorzały wróg mał Ň e ı stwa? Mógłbym przysi Ģ c, Ň e drugiego takiego nie ma w całej Anglii. Jak

mogłe Ļ wyst Ģ pi ę z podobn Ģ propozycj Ģ ?

- Wszystko przez brandy - burkn Ģ ł Fitz. - I przez te jej perfumy. Człowieku, ka Ň demu m ħŇ czy Ņ nie

zawróciłyby w głowie.

Z przekle ı stwem na ustach, mn Ģ c list w dłoni, Jack wstał z fotela.

- I oto mamy na karku tego szubrawca. Szczwany lis, nie omieszka skorzysta ę z twojej słabo Ļ ci -

powiedział, wrzucaj Ģ c list do kominka. - Hipokryta! Sir Marcus Templeton okrył ha ı b Ģ wi ħ cej panien i

spłodził wi ħ cej b ħ kartów ni Ň ksi ĢŇħ Clarence. A teraz Ļ mie gani ę ci ħ za uwiedzenie tancerki? Ta

dziewczyna miała na pewno wielu kochanków, zanim ty połasiłe Ļ si ħ na jej wdzi ħ ki. - Zamilkł na chwil ħ .

- Łatwo to b ħ dzie udowodni ę w s Ģ dzie.

Wicehrabia uniósł gwałtownie głow ħ , na jego ładnej twarzy malowało si ħ przera Ň enie.

- O Bo Ň e, nie! ņ adnej sprawy s Ģ dowej! Wyobra Ň asz sobie, w jakie piekło zamieniłoby si ħ moje Ň ycie,

gdyby rodzice dowiedzieli si ħ o Aldorze?!

- O, nie w Ģ tpi ħ , to byłoby istne piekło - zgodził si ħ Jack.

- Na pewno... jeste Ļ taki sprytny i m Ģ dry... na pewno co Ļ wymy Ļ lisz, by uratowa ę mnie przed tym

draniem Templetonem.

- Szanta Ň to diabelnie trudna sprawa - przyznał Jack, siadaj Ģ c ponownie na fotelu.

- Do ko ı ca Ň ycia odechce mi si ħ ju Ň mał Ň e ı stwa, mo Ň esz mi wierzy ę .

- Wcale ci si ħ nie dziwi ħ . Ale my Ļ l ħ , Ň e mógłbym upora ę si ħ z tym kłopotem.

Fitz a Ň podskoczył, w jego czarnych oczach po raz pierwszy od dwóch tygodni rozbłysła nadzieja.

- Mój drogi przyjacielu! Zrobisz to dla mnie? Naprawd ħ ?

- Dobrze. Spróbuj ħ .

- Och, Jack, jeste Ļ najm Ģ drzejszym człowiekiem w Anglii. Od czego mamy zacz Ģę ?

John Rawlins westchn Ģ ł.

- Twoi rodzice ułatwili nam sytuacj ħ - rzekł. - ņĢ daj Ģ , by Ļ pełnił obowi Ģ zki gospodarza w Charlisle - i

bardzo dobrze. To nam daje sposobno Ļę odzyskania twego listu do Aldory. Jedyne, co powiniene Ļ teraz

zrobi ę , to zaprosi ę sir Marcusa na letni sezon do Charlisle. Powiedz mu, niech we Ņ mie ze sob Ģ ten list, a

je Ļ li jest prawdziwy, odkupisz go od niego.

- Ale ja nie chc ħ nic mu płaci ę .

- Nie b ħ dziesz musiał, bo przy pierwszej okazji ukradn ħ list.

- Ukradniesz? Pod nosem przeszło dwudziestu najdostojniejszych go Ļ ci z wy Ň szych sfer? W jaki

sposób?

Jack skrzywił si ħ nieznacznie - oto los zatoczył kr Ģ g w jego Ň yciu.

- Słu ŇĢ cy, no, powiedzmy, kamerdyner w wiejskiej rezydencji ma dost ħ p o ka Ň dej porze dnia do

ka Ň dego pomieszczenia. Wyst Ģ pienie w roli kamerdynera w Charlisle nie sprawi mi najmniejszej

trudno Ļ ci; poczekam na odpowiedni Ģ chwil ħ , przeszukam pokój Templetona, odzyskam list, i niech diabli

wezm Ģ tego szubrawca.

Wicehrabia Lyleton patrzył na Jacka szeroko rozwartymi oczami, jakby dopiero teraz docenił

wielkoduszno Ļę przyjaciela.

- Naprawd ħ zrobisz to dla mnie?

Po raz pierwszy tego dnia twarz Jacka przybrała spokojny wyraz.

- Jestem pewien - powiedział - Ň e gdybym ja znalazł si ħ w tarapatach, ty obmy Ļ liłby Ļ plan stokro ę

sprytniejszy. A teraz słuchaj mnie uwa Ň nie: powodzenie całego przedsi ħ wzi ħ cia zale Ň y od ciebie. Musisz

zwraca ę si ħ do mnie po nazwisku - Rawlins, nie Jack.

- Przyjacielu, je Ň eli wyci Ģ gniesz mnie z tej pułapki, oddam ci hołd nale Ň ny cesarzowej Józefinie.

- Czy aby który Ļ z go Ļ ci nie rozpozna mnie z czasów studiów w Edynburgu?

Fitz potrz Ģ sn Ģ ł głow Ģ z pow Ģ tpiewaniem. Któ Ň wpadłby na pomysł, Ň e on, Fitz, ma tak ponurego

przyjaciela?

- W Ģ tpi ħ , Jack, czy ci ludzie wiedz Ģ , Ň e Szkocja nale Ň y do Imperium. ņ adnemu z nich nie przyszłoby

zapewne na my Ļ l przekroczenie jakiejkolwiek granicy. To Ļ wiatek mały i zamkni ħ ty. Nikt ci ħ nie rozpo-

zna.

- ĺ wietnie. A wi ħ c twoim pierwszym zadaniem b ħ dzie wysłanie kamerdynera Charlisle na urlop.

C harlisle jest pi ħ kne, prawda, Saro? - zapytała ksi ħŇ na.

- Istotnie - przyznała z niejak Ģ wstrzemi ħŅ liwo Ļ ci Ģ jej najmłodsza córka. Ksi ħŇ na Somerton nigdy nie

czyniła uwag bez podtekstu. Co Ļ si ħ kryło za tym jej zachwytem, i Sara wolała o tym nie wiedzie ę .

- Jak mniemam, Lyleton ma równie Ň wspaniał Ģ rezydencj ħ na Berkeley Square - dodał ksi ĢŇħ patrz Ģ c na

gzyms kominka, na którym porcelanowy pastuszek zalecał, si ħ do porcelanowej pasterki. Wzruszył ra-

mionami i spojrzał na obie panie. - Niewiele wymagałoby zachodu, by owa rezydencja stała si ħ

o Ļ rodkiem Ň ycia towarzyskiego w stolicy. Lyleton, jak wiadomo, jest w swoim Ļ rodowisku osob Ģ do Ļę

popularn Ģ .

- Wicehrabia, jak s Ģ dz ħ , lubi towarzystwo - zgodziła si ħ Sara, powa Ň nie ju Ň zaniepokojona.

- Młody, atrakcyjny, bogaty, Ļ wietnie urodzony - ci Ģ gn ħ ła ksi ħŇ na. - Jego przyszła narzeczona powinna

doprawdy by ę szcz ħĻ liwa, nie uwa Ň asz, Saro?

Lady Sara Thorndike patrzyła na matk ħ z przera Ň eniem w oczach. Tylekro ę w przeszło Ļ ci słyszała

podobne złowieszcze pytania, Ň e wnet domy Ļ liła si ħ , do czego matka zmierza.

- Nie miałam dot Ģ d okazji poznania pana tego domu, matko. Jak Ň e wi ħ c mogłabym wydawa ę opini ħ o

szcz ħĻ liwym b Ģ d Ņ nieszcz ħĻ liwym losie jego przyszłej Ň ony?

- Ju Ň trzy lata min ħ ły, Saro... - odezwał si ħ ksi ĢŇħ . - Pół minuty po przekroczeniu progu tego domu -

ci Ģ gn Ģ ł - powinna Ļ mie ę własne zdanie o tym młodym człowieku.

- Mimo i Ň wicehrabia nie obracał si ħ w naszych kr ħ gach towarzyskich, z pewno Ļ ci Ģ dobiegły ci ħ o nim

słuchy - o Ļ wiadczyła ksi ħŇ na, zwracaj Ģ c w stron ħ córki Ļ widruj Ģ ce spojrzenie bladoniebieskich oczu. - W

mie Ļ cie, jak si ħ domy Ļ lam, gło Ļ no jest o nim. Musisz sama wyrobi ę sobie zdanie o tym młodym

człowieku.

- Musz ħ ? - zapytała Sara przyciszonym tonem.

- Jak wiesz, nie znosz ħ wykr ħ tów, szczególnie gdy dotyczy to moich własnych dzieci - rzekła ksi ħŇ na ze

zwykł Ģ sobie brutaln Ģ szczero Ļ ci Ģ . - Zadałam ci proste pytanie i ŇĢ dam równie prostej odpowiedzi. Co

s Ģ dzisz o lordzie Lyletonie?

- Ma w sobie co Ļ ... Ň e tak powiem... z dandysa, nie uwa Ň asz, matko? - zaryzykowała Sara.

- No có Ň , w naszych czasach ka Ň dy młody, pełen temperamentu człowiek jest troch ħ dandysem -

oznajmił ksi ĢŇħ . - Dojrzeje i z upływem lat pozb ħ dzie si ħ tej cechy.

- Hrabiostwu Lavesly wyra Ņ nie przypadła Ļ do gustu, Saro - o Ļ wiadczyła ksi ħŇ na.

- Sk Ģ d ta pewno Ļę ?! - wykrzykn ħ ła córka, coraz bardziej t Ģ rozmow Ģ zatrwo Ň ona. - Przed pi ħ cioma

minutami zobaczyli mnie po raz pierwszy. Tyle Ň e dygn ħ łam im w hallu.

- A Ň nie do wiary, Ň e tak si ħ odnosisz do tej niezwykle powa Ň nej kwestii - rzekła ksi ħŇ na z surow Ģ

min Ģ ; jej na rudo ufarbowane kunsztowne, długie loki poruszyły si ħ z lekka. - Powinna Ļ wiedzie ę , Ň e ja i

twój ojciec prowadzimy od pewnego czasu rozmowy z pa ı stwem Lavesly. W ubiegłym miesi Ģ cu

doszli Ļ my do porozumienia w sprawie kontraktu mał Ň e ı skiego. Przed dniem Ļ wi ħ tego Michała po Ļ lubisz

wicehrabiego Lyletona.

- Ale ja nie chc ħ go po Ļ lubi ę ! - wybuchła Sara.

W salonie zapanowała na moment martwa cisza. Sara spu Ļ ciła wzrok - wpatrywała si ħ pilnie w

Lord kamerdyner - Martin Michelle.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: