WYCHOWANIE W WARTOŚCIACH LUDZKICH
Spis Treści
BHAGAWAN ŚRI SATHYA SAI BABA — AWATARA 3
SŁOWO TŁUMACZA 6
SAI BABA CZŁOWIEK CUDÓW 7
SAI JOGA 12
ROLA GURU W PRAKTYCE DUCHOWEJ 12
Z NOTATNIKA NOWOJORCZYKA 15
PIOSENKA, KTÓRĄ BABA ZAŚPIEWAŁ 19
DYSKURS 21
RELIGIA 23
WPROWADZENIE DO INDYJSKIEJ KULTURY I DUCHOWOŚCI 23
GŁOS Z INDII 25
NAUKA ISY 27
W KUŹNI NARZĘDZIOWEJ BABY 29
WYCHOWANIE W WARTOŚCIACH LUDZKICH 34
EDUKACJA 40
NAUCZYCIELE 41
DZIECI 43
RODZICE 44
WYJĄTKI Z „WIDYA WAHINI” 44
O FILOZOFII INDYJSKIEJ 46
SKOROWIDZ POJĘĆ PRZYPISY OBJAŚNIENIA 49
Przedsłowie
Kto zna Sai, pozna co prawdziwe i rzeczywiste, Kto zna Rzeczywiste, rozpozna Sai.
„Postacią może mniej na Zachodzie znaną, ale niezwykle jednak wpływową, a w Indiach mającą setki tysięcy wyznawców, jest Bhagawan Śri Sathya Sai Baba, uznawany za wcielenie świętego Sai Baby z Shirdi, a przez innych za Awatarę. Nazwany Man of Miracles z powodu zaświadczanych w wielu pracach umiejętności przypominających sztuczki kuglarza (produkuje „z niczego” zegarki, medaliony z własną podobizną, różańce, dewocjonalia, święty popiół — wibhuti, pierścienie z klejnotami w sposób dotychczas niewytłumaczalny), jest w świecie hinduizmu postacią kontrowersyjną, a materializacje owe mają przypominać stworzenie świata i przyciągać tłumy zagubione w niewiedzy. (...) Prace podpisane przez Sai Babę ukazują zupełnie inną, pełną współczucia postać typowego guru, sposobem bogów (lila)ściągającego ku sobie tłumy pogrążone w igraszkach maji.”
Stanisław Tokarski
Oczywiście takie pojęcia jak inkarnacja, awatara, siddhi, materializacja czy karma, mogą wprawić w zakłopotanie umysł zachodni, nie przygotowany wschodnią praktyką duchowości. Szczególnie termin Awatara — wcielenie Boga Żywego (dosł. Zstąpienie Światłości) — może przyprawiać o wypieki na twarzy i dawać pole do wielu polemik i spekulacji.
Ale czyż Bóg nie stworzył człowieka na obraz i podobieństwo Swoje? Czy w chrześcijaństwie nie funkcjonuje pojęcie Iskry Bożej tlącej się w sercu każdego człowieka?
Sai — jak powiada — płonie pełnym Płomieniem Boskości, podczas gdy w nas tli się zaledwie ta Iskra przesłonięta pożądliwościami i gonitwą za chciejstwami tego świata.
Według tradycji ezoterycznej wszystkich religii, człowiek składa się jakby z trzech osób:
„tej, o której ty myślisz, że nią jesteś; tej, o której inni myślą, że nią jesteś; oraz Tej, którą naprawdę Jesteś.”
W tradycji chrześcijańskiej — ciało fizyczne, dusza, Duch.
Rozwijając współodczuwanie na płaszczyźnie duchowej ze Sobą (Siebie), Sathya Sai Baba uczy współczucia (współodczuwania) na Płaszczyźnie Boskiej ze wszystkimi istotami żyjącymi.
Jest to prawdziwe współczucie w Tym co rzeczywiste, w Tym co prawdziwie jest nam wspólne, w odróżnieniu od współodczucia bólu i rozkoszy ciała fizycznego, czy cierpienia i tęsknot duszy, które mogą zrodzić tylko litość:
... to jest twoje cierpienie
i ja potrafię je odczuć (współczuję tobie)
ale ono nie jest moje!
Praktyka współodczuwania istot na poziomie ciała fizycznego i duszy może być jedynie drogą postępów duchowych w kierunku Atmy (Ducha), lecz nie jest celem, jak często interpretuje się i nadużywa „współczucia w cierpieniu” dla politowania nad nieszczęśliwymi.
B ó g to Szczęśliwość, Trwała Radość Życia;
brak Boga — to brak Radości,
cierpienie to afirmacja pozornego rozdzielenia (odłączenia).
Sai Baba mówi:
„Dusza jest żywą istnością, której wydaje się, iż jest w jakiś sposób oddzielona od Boga”
— oddzielona żądzą i głupotą ignorancji, z motywacją najczęściej podporządkowaną ciału fizycznemu.
Powinniśmy więc zarzucić motywację cielesną, a przyjąć motywację Boską.
I dlatego wszystkie wypowiedzi w pierwszej osobie Wielkich Świętych i Awatar tego świata na przestrzeni dziejów są głosem Ducha (Boga) — stąd utożsamianie się z Bogiem. Ich ciała fizyczne są tylko przejawieniami w świecie ciężkiej materii, aby Duch był widzialny, słyszalny i doświadczany przez zmysły każdego bhakty„ (praktykującego ucznia).
„To jest moje ciało... „
Tę Boską Świadomość potencjalnie posiada w sobie każdy z nas, a Sathya Sai Baba stara się rozbudzić ją trwale, mówiąc do nas w pierwszej osobie — Osobie Ducha (Boga). To Jego misja:
„Przybyłem aby pouczyć wszystkich o najgłębszej treści Wedy (Wiedzy Duchowej), aby zwilżyć wyschnięte serca deszczem kropel tego drogocennego daru. Przybyłem, aby powiedzieć wam jak napocząć tę krynicę, gdyż zapomnieliście drogi do szczęsnego żywota ...”
„Moim posłannictwem jest szerzenie szczęśliwości i dlatego zawsze gotów jestem iść pomiędzy was — tylekroć ile Mnie potrzebujecie...”
„Przynieś Mi otchłanie swej duszy — bez względu na to jak są groteskowe, jak okrutnie zdewastowane przez zwątpienia i rozczarowania. Ja wiem jak je leczyć, nie odepchnę cię (...) Proszę jedynie o to, abyś zwracał się do Mnie zawsze, ilekroć twój umysł wciągnie cię w smutek, pychę lub zawiść (...) Kiedy ty zbliżysz się o jeden krok do Mnie, Ja uczynię trzy kroki ku tobie...”
„... nie przybyłem po to, by zniszczyć lub zakłócić twą wiarę czy powołanie. Pragnę umocnić twoją wiarę i wysublimować twe pragnienia...”
„Przebudowa człowieka jest prawdziwą przebudową świata. Tylko wtedy gdy jednostka staje się dobra, społeczeństwo może być szczęśliwe.”
— Baba
„Lepiej raz zobaczyć, niż tysiąc razy usłyszeć.” przysł. japońskie
BHAGAWAN ŚRI SATHYA SAI BABA — AWATARA
Satyanarayana Raju urodził się 23 listopada 1926 roku w wiosce południowoindyjskiego stanu Andhra Pradesh. Przy końcu czternastego roku życia porzucił naukę w szkole i sam zaczął nauczać ludzi najgłębszych prawd duchowych. Przyjął imię Sathya Sai Baba, co można przełożyć jako Prawdziwa Matka i Ojciec, „PRAWDZIWY SŁOWA OJCIEC”. Wyrazy „Sai Baba” nie są czysto sanskryckie. „Sai” bywa objaśniane na kilka sposobów (wszechmatka, wszechmistrz, słowo), natomiast „Baba” (papa, tata) w wielu językach oznacza ojca. W pełnym brzmieniu kręgu kultury duchowej Indii, Sai Baba posiada jeszcze tytuły wyrażające: szacunek — Śri i boską cześć — Bhagawan.
Liczba uczniów Sathya Sai Baby szybko rosła. Założył przeto w Puttaparthi swoją aśramę, którą nazwał Prasanthi Nilayam. Aśrama stała się z czasem celem pielgrzymek. Organizacje Sathya Sai powstałe w kilkudziesięciu krajach świata, a koordynowane przez światową radę: World Council of Śri Sathya Sai Sewa Organisations, prowadzą aktywną działalność na polu upowszechniania nauk Bhagawana, ujawniania zasobów ludzkiej dobrej woli i bezinteresowności, oraz wychowywania dzieci i młodzieży w duchu Wartości Ludzkich. Studiuje się w nich nauki duchowego rozwoju, śpiewa wspólnie bhadżany (radosne śpiewy niosące dobroczynne wibracje sanskryckich mantr), medytuje, organizuje pracę społeczną i pomoc potrzebującym.
Posłuchajmy co Sai Baba mówi o sobie, o nas, o Rzeczywistości, o ludzkości:
„Przybyłem aby pouczyć wszystkich o najgłębszej treści Wedy (Wiedzy Duchowej), aby obronić i zabezpieczyć Sanatana Dharmę (Odwieczną Drogę Prawości).”
„Przybyłem aby wręczyć wam klucz do skarbca boskiej Anandy (Błogości), aby powiedzieć wam jak napocząć tę krynicę, gdyż zapomnieliście drogi do szczęsnego żywota.”
„Wielu z was sądzi zapewne, że ponieważ do Puttaparthi przybywają ludzie ze wszystkich stron Indii, a nawet z innych krajów, to muszą oni wnosić swój wkład do kasy Prasanthi Nilayam. Pozwólcie mi przypomnieć prawdę o tym. Ja nie przyjmuję niczego od nikogo, za wyjątkiem miłości i oddania. Takie było moje konsekwentne postępowanie w ciągu tych długich lat. Ludzie przybywający tu ofiarowują mi właśnie obfitość wiary, oddania i miłości. To wszystko.”
„Tam gdzie demonstruje się czyjeś osiągnięcia poprzez liczenie i gromadzenie pieniędzy, Ja nie jestem obecny! Przychodzę jedynie tam, gdzie ceni się szczerość, wiarę i oddanie. Tylko niegodziwe umysły lubują się w reklamie i samoupiększaniu. W przypadku Awatar nie ma to żadnej racji bytu. Awatary nie potrzebują reklamy.
„Zapraszam cię do Siebie, a nawet przyznaję dary doczesne, ażebyś mógł się zwrócić ku Bogu. Uprzednio żaden Awatara tak nie postępował: idę między szerokie rzesze, doradzam, kieruję, pocieszam, podnoszę na duchu i prowadzę ścieżką Sathyi, Dharmy, Śanti i Premy (Prawdy, Prawości, Pokoju i Miłości).”
„Jestem zdecydowany skorygować wasze błędy dopiero po przedstawieniu swych 'listów uwierzytelniających'. Oto dlaczego tu i tam anonsuję Swą Naturę przy pomocy cudów, tj. aktów wykraczających poza ludzkie możliwości i ludzkie rozumienie. Nie dlatego, żebym się palił do popisywania swymi Mocami. Celem jest przyciągnięcie was bliżej do Mnie, scementowanie waszych serc ze Mną.”
Szczegółowe opisy takich cudów można znaleźć w licznej literaturze poświęconej Bhagawanowi i jego naukom. Najłatwiejszymi zapewne do naocznego zaobserwowania są materializacje, czyli stwarzanie przedmiotów materialnych. Niemal codziennie sypie Baba na dłonie potrzebujących święty popiół wibhuti, posiadający wszechstronne działanie dobroczynne i symbolizujący to, co uwidacznia się w duszy po wygaśnięciu ognia pożądań, namiętności i egocentrycznych złudzeń.
Wykonuje zwykle kilka kolistych ruchów prawej dłoni, skierowanej w dół i sypie spomiędzy palców powstający w zagłębieniu dłoni wonny popiół.
Pokonuje bariery przestrzeni i czasu, będąc ciałem w dwu miejscach jednocześnie. Wstrzymuje burzę i powódź, dokonuje licznych uzdrowień ludzi uznanych za nieuleczalnie chorych, a nawet przywraca do życia zmarłych — znane są dobrze dwa takie przypadki...
Rozmówcy Bhagawana zgodnie stwierdzają, że wie On o nich wszystko, nie wyłączając najskrytszych myśli i dawnych snów. Najważniejszych jednak cudownych przemian dokonuje Baba w duszach jednostek wkraczających szczerze i zdecydowanie na ścieżkę duchowego rozwoju i stosujących się do nauk Odwiecznej Drogi Prawości — Sanatana Dharmy.
„Ustanowienie Dharmy (Prawości, Najwyższej Powinności) - oto Mój cel. Nauczanie Dharmy, upowszechnianie Dharmy — oto Me zadanie. Te cuda — jak je nazywacie — są właśnie jednym ze środków służących osiągnięciu powyższego celu. Niektórzy z was zwrócili uwagę, że Ramakrishna Paramahansa (Święty bengalski żyjący w XIX w.) określił siddhi (niezwykłe moce jogiczne) mianem przeszkód na ścieżce sadhaki (aspiranta duchowego, ucznia). Tak, siddhi mogą sprowadzić sadhakę na manowce. Musi on trzymać się prostej drogi, nie zajmując nimi. Jeśli ulegnie pokusie demonstrowania swoich mocy jogicznych, „ego” doprowadzi go do upadku. To słuszna rada, na którą powinien zważać każdy uczeń. Lecz błędem byłoby przyrównywanie Mnie do sadhaki — podobnego tamtemu, któremu pomóc, wskazać drogę i udzielić przestrogi chciał Ramakrishna! Siddhi leżą w samej Naturze Awatary. Moc Jego Aktów Twórczych w intencji chronienia i udzielania radości (...) Tworzenia, Utrzymywania i Rozwiązywania jest spontaniczna i niezanikająca.”
„Chociaż ludzkość poczyniła wielkie postępy w nauce i technice, umysł człowieka jest nadal skażony chciwością, zawiścią i wulgarnym egoizmem. Egotyzm głęboko zapuścił korzenie w serce człowieka. Rozrósł się do demonicznych rozmiarów. Człowiek pożąda wszystkiego, co może mu dać przyjemność. Gromadzi rzeczy, które zwiększają jego poczucie potęgi i wszystko ocenia ze swojego egoistycznego punktu widzenia. Dlatego jest niewolnikiem Demonów: Zazdrości, Pychy, Nienawiści, Strachu i Uprzedzenia.”
A oto wybrane klejnoty — szczególnie ważne zasady postępowania. „Weźcie je - jak mówi Sai Baba — i strzeżcie jak skarbu. Odbierzcie je właściwie, wprowadźcie w czyn i radujcie się uzyskaną błogością. Noście te klejnoty o każdej porze dnia, niech was upiększą!”
„Indyjska kultura duchowa uwieczniona w Wedach przekonuje nas, że kontrolowanie narządów zmysłów i przyjmowanie wyłącznie sathwicznego (tj. sprzyjającego sathwie — harmonii i czystości) pożywienia, są ścieżkami prowadzącymi ku Urzeczywistnieniu i Wyzwoleniu.”
„Odżywianie sathwiczne to nie tylko odpowiedni pokarm przyjmowany przez usta, ale także czyste powietrze wdychane przez nozdrza, czyste widoki oglądane oczyma, czyste dźwięki odbierane słuchem i czyste (w znaczeniu: harmonizujące z naturą) przedmioty dotykane stopami.”
„Miej się stale na baczności przed czterema grzechami, które skłonny jest popełniać język: mówieniem nieprawdy, mówieniem źle o innych, intrygowaniem, nadużywaniem mowy. Zapanuj nad skłonnościami do nich....
Retland