Johannes Pausch, Gert Böhm, Żyć jak w niebie.pdf

Życie duchowe oparte na trwałym fundamencie,

Żyć jak w niebie

Mądrości zaczerpnięte z Reguły świętego Benedykta i z

bogactwa tradycji benedyktyńskiej mogą stanowić

nowoczesny poradnik życiowy! Niniejsza książka pomoże nam

znaleźć odpowiedź na pytania:

Jak żyć mądrze i szczęśliwie? Jak znaleźć w życiu codziennym

chwilę ciszy i spokoju? Jak dbać nie tylko o swoje ciało, ale i o

swoją duszę?

Ojciec Johannes Pausch zachęca nas do podjęcia

konkretnych działań, abyśmy wzrastali duchowo. Proponuje

małe kroki, które możemy podejmować tu i teraz. Jego rady

zostały wypróbowane w życiu codziennym wielu osób.

O. dr Johannes Pausch jest mnichem benedyktyńskim i

psychoterapeutą, założycielem i przeorem Klasztoru Europy

(Europakloster) w Gut Aich koło St. Gilgen (Austria) oraz

autorem poczytnych publikacji książkowych.

Gert Böhm był niegdyś dyrektorem wydawnictwa prasowego,

a dzisiaj jest niezależnym dziennikarzem i — wraz z

Johannesem Pauschem — współautorem licznych książek.

Życie duchowe oparte na trwałym fundamencie

Większość ludzi chce żyć po prostu dobrze i przyzwoicie —

nie rezygnując z tego, co należy do sfery„realnego świata", nie

hołdując ezoteryzmowi, nie popadając w bigoterię. Często

chcieliby oni uczynić coś dla siebie, aby mimo codziennej

krzątaniny i zmęczenia wywołanego stresem czy zaprzątają-

cymi ich problemami nie poddać się zniechęceniu. Próbują

żyć świadomie i pamiętając o tym, co ważne dla nich, starają

się też troszczyć o innych. Wielu z nich tęskni za kontaktem z

Bogiem, jakiego chcieliby doświadczać w swoim życiu. Często

jednak rezygnują z tej sfery życia, gdyż brak im czasu, aby

wniknąć w swoją duszę, złapać oddech i poświęcić chwilę na

rozmowę z samym sobą. Czasami brakuje ludziom

Z okładki:

praktycznych wskazówek i reguł, które mogłyby ich

stymulować na drodze rozwoju duchowego i otwierać przed

nimi nowe przestrzenie, a nie tylko pouczać. Autorzy tej

książki chcieliby, aby towarzyszyła ona ludziom w ich

poszukiwaniach życiowych.

W każdym człowieku żarzy się iskra Boża — pragnienie

życia. Każdy chciałby w swoim sercu dostrzec i pielęgnować

ową iskrę Bożej mądrości. Ta książka zachęca do jej

poszukiwania w konkretnych sytuacjach, znanych wszystkim

z codziennego życia. Odnaleziona w codzienności iskra Bożej

mądrości może się stać dla człowieka światłem i może go

ogrzać. Na co dzień nasze pragnienie kształtowania własnego

życia według mądrości serca.

często jest zagłuszane. Nierzadko trudno nam zdecydować,

jak powinniśmy postąpić w danej sytuacji, aby nie zejść z

obranej drogi, nie stracić swego celu z pola widzenia — ta

książka może udzielić wskazówek i inspirować. Przede

wszystkim jednak autorzy pragną zachęcić czytelniczki i

czytelników, aby nie powierzali rozwiązywania swoich

problemów, konfliktów i kryzysów tylko rozumowi, lecz aby

posłuchali głosu swego serca. Ten cichy głos jest w naszym

hałaśliwym świecie często zagłuszany — dobrze jednak mu

zawierzyć, ponieważ przemawia nim mądrość.

Książka nie jest zbiorem recept, lecz raczej rodzajem drabi-

ny, z której można korzystać na co dzień. Zawarte w niej rady

zostały wypróbowane w codziennym życiu. Nie trzeba wy-

myślać koła, jeżeli zostało ono już wcześniej wynalezione. Ta

książka może się stać źródłem inspiracji w życiu duchowym,

budowanym na solidnym fundamencie ewangelii, na

mądrości Reguły świętego Benedykta oraz na zdrowym

rozsądku.

Wyślij grabarzy na urlop i zaufaj mądrym zasadom

Nawet nie zauważyliśmy, kiedy zaangażowaliśmy w życiu

własnych grabarzy. Już kopią dla nas grób — ci grabarze to

postawa rezygnacji, nieświadomość, materializm oraz

wewnętrzny i zewnętrzny bałagan. Często pielęgnujemy je,

podsycamy — i nie czujemy, że zabijają nasze pragnienie ży-

cia. Zanikają wtedy zdrowy rozsądek, nasza intuicja, ufność i

wiara w to, że prowadzi nas Duch Boży.

Dlatego wyślij grabarzy na urlop lub — jeszcze lepiej —

poddaj ich duchowemu programowi przemiany. Bo tyle samo

kosztuje założenie ogrodu, co wykopanie grobu. Nie pozwól

się uwieść grabarzowi, nawet jeśli będzie cię kokietował, może

się to bowiem skończyć twoją śmiercią — zakochaj się raczej w

ogrodniku swojej duszy.

Rady duchowe (rozważania) otwiera ten cytat: "Wy jesteście

solą dla ziemi. [...] Wy jesteście światłem świata" Ewangelia

św. Mateusza 5, 13-14

1. Czym jest życie duchowe?

Nasze życie często jest determinowane przez okoliczności

zewnętrzne: troszczymy się o pracę, zabiegamy o pieniądze,

doświadczamy napięć związanych z dotrzymywaniem

terminów. Jeśli chcemy mieć choćby samochód, przyjemnie

spędzać wolny czas, zaplanować urlop, zadbać o dom — nie

pozostaje nam czasu, aby cieszyć się spokojem i znaleźć wolną

chwilę. Naturalny rytm życia wielu ludzi został zaburzony,

liczne zobowiązania prawie już nie pozostawiają miejsca na

odpoczynek i chwilę skupienia.

Skakanie po krach lodowych

Intuicyjnie wiemy, że musimy wyrwać się z zaklętego koła.

W takich sytuacjach wiele osób poddaje się emocjom — na

przykład nagle zapisuje się na spotkanie z psychoterapeutą,

przyłącza się do grup, których członkowie chodzą po rozża-

rzonych węglach, poszukuje inspiracji w indiańskich rytu-

ałach i nierzadko szuka wytchnienia w narkotykach. Są oni

przekonani, że w ten sposób pogłębiają swoją duchowość.

Niestety, choć podjęte ze słusznych pobudek, te sposoby

ucieczki od codzienności czy też jej „pogłębienia" nie działają

długo. Są jak skakanie z jednej kry lodowej na drugą, które

dostarcza emocji, ale często źle się kończy.

Połączyć doświadczenia

Prawdziwą duchowość buduje się dopiero wtedy, kiedy czło-

wiek połączy wszystkie płaszczyzny swoich doświadczeń.

Kiedy zaczyna się rozumieć, że doznania cielesne, psychiczne i

przeżycia duchowo-religijne to różne elementy jednej

rzeczywistości. W ten sposób zaczynamy doświadczać we-

wnętrznej integralności życia. Kto ogranicza się do czytania

mądrych książek, lecz nie realizuje zawartych w nich zaleceń

w praktyce, nie może rozwinąć w sobie żadnej duchowości.

Jogging staje się doświadczeniem duchowym dopiero wtedy,

kiedy biegacz uświadomi sobie, że również w życiu

emocjonalnym i duchowym potrzebuje ruchu. Duchowość

wzrasta, kiedy człowiek łączy ze sobą wszystkie płaszczyzny

swego doświadczenia. Jedną płaszczyzną są różne stany or-

ganizmu, inna to odczucia wewnętrzne, które przejawiają się

jako radość i szczęście, smutek i lęk, nienawiść czy zazdrość.

Płaszczyznę duchową stanowią nasze najgłębsze pragnienia:

tęsknota za doskonałością, ciszą, pokojem i spełnieniem — z

tych dobrych dążeń może również wypływać niebez-

pieczeństwo, że pycha i zarozumialstwo uczynią człowieka

wyniosłym. Święty Benedykt mówi, że koniecznym warun-

kiem rozwoju duchowości jest pokora.

Ćwiczenie

Stań prosto z ramionami wyciągniętymi ku niebu, potem

uklęknij i dotknij czołem i rękami ziemi — następnie wstań.

Powtórz to ćwiczenie kilka razy

Mądrość i humor nadają smak życiu

Przeważnie, kiedy ludzie się wypowiadają i wyrażają swoje

myśli, nie okazują radości. Formułują okrągłe zdania, lecz

nawet kiedy przekazują rzeczywiście mądre treści, słuchacze

zazwyczaj się nudzą. Nie rozumieją wiedzy przekazywanej w

tak śmiertelnie poważny sposób. Bez szczypty radości i

humoru nawet najmądrzejszy wykład może być zupełnie

niestrawny.

Demonstrowanie własnej wiedzy

Prawdopodobnie każdy ma w kręgu swoich przyjaciół, w

pracy lub organizacjach, do których należy, ludzi, którzy lubią

demonstrować swoją wiedzę i w ten sposób robić na innych

dobre wrażenie. Z powagą i z zacięciem czytają grube książki i

przy każdej okazji zabierają głos, aby podzielić się z rozmówcą

swoją wiedzą.

Znaczenie humoru

Mądrzy ludzie nie przekazują swojej wiedzy w sposób bardzo

poważny, lecz doprawiają ją szczyptą humoru. Pamiętają, że w

naszym niedoskonałym świecie wszelkie starania o perfekcję

są skazane na porażkę —jednak to przekonanie nie wywołuje

zwątpienia, lecz zachęca ludzi do korzystania z dowcipu,

humoru. Mądrość rodzi się tam, gdzie wiedza łączy się z

miłością. Bez miłości wiedza staje się często intelektualnym

okrucieństwem.

W humorze przejawia się miłość i wyrozumiałość dla tego,

co małe, niedoskonałe, dla ludzkiego błędu — poznanie tej

prawdy prowadzi człowieka do mądrości i spokojnego,

pogodnego usposobienia, do umiejętności patrzenia z

uśmiechem na siebie i niedoskonały świat. Sam Bóg, który

stworzył wszystko, co żyje, musi mieć poczucie humoru — w

przeciwnym razie, czy stworzyłby na przykład żyrafę?

Ćwiczenie

Udaj się do ogrodu zoologicznego i przyjrzyj się żyjącym tam

zwierzętom, stworzonym przez Boga. Jeżeli masz daleko do

zoo, wyjdź na ulicę i popatrz na „ogród ludzki" — dzieło Boże.

A jeżeli i na to nie będziesz miał czasu, to spójrz w lustro — na

siebie.

Każdy wzrost zaczyna się w ciemności

Większość z nas odbiera ciemność jako zagrożenie. Dlatego

niektórzy zamieniają często noc w dzień. Dzięki wynalazkowi

prądu elektrycznego, wraz z wprowadzeniem pracy na kilka

zmian, udało się nam zmienić naturalny rytm życia,

pozbawiając noc funkcji odpoczynku po dniu pracy.

Zapominamy przy tym, że wszelkie życie powstaje w ciem-

ności. Człowiek wzrasta w ciemnym łonie matki. Kiełkujące

ziarno przykrywa ziemia. Tajemnice wszystkich religii mają

swoje korzenie w ciemności, obrzędy wielkich świąt religij-

nych (np. pasterka w Boże Narodzenie, rezurekcja na Wiel-

kanoc) są obchodzone w nocy.

Bez doświadczenia nocy

Dzisiaj ludzie mają skłonność do wyciągania wszystkiego na

światło dzienne. W ten sposób niszczą jednak niektóre

cudowne tajemnice, które napełniają człowieka radością i

szczęściem. Odgłosy nocy, doświadczenia spoza sfery „światła

rozumu" napawają wielu ludzi lękiem. A przecież gdy

zabraknie ciemności, nie będziemy potrafili zobaczyć światła.

Dotyczy to też sfery ducha — to, że w naszym nowoczesnym

społeczeństwie nie powstają prawie żadne wielkie idee, ma

być może związek z tym, iż świadomie uciekamy od nocnych

doświadczeń duszy i tym samym rezygnujemy z siły tego, co

irracjonalne i nieuświadomione, a co istnieje poza granicami

rozumu.

Zmiana wżyciu

Noc, ciemność, sen są niezbędne dla człowieka. Zapewniają

równowagę, są elementem rytmu życia. W ciemności człowiek

przeżywa mistyczne doświadczenia, które dają początek jego

przemianie, nawróceniu. Wiele osób, które doświadczyły

bezsenności w trudnych sytuacjach życiowych zapada w sen,

kiedy podejmie ważną decyzję. Nawet wyczerpanie zamienia

się wówczas w nową siłę. Gdy się zastanawiamy, wsłuchujemy

w siebie, szukamy rozwiązań swoich problemów, zamykamy

często nieświadomie oczy, aby w ciemności mogły się pojawić

nowe pomysły. Wielu wynalazców opisywało, że myśląc o

jakimś problemie czuli się, jakby poruszali się w ciemności,

lecz gdy znajdowali rozwiązanie — pojawiło się w nich światło.

Ćwiczenie

Zamknij oczy i skup się na tym, czego doświadczasz w

ciemności. Czasami będziesz potrzebował cierpliwości, aby

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: