Nadprzewodniki wysokotemperaturowe.pdf

(1195 KB) Pobierz
Nadprzewodniki wysokotemperaturowe
Nadprzewodniki
wysokotemperaturowe
Joanna Mieczkowska
Nadprzewodniki
wysokotemperaturowe
761255021.018.png 761255021.019.png 761255021.020.png 761255021.021.png
Zastosowanie nadprzewodnictwa na szeroką skalę,
szczególnie do przesyłania energii na duże odległości,
było dotychczas ograniczone z powodu konieczności
oziębienia materiału przewodzącego do temperatury
niższej niż krytyczna w celu osiągnięcia stanu
nadprzewodzącego.
Ponieważ temperatura Tc jest zwykle bardzo mała,
oznaczało to zazwyczaj oziębienie do temperatury
ciekłego helu, czyli 4,2K.
Można sobie wyobrazić niezwykłe zastosowania
nadprzewodników, gdyby wystarczyło oziębiać je za
pomocą ciekłego azotu do temperatury tylko około 70K.
761255021.001.png 761255021.002.png 761255021.003.png 761255021.004.png
Od chwili odkrycia nadprzewodnictwa trwają poszukiwania
materiałów o jak najwyższej wartości Tc, najlepiej równej w
przybliżeniu temperaturze pokojowej.
761255021.005.png 761255021.006.png 761255021.007.png 761255021.008.png
Bardeen, Cooper i Schrieffer w swych klasycznych publikacjach
podali w roku 1957 podstawy kwantowej teorii nadprzewodnictwa.
761255021.009.png 761255021.010.png 761255021.011.png 761255021.012.png 761255021.013.png
„Teoria BCS” ma bardzo szeroki zakres stosowalności,
poczynając od skondensowanej fazy 3 He poprzez
metaliczne nadprzewodniki I i II rodzaju, po tlenkowe
nadprzewodniki wysokotemperaturowe, w których
kluczową rolę odgrywają płaszczyzny miedziowo-
tlenowe.
Teoria BCS daje poprawny opis szeregu właściwości
nadprzewodników metalicznych . Do takich
właściwości należy istnienie temperatury krytycznej
a także krytycznego prądu i pola magnetycznego.
761255021.014.png 761255021.015.png 761255021.016.png 761255021.017.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin