Kay Guy Gavriel - Fionavarski gobelin 03 - Najmroczniejsza droga.pdf - Książki fantasy wszelakie - pawel0509

Guy Gavriel Kay

Najmroczniejsza Droga

Fionavarskiego gobelinu część trzecia

U kresu tej drogi jak i na początku wszystkich dróg są moi rodzice Sybil i Sam Kay. Ten

gobelin należy do nich.

Streszczenie księgi pierwszej i drugiej

W Letnim Drzewie opowiedziano, jak Loren Srebrny Płaszcz i Matt Sören, mag i jego

źródło, wywodzący się z Najwyższego Królestwa Brenninu leżącego w świecie Fionavar,

skłonili pięcioro ludzi z naszego świata, by przeszli wraz z nimi do tego, z którego

przybyli. Goście mieli jakoby uczestniczyć w uroczystościach towarzyszących obchodom

pięćdziesiątej rocznicy wstąpienia na tron Ailella, najwyższego króla. W rzeczywistości

poczynania maga wywołane były żywionymi przez niego mrocznymi przeczuciami.

Okrutna susza dręczyła Brennin. Starszy syn Ailella, Aileron, już został wygnany,

gdyż przeklął swojego ojca za to, że ten nie pozwolił mu podjąć próby zakończenia suszy

przez złożenie z siebie ofiary na Letnim Drzewie.

We Fionavarze pięcioro cudzoziemców szybko zostało uwikłanych w skomplikowany

gobelin wydarzeń. Stara jasnowidząca, Ysanne, rozpoznała w Kim Ford swą

następczynię, którą ujrzała w proroczym śnie. Kim została wprowadzona w misteria

wiedzy Jasnowidzących przez wodnego ducha, Eilathena i otrzymała Baelrath, Wojenny

Kamień, którego strzegła Ysanne. Pokazano jej również Diadem Lisen, klejnot jaśniejący

własnym blaskiem. Piękna Lisen, moc z puszczy Pendaran, była magicznym źródłem

i ukochaną towarzyszką Amairgena Białej Gałęzi, pierwszego z magów. Zabiła się,

skacząc do morza z wieży na wieść o śmierci Amairgena. Ysanne powiedziała Kim

o przepowiedni towarzyszącej diademowi. Ten, kto będzie go nosić jako następny po

Lisen, będzie miał najmroczniejszą drogę do przejścia ze wszystkich dzieci ziemi

i gwiazd. Później, w geście największego poświęcenia w przededniu wojny, stara wróżka

Ysanne wiedząc, iż Kim będzie potrzebna jej moc w nadchodzących dniach, odebrała

sobie życie Lokdalem, magicznym sztyletem krasnoludów – lecz uprzednio wyrysowała

symbol na czole śpiącej Kim, przez co mogła uczynić ze swej duszy podarunek dla

Kimberly.

Tymczasem Paul Schafer i Kevin Laine przeszli swą inicjację w odmienny sposób.

Paul rozegrał – i przegrał – nocną partię szachów z najwyższym królem w pałacu w Paras

Derval, podczas której zawiązała się między nimi niespodziewana nić sympatii.

Następnego poranka wraz z Kevinem przyłączyli się do drużyny lekkomyślnego księcia

Diarmuida, młodszego syna Ailella, i wzięli udział w wyprawie przez rzekę Saeren do

Cathalu, Krainy Ogrodów. Tam Diarmuid osiągnął swój zamierzony cel – uwiódł Sharrę,

księżniczkę Cathalu. Powróciwszy z wyprawy do Brenninu, drużyna spędziła noc na

pijaństwie w karczmie Czarny Dzik. Późną nocą pieśń, jaką Kevin zaśpiewał,

przypomniała Paulowi zbyt dotkliwie o śmierci w wypadku samochodowym Rachel

Kincaid, kobiety, którą kochał. Paul, obwiniając się za spowodowanie wypadku tuż po

tym, jak Rachela oświadczyła, że zamierza poślubić innego, podejmuje drastyczny krok:

udaje się do najwyższego króla i otrzymuje jego zezwolenie na to, by poświęcić się

zamiast króla na Letnim Drzewie.

Następnej nocy polana Letniego Drzewa w Lesie Boga staje się sceną heroicznej

bitwy. Na oczach bezradnego, przywiązanego do Drzewa Paula Galadan, Wilczy Władca,

który przybył, by zabrać życie Paula, stoczył przegraną walkę z tajemniczym szarym

psem. Następnej nocy – trzeciej, jaką Paul spędził na Drzewie – czerwony księżyc w pełni

zapłonął na niebie w noc nowiu, a Dana, Bogini Matka, uwolniła Paula od ciężaru winy,

ukazując mu, że w rzeczywistości nie spowodował nieświadomie wypadku, który zabił

Rachelę. Gdy Paul rozpłakał się, na Brennin wreszcie spadł deszcz. Paul jednakże nie

umarł. Zdjęła go żywego z drzewa Jaelle, najwyższa kapłanka Dany. Od tej pory Paul nosi

nowe imię: Pwyll Dwukrotnie Narodzony, Władca Letniego Drzewa.

Teraz jasne już było, że zbliża się czas epokowego starcia: Rakoth Maugrim,

Spruwacz, pokonany tysiąc lat temu i spętany pod wielką górą Rangat, odzyskał wolność

i na znak tego sprawił, że góra eksplodowała, tworząc ognistą dłoń.

Jego uwolnienie miało mieć natychmiastowe konsekwencje dla Jennifer Lowell,

czwartej z przybyszów. W Paras Derval była świadkiem niepokojącego incydentu podczas

dziecinnej zabawy w wyliczankę. Dziewczynka imieniem Leila wywołała chłopca

nazywanego Finnem, aby wstąpił na Najdłuższą Drogę po raz trzeci tego lata. Nikt, nawet

Jaelle, która również się temu przyglądała, nie wiedział dokładnie, co to znaczy, choć

Jaelle czym prędzej uczyniła Leilę nowicjuszką w swej świątyni. Jednakże następnego

dnia, podczas wycieczki konnej poza mury miasta, Jennifer spotkała Brendela z lios

alfarów – Dzieci Jasności – i grupę jego pobratymców. Spędziła noc z nimi w lesie, a po

zapadnięciu zmroku zostali zaatakowani. Zaniepokojony przybyciem pięciorga

cudzoziemców, Rakoth Maugrim nakazał Galadanowi i Metranowi – zdradzieckiemu

pierwszemu magowi Brenninu – porwać Jennifer. Przywiązano ją do grzbietu czarnej

łabędzicy, Avai, i zawieziono na północ do Starkadh, twierdzy Rakotha.

Tymczasem przerażający wybuch góry przyczynił się do śmierci sędziwego

najwyższego króla. Skutkiem tego było pełne napięcia starcie Diarmuida z jego bratem

Aileronem, który od chwili wygnania ukrywał się w przebraniu służącego Ysanne.

Potencjalnie niebezpieczną sytuację rozładował Diarmuid, który dobrowolnie oddał

bratu prawo do tronu, lecz przedtem został zraniony nożem w bark przez Sharrę

z Cathalu, która przybyła do Brenninu, by zemścić się na nim za oszustwo, które

umożliwiło mu jej uwiedzenie.

Tymczasem Dave Martyniuk, ostatni z pięciorga cudzoziemców, został rozłączony

z pozostałymi w chwili przejścia do Fionavaru. Znalazł się daleko na północy, wśród

dalrei, Jeźdźców z Równiny, gdzie dał się wciągnąć w życie trzeciego szczepu, którym

władał Ivor, ich wódz.

Młodszy syn Ivora, Tabor, podczas postu w lesie, którego celem było uzyskanie wizji

totemowego zwierzęcia, wyśnił pozornie niemożliwe zwierzę: skrzydlatego, kasztanowej

maści jednorożca. Trzy noce później na obrzeżu Wielkiej Puszczy, Pendaran, spotkał go

i wzbił się w niebo na grzbiecie swego wyśnionego stworzenia, Imraith-Nimphais –

obusiecznego daru Bogini, narodzonego z czerwonego księżyca w pełni.

Tymczasem grupa dalrei pod przywództwem starszego syna Ivora, Levona,

odprowadzała Dave’a do Brenninu. Drużyna wpadła w zasadzkę zastawioną przez

niezliczoną liczbę złych svart alfarów i tylko Dave, Levon i trzeci dalrei, Torc, uszli

z życiem, zagłębiając się w mrok puszczy Pendaran. Drzewa i duchy Pendaran,

nienawidzące wszystkich ludzi za utratę pięknej Lisen z Puszczy tysiąc lat temu,

planowały zgubę trzech mężczyzn, lecz ocaliło ich wstawiennictwo Flidaisa,

puszczańskiej mocy o niewielkim wzroście. Twierdził on między innymi, że zna

odpowiedzi na wszystkie zagadki we wszystkich światach, z wyjątkiem jednej: imienia, za

pomocą którego można wezwać Wojownika. Tak się złożyło, że znalezienie tego imienia

było jednym z zadań, jakie Ysanne powierzyła Kimberly. Flidais wysłał wiadomość do

Ceinwen, kapryśnej, odzianej w zieleń bogini łowów, która zapałała do Dave’a

szczególnym uczuciem. Bogini zatroszczyła się o to, by trzej przyjaciele obudzili się

bezpiecznie następnego ranka na południowym obrzeżu Wielkiej Puszczy.

Uczyniła też więcej. Dzięki niej Dave odnalazł od dawna zaginiony magiczny

przedmiot: Róg Oweina. Levon, który pobierał nauki u mądrego, starego Gereinta,

ślepego szamana swego plemienia, odszukał następnie w pobliżu Grotę Śpiących –

jaskinię, w której spoczywali we śnie Owein i królowie Dzikich Łowów.

Trzej przyjaciele pojechali z tą wiedzą na południe do Paras Derval i przybyli tam

w samą porę, by zdążyć na pierwszą naradę za panowania Ailerona. Naradę przerwano

dwukrotnie. Za pierwszym razem było to przybycie Brocka, krasnoluda z Banir Tal, który

ukląkł przed Mattem Sörenem – niegdyś królem krasnoludów – i przyniósł straszne

wieści o tym, że krasnoludowie pod przywództwem dwóch braci, Kaena i Blöda, pomogli

Spruwaczowi uwolnić się, zdradziecko rozbijając kamień strażniczy Eridu i w ten sposób

uniemożliwiając dostrzeżenie ruchów Rakotha pod górą. Znaleźli również i dostarczyli

Rakothowi Kocioł z Khath Meigol, który miał moc ożywiania niedawno zmarłych.

W trakcie tej przerażającej recytacji Kimberly nagle ujrzała – w wizji stworzonej

przez Baelrath – że Jennifer jest gwałcona i torturowana przez Rakotha w jego fortecy

Starkadh. Zebrała wokół siebie Dave’a, Paula i Kevina, sięgnęła ku Jennifer dziką mocą

swego pierścienia i ściągnęła całą piątkę z Fionavaru z powrotem do ich własnego świata.

Tu kończyło się Letnie Drzewo.

Wędrujący ogień podejmuje opowieść jakieś sześć miesięcy później, w listopadzie

w Toronto, gdy Kimberly czeka na sen, który przyniesie jej imię wzywające Wojownika.

Jennifer, nosząca straszne blizny na duszy i dziecko Rakotha Maugrima w swym łonie,

poprzysięga, iż urodzi to dziecko jako swą odpowiedź dla sił Ciemności. Poród odbywa

się przedwcześnie, wywołany nagłym powrotem do Fionavaru. Przejścia dokonał Paul,

kiedy obydwojgu groził Galadan, który przybył do ich świata w pościgu za Paulem.

We Fionavarze dziecko Jennifer, Darien, zostało oddane potajemnie na wychowanie

Vae i Shaharowi, rodzicom Finna – chłopca, którego wezwano w trakcie dziecięcej

wyliczanki, by wstąpił na Najdłuższą Drogę. Jedynymi osobami, które wiedziały o tej

tajemnicy były kapłanki Dany, bowiem Paul i Jennifer potrzebowali mocy Jaelle do

powrotu do naszego świata.

Następnej wiosny Kim wreszcie miała sen, na który czekała. Skutkiem tego

w pięcioro pojechali do Stonehenge, gdzie Kim mocą Baelrath wezwała ducha Uthera

Pendragona i nakazała mu ujawnić miejsce spoczynku swego syna. Dzięki swej magii

Kim udała się wtedy sama do Glastonbury Tor i tam – wysławszy wpierw pozostałych do

Fionavaru – zbudziła z grobu Wojownika, Artura, wzywając go jego imieniem:

Dzieciobójca. Imię to było echem grzechu, jaki Artur popełnił w młodości po odkryciu

nieświadomego kazirodztwa, jakiego dopuścił się ze swą siostrą. Kim i Wojownik udali

się w ślad za resztą do Paras Derval.

Fionavar znajdował się w szponach lodowatej zimy, mimo że zbliżała się pełnia lata –

zimy tak straszliwej, że Fordaetha, królowa Lodu z Riik, mogła posunąć się na południe

aż do Paras Derval. Niemal zabiła Paula w karczmie Czarny Dzik, zanim udało mu się ją

przepędzić z powrotem na północ. Na naradzie podjęto decyzję, że Jaelle, magowie

i Kimberly połączą swe siły z Gereintem, starym szamanem i spróbują w magiczny

sposób zbadać źródło morderczej zimy – niezbędny pierwszy krok do próby zakończenia

jej.

Tymczasem wymiar tragedii Artura Pendragona zaczął się rysować wyraźnie, gdy

stało się jasne (najpierw dla Brendela z lios alfar), kim naprawdę jest Jennifer Lowell:

Guinevere, najdroższą Artura i Lancelota. Skażona swym cierpieniem w Starkadh,

Jennifer zamknęła się w sanktuarium Dany z Jaelle. To Jaelle wyjaśniła, że Vae i Finn

zabrali Dariena (który dorastał z nienaturalną szybkością wszystkich andainów – dzieci

bogów i śmiertelników) do chatki Ysanne nad jeziorem. Tam Darien, który teraz

wydawał się pięcioletnim dzieckiem, rósł pod troskliwą opieką kochającej przybranej

matki i brata, których niepokoiły dwie rzeczy: moc, która sprawiała, że jego niebieskie

Kay Guy Gavriel - Fionavarski gobelin 03 - Najmroczniejsza droga.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: