PROFILAKTYKA ZABURZEŃ W ZACHOWANIU UCZNIÓW WYKŁAD 2 (1 IX 2011)
- Profilaktyka niepowodzeń szkolnych ucznia- to system działań podejmowanych przez podmioty edukacyjne, mających na celu zapobieganie pojawianiu się niepowodzeń szkolnych uczniów.
Szkolna edukacja profilaktyczna polega na wykorzystaniu potencjału w klasie, na który wpływają możliwości edukacyjne ucznia, interpretacji programu, uczenie metodami aktywizującymi, wspieraniu samodzielnej aktywności ucznia, wsparciu emocjonalnym, motywowaniu do pracy, budowaniu grupy i zachęcaniu do współpracy, jawnym procesie oceniania. Ma charakter wielowymiarowy.
- Profilaktyka I stopnia- ukierunkowana na całą społeczność. Jej celem jest wspomaganie rozwoju poznawczego, udzielanie wsparcia, budowanie dobrej współpracy z rodzicami uczniów, prezentowanie dobrych wzorów osobowych, wczesne rozpoznanie grup ryzyka niepowodzeń szkolnych, udostępnienie dzieciom i rodzicom informacji o rezultatach kształcenia i wychowania, organizowanie doskonalenia pedagogicznego dla rodziców.
- Profilaktyka II stopnia- skierowana do określonej części społeczności, do grupy podwyższonego ryzyka. Celem jest ograniczenie czasu trwania i poziomu dysfunkcji. Należą do nich dzieci chorujące, często nieobecne w szkole, z chorobami przewlekłymi (np. cukrzyca). Dzieci te przeżywają trudności adaptacyjne w różnych obszarach edukacyjnych. Jest także skierowana do dzieci z kultury mniejszościowej, dzieci wybitnie zdolnych- idąca w kierunku nie zagubienia tego co możliwe do rozwijania. Stwarzanie poczucia bezpieczeństwa i zaufania, ewaluacja formatywna działań edukacyjnych, działania bardzo sprofilowane.
- Profilaktyka III stopnia- ukierunkowana na dzieci przeżywające niepowodzenia szkolne, ma charakter oddziaływań indywidualnych. Jej celem jest zmniejszenie, ograniczenie kosztów dysfunkcji, tam gdzie to możliwe usunięcie dysfunkcji. Utożsamiana jest z terapią. Najpierw diagnoza obszarów niepowodzenia, opracowanie i realizacja indywidualnego programu. Wszystkie oddziaływania o charakterze dydaktyczno- wychowawczym. Duża liczba wzmocnień, aby uczeń zrozumiał, że może. Różnego rodzaju zajęcia kompensacyjno- wyrównawcze organizowane poza klasą szkolną np. zajęcia dla dzieci dyslektycznych, tworzenie dla rodziców grup wsparcia, doskonalenie przez nauczycieli swoich kompetencji w dziedzinie profilaktyki, stymulowanie starań rodziców, organizowanie działań integracyjnych, system zadań dydaktyczno- wychowawczych, opracowanie i realizacja programu profilaktyki niepowodzeń szkolnych.
PROFILAKTYKA---- DIAGNOZA---- TERAPIA (RESOCJALIZACJA)
RESOCJALIZACJA
POZORNA PRAWDZIWA
ZMIANA POSTAW ZMIANA OSOBOWOŚCI
RECYDYWA SPEŁNIA STANDARDY
Tożsamość- to istota człowieka, to byt i świadomość bytu (17 lat). Budują ją kontrola wewnętrzna i samoocena.
- Rodzaj kontroli- (zewnętrzno- wewnętrzna) jest zmienną osobowościową, która uwidacznia się w wieku 2-4 lat.
- Typ kontroli rodzicielskiej- (interakcje) widoczny jest w określonym zakresie i stopniu autonomii dziecka, poczucie jego kompetencji i tożsamości.
- Proces rozwoju kontroli- oraz towarzyszącej jej emocjonalności kształtuje się podczas całego okresu rozwoju ogólnego, ale zasadniczy jej okres to 6-7 rok życia dziecka.
- Agresja nie może być wyeliminowana, może być natomiast ograniczona.
- Zachowania agresywne ucznia na początku nauki szkolnej traktuje się jako predykatory agresywności chronicznej w okresie dorastania i dorosłości.
- Predyktor- czynnik mówiący o tym, że dziecko które jest agresywne, będzie agresywne w okresie dorosłości.
- Teoria społecznego naznaczania:
I model interakcyjny- tworzy dewiację pierwotną, odwracalną. Jeżeli jednostka godzi się z tym naznaczaniem społecznym, to następują zmiany w osobowości i tożsamości.
- Fazy rozwoju tożsamości dewiacyjnej (od 13/14 roku życia)
-> konfliktów, kiedy uczeń szuka swojego miejsca w świecie i wybiera zachowania dewiacyjne: jest to faza reaktywna (odpowiada na niekorzystne sytuacje).
-> autonomiczna, kiedy zachowania przestępcze wynikają z nawykowego reagowania, to styl życia przestępcy związany z jego tożsamością.
Assisi