Prolog
Kiedyś myślałam, że moje życie to paski na tkaninie, które pokazują kolejno: szczęście, rozpacz, szczęście, tragedia, szczęście... ból. Teraz wiem, że to coś więcej. Moja prawdziwa miłość dopiero się mnie odnalazła. Ja jej wcale nie szukałam. Bo po co? Przecież sądziłam, że to on był moim jedynym... Jak bardzo się na nim zawiodłam! Teraz znalazłam kogoś, kogo naprawdę kocham... ale czemu on musi wszystko psuć?! Tak, teraz rozumiem. Z tej wojny może wrócić tylko jedna osoba – nie ma miejsca dla nas dwóch. Boże, mówię jak w jakimś tandetnym filmie! Szkoda tylko, że to straszliwa prawda... Albo ja i on, albo on...
kasusi