Rady dla nauczycieli (według Dawida Fontany, Psychologia dla nauczycieli)
1. Rozwijaj zainteresowania uczniów; klasa, która zaabsorbowana jest pracą nie sprawia kłopotów wychowawczych.
2. Wychowuj w uczciwości, prawdziwe lub wyimaginowane niesprawiedliwości mogą wzbudzać urazę i wrogość wśród dzieci.
3. Miej poczucie humoru; nauczyciel powinien śmiać się razem z klasą i wprowadzać humor do nauczanego programu wtedy, gdy jest to tylko możliwe.
4. Unikaj nadmiernej poufałości; zbyt duża poufałość jest dla dzieci krepująca, gdyż tak naprawdę dzieci są świadome tego, że nauczyciel nie jest jednym z nich, lecz reprezentuje władzę szkolną.
5. Unikaj niepotrzebnych gróźb; ciągłe oferowanie „ostatniej szansy” szybko osłabia pozycję nauczyciela w oczach uczniów.
6. Twórz okazję do ponoszenia odpowiedzialności, zapewnia to dzieci, że nauczyciel ma do nich zaufanie i daje im poczucie sprawstwa.
7. Skupiaj uwagę; nieukierunkowane apele o spokój mają o wiele mniejszą skuteczność, niż adresowane do konkretnego dziecka czy grupy, ponieważ skupiają uwagę całej klasy.
8. Unikaj poniżania dzieci, obniża to status dziecka w oczach reszty klasy, gdyż dzieci oceniają siebie wzajemnie poprzez pryzmat ocen nauczyciela.
9. Bądź uważny; ważną cechą dobrego kierownika jest ogólna orientacja w tym, co dzieje się w klasie.
10. Wykorzystuj pozytywne zwroty, podkreślają to, co dziecko robi dobrze, a nie zwracaj uwagi na to, co jeszcze robi źle. Wzmacniaj mocne strony dziecka.
11. Bądź pewny siebie i swoich możliwości.
12. Unikaj złości i nadmiernej irytacji.
13. Dobrze organizuj zajęcia, gdyż takie mają one o wiele mniejsze szanse na to, że zostaną zakłócone zachowaniem nieakceptowanym przez nauczyciela i dzieci.
14. Okazuj, że lubisz dzieci; nauczyciele, którzy satysfakcjonująco odnoszą się do dzieci, posiadają dar przekazywania zrozumienia, współczucia i zachwytu samym nauczaniem.
Wymiary integracji
1. Integracja wokół treści polega ona na synchronizacji pewnych tematów , wiąże się z nią wielostronna aktywność uczniów wokół tych tematów, wyodrębnianie różnych aspektów zjawisk i posługiwanie się dokonanymi obserwacjami w nowych sytuacjach
2. Integracja wokół problemów dotyczy takiego integrowania, gdzie punktem wyjścia nie jest określony przedmiot nauczania, lecz problem istotny dla procesu nauczania np. zorganizowanie wycieczki, zaprojektowanie placu zabaw.
3. Integracja wokół kompetencji kluczowych polega na integrowaniu kształcenia wokół wybranej kompetencji, na przykład: umiejętność komunikowania się, w obrębie, której wyróżnić można umiejętności cząstkowe takie jak: prezentacja własnego punktu widzenia, argumentowanie i obrona własnego zdania.
Pojęcie integracji w literaturze pedagogicznej
W terminologii pedagogicznej funkcjonuje pojęcie integracji przedmiotowej, obejmujące zakres scalania treści przedmiotów nauczania. Zależnie od charakteru integracji przedmiotowej wyróżnia się:
1. Scalenie wewnętrznych treści jednego przedmiotu nauczania np. w zakresie ich logicznego układu.
2. Scalenie wiedzy zdobytej przez uczniów w zakresie różnych przedmiotów monodyscyplinarnych drogą ich korelacji.
3. Zespolenie wiedzy zdobytej przez uczniów w zakresie poszczególnych przedmiotów przez wprowadzenie przedmiotów o charakterze integrującym.
4. Łączenie ze sobą rozdrobnionych przedmiotów nauczania w zespoły kompleksowe o spójnym powiązaniu treściowym.
Według E. Misiornej integrację w nauczaniu początkowym można rozumieć w następujący sposób:
1. Integracja dokonuje się w samym dziecku, które poznaje, doświadcza, przeżywa „scaloną” rzeczywistość (i to w aspekcie intelektualnym, motywacyjnym, działaniowym)
2. Integracja odbywa się poprzez osobę nauczyciela, wówczas to możemy mówić o tzw. Integracji personalnej
3. Integracja zachodzi na poziomie wspólnych poczynań dziecka i nauczyciela, co wyraża się tym, iż:
· Nauczyciel włącza się w linię działania dziecka
· Dziecko włącza się w linię działania nauczyciela
· Oboje konstruują linię działania
4. Integracja ofert edukacyjnych. Temu sprzyjać będzie taka sytuacja, gdzie życie toczące się w szkole (proponowane oferty) i to, co dzieje się poza murami, służy wzajemnemu wspomaganiu rozwoju dziecka.
5. Integracja zespołu klasowego, który dla wszystkich dzieci powinien być autentycznym, zintegrowanym środowiskiem życia, aktywności i rozwoju, gdzie działania indywidualne dzieci wkomponowane będą w poczynania gromady rówieśniczej.
6. Integracja środowisk życia dziecka, co przejawia się w tym, iż szkoła, dom rodzinny, grupa rówieśnicza, oddziaływają na dziecko łącznie (…) tkwią w takim samym środowisku lokalnym, podlegają działaniu podobnych mechanizmów, edukacja dziecka odbywa się tam, gdzie jest życie, zatem zajęcia lekcyjne, domowe podejmowane przez dziecko w czasie wolnym, stanowią nierozerwalną całość – integruje je osoba dziecka.
7. Integracja wszystkich podmiotów (uczniów, nauczycieli i rodziców) uczestniczących w procesie edukacyjnym.
E. Laska wskazuje, iż integracja w kształceniu wczesnoszkolnym może występować w kilku płaszczyznach, a mianowicie:
· W realizacji celów kształcenia i wychowania
· W treściach kształcenia
· W formach i metodach kształcenia
· W środkach dydaktycznych
· W integracji zespołu klasowego
· W integracji zajęć szkolnych i pozalekcyjnych
· W integracji dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych
· We współdziałaniu z rodzicami
· W integracji grona pedagogicznego
· W integracji ze środowiskiem
Typy integracji
M. Wojnowska wyróżnia dwa typy integracji:
· Integracje treściową, skoncentrowana na materiale
· Integracje funkcjonalna, skoncentrowana na dziecku
Rozumienie integracji w edukacji wczesnoszkolnej wg. M. Kowalik- Olubińskiej i W. Świętek
1. Integracja treści – oznacza ona scalanie łączenie treści należące do programów przedmiotów a nauczyciel powinien tak interpretować treści i możliwości ich łączenia, by mogły służyć rozwijaniu wielokierunkowej aktywności uczniów logicznie powiązane struktury
2. Integracja celów – chodzi tu o możliwość łącznego realizowania celów poznawczych, kształcących i wychowawczych, czyli przenikanie się wzajemne procesu nauczania i wychowania
3. Integracja metodyczna – oznacza ona stosowanie różnorodnych, Wzajemnie uzupełniających się metod i form edukacyjnej pracy uczniów w celu harmonijnego rozwijania uczniów w trakcie podejmowania wielokierunkowej aktywności
4. Integracja organizacyjna – jest to naprzemienne stosowanie różnych rodzajów aktywności uczniów w odcinkach czasowych regulowanych możliwościami, potrzebami, rytmem biologicznej sprawności uczniów. Podstawową jednostką organizacyjną jest dzień pracy i wielokierunkowej aktywności uczniów, dzień zintegrowanych zajęć.
Edukacja wczesnoszkolna jest kontynuacją kształcenia realizowanego w rodzinie, przedszkolu i innych składnikach środowiska dziecka. Zgodnie z podstawą programową głównym zadaniem jest wspomaganie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju dziecka wspieranie go w procesie nabywania wiedzy, kształtowanie umiejętności, sprawności, postaw i nawyków, które zapewnia mu przygotowanie do racjonalnego i godnego życia oraz kontynuacji nauki na dalszym etapie kształcenia
Cele nauczania w klasach I- III
Stworzenie
· Warunków do nabycia przez dziecko wiedzy, umiejętności i sprawności oraz zaspokojenia potrzeb rozwojowych w zakresie aktywności poznawczej i ruchowej, bezpieczeństwa, zdrowia, uznania, sukcesu i ekspresji
Wspieranie
· Rozwoju dziecka w zakresie kształtowania procesów poznawczych, pobudzenia wyobraźni i twórczej postawy, rozwijania procesów emocjonalno – motywacyjnych, umożliwiających poznanie siebie, budowanie poprawnych relacji z otoczeniem
Umożliwienie
· Nabycia umiejętności sprzyjających rozwijaniu i doskonaleniu kompetencji komunikacyjnej, zdolności obserwacji, dostrzegania, formułowania i analizowania problemów, organizowania własnych działań oraz podejmowania współpracy w zespole
Wszystkie te działania powinny zmierzać do uformowania dziecka:
ð Szczęśliwego
ð Samodzielnego
ð Kreatywnego
ð Odpowiedzialnego
ð Umiejącego współdziałać w zespole
ð Skutecznie się komunikować oraz rozwiązywać problemy życiowe i edukacyjne problemy
Zintegrowany system nauczania powinien stwarzać sprzyjające warunki do harmonijnej wewnętrznej osobowości dziecka. Dobrze realizowana zintegrowana edukacja wykazuje następujące zalety:
· Ujmuje otaczającą rzeczywistość w sposób całościowy, bez sztucznego oddzielenia od siebie wybranych zagadnień i zajmowania się nimi na wydzielonych zajęciach
· Usamodzielnia dziecko w jego codziennych czynnościach, pełniej przygotowuje do racjonalnego życia oraz do efektywnej nauki
· Likwiduje monotonię dydaktyczną, skupia uwagę dzieci na zróżnicowanych treściach i zasadach dydaktycznych, realizowanych w toku wspólnej jednostki metodycznej
· Nauczyciel przestaje być dla ucznia sędzią i dyrygentem, stając się raczej przewodnikiem, ale też przejmując na siebie obowiązki doradcy ucznia w zakresie uczenia się. Dzięki temu przełamuje granicę dzielącą go od ucznia, uspołecznia dziecko, przyzwyczaja je do współpracy, uczy odpowiedzialności oraz poszanowania godności człowieka
· Sprzyja oszczędności czasu
· Zaspokaja naturalna ciekawość świata
Edukacja kompatybilna do mózgu ucznia Susan Kovalik
Koncepcja edukacji Susan Kovalik stanowi twórcze rozwiniecie pedagogiki Marii Montessori.
Oto przykłady tych innowacyjnych idei, które zdaniem Susan Kovalik, są szczególnie godne przypomnienia:
· Dzieci uczą się przez zabawę i zabawki, zagadki, łamigłówki. Stymulują one wczesne czytanie i pisanie oraz podstawowe umiejętności matematyczne.
· Klasy należy grupować raczej według zainteresowań i uzdolnień niż wieku
· Dzieci nie stanowią pomniejszonej kopii dorosłych, różnią się od nich
· Wychowaniem i rozwijaniem myślenia należy zajmować się wcześniej niż dziecko osiągnie wiek szkolny, ponieważ dzieci uczą się od chwili urodzenia
· Środowisko, w jakim odbywa się nauka, jest sprawą szczególnej wagi, ponieważ dziecko chłonie z niego wszystko, do czego tylko jest zdolne
· Wielkie znaczenie dla przebiegów i efektów późniejszego uczenia się dzieci (zwłaszcza pochodzących z zaniedbywanych środowisk) ma wczesna stymulacja uczenia się
· Dzieci znajdują naturalną przyjemność w uczeniu się opanowywania swego środowiska, gdyż to stanowi podstawę poczucia kompetencji dla późniejszego poczucia niezależności
...
coliberek44