prozno w swej duszy.pdf

Ta lektura , podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie

wolnelektury.pl .

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fun-

dację Nowoczesna Polska .

KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER

Próżno w swej duszy…

Dusza

Próżno w swej duszy przepastne otchłanie

Rzucasz źrenicę, jak ołów¹: nie spadnie

Głębiej, niż może, i zawsze coś na dnie

Niedojrzanego dla niej pozostanie.

Choćby poznała nawet rusztowanie,

Na którym cegła twych myśli się kładnie²,

By wznieść gmach czynów życia; choć odgadnie

Nawet fundament, na którym gmach stanie:

Tajemnica

To w tajemnicy pozostanie wiecznej

Szczyt wieży gmachu i kamień węgielny³,

Bo, aby zbadać duszy swej głębinę,

Musiałbyś poznać skutek ostateczny,

I znać najpierwszą wszechistnień przyczynę,

A tych nie dojrzy nigdy wzrok śmiertelny.

¹ oów — ołowianymi ciężarkami obciążano sondy, używane na statkach do sprawǳania głębokości.

² dne — ǳiś popr.: kłaǳie.

³ e weny — w tradycyjnej architekturze drewnianej: kamień, na którym opiera się węgieł (bądź:

węgło), czyli narożnik ściany; przen.: pierwszy kamień, uroczyście kłaǳiony podczas budowy.

Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go

swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami

(przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione

Tekst opracowany na podstawie: Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Wybór poezji, nakł. Gebethnera i wolﬀa, War-

szawa-Kraków 

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa

wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochoǳącego ze zbiorów BŚ.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Marta Nieǳiałkowska, Paweł Kozioł, Weronika Trzeciak.

Okładka na podstawie: Capture Queen ™@Flickr, CC BY .