Hughes Charlotte - Spróbujmy po raz drugi.pdf - KSIĄŻKI - ROMANSE - martitta_25

CHARLOTTE HUGHES

Spróbujmy po raz drugi

Tłumaczył: Robert Krasnodębski

PROLOG

Ból w piersi był rozdzierający. Miał wraŜenie, jakby ktoś miaŜdŜył i

wykręcał wewnętrzne organy. Kiedy próbował usiąść w łóŜku, na jego twarzy

pojawiły się kropelki potu.

Lucas zastanawiał się przez chwilę, czy tak wygląda śmierć. Z pewnością

nie moŜna tak cierpieć i Ŝyć. Do licha, skończył dopiero trzydzieści pięć lat!

CzyŜby to było serce? W zeszłym roku jego ojciec zmarł niespodziewanie na

zawał. Nie zdziwiłoby więc Lucasa, gdyby i z nim stało się to samo. Zdawał

sobie sprawę, Ŝe nie dba o siebie. Palił, pił, kiepsko się odŜywiał i nigdy nie

uprawiał Ŝadnych sportów. śył z dnia na dzień, nie snuł Ŝadnych planów,

starając się za wszelką cenę zapomnieć o przeszłości. A teraz miałby zapłacić za

to, umierając w łóŜku, samotnie i do tego cuchnąc piwem?

Lucas zaczął wyobraŜać sobie swój własny nekrolog. Informacja o

śmierci ojca zawierała jedynie kilka słów: „Konrad McKay, specjalista od

pakowania mięsa, zmarł w wieku pięćdziesięciu pięciu lat”.

Te trzy linijki w gazecie to pełny obraz nędznej egzystencji tego

człowieka.

„A co ja właściwie osiągnąłem do tej pory?” – pomyślał. Zarobił trochę

pieniędzy na handlu nieruchomościami, jeździł drogim samochodem i mieszkał

w jednej z najbardziej luksusowych dzielnic w Houston. Tak naprawdę, nie

miało to jednak Ŝadnego znaczenia. Utracił bowiem to, co rzeczywiście było dla

niego waŜne – rodzinę.

Z przykrością uświadomił sobie, Ŝe dzieci szybko zapomniałyby o nim, a

była Ŝona wcale by go nie opłakiwała. Nie utrzymywali Ŝadnych kontaktów od

czasu, gdy odeszła od niego trzy lata temu. Widywali się jedynie, aby ustalić

spotkania Lucasa z dziećmi.

Honey Buchannan. Zamknął oczy i głęboko westchnął. Kochał ją i

zawsze będzie kochał. Honey jednak wyraźnie dawała mu do zrozumienia, Ŝe

nie chce mieć z nim więcej nic wspólnego. Dzwonił, pisał, a nawet kilka razy

próbował się z nią spotkać, ale zawsze na przeszkodzie stawała zarządzająca

rezydencją Buchannanów Vera, która strzegła Honey z gorliwością Ŝandarma.

Ból wzmagał się. Lucas miał uczucie, jakby rozcinano mu pierś ostrym

noŜem. Z trudem sięgnął po telefon i wykręcił numer pogotowia. Ktoś od razu

podniósł słuchawkę.

– Potrzebna mi karetka – powiedział z wysiłkiem. – Mam atak serca.

Lucas McKay uznał, Ŝe gdyby nagradzano za głupotę, z pewnością

zająłby pierwsze miejsce. Wysiadł ze swojego białego cadillaca i potykając się

szedł w kierunku domu. Przedpołudniowe słońce raziło go w oczy.

Przekręcił klucz w zamku i otworzył drzwi. W mieszkaniu panował

ogromny bałagan; ubrania i buty porozrzucane były po całej podłodze, na

stoliku i na ladzie kuchennej stały brudne popielniczki i naczynia. Nikt by nie

przypuszczał, Ŝe to mieszkanie kosztowało ćwierć miliona dolarów.

Na stoliku połoŜył małą papierową torebkę z receptą i otworzył lodówkę.

Pokój wypełnił się zapachem skwaśniałego mleka i nie dojedzonej pizzy. Były

to te potrawy, z których lekarz kazał mu zrezygnować w najbliŜszej przyszłości.

„Muszę coś zmienić w swoim Ŝyciu” – postanowił. Myślał o tym przez

cały ranek, kiedy leŜał nagi na metalowym stole, oczekując na wyniki badań.

Wszedł do łazienki i spryskał twarz zimną wodą. „O BoŜe, jaki ze mnie

beznadziejny facet” – uświadomił sobie, patrząc na swoje odbicie w lustrze.

Ciemne włosy posiwiałe na skroniach wymagały ostrzyŜenia. Miał nalaną twarz,

oczy nabiegłe krwią. Był w kiepskiej formie i to go szczególnie martwiło.

Zawsze przecieŜ był dumny ze swojego wyglądu.

Pokuśtykał do sypialni i usiadł na brzegu łóŜka. Jego spojrzenie

odruchowo padło na stojące na nocnej szafce zdjęcie chłopca i dziewczynki.

Tęsknił za nimi. Brakowało mu ich niewinności, entuzjazmu i radości Ŝycia.

Chwilę potem wstał i doprowadził się do porządku. Zdecydował, Ŝe

zrezygnuje z egzystencji, jaką wiódł przez ostatnie trzy lata. Postanowił

pojechać do Sweetbriar do Texasu, a nawet przeprowadzić się tam na stałe w

razie potrzeby i odzyskać miłość Honey i dzieci.

ROZDZIAŁ 1

Rezydencja Buchannanów, otoczona wysokimi sosnami, stuletnimi

dębami, magnoliami i drzewami kauczukowymi, wydawała się Lucasowi jak

zawsze okazała i imponująca. Przypominała mu sędziwą gwiazdę kina, która

chociaŜ straciła nieco ze swojego blasku, nadal posiadała pełną świadomość

własnej wartości.

Pamiętał, kiedy po raz pierwszy, jeszcze jako dziecko, ujrzał rezydencję,

siedząc na tylnej platformie cięŜarówki swojego ojca. Z oddali patrzył na

budowlę z róŜowej cegły. JuŜ wówczas wiedział, Ŝe Bóg nie stworzył ludzi

równymi. Dlaczego pozwalał na to, aby jeden chodził spać głodny, a drugi miał

więcej niŜ potrzebował? „Major Buchannan musi czymś się wyróŜniać” –

pomyślał wtedy i postanowił to „coś” odkryć.

Zaparkował swojego cadillaca na kolistym podjeździe otoczonym

krzewami nieco zwiędniętych róŜ, sprawiających wraŜenie zmęczonych

sierpniowym upałem. Spoglądał na dom, w którym teraz mieszkała jego ex-Ŝona

i dzieci. Serce waliło mu jak młot, a myśli pełne obaw nie dawały spokoju.

„Czy byli szczęśliwi? Jak zareaguje na mój widok?” – zaczął się

zastanawiać.

WciąŜ pamiętał chwilę, gdy po raz pierwszy zobaczył Honey Buchannan.

Wytworna, w Ŝółtej płóciennej sukience i harmonizującym z nią kapeluszu, była

prawą ręką swojego ojca na politycznych zebraniach w mieście. Od razu

zdecydował, Ŝe musi ją zdobyć.

Wysiadłszy z samochodu, rozprostował ramiona, minął wysypaną Ŝwirem

alejkę i wszedł po schodach na werandę, gdzie stare, wiszące od lat lampiony

kołysały się łagodnie, poruszane gorącym, przynoszącym czerwony pył

wiatrem. Gdy pukał do frontowych drzwi, mógł wyczuć piasek w gardle. Chwilę

później drzwi otworzyła Vera Styles, gospodyni Honey.

Lucasowi zrobiło się nieprzyjemnie, kiedy zmierzyła go chłodnym

wzrokiem. Spostrzegł, Ŝe prawie się nie zmieniła. Upał nie wpłynął na nią w

Ŝaden sposób. Szpakowate włosy miała jak zwykle starannie związane na karku,

a jej fartuszek był świeŜy i biały, niczym płynące po niebie obłoki. „Ciekawe,

jak się czuje stara Vera” – pomyślał, patrząc w szare, uwaŜne i wciąŜ Ŝywe oczy

gospodyni.

– Dzień dobry, Vero – rzucił na powitanie, uśmiechając się

najserdeczniej, jak potrafił.

W odpowiedzi obdarzyła go pogardliwym spojrzeniem i wyprostowała

się.

– Czy jest Honey? – spytał.

– Nie ma.

– A co z dziećmi? – spróbował ponownie. – Czy są gdzieś tutaj?

– Nie.

Lucas starał się ukryć niezadowolenie. Vera wyraźnie zamierzała utrudnić

mu sytuację.

– Czy mogłabyś powiedzieć, co się z nimi dzieje? – poprosił.

– Todd i Melissa wyjechali wczoraj na dwa tygodnie na obóz parafialny –

poinformowała.

Lucas poczuł się głęboko rozczarowany. Naprawdę pragnął zobaczyć

swoje dzieci, a teraz wszystko wskazywało na to, Ŝe będzie musiał poczekać

nieco dłuŜej.

– A pani McKay jest w pracy – dodała Vera.

Lucas zdziwił się. Nie pamiętał, aby Honey przepracowała chociaŜby

jeden dzień w swoim Ŝyciu. Zajmowała się jedynie działalnością charytatywną.

Wiedział jednak, Ŝe zawsze miała ochotę na podjęcie jakiejś pracy. To o to

głównie kłócili się w ostatnim roku swojego małŜeństwa.

– Co ona robi? – zapytał.

– Czy przyszedł pan tu, aby przysporzyć kłopotów, panie McKay? – Vera

skrzyŜowała pulchne ręce na obfitym biuście.

– Nie, nie – odpowiedział szybko. – Chciałem tylko uzgodnić, kiedy będę

mógł spotkać się z dziećmi po ich powrocie. To wszystko.

Lucas zastanawiał się, dlaczego tak się przed nią tłumaczy, ale prawdę

powiedziawszy, zawsze miał duŜo respektu dla Very, pomimo jej widocznej

niechęci do niego. Vera zaczęła pracować u Buchannanów jeszcze przed

urodzeniem Honey, a gdy po długiej chorobie zmarła matka Honey, zajęła się

wychowywaniem dziewczynki. I Lucas wiedział, Ŝe chociaŜ Vera swym

surowym wzrokiem mogła śmiało konkurować z bazyliszkiem, to z drugiej

strony potrafiła być najukochańszą i najbardziej troskliwą opiekunką. Todda i

Melissę kochała tak samo mocno jak Honey.

Vera przyglądała się Lucasowi przez moment z miną kurczaka

obserwującego tłustą gąsienicę, gotowego w kaŜdej chwili skoczyć i chwycić ją

w pazury. Zmarszczyła nos i uśmiechnęła się pogardliwie.

– Pani McKay prowadzi szkółkę drzew i róŜnego rodzaju traw na

peryferiach miasta, niedaleko Smithfield Lake – poinformowała ku jego

zdziwieniu.

– Dziękuję. – Skinął głową i skierował się do wyjścia. Vera przeszła przez

werandę i zatrzymała się.

– Lucasie McKayu, jeśli wyrządzisz jakąś krzywdę panience, będziesz

miał ze mną do czynienia – powiedziała stanowczo.

Lucas przystanął na stopniu schodów i spojrzał na nią. Usta miała

ściągnięte, jakby ssała cytrynę.

– Do zobaczenia. – Uśmiechnął się szeroko. – MoŜe kiedyś zjemy razem

Hughes Charlotte - Spróbujmy po raz drugi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: