Zastaw nr 1
1. Współuczestnictwo formalne i materialne
2. Odrzucenie a oddalenie przez sądy adm
3. Sprawa sądowoadministracyjna
Zestaw nr 1
1. Współuczestnictwo formalne i materialne:
1).materialne - wielość stron w post. adm. – z wielością stron w post adm. mamy do czynienia wówczas, gdy w postępowaniu adm. jest rozstrzygana sprawa adm. tożsama pod względem przedmiotowym, której rozstrzygniecie ukształtuje sytuację wielu podmiotów.
Strony występujące w danej sprawie mogą mieć interesy:
- sprzeczne, (trzy spółki występują o wydanie jednej koncesji)
- zgodne (wniosek wspólników spółki o koncesje)
Przy wielości stron zapada jedna decyzja względem wszystkich. Wniesienie odwołania skutkuje względem pozostałych stron, które tego nie zrobiły.
2). formalne (art. 62 kpa) – jest to wielość spraw adm. formalnie łącznie prowadzonych w jednym postępowaniu. Sprawy te łączy tylko tożsamość zewnętrzna, czyli że są to pod względem materialnoprawnym sprawy adm. jednego rodzaju. Dopuszczalność rozpatrzenia kilku spraw adm.:
a) identycznego stanu faktycznego – przez którą należy rozumieć istnienie w rzeczywistości w różnych sprawach takiego samego stanu faktycznego (np. własności wielu odrębnych nieruchomości wywłaszczanych na cele budowy autostrady);
b) identycznej podstawy prawnej – gdy podstawą powstania danych stosunków materialnoprawnych jest taka sama norma prawna;
c) właściwość jednego organu adm. publicznej – w tym przypadku chodzi o właściwość zarówno rzeczową jak i miejscową. Postępowanie, w którym łącznie rozpatrywanych jest kilka spraw adm., kończy się wydaniem w każdej sprawie odrębnych decyzji. Zaskarżenie decyzji wydanej w określonej sprawie nie powoduje skutku prawnego zaskarżenia innych decyzji, pomimo, że sprawy te były łącznie prowadzone.
2. Odrzucenie a oddalenie przez sądy administracyjne
- odrzucenie skargi- dot. postępowania przed WSA (art. 58- prawo o post. przed sądami adm.)
Sąd odrzuca skargę:
1) jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego;
2) wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia;
3) gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi;
4) jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona;
5) jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie;
6) jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
§ 2. Z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron albo zdolności procesowej skarżącego i niedziałania przedstawiciela ustawowego lub braku w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej skarżącym, uniemożliwiającego jego działanie, sąd odrzuci skargę dopiero wówczas, gdy brak nie zostanie uzupełniony.
§ 3. Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
§ 4. Sąd nie może odrzucić skargi z powodu, o którym mowa w § 1 pkt 1, jeżeli w tej sprawie sąd powszechny uznał się za niewłaściwy.
Sąd odrzuca skargę postanowieniem, może to zrobić na posiedzeniu niejawnym.
- oddalenie skargi- dot. post. przed NSA (art. 184)
NSA oddala skargę kasacyjną, jeżeli nie ma ona usprawiedliwionych podstaw albo jeżeli zaskarżone orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.
Elementem konst. sprawy s-a jest kontrolowanie przez sąd adm. działalności adm. publicznej. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: (art. 3)
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Ponadto sądy adm. Rozstrzygają spory o właściwość miedzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między sko, oraz spory kompetencyjne miedzy organami tych jednostek a organami adm. rządowej. (art4)
Sądy adm. nie są właściwe w sprawach (art. 5)
1) wynikających z nadrzędności i podległości organizacyjnej w stosunkach między organami administracji publicznej;
2) wynikających z podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi;
3) odmowy mianowania na stanowiska lub powołania do pełnienia funkcji w organach administracji publicznej, chyba że obowiązek mianowania lub powołania wynika z przepisów prawa,
4) wiz wydawanych przez konsulów.
Przedmiotem postępowania s-a przed woj. sądami adm. jest sprawa s-a, a zatem rozpoznanie i rozstrzygnięcie skargi na działanie lub bezczynność organu wykonującego adm. publiczną. W tym zakresie występuje tożsamość przedmiotu post. przed woj. sądami adm. i NSA, a jedynym elementem różniącym jest to, że NSA dokonuje tej kontroli pośrednio przez rozpoznanie i rozstrzygnięcie skargi kasacyjnej.
Zestaw nr 2
1. Prawo pomocy.
2. Postepowanie rozpoznawcze w postępowaniu administracyjnym i sądowoadm.
3. Postanowienia. Rodzaje postanowień.
1. Prawo pomocy- może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem post. lub w toku post. Prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Zakres prawa pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Ustanowienie np. adwokata, stanowi uprawnienie strony do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu adwokatowi, bez ponoszenia przez nią wynagrodzenia i wydatków adwokata.
Zakres przyznania prawa pomocy - może być przyznane: w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata... Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od określonej ich części pieniężnej.
Przesłanki przyznania p. społecznej. Osobie fizycznej przyznanie prawa p. p. następuje:
*w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania
*w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Osobie prawnej może być przyznane:
*w zakresie całkowitym, jeżeli wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania;
*w zakresie częściowym, jeżeli wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Tryb udzielenia p. p. może być przyznane stronie na jej wniosek. Wniosek powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dane o stanie majątkowym i dochodach, jeżeli wniosek składa os. fizyczna, dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie o niezatrudnieniu. Wniosek składa się na urzędowym formularzu, wg. ustalonego wzoru. Jeżeli oświadczenie budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć w określonym terminie, dodatkowe oświadczenie. Wniosek nie spełniający określonych wymogów pozostawia się bez rozpoznania. Rozpoznanie wniosku należy do woj. sądu adm., w którym sprawa ma się toczyć. Czynności w zakresie post. o przyznanie prawa pomocy mogą wykonywać refer. sądowi, wydając zarządzenia oraz post. Od wydanego zarządzenia o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania o przyznaniu lub odmowie przyznania p. p. służy sprzeciw w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia lub post. Sprzeciw wniesiony przez adwokata wymaga uzasadnienia. Jeżeli nie wniesiono sprzeciwu albo wniesiony sprzeciw został prawomocnie odrzucony, zarządzenie i postanowienie ma skutki prawomocnego orzeczenia sądowego.
Cofnięcie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć. O cofnięciu orzeka właściwy woj. sąd adm. na posiedzeniu niejawnym.
Wygaśnięcie p. p. Przyznanie p. p. wygasa ze śmiercią strony, która je uzyskała.
2.Postępowanie rozpoznawcze-
jest podstawowym stadium postępowania s-a. W stadium tym sąd rozpoznaje sprawę sądowoadm. Sąd może zarządzić połączenie kilku oddzielnych spraw toczących się przed nim w celu łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli mogły być objęte jedną skargą lub jeżeli pozostają one ze sobą w związku.
Granice postępowania rozpoznawczego- wyznacza zakres działania lub bezczynności organu adm. publicznej. W zakresie skarg na decyzje granice postępowania wyznacza rozstrzygnięcie sprawy indywidualnej decyzją. Sąd bowiem bada zgodność decyzji z prawem. Niedopuszczalne będzie podejmowanie czynności rozpoznawczych przez sąd jeżeli uprawnienia lub obowiązki nie zostały przez organ adm. publicznej w pełnym zakresie autorytatywnie skonkretyzowane. Termin uzupełnienia co do rozstrzygnięcia- 14 dni od doręczenia lub ogłoszenia decyzji. Nie można ze skutkiem prawnym wnieść środka zaskarżenia zarówno w drodze adm. jak i w drodze sądowej. Wg art. 134 § 1 ustawy Poppsa „Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną".
Sąd rozpoznaje na podstawie akt sprawy, a wyjątek dopuszczalny jest tylko, gdy organ wykonujący adm. publiczną nie przesłał akt sprawy. W takim przypadku na żądanie skarżącego sąd rozpoznaje sprawę na podstawie nadesłanego odpisu skargi, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości.
Rozpoznanie skargi na podstawie stanu faktycznego, istniejącego w dniu podjęcia aktu lub czynności, nie oznacza, że nie powinien on brać pod uwagę nowych faktów lub nowych dowodów. W zakresie decyzji i postanowienia stanowi to podstawę do uchylenia ich przez sąd. Wadliwe ustalenie stanu faktycznego stanowi podstawę do oceny niezgodności z prawem pozostałych aktów podlegających zaskarżeniu do sądu.
Sąd rozpoznaje na podstawie akt sprawy, czyli na podstawie stanu faktycznego istniejącego w dniu podjęcia zaskarżonego działania lub bezczynności. Sąd zatem nie uwzględnia okoliczności faktycznych, które powstały po podjęciu działania. Prowadzi to do ograniczenia post. prowadzonego przez sąd. Sąd może jednak z urzędu lub na wniosek strony przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje przedłużenia post. w sprawie. Przy ustaleniu stanu faktycznego sąd adm. jest związany prawomocnym wyrokiem skazującym co do popełnienia przestępstwa.
Sąd kontroluje zgodność z prawem działania lub bezczynności, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd dokonuje oceny zgodności z prawem działania lub bezczynności organu wykonującego adm. publiczną. Sąd jednak obowiązany jest uwzględnić wyrok Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją, ustawą, umową międzynarodową. „Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom".
Forma postępowania rozpoznawczego Podstawową forma postępowania rozpoznawczego jest rozprawa. Wynika to m. in. z konstytucyjnej zasady jawności oraz rozwiązań przyjętych w ustawie poppsa, które jako zasadę przyjmują że posiedzenia sądowe są jawne. Postępowanie rozpoznawcze jest przeprowadzone w trybie zwykłym, a zatem na rozprawie, ale jest też dopuszczalne przeprowadzenie rozpoznania w trybie uproszczonym- jeżeli: (art. 119 poppsa)
1) decyzja lub postanowienie są dotknięte wadą nieważności, o której mowa w art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach albo wydane zostały z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania;
2) strona zgłosi wniosek o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym, a żadna z pozostałych stron w terminie czternastu dni od zawiadomienia o złożeniu wniosku nie zażąda przeprowadzenia rozprawy.
Rozpoznanie w trybie uproszczonym nie jest formą obligatoryjną, jej zastosowanie powinno wynikać ze względów przyspieszenia sprawy. W trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. Na posiedzeniu niejawnym mogą uczestniczyć tylko osoby wezwane.
3.Postanowienia
Postanowienia są jednostronnymi aktami stosowania prawa, ale nie są jednorodną grupą aktów, z przepisów zawartych w kpa wynika ich zróżnicowanie ze względu na przedmiot oraz zaskarżalność.
Postanowienia możemy podzielić na:
a) ściśle procesowe (stanowią o czynnościach postępowania oraz prawach i obowiązkach stron, a także uczestników postępowania. Postanowienia te są od razu wykonalne).
b) procesowe, wpływające na dalszy bieg postępowania ( wywierają skutki właściwe postanowieniom ściśle procesowym oraz skutki szczególne określone w przepisach kpa i op.).
c) odnoszące się co do istoty sprawy lub wywierające skutek materialnoprawny (skutki tych postanowień są zindywidualizowane, bo inny wywiera postanowienie wydane przez organ współdziałający, a inny postanowienie o zatwierdzeniu ugody).
d) postanowienia wydawane poza ramami postępowania ogólnego
Do postanowień odnoszących się co do istoty sprawy można zaliczyć postanowienia wydawane przy współdziałaniu org. adm. publ. Organ współdziałający, wyrażając opinię lub zgodę, czyni to w formie postanowienia, które albo może wpływać, albo wpływa stanowczo na treść decyzji wydanej w sprawie.. Jest to władczy i jednostronny wyraz woli organu współdziałającego. Na istotę sprawy ma wpływ postanowienie o zatwierdzeniu ugody. Podkreśla to merytoryczny charakter postanowienia, który władczo i jednostronnie rozstrzyga o prawnym bycie ugody.
Postanowienie procesowe może mieć wpływ na poszczególne czynności procesowe albo na stosowanie określonych instytucji procesowych, a to już wpływa na bieg postępowania.
Art. 124. kpa- § 1. Postanowienie powinno zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę jego wydania, oznaczenie strony lub stron albo innych osób biorących udział w postępowaniu, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, pouczenie, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego oraz podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do jego wydania.
§ 2. Postanowienie powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne, jeżeli służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego oraz gdy wydane zostało na skutek zażalenia na postanowienie.
...
gosicka