M. Piasecka

Dobrze wychowani w środowisku

Szacu­nek, jaki mamy dla środowiska, które nas otacza, jest jednocześnie wyrazem szacunku dla innych i dla siebie samych.

Istotnie, życie w czystym i nie za bardzo hałaśliwym mieście wpły­wa pozytywnie nie tylko na zdrowie fizyczne, ale także na dobry stan psychiczny każdego z nas.

Oczywiście to, o czym teraz piszemy, odnosi się także do środo­wiska naturalnego.

Jeśli chcemy, żeby życie w mieście było przyjemniejsze, niczym to, którego doświadczamy przebywając na łonie natury, koniecznie mu­simy zatroszczyć się o to wszyscy, duzi i mali, każdy posługując się wła­snymi środkami. Pierwszym i najważniejszym spośród wszystkich innych środków jest dobre wychowanie.

Polecenie:

Zaobserwujcie, jak zachowują się postacie na ilustracjach z kolejnych stron. Odszukajcie te, które według Was, zachowują się w niewłaściwy sposób. Czy rozpoznaliście wszystkie osoby źle wychowane?

Odpowiedzi:

Na obrazku, który przedstawia miasto, źle zachowuje się ten, kto:

- wypisuje głupstwa na murach i zabytkach,

- nie przestrzega kolejki na przystanku autobusowym,

- kłóci się w autobusie,

- wyrzuca śmieci na ulicę,

- pozwala, by pies załatwiał swoje potrzeby na chodniku,

- nie przestrzega sygnalizacji świateł ulicznych ani pasów dla pie­szych,

- jeździ rowerem po chodniku.

Na obrazku, który przedstawia wieś, źle zachowuje się ten, kto:

- nie przestrzega zakazów,

- pozostawia śmieci na łąkach i polanach,

- znęca się nad zwierzętami,

- głośnym hałasem zakłóca spokój innych,

- zrywa zbyt dużo kwiatów, szczególnie jeśli one znajdują się pod ochroną.