INSCENIZACJA NA DZIEŃ MAMY I TATY pt. „Grymaśna stokrotka”
Narrator:
Na zielonej łące, w majowym słonku,
Nieopodal drewnianego płotka,
Rosła sobie grymaśna Stokrotka.
Narrator :
Prosiły ją o rękę różne kwiatki:
Kaczeńce, Maki, Rumianki i Bratki.
Ale Stokrotka uparta była,
Ze wszystkich sobie żarty stroiła.
Pierwszy przyszedł żółty Kaczeniec…
Kaczeniec:
Chętnie się z Tobą, Stokrotko, ożenię,
Jestem żółty jak słoneczko,
Będę wielbił Cię żoneczko!
Stokrotka:
Tyś jest żółty, ja różowa,
Taka para kolorowa – to nie dla mnie!
Idź się oświadcz innej pannie.
Spuścił główkę, smutny kaczeniec,
Jego płatki oblał rumieniec.
Nie powiedział ani słowa,
Poszedł i w trawie się schował.
(Z ukrycia sceny przyglądał się Mak, powoli wychodzi na scenę)
Mak:
Jestem Stokrotko, czerwony
- wymarzony mąż dla różowej żony.
Będę ,Cię, mój kwiatuszku, na rękach nosił
I prezenty cenne znosił.
No nie wiem, nie wiem,
Pomyślę jeszcze…
Maczek się skłonił…
Podrapał w głowę…
Hm… pomyśli jeszcze…
Rumianek:
(Wesoło w podskokach zbliża się do Stokrotki)
Moja śliczna Stokroteczko,
Zostań proszę, mą żoneczką.
Będę miły, będę grzeczny,
Wszystko dla mojej żoneczki!
Stokrotka nawet nie spojrzała,
Dumna na kolejnych panów czekała…
A Rumianek westchną tylko…
(Schodzi ze sceny ze spuszczoną głową)
Pewnie czeka na Motylka…
Bratek poprawia płatki, gładzi listki,
A Stokrotka widzi to wszystko…
Nie ma mowy, drogie panie,
Żoną pańską nie zostanę!
Odszedł Bratek, usiadł w cieniu, myślał,
że się życie jego zmieni.
A Stokrotka została sama…
Kwiatki:
(Wszystkie razem)
Wielka mi dama!
Z góry przysłuchiwała się Pszczoła…
Pszczoła:
(Staje koło Stokrotki)
Oj, historia niewesoła.
Stokrotka zarozumiała, męża nie będzie miała
Nad łąką przelatywał motylek, przysiadł na listku na chwilę…
Motyl:
(dołącza do nich)
Stokrotka nie była miła,
Tylu Kwiatkom przykrość sprawiła.
Przez nią smutny jest każdy kwiatek:
Kaczeniec, mak, rumianek i bratek…
Przechodziła też rodzina żuczków…
(cała rodzinka dołącza do rozmawiających)
Pan żuk:
Będziesz miała, stokrotko, nauczkę.
Taka z ciebie dama, rośnij sobie sama!
Pani żukowa:
Nie przesadzaj ,mój miły,
Może kwiatki się jej po prostu znudziły?
Żuczek:
Gdyby moja mama, taty – żuka nie chciałą,
Dzisiaj by mnie- żuczka nie miała…
Z lasu przyleciała Biedronka…
Biedronka:
Na moje czarne kropeczki,
Czego wy chcecie od tej biednej Stokroteczki?
Ciebie tu, biedronko, nie było.
Nie wiesz co się wydarzyło!
Tak stokrotka grymasiła,
Że wszystkie kwiatki obraziła
Chce być sama – niech jest sama!
Pani Żukowa:
Nie przesadzaj ,mężu miły,
Kwiatki się jej już znudziły…
Nad łąkę przybiegły dzieci z przedszkola
Dziecko 1:
Dzisiaj jest dzień taty i mamy,
Chodźcie trochę kwiatów nazrywamy.
Dziecko 2:
Ja dla mamusi uplotę wianek,
Gdzie rośnie rumianek?
Dziecko 3:
Ja dla tatki pozrywam maki i bratki.
Spójrzcie, kaczeńce żółte jak słońce,
Jak życzenia dla rodziców gorące.
O, stokrotka, rośnie sama,
Dostanie ją moja mama!
Stokrotka nie chciała słyszeć o żonie,
więc stoi sama w wazonie.
Tak samo jak inne kwiatki:
Kaczeńce, maki, rumianki i bratki.
Teraz cieszą się wszystkie dzieci, bo rodzice przytuleni patrzą na kolorowy bukiecik.
prejsma