Wydział : Mechaniczny Technologiczny
Kierunek : Mechanika i Budowa Maszyn
Grupa : 6
Temat: Wyznaczanie szerokości przerwy energetycznej termistora .
Sekcja 2
Autorzy :
1. Lipka Piotr
2. Respondek Leszek
1. Wprowadzenie .
We współczesnej nauce i technice szczególne znaczenie uzyskały półprzewodniki , w których stosunkowo łatwo można zwiększyć liczbę elektronów swobodnych przez ogrzewanie , naświetlanie lub wprowadzanie domieszek . Domieszkami mogą być następujące pierwiastki ( german , selen , krzem ) , także związki nieorganiczne ( siarczek ołowiu i siarczek talu ) oraz szereg związków organicznych .
Gdy wzrasta temperatura półprzewodnika zwiększa się energia ruchu cieplnego elektronów . Tym samym ze wzrostem temperatury zwiększa się łączna liczba elektronów swobodnych i maleje opór elektryczny półprzewodnika. Powyższa właściwość półprzewodników została wykorzystana w budowie termometrów oporowych , zwanych termistorami .
Termistor składa się z umieszczonej pod osłoną płytki półprzewodnika (najczęściej tlenek metalu) gdyż wykazuje dużą czułość na zmiany temperatury . Z końców tej płytki wyprowadzono dwie elektrody z drutu platynowego połączone przewodami z układem do pomiaru oporu . Termistory charakteryzują się małą pojemnością cieplną , dużą czułością i niewielkimi wymiarami umożliwiającymi pomiar temperatury w danym punkcie ( np. w określonym punkcie wewnątrz organizmu człowieka ) . Są one stosowane jako elementy czujników np. urządzenia zabezpieczające przed pożarem lub przegrzaniem . Termistory stosuje się głównie do pomiaru temperatury oraz w układach elektronicznych do kompensacji termicznej .
W celu zbadania temperaturowej zależności przewodnictwa elektrycznego półprzewodników należy przeanalizować zależność temperaturową koncentracji i ruchliwości obydwu rodzajów nośników : dziur i elektronów . W przewodniku samoistnym koncentracje elektronów i dziur są sobie równe .
Ilość elektronów rośnie wraz ze wzrostem temperatury , a koncentracja elektronów w paśmie przewodnictwa wyraża się wzorem :
Gdzie:
n – ilość elektronów w paśmie przewodnictwa
E – energia aktywizacji zależna od rodzaju materiału
k – stała Boltzmanna
T – temperatura w skali bezwzględnej
Dla półprzewodnika samoistnego energie aktywizacji elektronów i dziur są jednakowe i równe połowie szerokości przerwy energetycznej .
Dla półprzewodnika domieszkowego sytuacja jest analogiczna tyle, że E będzie różnicą energii pomiędzy poziomem donorowym a pasmem przewodnictwa .
n=n0e-(Wg/2kT)
Zależność powyższą można sprowadzić do następującej postaci :
gdzie:
R – jest to opór ( odwrotność ilości elektronów w paśmie półprzewodnictwa .
W zależności tej (E/k) jest współczynnikiem kierunkowym prostej charakteryzującej wartość ln(R) względem (1/T) .
Zaś szerokość przerwy energetycznej Wg jest równa :
Wg=2kB,
Stała Boltzmana : k = 1,38044*10-23 [J/K]
Gdzie B jest stałą materiałową i jest równa energii aktywacji półprzewodnika , którą możemy wyznaczyć dopasowując wykres ln(R) względem 1/T prostą metodą regresji liniowej .
2. Metoda pomiarowa
Schemat obwodu do wyznaczania szerokości przerwy energetycznej półprzewodnika .
Schemat obwodu do zdejmowania charakterystyk napięciowo-prądowych termistora .
3. Przebieg ćwiczenia .
a) Łączymy obwód wg schematu podanego na rysunku 1
b) Zmieniając temperaturę kąpieli olejowej w przedziale od 30 - 60 0 C co 3 deg mierzymy oporność termistora
c) Pomiary powtarzamy podczas ochładzania termistora
d) Rysujemy wykres zależności : R = f (T)
e) Rysujemy wykres zależności : ln (R) = f (1/T) i obliczamy współczynniki regresji liniowej tej zależności .
f) Obliczamy szerokość przerwy energetycznej półprzewodnika :
Wg=2 k B
i przeprowadzamy rachunek błędu .
4. Opracowanie i analiza wyników pomiarów
Stosunek (E/k) jest równy współczynnikowi a [1/K] prostej dopasowanej metodą regresji liniowej (zależność lnR=f(1/T)), więc :
(E/k)=a E=k*a
k- stała Boltzmana . ( k=1.3806*10-23 [J/K] )
Przerwa energetyczna półprzewodnika jest równa podwojonej wartości energii aktywacji E , więc otrzymujemy :
1. Dla termistora 1:
a= 2460 Da = 190
b=1,34 Db = 0,61
Wg = 2ka =(2*1,3806*10-23 *2460) [J]
Wg = (6,79±0,52)*10-20 [J] = (4240,04±327,4)*10-4[eV]
2. Dla termistora 2 :
a= 2440 Da = 210
b= 0,60 Db = 0,66
Wg = 2ka =(2*1,3806*10-23 *2440)[J]
Wg=(6,73±0,58)*10-20 [J] = (4205,6±361,94)*10-4 [eV]
3. Dla termistora 3 :
a= 2430 Da = 210
b= 0,62 Db = 0,66
Wg = 2ka =(2*1,3806*10-23 *2430)[J]
Wg=(6,71±0,58)*10-20 [J] = (4188,33±361,94)*10-4 [eV]
4. Dla termistora 4 :
a=2390 Da=190
b=2,25 Db=0,59
Wg = 2ka =(2*1,3806*10-23 *2390)[J]
Wg=(6,6±0,52)*10-20 [J] = (4119,4±327,4)*10-4 [eV]
Błąd pomiaru omomierza (miernik METEX M4650) – 0,15%+3c
w – wskazanie miernika, c – wartość ostatniej cyfry)
Wykresy przedstawiają:
1. Zależność rezystancji od temperatury bezwzględnej dla poszczególnych badanych termistorów.
2. Zależność logarytmu naturalnego z rezystancji i odwrotności temperatury bezwzględnej wraz z dopasowanymi liniami regresji dla poszczególnych termistorów.
Tabele przedstawiają otrzymane wyniki pomiarów oraz ich przeliczenia potrzebne do opracowania wyników końcowych.
1. Tabele pomiarowe :
a) termistor 1
Lp.
(0C)
1/T
[1/K]
Termistor 1
R [k ]
grzanie
ln R
[k ]
1
30
0,003299
12200
9,409
2
35
0,003245
10680
9,276
zoonta