12
Diagnostyka nieinwazyjna w kardiologii
Ø Badania EKG
ü EKG spoczynkowe
ü Elektrokardiograficzny test wysiłkowy
ü Holter, odcinek ST, odcinek QT, HRV, HRT
ü Stymulacja poprzezprzełykowa
ü Rtg klatki piersiowej
ü USG serca
• echo trantorakalne
• echo przezprzełykowe
• echokardiograficzne testy obciążeniowe
ü CT, CT spiralne – ocena aorty, najczęściej tętniak rozwarstwiający aorty
ü MRI
ü Scyntygrafia serca (SPET, PET, EBM), ocena hibernacji mięśnia sercowego
ü AMBP
ü Tilt test – test pochyleniowy
ü 6 minutowy test korytarzowy
ü Przesuw 50mm/s
0,02s
0,10s
ü Przesuw 25mm/s
0,04s
0,20s
ü HR = 1. 3000 : RR [mm] dla 50mm/s
2. 600 : x
1. 1500 : RR [mm] dla 25mm/s
2. 300 : x
x → ilość dużych kratek (5x5 mm)
Ü Odcinek PQ : 0,04 – 0,10s → zwykle linia izoelektryczna; jeżeli nie istnieje, to spotyka się zespół WPW
Ü Odstęp PQ : 0,12 – 0,20s → jeżeli wydłużony – zaburzenia przewodnictwa; skrócony – zespół preekscytacji
Ü Zespół QRS : 0,06 – 0,10 (max do 0,12)
Ü Załamek Q → zwykle nieobecny, szczątkowy w I, II, III, V5, V6. Patologiczny Q → czas trwania ³ 0,04, amplituda > ¼ załamka R w III, malejący na wdechu
Ü Punkt J → punkt odejścia linii izoelektrycznej od załamka S (0,5mm→1mm)
Progresja załamka R i S:
ü R szczątkowy w V1 → narasta do V5 i V6
ü S największy w V1 → do zaniku w V5 i V6
Ü Odcinek ST : 0,02 – 0,12s
ü obniżenie nie > 0,5mm
ü uniesienie nie > 1mm
Ü Załamek T : 0,12 – 0,16s → około 2x większy niż załamek P, zwykle dodatni lub płaski, ujemny w aVR
Ü Odstęp QT → czas zależy od częstości rytmu serca
Skoordynowany odstęp QT uwzględnia HR:
QTc = [QT(s)]/pierwiastek z RR(s); nie powinien przekraczać 0,40 – 0,44, im dłuższy odstęp, tym wyższe ryzyko arytmii
NORMOGRAM
(0º - +90º)
PRAWOGRAM
(+90º - +180º)
LEWOGRAM
(-90º - 0º)
OŚ NIEZDEFIN.
(-180º - -90º)
I
III
• Lewogram patologiczny (-90º - -30º) – przerost komory lewej, blok lewej odnogi pęczka Hissa, zawał)
• Prawogram patologiczny (+110º - +180º) – serce płucne, przerost komory prawej
ü Elektrody kończynowe - poprzeczna płaszczyzna ciała
ü Odprowadzenia – II, III, aVF patrzą na DOLNĄ ŚCIANĘ
I, aVL na BOCZNĄ ŚCIANĘ
ü Odprowadzenia przedercowe – układ pozorny:
V1 i V2 → PRZEGRODA
V3 i V4 → ŚCIANA PRZEDNIA
V5 i V6 → ŚCIANA BOCZNA
III i aVL → ŚCIANA DOLNA
Ü Układ bodźcoprzewodzący serca:
ü węzeł S.A. 60 – 100 imp/min
ü węzeł AV
ü pęczek Hisa
ü odnogi
ü włókno Purkiniego
Ü RYTM ZATOKOWY:
üdodatni załamek P w I, II i aVF
ü ujemny załamek P w aVR
ü każdy zespół QRS poprzedzony załamkiem P
Ü Opis EKG:
ü Rodzaj rytmu (zatokowy, węzłowy, inny)
ü Czy rytm miarowy?
ü Częstość rytmu serca
ü Oś elektryczna serca
ü Ewentualne zaburzenia przewodnictwa, rytmu
ü Obecność cech zmian mięśniowych
ü Ewentualna dynamika zmian
ü Inne odchylenia w zapisie
Ü Zmiany załamka P:
ü niewidoczny
ü fala f
ü fala F
ü zmieniony kształt
ü P pulmonale: wysokie, szpiczaste w II, III; aVF > 2,5mm; ujemny w aVL
ü P mitrale: szerokie, dwugarbne w I, II; dwufazowe w V1
Ü Zmiany odstępu PQ:
ü skrócony <0,12s – zespół preekscytacji
ü wydłużony >0,20s – bloki I i II°
ü zmienny – blok II°
Ü Zmiany odcinka ST:
ü uniesienie wypukłe – zawał
ü uniesienie wklęsłe – zaburzenia repolaryzacji
ü obniżenie proste, skośne
ü obniżenie miseczkowate – pacjent leczony naparstnicą
Ü Zmiany załamka T:
ü dodatni, wysoki – niedokrwienie, hiperkaliemia
ü dodatni, niski – hipokaliemia
ü ujemny – niedokrwienie, przebyty zawał
ü zmienny – choroba niedokrwienna serca
Ü Zmiany odstępu QT:
ü skrócony
ü wydłużony
Zaburzenia rytmu serca
Ø Mechanizmy:
Ü Pobudzenia i rytmy zastępcze (bierne)
ü powstają w ośrodkach pozazatokowych
ü zdolność tych ośrodków do wytwarzania bodźców ujawnia się gdy częstość pobudzeń powstających w węźle SA zmniejsza się lub gdy zostanie zablokowane ich przewodzenie do komór
ü częstość rytmów zastępczych jest mniejsza od prawidłowego
Ü Pobudzenia i rytmy czynne
ü wzmożony automatyzm ośrodka ektopowego przyspieszone powyżej częstości rytmu zatokowego w niższych ośrodkach układu b-p prowadzi do powstania czynnego rytmu pozazatokowego
ü wzmożony automatyzm związany z obecnością wczesnych i późnych potencjałów następczych (wczesne pod koniec 3 fazy ð faza repolaryzacji; późne ð faza 4)
ü zjawisko re-entry – krążenie impulsu po obwodach zamkniętych (najczęstsze)
Ü Pobudzenia przedwczesne nadkomorowe i komorowe ð ekstrasystole
ü zaburzenia najczęstsze
ü u zdrowych, u chorych z organiczną chorobą serca
Ü nadkomorowe
ü Załamek P różni się kształtem od P zatokowego, występuje przedwcześnie w stosunku do rytmu wiodącego
Ü komorowe
ü Przedwczesny, szeroki, zniekształcony zespół QRS (poszerzony powyżej 0,12s), bez poprzedzającego załamka P
ü Przeciwstawny kierunek odcinka ST i załamka T do największego wychylenia zespołu QRS
ü Najczęściej przerwa wyrównana
ü Pobudzenie komorowe przedwczesne następuje po każdym pobudzeniu rytmu podstawowego; jeżeli występuje po co drugim pobudzeniu jest to TRIGEMIA KOMOROWA
ü 2 pobudzenia, kolejne
ü Kolejnych kilka pobudzeń
ü Pobudzenie występuje w okolicy szczytu załamka T poprzedniej ewolucji (faza nadwrażliwości)
Ü Kryteria:
ü częstość rytmu 150-250/min
ü załamek P o zmienionym kształcie w porównaniu z rytmem zatokowym lub niewidoczny
ü kształt zespołu QRS przeważnie niezmieniony
ü nagły początek i nagły koniec częstoskurczu
Ü Pacjent zgłasza:
ü szybkie kołatanie serca
ü spadek ciśnienia
ü mroczki
ü zawroty głowy
ü nudności, wymioty
ü ślinotok
ü...
pietrucha.e