DZIECKO W WYŚCIGU SZCZURÓW.pdf

(4393 KB) Pobierz

st9-2010 wrzesien 01-07.indd

Cena 4,50 zł

VAT 0% nakład 6 tys. egz.

ISSN 1734-5464

NR 9 (39)

wrzesień

2010

miesięcznik dla rodziców

Dzieci

w wyścigu

szczurów?

Temat numeru:

320142264.051.png

320142264.062.png

320142264.069.png

320142264.070.png

320142264.001.png

320142264.002.png

Spis treści

Wydawnictwo Sióstr Loretanek

Dyrektor Wydawnictwa – s. Andrzeja Biała. Redaktor naczelny – s. Jolanta Chodorska

Opracowanie gra czne – Agnieszka Karolak

Adres Wydawnictwa i Redakcji: ul. Żeligowskiego 16/20, 04-476 Warszawa

e-mail: sygnaly @ loretanki.pl

Redakcja: tel.: 22 673 50 96

Prenumerata: tel.: 22 427 34 27; 22 673 58 39; fax: 22 612 93 62

Konto: PKO BP IV/O W-wa nr 74 1020 1042 0000 8102 0009 6396

Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych. Zastrzegamy sobie prawo do skracania artykułów oraz zmiany tytułów nadesłanych tekstów.

www.loretanki.pl

320142264.003.png

DZIECIŃSTWO Z ZADYSZKĄ?

Do rabina przyszedł zatroskany rodzic i mówi: „Rabbi, co się dzieje z moim

synkiem? Choć ciągle uczy się i uczy, to nic nie umie”. Na to rabin: „A kiedy

on ma umieć, jeśli się tylko uczy i uczy?”. Niejednego rodzica przejętego brakiem

entuzjazmu do wielu obowiązkowych, jak i ponadobowiązkowych zajęć u włas-

nego dziecka można byłoby zapytać: „A kiedy to dziecko ma żyć, jeśli wciąż

pędzi z zajęć na zajęcia?”.

Tak, wiemy wszyscy, że tzw. życie (w domyśle: sukces, kariera) stawia coraz wyższe

wymagania i poprzeczki, więc trzeba dzieci odpowiednio wyposażyć i wytrenować

do coraz wyższych osiągów, ale na ile jest to zgodne z naturalnymi potrzebami

dzieciństwa? I czy rodzicom chodzi o prawdziwe czy bardzo wyimaginowane

szczęście dziecka?

Dziecko musi mieć obowiązki i wolę rozwijania sprawności i umiejętności.

Jednak czy ma jeszcze czas i chęć do zabawy, przyjaźni, rozmów, modlitwy?

O jednym „genialnym” dziecku powiedziano: „Rozmawiał tylko z psem, gdy

biegał, i z fortepianem, gdy ćwiczył godzinami”.

Pewna babcia przedstawia swoich kilkuletnich wnuków: „Ten to przyszły

lekarz, a ten to prawnik”. Kto ma prawo narzucić dziecku zawód i styl życia

bez pytania o to dziecka, Boga i serca?

„Mamo, ja wolę być szczęśliwym kominiarzem niż złośliwym prezesem”.

Szczęście to stan ludzi spełnionych, a więc spokojnych i wdzięcznych, niezże-

ranych ambicją, zazdrością i złością.

Dobrze o tym pamiętać, gdy chcąc, by dziecko było prawie bogiem, gotuje się mu

los zwierzątka w wyścigu szczurów. Co o tym myślicie?

1

Redakcja

320142264.004.png

320142264.005.png

320142264.006.png

320142264.007.png

320142264.008.png

320142264.009.png

320142264.010.png

320142264.011.png

320142264.012.png

320142264.013.png

320142264.014.png

320142264.015.png

Krystyna Sztramska

Wojna

na poduszki

na poduszki

Siedziała na schodach zmęczona podróżą.

– Już jesteś? – usłyszała nagle nad sobą głos

córki. – Przecież miałaś przyjechać jutro.

Anka wchodziła wolno po schodach, ciągnąc

za sobą Belcię.

– Chciałam wam zrobić niespodziankę, ale ni-

kogo w domu nie zastałam.

– Mogłaś się domyślić, że przed zawodami

musimy więcej ćwiczyć – Anka otworzyła drzwi,

zapraszając matkę do środka. – Jak się chce być naj-

lepszym, trzeba wciąż trenować. Konkurencja nie

śpi – na twarzy Anki pojawił się mściwy grymas.

– Ale czy aby Belcia nie nazbyt się męczy? –

Marynia przytuliła wnuczkę z niepokojem, zerkając

na jej bladą twarz.

– Jutro musi dać z siebie wszystko – Anka spoj-

rzała w stronę córki.

Dziewczynka skinęła głową. Jej przezroczysta

twarz nie wyrażała żadnych uczuć. Niepokój Ma-

ryni wzrósł jeszcze bardziej. Rok temu wnuczka

tryskała radością, a dziś wydawała się dziwnie

smutna.

– Jak się to wszystko skończy, zabiorę cię do nas

– uśmiechnęła się do wnuczki ciepło. – Na wsi o tej

porze roku jest naprawdę pięknie. Drzewa w sadzie

uginają się od owoców. Zobacz, upiekłam ci twoją

ulubioną szarlotkę.

Małej roziskrzyły się oczy. Wyciągnęła rękę po

kawałek ciasta.

– Oszalałaś? – Anka przyskoczyła do matki. –

Belcia nie może przytyć ani grama.

Mała spuściła głowę, przełykając głośno ślinę.

Wyciągnięta ku babci ręka zawisła bezradnie

w powietrzu.

– Czy ty aby nie przesadzasz? Nie nazbyt zależy

ci na wygranej? Taniec powinien sprawiać przyjem-

ność, a nie być męką zmuszającą do wszelkich wy-

rzeczeń – obruszyła się Marynia.

– Jak ty nic nie rozumiesz, mamo –

Anka podniosła głos. – Cały rok ciężko

pracowaliśmy, żeby osiągnąć sukces, a ty

mi teraz wyskakujesz z przyjemnością,

z brakiem poświęcenia.

– Schowam ciasto do lodówki. Zjemy

je jutro po zawodach – skapitulowała

Marynia.

2

Wojna

320142264.016.png

320142264.017.png

320142264.018.png

320142264.019.png

320142264.020.png

– Sama je zjesz, mamo. Belcia musi dbać o gurę.

Jutro ma szansę przejść do wyższej klasy tanecznej.

Wtedy dopiero zacznie się harówka.

– Ty chyba zupełnie zwariowałaś. Zapytałaś cho-

ciaż, czy ona tego chce? Czy nie wolałaby czasem po-

bawić się z koleżankami? – zaatakowała Marynia.

– Wiem, co dla niej jest najlepsze – żachnęła się

Anka. – Dam jej to, czego sama nie miałam.

– Ależ ty miałaś cudowne dzieciństwo.

– Skąd wiesz, o czym marzyłam? Kim chciałam

być? Czy ty nie widzisz, jak wszyscy wokół prą do

przodu? Jak bez skrupułów i sentymentów ustawiają

się w życiu? Belcia musi osiągnąć i sławę, i pieniądze.

– A czy ty nie sądzisz, że ona może być twoimi

aspiracjami przeciążona? Przecież prócz tańca cią-

gniesz ją jeszcze na basen i na kółko teatralne.

– Więc ją o to zapytaj. Niech ci sama powie, czego

w życiu najbardziej pragnie.

– Belciu – zaczęła głośno Marynia, lecz zaraz zni-

żyła głos do szeptu. Wnuczka leżała wciśnięta w róg

kanapy i posapywała cicho przez sen. Nagle na jej

twarzy zakwitł szeroki uśmiech. Nachyliły się od razu

obie, by przyjrzeć się dokładniej jej radosnej buzi.

– Widzisz – wyszeptała z zadowoleniem Anka –

pewnie jej się śni jutrzejsze zwycięstwo.

Mała poruszyła się, otworzyła oczy. Spojrzała na

Ankę, a później zatrzymała wzrok na Maryni.

– Wiesz, babciu, śniło mi się, że byłam u ciebie.

I mama też tam była, i tata. I rzucałyśmy się podusz-

kami jak wtedy, gdy byłam całkiem malutka. To była

prawdziwa wojna na poduszki. I jedna poduszka pę-

kła, pióra rozsypały się po całym pokoju. I ty wtedy

powiedziałaś: „Zobacz, Belciu, całe niebo Aniołów się

do nas dziś zleciało. One zawsze są tam, gdzie ludzie

są szczęśliwi”.

Marynia spojrzała w kierunku córki. Zauważyła

jej zmienioną wzruszeniem twarz i wilgotne oczy.

– Ja te poduszki jeszcze gdzieś w pawlaczu mam!

– zawołała, przerywając nagle nastałą ciszę.

– Więc je odnajdziemy, jak do ciebie przyjedziemy

– Anka powiedziała dziwnie zachrypniętym głosem

i nachylając się bardziej ku córce, wyszeptała czule: –

Może tata też da się namówić na wyjazd z nami?

3

320142264.021.png

320142264.022.png

320142264.023.png

320142264.024.png

320142264.025.png

320142264.026.png

320142264.027.png

320142264.028.png

320142264.029.png

320142264.030.png

320142264.031.png

320142264.032.png

320142264.033.png

320142264.034.png

320142264.035.png

320142264.036.png

320142264.037.png

320142264.038.png

320142264.039.png

320142264.040.png

320142264.041.png

320142264.042.png

320142264.043.png

320142264.044.png

320142264.045.png

320142264.046.png

320142264.047.png

320142264.048.png

320142264.049.png

320142264.050.png

320142264.052.png

320142264.053.png

320142264.054.png

320142264.055.png

320142264.056.png

320142264.057.png

320142264.058.png

320142264.059.png

320142264.060.png

320142264.061.png

320142264.063.png

320142264.064.png

320142264.065.png

320142264.066.png

320142264.067.png

320142264.068.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Przyjaciele, koledzy, znajomi.pdf (5898 KB)
Dzieci buntu czy ucieczki.pdf (5694 KB)
Mieszkają, kochają się i kłócą.pdf (5010 KB)
O kulturę bycia.pdf (5272 KB)
Prawda i szczerość w wychowaniu.pdf (5246 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin