DEFINICJE_ORIENTACJI_PRZESTRZENNEJ(1).doc

DEFINICJE ORIENTACJI PRZESTRZENNEJ

Orientacja – zdawanie sobie sprawy z tego, gdzie, w jakim punkcie się jest, gdzie jest które strona świata” (Słownik języka polskiego, PWN, 1988)

Orientacja – to proces wykorzystywania zmysłów w celu określenia własnej pozycji oraz między wszystkimi znaczącymi przedmiotami w otoczeniu (E. Hill, P. Ponder, 1967)

Pod pojęciem orientacji przestrzennej lub fizycznej rozumie się kontrolę ciała względem otoczenia w odniesieniu do miejsc, rzeczy i osób, zdawanie sobie sprawy z rozmiarów i kształtów wypełniających ją przedmiotów (Dąbrowski, 1964)

Terminem orientowania się lub orientacji określamy umiejętność rozeznania się
w środowisku, przede wszystkim w otaczającej nas przestrzeni. Orientować się
w przestrzeni to znaczy określić jej wielkość, kształt oraz wielkości i kształt wypełniających ją przedmiotów, ich rozmieszczenia oraz własną pozycję w stosunku do każdego z nich. Orientacja przestrzenna to praktyczne wykorzystanie wyobrażeń przestrzennych (Swierłow, 1975)

Orientację przestrzenną można określić jako sprawność jednostki w zakresie poznawania swojego otoczenia oraz zachodzących w nim stosunków czasowych
i przestrzennych. Zasadniczą role odgrywają tu procesy poznawcze, zasób pojęć, znajomość schematu ciała, wyobraźnia przestrzenna, wiedza o otoczeniu, operowanie relacjami odległości i czasu.

Lokomocją określamy przemieszczanie się jednostki z miejsca na miejsce. Uzależniona jest ona od poziomu rozwoju cech motorycznych  (zręczności, siły, szybkości, wytrzymałości, koordynacji, równowagi), a także od takich umiejętności jak prawidłowy chód, bieg, postawa, utrzymanie kierunku marszu, wykonywanie dokładnych zwrotów (Jadwiga i Jacek Kwapiszowie)

Orientacja jest zdolnością skutecznego poruszania się w otoczeniu, co oznacza otrzymywanie sygnałów z otoczenia, przetwarzanie ich i reagowanie  na nie wraz
z konsekwencjami w zakresie zachowania i porozumiewania. Poruszanie się jest zdolnością skutecznego przemieszczania się w otoczeniu przy pomocy takich narzędzi jak laska lub pomoce elektroniczne. (Sleewenbeek, 1995)