pytania.doc

1.cukrzycę rozpoznasz gdy:

-glikemia po 120 min po podaniu 75g glukozy ≥ 200mg/dl

2.

3. co działa dodatnio na synteze glukagonu

-glod, wysiłek, hipoglikemia

4. co działa ujemnie na synteze glukagonu

-hiperglikemia i cos jeszcze (odpowiedzi 2 i 5)

5.co powoduje insulina

6.Co hamuje insulina

7.

8.testosteron wybierz zdanie prawdziwe

9.estrogen-wskaz zdanie falszywe

- wszystkie odpowiedzi fałszywe

10.glikokortykoidy

11.

12.luliberyna jest wydzielana przez:

Podwzgórze

neurofizjiologia

1.      budowa sarkomerów , linie Z
2. Kanaliki i ich receptory ....  (chyba prawda)
3. IPSP i EPSP  są zgodne z reguła "wszystko albo nic"
4. Ruchy gałki ocznej są ruchami nieprecyzyjnymi bo są unerwione przez wiele motoneuronów
5. Ujemny ładunek w środku kom. zalezy tez od jonow chlorku...
6. Coś o IPSP ... i to napewno prawda...
7. Kanały wapniowe sa napięciozależne
8. Coś o refrakcji bezwzględnej..
9. EPSP jest zwiazany z depolaryzacją , a IPSP z hiperpolaryzacją ..

Pytania na poprawe z neurofizjologii !!! 

1. budowa sarkomerów , linie Z

-Sarkomer - podstawowa jednostka czynnościowa mięśnia poprzecznie prążkowanego. Sarkomer tworzą szeregowo ułożone segmenty włókien mięśniowych (miofibryl). Pojedyncza komórka mięśni prążkowanych może zawierać do 100 000 sarkomerów.

Przyjmuje się, że sarkomer leży pomiędzy liniami Z, które regularnie powtarzają się w mięśniu. Linie te są w istocie cienkimi błonami oddzielającymi jedne sarkomery od drugich. 

2. Kanaliki i ich receptory ....  (chyba prawda)

- blona SR zawiera bialko zwane receptorem rianodinowym,utworzone przez wypustki stopkowate oraz kanal uwaliajacy Ca+

-blona kanalikow T zawiera receptor dihydropirydynowy(DHP),wrazliwy na zmiany potencjalu  blony,otwiera rianodinowy kanal uwalnajacy Ca2+ z SR 

3. IPSP i EPSP  są zgodne z reguła "wszystko albo nic" 

4. Ruchy gałki ocznej są ruchami nieprecyzyjnymi bo są unerwione przez wiele motoneuronów 

5. Ujemny ładunek w środku kom. zalezy tez od jonow chlorku...

-Po stronie płynu tkankowego występuje ładunek dodatni. Jest tam duże stęenie kationów sodowych (Na+) [ok. czternaście razy więcej niżwewnątrz], anionów chloru (Cl) Po stronie wnętrza komórki występuje ładunek ujemny (-70 mV).  

6. Coś o IPSP ... i to napewno prawda..

-ma charakter hamujący, 

7. Kanały wapniowe sa napięciozależne 

8. Coś o refrakcji bezwzględnej..

-absolutna niepobudliwosc ,niezaleznie od sily bodzca 

9. EPSP jest zwiazany z depolaryzacją , a IPSP z hiperpolaryzacją .. 

Potencjał postsynaptyczny pobudzający (ang. Excitatory postsynaptic potential, EPSP) - rejestrowane z perikarionu komórki nerwowej jako przejściowa depolaryzacja jej błony, która powstaje w wyniku aktywacji kilku synaps. Wielkość tego potencjału waha się między 0,5 a 8 mV, w zależności od liczby pobudzonych połączeń aferentych, a zanikają one wykładniczo po 10-20 ms.

IPSP ma bardzo podobne właściwości do EPSP, z tym wyjątkiem, że ma charakter hamujący,hiperpolaryzacja.(Hamujący potencjał postsynaptyczny) 
 

filamenty cienkie, składające się z aktyny, filamenty grube, składające się z miozyny  

ĆWICZENIE   Nr 2

2.1. Pomiar ciśnienia tętniczego 2.2. Próba ortostatyczna

2.3*  Obserwacje zjawisk towarzyszących  przekrwienia  czynnemu,  niedokrwieniu  i zastojowi żylnemu

Materiały:

·         fonendoskop

·         miernik ciśnienia tętniczego

·         stoper

·         kozetka lekarska

·         wirówka hematokrytowa

 
 
TEMATY DO PRZYGOTOWANIA

1 .-• Metody pomiaru ciśnienia tętniczego

2. Receptory układu regulacyjnego krążenia
3. Regulacj a ciśnienia tętniczego
4. Hormonalna regulacja ciśnienia tętniczego
5. Reakcja ortostatyczna
6. Regulacja miejscowa przepływu krwi
7. Rodzaje naczyń włosowatych
8. Filtracja w naczyniach włosowatych
9. Zastój żylny
10. Przepływ krwi w naczyniach wieńcowych
11. Odruchowa regulacja przepływu krwi i ciśnienia tętniczego
12. Regulacja krążenia w różnych warunkach termicznych otoczenia
13. Regulacja krążenia w odwodnieniu
14. Regulacja krążenia w czasie wysiłku fizycznego
15. Zmiany sprawności układu krążenia wraz z wiekiem

2.1, Pomiar ciśnienia tętniczego

       Ciśnienie tętnicze jest siłą napędową utrzymującą przepływ krwi w naczyniach krwionośnych. Zależy ono zarówno od pracy serca, którą charakteryzuje jego pojemność minutowa, jak i całkowitego oporu obwodowego. Największe ciśnienie krwi w tętnicy występuje w czasie skurczu komór i nazywa się ciśnieniem skurczowym. Natomiast najmniejsze ciśnienie stwierdza się w końcowej fazie rozfcurczu i dlatego nazywane jest rozkurczowym. Różnica pomiędzy ciśnieniem skurczowym a rozkurczowym nazywa się amplitudą tętna i w warunkach prawidłowych wskazuje pośrednio na wielkość objętości wyrzutowej serca. Jako ciśnienie prawidłowe mierzone w7 spoczynku uważa się ciśnienie skurczowe równe lub niższe od 18,6 kPa (140 mm Hg) oraz rozkurczowe równe lub niższe od 12,0 kPa (90 mm Hg). Zakres prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego ulega zmianie wraz z wiekiem i płcią. 

Wartość ciśnienia

Ciśnienie prawidłowe Ciśnienie graniczne Nadciśnienie 

Wartość ciśnienia (ismHg)

>90

90-95

<95

Dias

> 140

140-160 < 160 

Sys

> 18,6

18,6-2 U

< 21,3 

 
       Mierzenie ciśnienia krwi wykonuje się za pomocą przyrządu nazywanego sfingomanometrem. Składa się on z manometru rtęciowego lub zegarowego-, połączonego przewodem gumowym z mankietem pneumatycznym, który z kolei łączy się drugim przwodem z gumową gruszką pełniącą funkcję pompki. Mankiet wykonany jest z nierozciągliwej tkaniny, we wnętrzu którego znajduje się gumowy wkład. Pneumatyczny mankiet zakładamy badanemu na ramię tak, aby dolna krawędź przebiegała około 275 era powyżej zgięcia łokciowego. Przedramię osoby badanej powinno być lekko zgięte w stawie łokciowym, a zgięcie to niezależnie od położenia ciała powinno znajdować się na wysokości serca. Zjawiska dźwiękowe towarzyszące badaniu ciśnienia tętniczego osłuchujemy fonendoskopem w zgięci łokciowym nad tętnicą promieniową. Pompując powietrze za pomocą gruszki podnosi się ciśmenie w mankiecie pneumatycznym, co obserwujemy na manometrze. Gdy ciśnienie w nim przewyższy maksymalne ciśnienie krwi, w uciśniętej tętnicy ustanie przepływ krwi, a jednocześnie nie udaje się wysłuchać jakichkolwiek zjawisk dźwiękowych. Jeśli potem stopniowo wypuszczać będziemy powietrze z mankietu, to w chwili, gdy zmniejszające się ciśnienie w mankiecie równe będzie ciśnieniu skurczowemu, zaciśnięta tętnica przepuści tylko niewielką porcję krwi, co wywoła zjawisko akustyczne podobne do pukania, wysłuchiwany fonendoskopem. Wartość ciśnienia, przy którym wysłuchaliśmy pierwszy ton przyjmujemy jako ciśnienie skurzczowe. W miarę dalszego wypuszczania powietrza z mankietu tony stają się początkowo coraz silniejsze, a następnie stopniowo słabną, aż do momentu całkowitego zaniku. Ciśmenie zaobserwowane tuż przed zanikiem tonów traktujemy jako ciśnienie rozkurczowe. Zjawiska dźwiękowe słyszalne podczas zmniejszanie ciśnienia w mankiecie poniżej ciśnienia skurczowego wynikają z ciągle niepełnego otwarcia światła tętnicy powodującego burzliwy przepływ krwi będący źródłem dźwięku. Dopiero spadek ciśnienia w mankiecie uciskowym poniżej ciśnienia rozkurczowego umożliwia całkowite otwarcie się światła tętnicy, a przepływ krwi staje się bezgłośny i ciągły.

 
 
2,2* Próba ortostatyczna

Próba ortostatyczna pozwala na ocenę zdolności przystosowawczych układu krążenia do zmiany pozycji ciała z leżącej na stojącą w wyniku której, dochodzi do przemieszczenia znacznej ilości

krwi pod wpływem grawitacji do żył i naczyń włosowatych dolnej części, ciała.

Metoda:

 Badanie wykonują trzy osoby (osoba badana i dwie badające). Badany kładzie się na kozetce i wypoczywa 10-15 min. W tym czasie wykonujemy 2-3 krotnie równolegle pomiary tętna i ciśnienia tętniczego (skurczowe i rozkurczowe). Wartości te należy przyjąć jako wartości spoczynkowe. Następnie osoba badana przyjmuje pozycję stojącą. Natychmiast po wstaniu badanego mierzymy mu tętno co 30 sekund, a ciśnienie tętnicze co 1 min, przez co najmniej 3 min., względnie aż do uzyskania stałych wartości mierzonych parametrów. Uzyskane wyniki wpisujemy do tabeli.

Wyniki prezentujemy w tabeli

 
 
10

2.3.   Obserwacje   zjawisk   towarzyszących   przekrwienia   czynnemu,   niedokrwieniu   i zastojowi żylnemu.

  Obserwowanie koloru skóry, nabrzmienia żył i tętnic uzupełnione badaniami hematologicznymi w warunkach przekrwienia czynnego, niedokrwienia oraz zastoju żylnego daje informacje o stanie lokalnego krążenia obwodowego.

Metoda:

Doświadczenie wykonujemy w parach (badany i badający),

Reakcje naczyń krwionośnych w niedokrwieniu i przekrwieniu czynnym: zmiany w kolorze skóry są lepiej widoczne na skórze o słabej pigmentacji,

·         położyć ręce na stole i zanotować kolor skóry przedramion, dłoni i palców,

·         założyć na jedno z ramion opaskę uciskową sfigmomanometru powyżej łokcia, podnieść 
ramię ponad głowę, i zacisnąć mocno pięść - wpompować powietrze do opaski uciskowej 
utrzymując ciśnienie o wartości około 180 mm Hg,

.   •    rozluźnić pięść i przenieść ramię obok drugiego (kontrola),

·         utrzymać   ucisk   opaski  przez  ...