Oszustwo nigeryjskielub nigeryjski szwindel (inaczej - afrykański szwindel, z ang. Nigerian scam, 419 scam od artykułu w kodeksie karnym Nigerii, dotyczšcego tego przestępstwa) proceder przestępczy oszustwo, najczęciej zapoczštkowane kontaktem poprzez wykorzystanie poczty elektronicznej, polegajšcy na wcišgnięciu (dawniej przypadkowej, obecnie coraz częciej typowanej) ofiary w grę psychologicznš, której fabuła oparta jest na fikcyjnym transferze dużej (często przesadnie wygórowanej nawet rzędu kilkunastu milionów funtów lub dolarów amerykańskich) kwoty pieniędzy, z jednego z krajów afrykańskich (najczęciej Nigerii, choć obecnie może również chodzić o każdy inny kraj coraz częciej w grę wchodzi Wielka Brytania, Hiszpania) - majšcš na celu wyłudzenie pieniędzy. Na arenie międzynarodowej powyższš problematykę, nieprzerwanie od ok. połowy lat dziewięćdziesištych ubiegłego wieku, bada U. S. Secret Service, ale nawet ta służba stoi na stanowisku, że odzyskanie pieniędzy jest praktycznie niemożliwe. Jednak nadal U. S. Secret Service zwraca się z probš o przesyłanie, również drogš elektronicznš, przez pokrzywdzonych takimi przestępstwami, wszelkich informacji otrzymywanych przez oszustów na adres: the United States Secret Service, Financial Crimes Division, 950 H Street, NW, Washington, D.C. 20223. Na gruncie prawa polskiego tego rodzaju przestępstwo zostało spenalizowane w przepisie art. 286 §1 Kodeksu karnego. Kto, w celu osišgnięcia korzyci majštkowej, doprowadza innš osobę do niekorzystnego rozporzšdzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocš wprowadzenia jej w błšd albo wyzyskania błędu lub niezdolnoci do należytego pojmowania przedsiębranego działania (). Przestępstwo to zagrożone jest karš pozbawienia wolnoci od 6 miesięcy do 8 lat. Niestety wykrywalnoć sprawców tego rodzaju przestępstw jest znikoma, co może być również wynikiem niezadowalajšcej jakoci współpracy z nigeryjskimi organami cigania. Sytuacja ta pozwala na dużš swobodę działań przestępczych, do tego stopnia, że oszuci dokonujšcy tego typu czynów niejednokrotnie nawet nie używajš narzędzi do ukrywania swojego prawdziwego adresu IP. Z drugiej strony zaistniała rzeczywistoć, może mieć pozytywne aspekty dla pozostałych użytkowników Internetu, ponieważ ułatwia to często dokonywanie sprawdzeń ródłowego adresu IP otrzymywanej korespondencji dotyczšcej oszustw nigeryjskich. Sprawdzenia takie mogš być realizowane np. w serwisach umożliwiajšcych ustalenie miejsca skšd trafił do nas taki e-mail, poprzez tzw. serwery Who Is Database. W większoci przypadków efektem takiego sprawdzenia jest informacja, że sprawdzany adres IP należy do puli administrowanej z Nigerii, Wybrzeża Koci Słoniowej, czy innego zbliżonego geograficznie afrykańskiego państwa. Najczęciej spotykane rodzaje oszustw nigeryjskich Tradycyjne na uchodcę politycznego z czarnego lšdu Przestępca kontaktuje się z ofiarš najczęciej wykorzystujšc do tego pocztę elektronicznš, rzadziej łšcznoć telefonicznš. W korespondencji pada propozycja zyskania znacznej kwoty pieniędzy, częci fortuny, jakš posiada (czy też odziedziczył) oszust, ale której sam nie może podjšć z banku z różnych przyczyn. Znamienne jest to, iż poziom języka angielskiego, w którym sprawcy najczęciej się komunikujš, jest niski. Na wczesnym etapie rozwoju tego rodzaju przestępczoci oszust najczęciej podawał się za uchodcę politycznego, dziedzica fortuny utraconej w trakcie przewrotu politycznego, syna obalonego przywódcy jednego z państw afrykańskich. Kwoty wskazywane w korespondencji oscylujš w granicach 2030 mln USD, a oszust w zamian za pomoc ofiaruje nawet połowę tej kwoty. Pomoc ta wišże się po stronie ofiary z realnym finansowaniem (oscylujšcym w granicach kilkuset lub kilku tysięcy USD, funtów brytyjskich, czy EURO) kolejnych kroków, jakie oszust musi czynić by sfinalizować przelew majštku na konto wskazane przez ofiarę. W sukcesywnie otrzymywanej korespondencji ofiara stopniowo dowiaduje się, że oszust musi np. zarejestrować działalnoć gospodarczš, posłużyć się kilkoma łapówkami by przekupić bankierów, skorumpowanych policjantów lub innych urzędników państwowych w jego kraju, lub musi opłacić procedurę wystawienia certyfikatów przez bank, powiadczajšcych, że pienišdze nie pochodzš z nielegalnego ródła (np. z działalnoci terrorystycznej lub handlu narkotykami), bo w przeciwnym wypadku przelew zostanie zablokowany, itp. Ofiara, która już widzi siebie jako milionera, pokrywa kolejne koszty zwišzane z finalizowaniem całej operacji. Pienišdze przejmuje tylko oszust, który od czasu do czasu uwiarygodnia fabułę oszustwa przesyłajšc pocztš elektronicznš kiepsko spreparowane certyfikaty, kopie potwierdzeń przelewów, itp. W tym momencie rozpoczyna się gra, która ma na celu jak najdłuższe zwodzenie ofiary i wyłudzenie jak największej iloci pieniędzy. Zazwyczaj ofiara, na tym etapie zaczyna podejrzewać oszustwo i w pewnym momencie przestaje płacić. Oszust jednak osišgnšł zamierzony cel praktycznie już po otrzymaniu pierwszej wpłaty. Gdy ofiara przerywa finansowanie operacji często dochodzi do grób, zmiany fabuły gry, oszust teraz może podawać się za innš osobę, ale sš to tylko próby wyłudzenia kolejnej kwoty. Na inwestora Jest to metoda bardzo zbliżona do metody tradycyjnej. Przestępca kontaktuje się z ofiarš gównie przy wykorzystaniu poczty elektronicznej. Oszust najczęciej podaje się za młodego, wykształconego człowieka, któremu udało się wybić w jego rodzinnym kraju (młody prawnik, student, modelka), natomiast jego ojciec lub przyjaciel posiada ogromny majštek, który chce zainwestować, lecz z różnych przyczyn sam nie może tego uczynić. Ofiara ma pomóc w inwestowaniu pieniędzy w swoim rodzimym kraju, które zostanš mu powierzone przez oszusta. Nadmienić należy, iż podobnie jak w poprzednim przypadku poziom j. angielskiego jest doć niski, a w przypadku wiadomoci otrzymywanych w języku polskim, jest to tłumaczenie wykonane za pomocš komputerowego translatora. Dalszy przebieg działań jest zbliżony lub analogicznego do wskazanego w poprzednim modelu. Na wygranš na loterii Potencjalna ofiara otrzymuje, pocztę elektronicznš, spreparowanš wiadomoć o wygranej dużej sumie pieniędzy w jednej z (narodowych) loterii którego europejskiego kraju (najczęstsze przypadki to podszywanie się pod loterie hiszpańskie). Do powyższej informacji załšczone sš certyfikaty uprawdopodobniajšce wygranš oraz istnienie samej loterii. Kwoty sš znacznie niższe niż w klasycznym oszustwie nigeryjskim, by bardziej korelowały z wysokociami wygranych na loteriach. Oszust twierdzi, by rozwiać wszelkie podejrzenia ofiary, że nagrodę można odebrać osobicie, podajšc dokładny adres i telefony kontaktowe, lub przelewem bankowym. Mało kto decyduje się na co więcej niż wykonanie telefonu pod podany numer, by uwiarygodnić całš historię. Ofiara więc, w znakomitej większoci przypadków, decyduje się na przyjęcie wygranej międzynarodowym przelewem bankowym. Na tym etapie pojawiajš się pierwsze opłaty, które ofiara zobowišzana jest uicić by móc odebrać nagrodę opłata dla prawnika, opłata za wystawienie kilku nieznanego pochodzenia wewnętrznych dokumentów banku i certyfikatów, do opłacenia podatku od wzbogacenia włšcznie. Żadna wygrana nie istnieje, a oszust podtrzymuje kontakt tak długo, jak długo ofiara deklaruje kolejne wpłaty. Charakterystyczne dla tego rodzaju przestępstw jest to, iż oszuci nie obstajš przy cisłych kwotach jakie należy uiszczać za poszczególne operacje, co byłoby przecież niemożliwe w wypadku koniecznoci uiszczania opłat przy prawdziwych operacjach bankowych lub podatkowych. Częstokroć ofiara informuje, że w obecnej chwili posiada tylko częć wymaganej kwoty, czemu wychodzi naprzeciw oszust wspomagajšc ofiarę pokryciem reszty opłat z własnych rodków, które w póniejszym terminie, ofiara ma zwrócić. Pozorne działania wspomagajšce utwierdzajš ofiarę w przekonaniu o dobrych intencjach kontrahenta, a ponadto wywołujš przekonanie, iż jest on gwarantem płynnego przeprowadzenia całej procedury. We właciwym momencie, w celu podbudowania przekonania o prawdziwoci i rzetelnoci całego przedsięwzięcia, oszust wysyła kolorowe certyfikaty i fałszywe potwierdzenia przyjęcia przez różne instytucje i banki opłat od ofiary, również pocztš tradycyjnš, nie tylko elektronicznš. Pienišdze ginš gdzie na czarnym lšdzie Na konta w banku bez właciciela Przestępca, udajšc najczęciej pracownika banku, kontaktuje się z wytypowanš ofiarš, wykorzystujšc do tego w pierwszej fazie, wyłšcznie pocztę elektronicznš. Potencjalna ofiara jest informowana, że jeden z klientów banku zmarł lub zginšł w tragicznym wypadku i pozostawił po sobie konto z ogromnš sumš pieniędzy, nie wskazujšc lub nie majšc spadkobierców. Bank w sytuacji długoletniej niemożnoci ustalenia kręgu spadkobierców, podjšł decyzję o likwidacji martwego konta i szuka kogo, kto przejmie jego zawartoć. Wydaje się, iż to jest najmniej prawdopodobna wersja przestępstwa nigeryjskiego. Po wyrażeniu zainteresowania przez ofiarę, oszust przysyła kolejnš częć (bardziej szczegółowš) historii. Pojawiajš się dokumenty, wytworzone nieudolnie i w kiepskiej jakoci, przesyłane drogš elektronicznš, potwierdzajšce istnienie przedmiotowego konta, należšcego do zmarłego milionera. Niewykluczony jest również kontakt telefoniczny. Do całej operacji włšczane sš kolejne osoby, które majš uwiarygodnić całš historię dyrektor banku, prawnik lub jeszcze jaki inny urzędnik, który jest władny wystawiać lub uwiarygodniać dokumenty. Na tym etapie pojawiajš się pierwsze informacje, że ofiara będzie musiała sfinansować kilka pomniejszych przedsięwzięć, by w rezultacie mogła przejšć miliony. Pojawiajš się np. opłaty za wystawienie certyfik...
runner07