Roszel Renee - Czar jemioly.pdf - Romanse - Krota

RENEE ROSZEL

Czar jemioły

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Elissa uderzyła łokciem o podłogę. Głuchy łoskot i ból sprawił,

że obudziła się i skrzywiła boleśnie. Jęknęła, ale w tej samej

chwili zatkała sobie usta ręką.

Usłyszał?

Wzdrygnęła się – raczej ze strachu niż z zimna – i przetarła

zaspane oczy. W pomieszczeniu panował gęsty mrok, rozpraszany

jedynie smugą światła ze szpary pod drzwiami składziku, w

którym się ukryła. Jak mogła zasnąć w takiej sytuacji – nawet

mimo wyczerpania!

Smuga światła pod drzwiami?

Uświadomiła sobie, że nastał świt. Była tu przez całą noc. Koło

północy wyrwała obluzowaną deskę, którą zabite było okno, i

weszła do opuszczonej rezydencji rodziny D’Amour. Była pewna,

że prześladowca nie widział, gdzie się ukryła, ale na wszelki

wypadek uciekła do składziku na pierwszym piętrze. Ze strachu

ledwie śmiała oddychać. Siedziała nieruchomo przez wiele

godzin, aż w końcu zasnęła.

Była okropnie zziębnięta i obolała. Na dworze panował mróz.

W grudniu normalna rzecz. Elissa nie przywykła jednak do

nocowania w opuszczonych i nie ogrzewanych rezydencjach,

zwłaszcza gdy za sypialnię służyła ciasna graciarnia. Rzuciła

okiem na zegarek. Siódma! Nie do wiary!

Cóż za fatalny początek dnia urodzin! Najpierw w drodze

powrotnej złapała gumę, potem odkryła, że koło zapasowe nie

nadaje się do użytku, więc ruszyła w stronę domu. Na domiar

złego w pobliskich krzakach ktoś się poruszył. Jakiś facet – i to

rosły. Kiedy wyłonił się z zarośli, coś błysnęło w świetle księżyca.

Zegarek? Sprzączka u paska? Ostrze siekiery? U Elissy odezwał

się natychmiast instynkt samozachowawczy; przecież w ubiegłym

tygodniu dostała przerażający anonim. Pobiegła z nim na

komisariat. Policjanci obiecali wyjaśnić sprawę. Dobrotliwy

sierżant próbował jej wmówić, że to zwyczajny wygłup i nie ma

się czego obawiać.

W końcu Elissa przełamała strach i ostrożnie wyszła z

rupieciarni. Gdy znalazła się w korytarzu, podłoga skrzypnęła, a

dziewczynie zimny dreszcz przebiegł po plecach. Natychmiast

wzięła się w garść.

– Tchórzysz, Elisso – powiedziała drżącymi wargami. – Rusz

się wreszcie.

Najciszej, jak się dało, poszła w głąb korytarza, w którym

każda deska skrzypiała i jęczała. Potem zeszła schodami w dół, do

holu. Wyjrzała przez okno i doszła do wniosku, że żaden

napastnik nie czai się w pobliżu. Wymknęła się na zewnątrz,

przeklinając zbyt wąską tweedową spódnicę.

W odległości mniej więcej stu metrów ujrzała swoje stare auto.

Nie mogła stamtąd zobaczyć fasady budynku. Poczuła chłód i

ciasno objęła się ramionami. Co robić? Po pierwsze, trzeba wyjść

z tego cało; po drugie, należy się dostać do domu i zadzwonić na

policję. Będzie szybciej, jeśli pójdzie na skróty przez lasek.

Gdy minęła róg budynku, zastąpił jej drogę mężczyzna o

imponującej posturze i stalowoszarych oczach.

– O Boże! – krzyknęła.

Ten facet nadal tu był. Odruchowo pomyślała o samoobronie.

Była przecież na kursie. Paznokciami przeorała twarz napastnika;

kolanem trafiła tam, gdzie trzeba.

– A masz, ty zboczeńcu!

Nieznajomy jęknął i zgiął się wpół. Zamroczyła go na tyle, by

zyskać czas na ucieczkę. Wpadła do lasku, potykając się o

korzenie drzew. W biegu uświadomiła sobie, że mężczyzna był

dobrze ubrany i wyglądał na zadbanego. Może znała go z czasów,

gdy pracowała jako prawnik. Zdyszana dopadła tylnych drzwi

swego zajazdu i przystanęła na moment, by zaczerpnąć powietrza.

Mniejsza z tym, czy go zna. Pracowała w kancelarii

adwokackiej w Kansas City zaledwie cztery lata. Miała wrażenie,

że od tamtej pory minęły wieki. Ostatkiem sił weszła po schodach.

Drżącą ręką odgarnęła płomiennorude loki. Nadal nie wiedziała,

co o tym wszystkim myśleć.

– Kim on jest? – westchnęła. – O co mu chodziło?

W towarzystwie dwu młodych policjantów, którzy przyjechali

na jej wezwanie, Elissa od razu poczuła się lepiej. Mundurowi

przeszukali rezydencję i lasek dzielący posesje. Zabrali także do

miasteczka uszkodzoną oponę, dali ją do załatania, zmienili koło i

odstawili samochód pod dom. Elissa uwielbiała prowincję!

Glinom z Kansas City nigdy by to nie przyszło do głowy.

Policjanci obiecali, że będą częściej patrolować okolicę.

Zanotowali również rysopis napastnika. Na odchodnym jeden z

nich, zbudowany niczym zawodowy futbolista, niespodziewanie

zaprosił pannę Crosby na kolację. Dziewczyna zastanawiała się

właśnie, jak grzecznie odmówić, a przy tym nie zrazić sobie

policjanta, gdy drzwi jej gabinetu nagle się otworzyły. Podniosła

wzrok i ujrzała ciemną sylwetkę potężnego mężczyzny.

Nieznajomy miał na sobie doskonale skrojony garnitur. Był

przystojny, ale urodziwą twarz szpeciły trzy świeże zadrapania.

Kiedy napotkała jego spojrzenie, zobaczyła szare oczy, lśniące

srebrzystym blaskiem. Krzyknęła, chwyciła leżący na biurku nóż

do papieru i skierowała go w stronę intruza.

– To zboczeniec, który napadł na mnie rano!

W tej samej chwili do pokoju wślizgnął się ukradkiem inny

Roszel Renee - Czar jemioly.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: