krew aniołów_39.pdf

KiedytrzymiesiącepóźniejRaphaelwszedłnaspotkanieKadry,jejczłonkowie

gwałtownienabralipowietrza,szczerzezaskoczenijegoobecnościąJaksięwydawało

nawetnieśmiertelni spisali go na straty. Usadowiłsięnakrześleipołożyłswobodnie

ręcenajegooparciach– Słyszałem, żedebatujeciejakpodzielićmojeterytorium

Nehabyłapierwszą, któraotrząsnęła sięzzaskoczenia– Nie,oczywiścieżenie

MówiliśmyonastępcyUrama

Uśmiechnąłsię,pozwalającbykłamstwoniezostałozdemaskowane. –

Oczywiście

- Dobrzesobieporadziłeś– powiedziałElijah

Charisemnonprzytaknął– Szkoda tylko, żezakończyłosiętotakim

widowiskiemPrzezpewienczas,śmiertelnicyspekulowaliczyUramniebył

przypadkiemprzyczynązniknięćnatwoimterenie – jakizmieniłeś ich opinię?

- Otaczamsięlojalnymiludźmi– przypisanie winy Robertowi„Bobbiemu”

Sylesowi byłopomysłemVenomaRobertbyłidealnymkozłemofiarnym– ibiorącpod

uwagęjegochoreupodobaniedodzieci,niktnieczułsięwinnyoczerniającjegoimię

Parękrytycznychuwag,kilkapogłosekojegozdeprawowanych skłonnościach,oraz

dowódiżwkroczyłnaterenStanówZjednoczonychbyływystarczające.

Świat,ludzie,wampiryjakianiołyniechcieliuwierzyćżearchaniołstałsię

mordercąBitwapomiędzyarchaniołamibyłaczymścobyliwstaniezaakceptować–

większośćz nich sądziła żebyłatowalkaokontrolęnadobszarem Nowego Jorku i z

łatwościąprzyjęła takiewytłumaczenieUjrzenieUramajakozabójcybyłobyzbyt

drastyczne, zmieniłoby ich pojęcieofundamentalnymporządkuwszechświata

CharisemnonmruknązsatysfakcjąTituszaprobatąskinąłgłowąZaśFavashi

przemówiła– Cieszymysięnatwójwidok,Raphaelu

PosłałamukrótkiekiwnięciegłowąUśmiechrozjaśniłjejpięknotwarz,która

przezwiekirzuciłanakolanawielemocarstwRaphael jednaknieczułnic,jegoserce

należałodośmiertelniczki– Rozmawiaciewięconastępcach?

- A raczej – wytknąłAstaad– ichbrakuJakwiemyjestktośktowkrótcemoże

staćsięarchaniołem,leczjednak pókico nim nie jest.

- A terytorium Urama potrzebuje przewodnika. – spojrzenia Michaeli i Raphaela

spotkałysię ponadokręgiemarchaniołów,złowieszczarozkoszwjejoczach byławręcz

zbyt znajoma. Jednak powiedziałatylko- Mogęzająćsięczęścią,leczmamwystarczająco

dużorobotynamojejwłasnejziemi

- Jakwspaniałomyślnieztwojejstrony,Michaelo– wymruczałaNehazelegancką

doząsarkazmu– Czytwojażądzaposiadanianiemagranic?

Oczy Michaeli błysnęły. – Myślisz, żeuwierzęiż w tobie ten teren nie wzbudza

zainteresowania?

Noizaczęłosię,rundypropozycjiiichoddalania,sojuszówiopozycjiJedynie

RaphaeliLijuan,siedzący obok siebie, nie brali w tymudziałuZamiasttegonajstarsza

archanielica dotknęłajegoramieniabladymi,delikatnymi palcami. – Czy ty i Uram

rozmawialiściewielenimzginął?

- NieNiebyłwstanie

- Szkoda. – położyłazpowrotemrękęnaoparciuwłasnegokrzesła– Chciałabym

nauczyćsięwięcej osubtelnychefektachdługotrwałegodziałaniatoksyny

Raphael uniósł brew. – Oczywiścienierozważasztakiejmożliwości?

Delikatnyśmiechukrytywdźwiękachkłótnitoczącychsięwokółnich– Nie.

Cenięswójrozsądek

RaphaelzastanawiałsięczLijuanrzeczywiściemożebyćwciążnazywanazdrową

psychicznieJasonowiudało sięzdobyćszczegółydotyczącedworuarchanielicy–

połowajej„dworzan”toOdrodzeni,stworzeniaktórewykonywałyjejpoleceniaz

niezachwianymposłuszeństwem– DobrzetosłyszećZakończenieżyciaaniołatak

potężnegojakUramitakbyłowystarczającotrudneNieśmiemtwierdzićcobybyło

gdybyśityzmieniłasięwZrodzonegoZKrwi

OczyLijuanbłyszczałysięwwyrazieniewiarygodniedziewczęcego

łobuzerstwa– Och,uważajbopochlebstwauderząmidogłowy– oparłasięokrzesło. –

Byłamciekawajedynie dlatego, żeUramwydawałsięmiećlepsząkontrolęnadswoimi

odruchaminiżmłodzipoPrzemianieCzytoniejestprawdopodobneżemiałrację,że

gdyprzetrwamytenproblematycznyokres,możemywyjśćzniegozogromnąmocą?

- Ten,jakmówisz,problematyczny okres – powiedział,obserwującwymianęzdań

Nehy z Titusem, zderzenie słodkiejtruciznyzestalowąwolą– zamienia nas w

niezrównanychzabójcówNaszeostatnieśledztwowskazujenatożeUramzabił,

wliczającwtoswojesługi,bliskodwieścieosóbwniecałedziesięćdni

- Byłjednakzdolnydomyślenia

- Jedynieośmierci– Raphaelmówiłwstrzemięźliwiejedyniedziękiczystej sile

woliLijuanrozważałatę sprawęjedyniespekulacyjnie,lecznawettoniewróżyłonic

dobrego. – Gdybyśmydalimurok,rozdarłbynastrzępytysiące,napełniającsięmocąza

każdymrazemTojestwłaśnietococzynianiołaZrodzonymZKrwi,niezdolnośćdo

powstrzymaniasię,dowalkizżądząkrwiipotęgi

- Zabiłampoprzedniego,wiedziałeś?Tegoktóregoludzie zwąojcemwszystkich

wampirów. – zaśmiałasięnatąmyśl– Byłwysoceinteligentny,unikałmnieprzezlata,

nawetrządziłjednymzsektorów

- Tensektorzostał wtedy całkowicieosuszonyzkrwi– przypomniałjejRaphael

– Niemiałkontrolinadinstynktemzabijania– ByłmarionetkąswojejżądzykrwiCzy

właśnietonazwałabyśpotęgą?

Lijuanposłałamuzagadkowespojrzenie,spojrzeniewypełnionerzeczami

którychnigdyniewidziałinigdyzobaczyćbyniechciał– Jesteśbystry,RaphaeluNie

obawiajsię,niePrzemienięsięNiematoterazdlamnieżadnegozainteresowaniaJak

zapewne dobrze o tym wiesz.

Nieprzeprosił– Jedyniegłupotawybaczaignorancję

Tozdaniesprawiło, żeLijuanponowniezachichotała– Tobyłookrutnewobec

innych.

ZastanowiłsięnadtymJeżelipozostalirzeczywiścieniewiedzielioewolucji

Lijuan,topewnegodniabędąmieliwyjątkowonieprzyjemnąniespodziankę– Sądzęże

osiągnęli porozumienie.

PozostalipodzieliliterytoriumUramatakbykażdegousatysfakcjonować,

zmieniającgranice swoich ziembyzaspokoićswoje żądzeposiadania Raphaelpozwolił

imnatoJegoterytoriumitakbyłjednymznajwiększych,acoważniejszejednymz

najważniejszych,wydajnychiprzynoszącychzyskiNiemiałochotytargowaćsięo

ziemięktórąUramposłałnakolanaSłabośćnigdynieinteresowałaRaphaela

Zawszeciągnęłogodotychwalecznych

GdyspotkaniesięzakończyłoMichaelauśmiechnęłasiędoniegoponownie,

pozostawiającwtylerazemzElijahem– Jakaszkoda,czyżnieRaphaelu?– powiedziała

po tym gdy pomieszczenieopustoszałopozaichtrójką– żetwojałowczynizginęła

Nieodezwałsię,tylkosięjejprzyglądał

Jejuśmiechposzerzyłsię– Żyładłużejniżpozwalałanatojejprzydatność–

machnęła ręką,odrzucającnabokżycieEleny,jakktośodpędzającymuchę– Byłam

raczej rozczarowana, żeniemiałamokazjinaniązapolować,aletrudno – będęteraz

bardzozajęta Mając częśćziemiUramapodnadzoremrazemzmojąwłasną

ElijahspojrzałnaRaphaela– Lubiłeśtąłowczynie?

ZamiasyarchaniołaNowegoJorkuodezwałasięzachłannaarchanielica. – Och,

byłwobectejśmiertelniczkibardzozaborczyOdstraszałmnieodniej, bym jej nie

skrzywdziła,wyobrażaszto sobie? – prawdziwieokrutnyuśmiech– Ale teraz jest

martwa, atymusiszsięstaraćomojewzględyMożenawetjeprzyjmę

Raphaeluniósłbrew– Niejesteśjedynąanielicą

- Ale jestem najpiękniejsza. – wyszła,posyłającmukolejnyuśmiech- słodycz

wymieszanazestłuczonymszkłem

Elijahpatrzyłzajejoddalającąsiępostacią– Cieszęsiężenigdyniewpadłemw

jejsidła

- Dziwne – powiedziałRaphael– Myślałemżejestemjedyny

- ByłemzHannahjużodponadwieku, kiedyMichaelamnie„znalazła”– wzruszył

ramionami. – Jakmówiąśmiertelnicy- nie jestem w jej typie.

- Wszyscy,jakiniktsąwjej typie. – jedynąosobąoktórą Michaelasiętroszczy

jest ona sama. – MyśliszżepróbowałakiedykolwiekuwieśćLijuan?

Elijah zakrztusił sięśmiechem– Ostrożnie,staryprzyjacieluPrzyprawiszmnieo

zawałserca sugerująctakiewizje.

Raphael nie odwzajemniłuśmiechu. – Cochciałeśmipowiedzieć,Eli?

Śmiechdrugiegoarchaniołazbladł– LijuanOżywiaumarłych

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: