SCENARIUSZ na dzień babci i dziadka.doc

SCENARIUSZE - dzień babci i dziadka

PROLOG
Dziecko 1
Jest taki jeden 
jedyny dzień w roku... 
To Święto Babci...
Łza się kręci w oku... 

Dziecko 2 
O tym ważnym święcie
dobrze pamiętamy. 
I dla naszych gości 
widowisko damy.

Dziecko 3
Ja najpiękniej powiem
mojej Babci wierszyk, 
bo mi wydziergała 
berecik na deszczyk! (Macha ręką do swojej babci) 
— Hej! Babuniu moja dobra! 
Beret wszystkim się podoba!

Dziecko 4 (Zwraca się do swojej babci) 
Moja Babcia przyszła, 
chociaż źle się czuje.
Ach! Babciu kochana!
Bardzo ci dziękuję! 

Dziecko 5 (Podchodzi do swojej babci. Mówi głośnym szeptem) 
Wiesz... Mam tremy trochę... 
i przytulić się do ciebie
wielką mam ochotę.
(Babcia przytula wnuka. Dziecko wraca do szeregu)

Dziecko 6 (Wychodzi z szeregu)
Czyś, Babciu, okularów
dziś nie zapomniała? 
Włóż je, bardzo cię proszę,
żebyś mnie widziała.

Dziecko 7
Hej! dzieciaki! 
Już się równo ustawiamy! 
Uroczystość zaczynamy!

CZĘŚĆ I
na tle muzyki (F. Schubert „Serenada”)
Dziewczynka 1 (wchodzi z dużym kalendarzem w ręku, stawia kalendarz na środku stołu)
Kalendarz kartek ma wiele,
czarne na co dzień,
czerwone w niedzielę.

Zrywam dzisiaj kartkę.
Znowu zwykła strona!
Lepsza na Dzień Babci
byłaby – zielona

albo żółta, słoneczna,
jak pachnąca róża...
zrobię Ci kalendarz, Babciu,
kiedy będę duża!

Dziecko 1 
My mamy Babcie,
Babcie nas mają...
One swe wnuki 
bardzo kochają!

Dziecko 2 
A wnuczki uczucie
to odwzajemniają!

Dziecko 3 
Gdy o swojej myślę Babci... 
Widzę, jak z miłością patrzy. 
Słyszę pantofli szuranie, 
gdy się krząta po mieszkaniu.

(wchodzi Babcia z torbą z zakupami; zaczyna krzątać się wokół stołu)

Chłopiec 1
Oto Babcia.
Z uśmiechem na twarzy.
Z torbą pełną jabłek i warzyw.
No, i zaraz wszystko się odmienia:
w domu robi się jaśniej, weselej,
jakby Babcia przyniosła niedzielę
z odrobiną Bożego Narodzenia.

Dziewczynka 2
Po domu chodzi Babcia,
w fartuchu, w zielonych kapciach.
Sprząta, kwiatki podlewa
i nigdy się nie gniewa.
Nawet, gdy stłucze się szklanka,
mówi:

Babcia
A to niespodzianka!
Stłukło się, bo było szklane.
Przynieś szczotkę!

Dziewczynka 2 (zamiata stłuczki)
I już pozamiatane.
Za to, że jesteś taka,
Kupię Ci, Babciu słodkiego lizaka!

Chłopiec 2
Babciu, zmęczone masz ręce,
nie krzątaj się więcej teraz.
Talerze zmyć? Przyszyć guzik?
My przecież jesteśmy duzi,
umiemy, uczyłaś nieraz.
(siada, przyszywa guzik)

Dziewczynka 3 (sadza Babcię przy stole, potem siada u jej nóg)
Siądź tu, poopowiadaj!
Może o swoim rudym kocie?
O tych kłótliwych dwóch sąsiadkach?

Dziewczynka 1 (przysiada też u stóp Babci)
A jak to, Babciu, było
z tą jabłonką pochyłą
przy płocie?

„Piosenka dla Babci”
Były raz kotki dwa, 
jak w znanej piosence.
Nuci nam o nich wciąż 
nasza babuleńka.

Tysiąc pieśni babcia zna
i przecudnych bajek sto.
Babciu, dziś święto Twe,
przyjmij od nas kwiatów kosz.

W lesie żył straszny wilk,
stała mała chatka.
Bajkę jak srebrną nić 
snuje znowu babcia.

Tysiąc pieśni .....

Dziewczynka 3
Niemało masz ich, niemało
śmiesznych i smutnych wspomnień – 
tak jakby książkę całą.
Przeżyłaś już tyle, tyle!
A ja tak lubię ogromnie
słuchać, przysiąść na chwilę
lub żebyś ty koło mnie
siadła przy stole, 
a ja ci może 
powiem, co było w szkole,
pokażę zeszyty...

Chłopiec 2 (kończy szycie)
Babciu! guzik przyszyty.
I nie najgorzej!

Chłopiec 1 (wstaje z podłogi i tańczy ze szczotką – muzyka)
Z Babcią – 
wszystko jest pyszną zabawą:
szczotka tańczy
raz w lewo, raz w prawo,
jakby szczotka tańczyła walczyka.
A odkurzacz, choć trochę uparty, 
nie pozwala dziś sobie na żarty,
tylko kurz posłusznie połyka.

Dziewczynka 2 (wstaje z podłogi, zaczyna krzątać się wokół stołu, mówi na tle muzyki)
W kuchni pachnie wesoło rosołem,
a my zaraz siądziemy za stołem –
i będziemy jeść rosół i śmiać się,
Wszystko milsze jest,
lepsze, ciekawsze,
kiedy w domu ma się – na zawsze 
taką dobrą, najukochańszą Babcię.
(pozostałe dzieci zrywają się z podłogi, wszystkie otaczają Babcię kołem)

Piosenka „U babci jest słodko”
Kiedy tata basem huknie,
kiedy mama cię ofuknie,
kiedy patrzą na człowieka okiem złym –
to do kogo człowiek stuka,
gdzie azylu sobie szuka,
to do kogo, to do kogo tak jak w dym?

U babci jest słodko,
świat pachnie szarlotką.
– No, proszę, zjedz jeszcze ździebełko
i głowa do góry!
Odpędzę te chmury
i niebo odkurzę miotełką.

Nie ma jak babcia,
jak babcię kocham –
bez babci byłby kiepski los.
Jak macie babcię,
to się nie trapcie,
bo wam nie spadnie z głowy włos!

U babci jest słodko,
świat pachnie szarlotką,
a może chcesz placka spróbować?
Popijasz herbatę
i słońce nad światem 
już świeci jak złoty samowar.

(wchodzi Dziadek, a za nim następna piątka dzieci)

Dziadek
A czy o mnie ktoś pamięta?
Czy dla mnie nie będzie święta?

Wszyscy
Ależ dziadku, pamiętamy,
wnet ci piosnkę zaśpiewamy.

Piosenka „Dzień Dziadka”
Kto ci opowie o dawnych latach?
Tych lat naoczny świadek.
Jak kraj nasz rośnie, jak ludzie rosną, 
Opowie ci twój dziadek.

Otworzy serce, kieszeń otworzy,
Podsunie czekoladę.
Z twoich sukcesów zawsze się cieszy.
Kto? No, wiadomo, dziadek.

Więc wnuki proszą, żeby w kwiaciarniach
Kwiatów nie chować pod ladę.
Dziadek ma święto. Kwiaty dla dziadka.
Wiwat! Niech żyje dziadek!

Dziewczynka 4
Dlaczego kochamy Dziadka?

Chłopiec 5
Bo często odwiedza nas,
Bo przynosi nam pestki z dyni i winogrona.

Dziewczynka 5
Bo bierze nas na kolana albo na ... ptysie.

Chłopiec 3
I nigdy nie dręczy nas pytaniami:
– dlaczego bazgrzemy w zeszycie,
– dlaczego drzemy spodnie,
– czemu jesteśmy tacy nieznośni albo tacy spokojni,
– dlaczego gubimy guziki, piórniki oraz czapki,
– dlaczego nie jemy szpinaku,
– dlaczego psujemy zabawki?

Chłopiec 4
Dziadek nie pyta nas o to.
I za to, że taki jest właśnie,
uśmiechamy się do niego –
najweselej i najgłośniej.

Chłopiec 3
Dziadku, kiedy byłeś
jak my, dzieckiem małym,
Jakie bajki w telewizji 
dzieci oglądały?

Dziadek
Dzieci, wy nie wiecie przecież –
telewizji wtedy
nie było na świecie.

Chłopiec 4
Dziadku, gdy lat miałeś
tyle co my teraz,
czy cię też interesował
ekran komputera?

Dziadek
Dzieci, wy nie wiecie przecież –
komputerów wtedy
nie było na świecie.

Dziecko 5
Pewnie w czasach, kiedy
byłeś małym chłopcem,
układanie z klocków lego
nie było ci obce.

Dziadek
Dzieci, wy nie wiecie przecież –
klocków lego wtedy
nie było na świecie.

Dziecko 6
Takim opowieściom
aż trudno dać wiarę!
Tamte czasy być musiały
bardzo smutne, szare.

Dziadek
Nawet nie wiesz, wnusiu,
jak bardzo się mylisz!
Ja bym do tych czasów
wrócił w każdej chwili.

Chłopiec 5 (podając Babci i Dziadkowi poduszki)
Dziadziusiowi, babusi
wygodnie być musi,
uszyliśmy poduszeczkę
na krzesełko, na ławeczkę.

Dziewczynka 5
Niechaj siądzie Babcia z Dziadkiem,
zapraszamy na herbatkę.

Dziewczynka 1
Babciu i Dziadku – ufajcie wnukom!
Oni na pewno szklanek nie stłuką.
Oni esencję zaleją wrzątkiem
i stół nakryją czystym obrusem,
oni to wszystko zrobią na piątkę,
a może nawet na piątkę z plusem.

Dziewczynka 2
Każda Babcia była małą dziewczynką.
Każdy Dziadek biegał kiedyś za piłką.
Chodzili do szkoły, potem dorastali,
Mieli piękne marzenia, ciężko pracowali.

Wychowali swoje dzieci ...
A czas leci, leci, leci ...
Dzisiaj na pociechę mają
Wnuki, które Ich kochają.

Dziecko 2 
My mamy Babcie,
Babcie nas mają...
One swój czas wolny
wnukom poświęcają.

Dziecko 3 
A moja Babunia, kiedy byłam mała, 
ciekawe historie mi opowiadała.

Dziecko 4 
A mnie na dobranoc bajeczki czytała.

Dziecko 5 
A moja Babcia mnie nauczyła,
żebym dla wszystkich wciąż była miła.

Dziecko 6 
Moja Babcia wszystko umie!
Zawsze świetnie mnie rozumie!

Dziecko 7 
Czasem pomaga mi w lekcjach, 
no i bardzo mnie rozpieszcza.

Dziecko 8 
Moja jest bardzo cierpliwa. 
Hojna zawsze dla mnie bywa.

Dziecko 9 
Ze mną chodzi na spacery. 
Smaczne robi mi desery!

Dziecko 10 
Ja z moją Babcią jak kumple dwa! 
Psocić, figlować z Babcią się da!

Dziecko 11 
Babcia to budzik mój najlepszy,
gdy rano trzeba iść do szkoły 
i choć mnie ona ściąga z łóżka, 
ranek już dalej mam wesoły.

Wszyscy 
My mamy Babcie,
Babcie nas mają... 
A więc je do zabawy 
wnuki zapraszają!

CZĘŚĆ II
Zabawa 1. Znajdź swojego wnuka
(Dzieci ustawione w kole. Babcia z zawiązanymi oczami dotykiem rozpoznaje wnuka).
Babcie są nagradzane okrzykiem i brawami:
Brawo! Brawo! Babcie nasze!
Cieszą się z was wnuki wasze!

Zabawa 2. Czy znasz dobrze swoją babcię?
(W zabawie biorą udział 3 babcie z wnukami – odpowiadają na pytania. Za zgodne odpowiedzi przyznawane są serduszka. Zwycięża para, która zdobędzie największą ilość serduszek).
Pytania:
1. Jakiego koloru ma pani oczy?
2. Jaką zupę lubi pani najbardziej?
3. W jaki sposób spędza pani najczęściej wolny czas?

Zabawa 3. Rozpoznawanie przedmiotów za pomocą dotyku
(Przygotowujemy 3 woreczki z różnymi zestawami przedmiotów niezbędnych w kuchni).
I zestaw – otwieracz do konserw, wałek
II zestaw – durszlak, dziadek do orzechów
III zestaw – młotek do rozbijania mięsa, sitko

Babcie są nagradzane okrzykiem i brawami:
Brawo! Brawo! Babcie nasze!
Cieszą się z was wnuki wasze!

CZĘŚĆ III
Inscenizacja wiersza Juliana Tuwima pt. „Rzepka”
Postacie: Rzepka, Babcia, Dziadek, Wnuczek, Mruczek, Kicia, Kurka, Gąska, Bociek, Żabka, Kawka, Narrator

Na środku sceny siedzi dziecko przebrane za rzepkę. Kolejne postacie wychodzą na scenę.

Narrator
Zasadził dziadek rzepkę w ogrodzie, 
chodził tę rzepkę oglądać co dzień.
Wyrosła rzepka jędrna i krzepka, 
schrupać by rzepkę z kawałkiem chlebka! (dziadek ogląda rzepkę, obchodząc ją wkoło)
Więc ciągnie rzepkę dziadek, niebożę. 
Ciągnie i ciągnie wyciągnąć nie może!
Zawołał dziadek na pomoc babcię.

Dziadek (macha do babci i głośno woła)
Babciu, babciu …!

Babcia
Babcia za dziadka

Dziadek
Dziadek za rzepkę

Wszyscy 
Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę!

Rzepka
Pocą się, sapią, stękają srogo, 
Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą!

Narrator
Przyleciał wnuczek, 
babci się złapał, 
poci się stęka, 
aż się zasapał! (przybiega wnuczek)

Wnuczek
Wnuczek za babcię

Babcia
Babcia za dziadka

Dziadek
Dziadek za rzepkę

Wszyscy 
Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę!

Rzepka
Pocą się, sapią, stękają srogo, 
Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą!

Narrator
Zawołał wnuczek szczeniaczka Mruczka ...