SZCZUROŁAP
Czas trwania: około 10 minut.
Przeznaczona dla: dzieci od 6 lat. Zaspakaja silniejsze potrzeby ruchuk, nie wywołując wyraźniejszych nastawień na zawody. Dla grup liczących 20-40 osób.
Opis zabawy
Dwa szczepy „szczurów" ustawiają się na przeciwległych polach, których nie wolno im opuszczać. Na zmianę jeden ze szczepu będzie „szczurołapem". Otrzymuje flet albo piszczałkę. Z jego pomocą wchodzi na pole drugiego szczepu „szczurów". Dopóki nieprzerwanie gra na piszczałce, nic nie może mu się przydarzyć. Przeciwnie: wszystkie „szczury", których dotknie, są „urzeczone" i nie wolno im poruszać się. Gdy „szczurołap" dojdzie na swoje pole, „urzeczone szczury" muszą przejść do jego szczepu. Ale „szczurołap" jest też zagrożony. Gdy nawet tylko raz przerwie granie, „szczury" mogą go na swoim polu złapać. Jeżeli to się uda, musi przenieść się do szczepu przeciwników i wszystkie „urzeczone" przez niego „szczury" wyzwalają się i pozostają w swoim szczepie.
Inna możliwość
W większych grupach na polowanie wyruszają równocześnie dwa „szczurołapy". Obaj muszą wrócić szczęśliwie na swoje pole, żeby wprowadzić „urzeczone szczury" do własnego szczepu.
Pomoce
Pole zabawy nie może być zbyt duże ani małe, inaczej „szczurołapowi" będzie za łatwo (lub za trudno). Sygnał prowadzącego do polowania na „szczurołapa" powinien być bardzo wyraźny i dobrze słyszalny. Należy ustalić, że każdy będzie raz „szczurołapem".
Wskazówki pedagogiczne
Zabawa wymaga nie tylko zręczności ciała i kondycji, lecz także właściwej oceny własnych możliwości. Dzięki przejściu do drużyny przeciwników można uniknąć zdecydowanych postaw konkurencyjnych. Na ogół prowadzący musi wystąpić w roli sędziego — szczególnie w wypadku młodszych dzieci. On decyduje, kiedy brzmienie piszczałki zostało przerwane i pozwala zacząć polowanie na „szczurołapa". Zabawa jest szczególnie wskazana, gdy w grupie występuje duża potrzeba ruchu.
piokles