APRAKSJA

1. W. Jakimowocz  „Neurologia kliniczna“

      PATOGENEZA :

· apraksja :

-          są to zaburzenia w wykonywaniu celowych precyzujnych czynności spowodowane uszkodzeniem stereotypu dynamicznego

-          apraksję rozpoznajemy, gdy chory nie ma niedowładu, zaburzeń czucia i ataksji, a ma trudności z wykonywaniem precyzyjnych czynności np. zapalenie papierosa, wbicie gwoździa itp.

STEREOTYP DYNAMICZNY :

-          każdy złożony ruch dowolny jest złożoną reakcją , która kształtuje się pod wpływem pobudzeń kinestetycznych i kinestetyczno – wzrokowych

-          pobudzenia te stanowią uporządkowany układ, który znajduje swe odbicie w korze i tworzy w jej obrębie stereotyp dynamiczny

-          w łańcuchu reakcji ruchowej według stereotypu dynamicznego pobudzenia z prioprioreceptywne powstałe podaczas wykonywania jednego ruchu są sygnałem do wykonania kolejnego ruchu

OŚRODKI ODPOWIEDZIALNE ZA ZŁOŻONE CZYNNOŚCI RUCHOWE :

· tylna część płata ciemieniowego :

-          w półkuli dominującej

-          zwłaszcza gyrus supramarginalis

-          tu gromadzą się i kojarzą w całość czynnościową pobudzenia kinestetyczne i kinestetyczno – wzrokowe powiązane z czynnosciami ruchowymi

· okolica przedruchowa :

-          podłoże strukturalne złozonych zeespołów ruchowych

-          pobudzenia stąd przenoszą się na okolicę ruchową kory

RODZAJE APRAKSJI :

APRAKSJA WYOBRAŻENIOWA (IDEACYJNA) :

-          przejawia się chaotycznym pomieszaniem poszczególnych składowych ruchu

-          występuje w rozlanych procesach mózgowych tj. :

→    miażdzyca

→    otępienie starcza

→    porażenie postępujące

-          poszczególne części składowe ruchu mogą być wykonywane prawidłowo, ale łaczenie ich w całość sprawia choremu trudności

-          chory sprawia wrażenie skrajnie roztargnionego

-          np. na polecenie zapalenia papierosa zapala zapałkę i dalej nie wie co zrobić

-          np. podczas ubierania wkłada nogę w rękaw koszuli

APRAKSJA RUCHOWA (KINETYCZNA) :

-          w uszkodzeniach tylnej części płata czołowego (okolicy przedruchowej)

-          występuje po stronie ciała przeciwległej do uszkodzenia

-          utrata powiązań ruchowych koniecznych do wykonania złozonej czynnoci

-          chory potrafi zaplanować złozony akt ruchowy, ale ruchy sa niezgrabne, niepewne, wyglądaja tak jakby chory wykonywał je pierwszy raz

APRAKSJA WYOBRAŻENIOWO –RUCHOWA :

-          najczęściej widywana w uszkodzeniu gyrus supramarginalis i corpus callosum

-          chorzy wiedzą jak mają wykonać akt ruchowy, ale miimo to wykonanie jest nieprawidłowe

-          ruchy są grube, niezgrabne, bezpostaciowe

-          objawy często podobne do objawów apraksji wyobrażeniowej

2