Jezus i proroctwa.pdf

Jezus i proroctwa

Autor tekstu: Mariusz Agnosiewicz

„ Największym z dowodów Chrystusa są proroctwa"

Blaise Pascal

„ Chrześcijanie powołują się na proroków, którzy

przepowiedzieli wszystko, co się tyczy Jezusa.

Prorocy twierdzą, że ten, który ma przyjść, jest

wielkim władcą, panem całej ziemi, wszystkich narodów

i wojsk. Nie zapowiedzieli jednak takiego nędznika."

Celsus ( Contra Celsum 2,28-29)

Po powyższym ukazaniu ahistoryczności sylwetki Jezusa z Nazaretu przejdźmy do

kolejnego etapu potwierdzającego tę tezę: życie Jezusa to mozolna rekonstrukcja niektórych

zdań Proroków Starego Testamentu, które mniemano odnosić do Mesjasza. Proroctwom

podporządkowane są wydarzenia z życia Jezusa opisywane w Ewangeliach. Większość z nich

dzieje się jedynie po to, aby zrealizować coś co jakiś prorok powiedział o Mesjaszu, bądź

mniemano, że powiedział to o nim (" Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo" -

komentowane są bardzo często wydarzenia ewangeliczne). Po odjęciu cytatów ze ST nie

pozostaje prawie nic konkretnego z sylwetki Jezusa.

Tak więc brzemienna Maryja musiała odbyć daleką i irracjonalną pielgrzymkę do

Betlejem, gdyż Micheasz powiedział, że Mesjasz będzie z Betlejem (5, 2).

Herod prześladuje malutkiego Jezuska, aby mógł on wraz z rodzina wyemigrować do

Egiptu, gdyż inny prorok stwierdził: " Wywołałem mego syna z Egiptu " (Ozeasz). Dzięki

Mateuszowi, który zawsze dba o stosowne odniesienie dla swym legend do ST, wiemy skąd

pochodzi opowiadanie o pomordowaniu dzieciąt przez Heroda. Od Jeremiasza mamy lament

matek nad utraconymi dziećmi, deportowanymi przez Nabuchodonozora do Babilonu: „ To

mówi Pan: Słuchaj! W Rama daje się słyszeć lament i gorzki płacz. Rachel opłakuje swoich

synów, nie daje się pocieszyć, bo już ich nie ma." (Jr 31:15). Mateusz jawnie nawiązuje do

historii o deportacji z roku 586 p.n.e., pisze bowiem w rozdziale drugim: „ Krzyk usłyszano w

Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie

ma." (Mt 2:18). Jest to ponadto nawiązanie do historii Mojżesza, który po swych urodzinach

miał stanowić podobne zagrożenie dla panującego władcy Egiptu. „Zrobił" więc Herod to co

faraon na wieść o narodzinach Mojżesza: pomordował wszystkie dzieci płci męskiej. Ocalał

Jezus, tak jak dawniej Mojżesz. Oczywiście w historyjce tej nie chodziło o Heroda i jego

władzę, lecz o danie powodu dla peregrynacji Jezusa do ziemi egipskiej — aby się wypełniło

pismo. Jak zasadnie snuje Celsus (II w.): „ Jeżeli Herod postąpił tak ze strachu, żebyś nie

pozbawił go władzy, gdy dorośniesz, to dlaczego nie jesteś królem, skoro już dorosłeś, lecz

będąc Synem Bożym stałeś się podłym żebrakiem, drżysz ze strachu i tułasz się po świecie?"

( Contra Celsum 1,61) . Tylko Mateusz znany jest ze swego szczególnego upodobania do

„wypełniania" swoimi opowiastkami zapowiedzi proroków, toteż tylko on zna ucieczkę Jezusa

do Egiptu. Łukasz pisze z kolei, że Jezus w tym czasie był w Nazarecie. Mateusz sam

naprowadza nas na korzenie swojej legendy, pisze bowiem: „ On wstał, wziął w nocy Dziecię i

Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić

słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego." (Mt 2:14-15). I

znów Celsus ma zastrzeżenia: „ Po cóż trzeba się było wywozić do Egiptu, gdyś był jeszcze

małym dzieckiem? Czy po to, żebyś nie został zabity? Nie wypadało przecież, żeby Bóg lękał

się śmierci! Przybył z nieba anioł, który kazał tobie i twoim bliskim uciekać, abyście schwytani

nie zginęli; czyż Wielki Bóg, który w twej sprawie posłał już na ziemię dwóch aniołów, na

miejscu nie mógł bronić ciebie, własnego syna?" ( Contra Celsum 1,66 )

Jezus jest biczowany, opluwany i znieważany, cierpi i jest udręczony dla odkupienia

grzechów ludzkich, gdyż tak traktowano Sługę Pańskiego u proroka Izajasza (50, 6-7; 53, 5).

Jezus zginął na krzyżu bo prześladowany Sługa Pana mówi:„ Przebili mię na rękach i nogach"

(Ps 22(21), 17). Prześladowcy drwią z Jezusa na krzyżu tak jak prześladowcy Sprawiedliwego

w Psalmie 22:„ Zaufał Panu, niechże go wyzwoli (...) jeśli go miłuje". Sprawiedliwy pozostaje

jednak sam, Bóg nie przynosi wybawienia, krzyczy do niego Sprawiedliwy:„ Boże mój, Boże

mój, czemuś mnie opuścił?" , więc i Jezus musiał tak zakrzyknąć. Te słowa wyrzutu Jezusa

Racjonalista.pl

Strona 1 z 4

wobec Boga wydały się jednak niestosowne trzeciemu Ewangeliście, który odnalazł w ST kilka

psalmów dalej lepszy okrzyk dla Jezusa: „ W ręce Twoje powierzam ducha mojego" - mówi

Psalm 31, 6 oraz Jezus na krzyżu u Łukasza (23, 45). Wydaje się, że słusznie zastąpił je, gdyż

Marek i Mateusz zapędzili się w tej kwestii z proroctwami." Eli, eli, lema sachathani" nie

pasowało do wcześniejszej postawy Jezusa. Podzielono w końcu szaty Jezusa i rzucono los o

jego płaszcz, bo tak postąpiono z szatami Mesjasza w Psalmie 22(21), 19.

Szczególnym kreatorem „wypełnianych" proroctw jest Mateusz. U niego cały czas coś

„ spełnia się" . Przytoczmy choć jeden przykład jego szczególnego zamiłowania do

starotestamentowych proroctw. We fragmencie mówiącym o zdradzie Judasza Marek pisze

jedynie o zdradzie dla pieniędzy (14, 10-11), natomiast pilny Mateusz odnalazł w ST u

Zachariasza (chociaż w Ewangeliach z całą powagą pisze, że pochodzi to z Jeremiasza) taki oto

fragment: „ Bom rzekł do nich: Jeźli to jest dobre w oczach waszych, dajcie zapłatę moję, a

jeźli nie, zaniechajcież; tedy odważyli zapłatę moję trzydzieści srebrników." (11, 12) i już

Mateusz wiedział, że Judasz uczynił to dla 30 srebrników, nie baczył przy tym na tam

prozaiczne pytania, jak: czy za Jezusa na tamtym terenie posługiwano się jeszcze srebrnikami

czy już nie?

Niektórzy religioznawcy przypuszczają, że Jezus nie był nawet uzdrowicielem, lecz że

wysnuto to z proroctwa Izajasza. Zdaje się to potwierdzać fakt, że najstarsze teksty

chrześcijańskie (listy apostolskie) nie wspominają ani słowem, że Jezus być cudotwórcą-

uzdrowicielem. Paweł nie mówi o tym, choć był przecież w Jerozolimie i miał kontakt z

apostołami. O cudach Jezusa piszą dopiero teksty późniejsze o 20-30 lat. Być może Jezus stał

się uzdrowicielem dzięki temu fragmentowi Izajasza (który jak wiemy był kopalnią proroctw dla

ewangelistów): " Mówcie do zatrwożonych w sercu: Zmocnijcie się, nie bójcie się; oto Bóg wasz

z pomstą przyjdzie; z nagrodą Bóg sam przyjdzie, i zbawi was. Tedy się otworzą oczy

ślepych , a uszy głuchych tworzone będą . Tedy poskoczy chromy jako jeleń, a niemych

język śpiewać będzie" (35, 4-6). Być może Ewangeliści posłuchali jego rady i „ mówili do

zatrwożonych w sercu" … Zdaje się potwierdzać to również fakt, że w wielu cudach Jezusa

znajdujemy inspirację w podobnych cudach ST (np. rozmnożenie chleba, wskrzeszanie dzieci,

przywracanie wzroku, przemiana wody w wino, etc. — zob. Cuda Jezusa )

W tej mozolnej budowie (na fundamentach proroctw) życia Jezusa czasami zdarzały

wpadki, w których to autorzy Ewangelii obnażają swoje niezrozumienie proroctw, bądź ich

nieznajomość. Tak jest w przypadku ustępu z proroka Izajasza: Naród kroczący w

ciemnościach ujrzał światłość wielką (9, 1). Odniesiono to jako zwiastowanie królestwa

Jezusowego (ta światłość rozświetliła dawne upokorzenie krainy Zabulona i Neftalego, tak więc

Jezus, uciekając przed szykanami, jakie spotkały Jana, udaje się do Karafarnaum - " na

pograniczu krainy Zebulona iNeftalego" (Mt 4, 13), tym samym rozświetla swą jasnością

pomroki owych krain). Jednak Izajasz pisząc o tym miał na myśli Ezechiasza, którego

postrzegał jako Mesjasza (tępił on gorliwie bałwochwalcze kulty), a nie kogoś kto dopiero za

kilka wieków ma się pojawić.

Tworząc postać Jezusa w oparciu o „spełniane proroctwa" zdarzały się takie wpadki jak w

przypadku zmuszenia Jezusa przez ewangelistów do emigracji do Egiptu aby spełniło się

„proroctwo" Ozeasza: " Wywołałem mego syna z Egiptu ". Rzecz jednak w tym, że nie było to

żadne proroctwo, lecz opis Ozeasza pewnego fakty historycznego, mianowicie wyjścia Żydów z

Egiptu. Tak się jednak złożyło, że żydowski pisarz użył wyrazu „syna" zamiast pisać „Mojżesz",

no i ten fragmencik zdania, którego reszta jestprzezornie pominięta, wydał się idealny

ewangeliście do skonstruowania zeń proroctwa. Całe zdanie u Ozeasza jest takie: „ A gdy Izrael

był dziecięciem, umiłowałem go, a z Egiptu wezwał syna mego"

Inna wpadka dotyczy dziewictwa Maryi. Otóż matka Mesjasza została dziewicą na

podstawie słów proroka Izajasza. Jednak tenże prorok napisał, że młoda kobieta, bądź

niewiasta ma porodzić proroka lub króla żydowskiego. Ewangeliści korzystali jednak z

tłumaczenia greckiego tych słów w Septuagincie, której autorzy pomylili się i niewiastę

przełożyli jako dziewicę.

Podobnie między bajki możemy włożyć zapowiedzenie przez Jezusa własnej śmierci. Było

to zmyślenie ewangelistów mające zakamuflować porażkę działalności Jezusa. Pisze Marek, że

Jezus w czasie swego nauczania miał powiedzieć do słuchających: „ Jeśli kto chce za mną iść,

niech samego siebie zaprzy a weźmie krzyż swój i niech mię naszladuje" (8, 34). Taka mowa

mogła być rozumiana dla chrześcijan współczesnych Markowi, jednak nic z tego nie mogliby

zrozumieć słuchający Jezusa. Przecież oni jeszcze nie znali symboliki „niesienia krzyża", Jezus

na nim jeszcze nie skonał! Zauważył to już Celsus w drugiej połowie II w., który napisał: „ sami

wymyślili, że Jezus przewidział i przepowiedział wszystko, co mu się miało przydarzyć (...)

Uczniowie Jezusa nie mogli zataić kompromitujących faktów z jego życia, ponieważ były one

dobrze wszystkim znane; dlatego też postanowili głosić, że Jezus z góry wszystko przewidział

(...) Uczniowie napisali to wszystko o Jezusie, aby usunąć wszelkie podejrzenia świadczące

przeciwko niemu. To tak, jakby ktoś mówiąc o kimś sprawiedliwym, świętym i nieśmiertelnym

opowiadał o jego zbrodniach, występkach i śmierci, mimochodem dodając, że wszystko to

zostało przez niego przepowiedziane. " ( Contra Celsum 2, 13-16)

Kolejna wpadka dotyczy Nazaretu, z którego Jezus miał pochodzić, gdyż pewien prorok

stwierdził, jak utrzymywał Mateusz, że Mesjasz będzie Nazarejczykiem („ Tak miały się spełnić

słowa proroka: Nazwany będzie Nazarejczykiem" ). Rzecz w tym, że nigdy nie było takiego

proroctwa, Mateusz nie był biegły Pismach. Dziś utrzymuje się, że mogło chodzić o osobę

poświęconą bogu — nazir , tym niemniej na pewno nie mogło oznaczać Nazare ta ńczyka —

mieszkańca miasta Nazaret.

Jehowici wymieniają w sumie 26 elementów jego życia, które stanowią „wypełnienie"

proroctw:

Ciekawostka:

Stary Testament wymieniany jest w Nowym aż 321 razy , w tym występują 103 cytaty

dosłowne, 100 wersetów nie podanych dosłownie oraz 118 odniesień do różnych epizodów ST.

Biorąc pod uwagę rozmiary NT jest to zależność uderzająca (podług angielskiej encyklopedii

Racjonalista.pl

Strona 3 z 4

biblijnej The Oxford Cyclopic Concordance )

Mariusz Agnosiewicz

Założyciel, redaktor naczelny i publicysta Racjonalisty, założyciel i prezes

Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów. Kontakt online ( GG, Skype )

Strona www autora

Pokaż inne teksty autora

(Publikacja: 13-06-2002 Ostatnia zmiana: 16-08-2006)

Oryginał.. (http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,471)

Autorem tej witryny jest Michał Przech, zwany niżej Autorem.

Właścicielem witryny są Mariusz Agnosiewicz oraz Autor.

Żadna część niniejszych opracowań nie może być wykorzystywana w celach

komercyjnych, bez uprzedniej pisemnej zgody Właściciela, który zastrzega sobie

niniejszym wszelkie prawa, przewidziane

w przepisach szczególnych, oraz zgodnie z prawem cywilnym i handlowym,

w szczególności z tytułu praw autorskich, wynalazczych, znaków towarowych

do tej witryny i jakiejkolwiek ich części.

Wszystkie strony tego serwisu, wliczając w to strukturę podkatalogów, skrypty

JavaScript oraz inne programy komputerowe, zostały wytworzone i są administrowane

przez Autora. Stanowią one wyłączną własność Właściciela. Właściciel zastrzega sobie

prawo do okresowych modyfikacji zawartości tej witryny oraz opisu niniejszych Praw

Autorskich bez uprzedniego powiadomienia. Jeżeli nie akceptujesz tej polityki możesz

nie odwiedzać tej witryny i nie korzystać z jej zasobów.

Informacje zawarte na tej witrynie przeznaczone są do użytku prywatnego osób

odwiedzających te strony. Można je pobierać, drukować i przeglądać jedynie w celach

informacyjnych, bez czerpania z tego tytułu korzyści finansowych lub pobierania

wynagrodzenia w dowolnej formie. Modyfikacja zawartości stron oraz skryptów jest

zabroniona. Niniejszym udziela się zgody na swobodne kopiowanie dokumentów

serwisu Racjonalista.pl tak w formie elektronicznej, jak i drukowanej, w celach innych

niż handlowe, z zachowaniem tej informacji.

Plik PDF, który czytasz, może być rozpowszechniany jedynie w formie oryginalnej,

w jakiej występuje na witrynie. Plik ten nie może być traktowany jako oficjalna

lub oryginalna wersja tekstu, jaki zawiera .

Treść tego zapisu stosuje się do wersji zarówno polsko jak i angielskojęzycznych

serwisu pod domenami Racjonalista.pl, TheRationalist.eu.org oraz Neutrum.eu.org.

Wszelkie pytania prosimy kierować do redakcja@racjonalista.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: