PIR.doc

RELAKSACJE POIZOMETRYCZNE MIĘŚNI

Relaksacje poizometryczne są jedną z najskuteczniejszych technik medycyny ręcznej łagodzących ból i jednocześnie przywracających równowagę statyczną mięśni.

Sposób rozciągania mięśni opiera się na fizjologicznych mechanizmach ,jakie zachodzą w mięśniach  podczas pracy .Każdy mięsień podczas rozciągania ma pewien odruch ,który nazywa się odruchem na rozciąganie. Jeżeli mięsień jest rozciągnięty to w ramach obrony odruchowo się napina co jest zabezpieczeniem przed naderwaniem.Zjawisko obrony mm. wygasa dopiero po około 30s. od rozpoczęcia rozciągania co powoduje,że te pierwsze 30s. nie daje nam tak wiele jak dłuższe rozciąganie.Sposobem na ominięcie odruchu na rozciąganie mm.jest PIR(poizometryczna relaksacja mm).Działa ona na dwa sposoby, rozluznia mm.rozciągany jeszcze przed jego rozciągnięciem i rozluznia też mięsień antagonistyczny w stosunku do niego-jest to tzw.zjawisko antagonistycznego hamowania.

CELE:

-krótkotrwały-działanie przeciwbólowe na mięśnie(obniżenie napięcia mm.)

-długotrwały-zwiększenie zakresu ruchu(działanie w zakresie niebolesnym)

-likwidacja bólu pochodzenia mięśniowego

-pomocna w walce ze skutkami przeciążenia statycznego mięśni

-przywrócenie elastyczności mm.

-zwalcza podrażnienia mm.i tkanki łącznej

-leczenie przykurczy mm.,stanów wzmożonego ich napięcia poprzez dobór odpowiedniej pozycji wyjściowej

METODYKA

-Istnieją 3 etapy

-Pozycja wyjściowa stabilna,wygodna i bezpieczna

I)etap

Doprowadzenie stawu do max.zakresu pacjenta(nie fizjologicznego),nie bolesnego,pacjent może odczuwać jedynie delikatne rozciąganie-nie ból,ruch wykonujemy biernie.

II)etap

Utrzymujemy kończynę w ww.pozycji,polecamy napiąć mm. przeciwko do wykonywanego ruchu(przykurczone),napięcie izometryczne mm.przykurczonych trwa 8-10s.Siła skurczu ma być niewielka.nie przekraczamy granicy bólu.Prosimy o rozluźnienie mm.

III)etap

Szukamy nowego zakresu,powtarzamy cały cykl 3 etapów,powtarzamy 4-6 razy.Gdy znajdziemy końcowy,nowy zakres nigdy nie cofamy do poprzedniego zakresu.Aby sprawdzić dlugość mm.musimy wykonać biernie ruch przeciwny do funkcji jaki ten mięsień wykonuje.

UWAGA-NADMIERNA DŁUGOŚĆ I OSŁABIENIE MIĘŚNI JEST PRZECIWWSKAZANIEM DO STOSOWANIA TECHNIK Z ZAKRESU PIR.

Do najczęściej popełnianych błędów należą:

-sportowe traktowanie terapii,chęć szybkiego osiągnięcia wyników w zwiększaniu zakresu ruchu,używanie sily zarówno przez osobę pomagającą,jak  i samego pacjenta,nadmierna intensywność pracy terapeutycznej

-zbyt duży opór co powoduje odruchowe reakcje obronne pacjenta i uniemożliwia całkowite rozluźnienie mm.jesli opór jest za maly to przy napięciu mm.niweluje się uzyskane wcześniej rozciągięcie danej grupy mięśniowej.

1)PIR prawego więzadła krzyżowo-guzowego

PW.chory leży na plecach,biodra na krawędzi kozetki,lewa kd.zwieszona.prawa noga ugięta w kolanie i w biodrze.Terapueta (T) umieszcza prawe kolano pod swoją lewą pacha i dalej zgina jego biodro,aż odczuje lekki ból lub rozciąganie w okolicach prawego guza kulszowego

WYKONANIE-w tym momencie kończy się zginanie biodra,a T stabilizuje się.P lekko naciska na niego kolanem przeciw oporowi.Trwa to około 10s.P przestaje naciskać,a T zgina biodro nieco dalej.całość powtarzamy 2-3x.P powinien oddychać normalnie bez przerwy

.

2)PIR więz.biodrowo-lędzwiowego(prawego)

PW.chory leży na plecach.T dotyka jego prawą piętą kostki wew.lewej nogi i tuż nad nią opiera prawą piętę o podłoże.Prawe kolano pozostaje ugięte.Za pomocą zgiętego kolana T wykonuje skręt tułowia,aż P odczuje poczuje pierwszy ból lub niewielkie rozciąganie w okolicy dolnego odc.L,i ustabilizuję tę pozycję.

WYKONANIE-P naciska prawym kolanem w poprzek w kierunku na zew.,a T stawia opór rękami.Trwa to około 10s.następuje rozluźnienie mm. a T skręca tułów dalej w tym samym kierunku,przez dalsze przesunięcie kolana do wew.

3)PIR więz.międzykolcowych,nadkolcowych orz mm.rejonu L-S i S

PW.P leży na plecach,T stoi za jego głowa i ujmuje rękami jego kostki.łokcie T leżą na kolanach P.pociąga kostki P do siebie z lekkim naciskaniem łokciami w dół,odrywając biodra P od podłoża.

WYKONANIE-P lekko naciska kolanami w górę na łokcie T,który stawia opór przez 10s.Przesaje naciskać,rozluznia,a T przyciąga bliżej do siebie jego kostki powodując dalsze zgięcie w L-S.

4)PIR m.gruszkowatego prawego

PW.P leży na plecach,T zgina jego prawe kolano i biodro,aż odczuje lekki opór,oraz przywodzi udo,trzymając kolano chorego pod swoją lewą pachą.Stabilizuje się w pozycji,swoją prawą ręką ujmuje stopę pacjenta i odciąga ją ostrożnie na zew. Tak daleko,aż poczuje lekki opór lub P zgłosi mały ból.W tym momencie T zatrzymuje ruch

WYKONANIE-P usiłuje lekko przesunąć stopę do wew.,a T stawia opór.Po rozluźnieniu T dalej przesuwa stopę na zew.

5)PIR m.pośladkowego średniego

PW.P leży na plecach,kd.ugięta w biodrze i kolanie.T umieszcza prawe kolano P pod swoja prawą pachą i przywodzi je.Swoja lewą ręką przesuwa stopę (prawą) dośrodkowo do pierwszego oporu lub małego bólu,stabilizuje się w tej pozycji.

WYKONANIE-P naciska swoja (prawą) stopą na (lewa) rękę T przeciw jego oporowi.Po rozluźnieniu T przesuwa stopę nieco dośrodkowo

6)PIR odwodzenia stw. biodrowego

PW.P leży na plecach,k. krzyżowa na krawędzi leżanki,kd.po stronie ograniczonego odwodzenia zwieszona z boku kozetki,druga kończyna leży na kozetce w skajnym odwodzeniu.T jedną ręką stabilizuje kd. leżącą na leżance,a drugą ręką, opierając ją o zgięte kolano,biernie odwodzi udo P po stronie chorej.Kończyna to opada w dół pod własnym ciężarem.T może oprzeć swoją rękę odwodzącą o własne udo.

WYKONANIE-P usiłuje zbliżyć kolano nogi zwieszonej w kierunku do kolana nogi leżącej,przeciw oporowi T z niewielką siłą.Po rozluźnieniu T przesuwa kolano zwieszonej nogi P nieco dalej na zew. i w dół

7)PIR rotacji wewnętrznej biodra(prawego)

PW chory leży na brzuchu T stojąc od boku,ugina jego kolana do kąta prostego.Jedną ręką stabilizuje miednicę,drugą przemieszcza stopę P na zew. do pierwszego małego oporu lub odczucia małego bólu.

WYKONANIE-Po osiągnięcia skrajnego położenia P naciska lekko kostkę do wewnątrz,dokładnie w poprzek długiej osi ciała przeciwko oporowi ręki T.Po 10s. P przestaje naciskać i rozluznia się,a T przemieszcza jego stopę nieco dalej w kierunku na zew.

8)PIR zginaczy biodra

PW.P leży na plecach,biodra leżą na krawędzi leżanki.jedną nogę ugina max. w kolanie i biodrze,a kolano przyciąga własnymi rękami do piersi.W tej pozycji stabilizuje ugiętą kończynę dolną niezmiennie na cały czas ćwiczenia.Druga noga zwisa swobodnie w dół.T staje bokiem do stopy nogi ugiętej,a przodem do nogi zwieszonej(nie naciska w dół),tułowiem lekko podpiera stopę nogi ugiętej pomagając w jej stabilizowaniu.

WYKONANIE-Po przyjęciu tej pozycji P usiłuje wykonać ruch w górę(prawym)kolanem przeciwko oporowi T,nie angażując do tego zbyt dużej siły.W wyniku oporu reki T nie zachodzi ruch(prawego)kolana w górę,natomiast powstaje pożądane napięcie zginaczy(prawego)biodra.Po zaprzestaniu napięcia udo opada nieco niżej,zyskując na zakresie ruchu w stw.biodrowym.T przesuwa swoją(lewą)rękę w dół za (prawym)kolanem chorego i w tym położeniu ponownie stabilizuje je i nie dopuszcza do odejścia z tak uzyskanego zwiększonego zakresu ruchu.Chory ponownie dąży do zgięcia biodra przez napięcie mm.unoszących udo,a T przeciwstawia się twardym oporem temu dążeniu nie dopuszczając do zmiany położenia uda.Tak wytworzone napiecie P utrzymuje 10s,po czym rozluznia mm.prawej nogi,która nieznacznie opada w dół uzyskując dalsze zwiększenie zakresu ruchu w (prawym) stw. biodrowym

9)PIR mm. kulszowo goleniowych

PW. chory leży na plecach,T unosi jego wyprostowaną w kolanie kd. Do momentu w którym pacjent zgłosi uczucie rozciągania pod kolanem

WYKONANIE-P naciska całą kd.w dół,przy prostym kolanie z niewielką siłą przeciwko oporowi T.Po rozluźnieniu T podnosi nieco kd. w górę do uczucia niewielkiego wzrostu rozciągania pod kolanem.

10)PIR mm. prostowników kolana (prawego)

PW.P leży na brzuchu.T zgina lekko jego prawe kolano,a swoją dłoń umieszcza w dole podkolanowym.Opiera swój lewy bark w okolicy stw. skokowego prawej stopy chorego i barkiem doprowadza jego podudzie do zgięcia.

WYKONANIE-T swoja prawa dloń opiera o kozetkę w celu ustabilizowania się i daje choremu sygnał do napięcia mm.które uzyskuje on prostując kolano,odpychając stopą T.Terapeuta stawia temu wysiłkowi opór umożliwiając wytworzenie napięcia.Po rozluźnieniu T zgina nieco kolano,po czym stabilizuje podudzie w nowym położeniu i nie pozwala się odepchnąć podczas następnych dążeń do wyprostowania kolana i napięcia mm.

11)PIR m. dzwigacza łopatki

PW.P leży na plecach jedną rękę wsuwa pod biodro stabilizując bark w dolnym położeniu.T znajduje się po przeciwnej stronie i wykonuje skłon głowy P w bok w kierunku przeciwnym do stabilizowanej ręki do momentu zgłoszenia lekkiego rozciągania.Teraz T stabilizuje osiągnięte położenie głowy pacjenta jedną ręką a drugą dodatkowo unieruchamia stabilizowany bark.

WYKONANIE-chory naciska lekko głową na rękę T,którą stawia opór co najmniej 10s.Po upływie tego czasu przestaje naciskać i rozluznia mm.T przesuwa glowę P nieco w kierunku przeciwnym stabilizowanemu barkowi uzyskując dalsze rozciągnięcie mm. P.Zatrzymuje głowę w nowym położeniu.Wtedy P naciska na stawiany opór rękę.

12)PIR części zstępującej mm. czworobocznego

PW.P leży na plecach,jedną rękę np.prawą,wsuwa pod biodro,stabilizując bark w jego dolnym położeniu.T znajduje się w z drugiej strony.Jedną ręką zgina głowę P w przód i w bok w kierunku do siebie,tak daleko,aż P odczuje rozciąganie w szyi oraz karku po stronie przeciwnej.Drugą reką dodatkowo stabilizują rejon leżącego po przeciwnej stronie stawu barkowego.

WYKONANIE-P naciska głową na stawiającą opór rękę T przynajmniej przez 10s.Następnie przestaje naciskać i rozluznia mm.T doprowadza głowę P do dalszego zgięcia w bok,w kierunku do siebie,zwiększając nieco rozciągnięcie mm.karku i szyi po stronie przeciwnej.Nastepnie ponownie uruchamia głowę P w nowym położeniu.

13)PIR mm. prostowników karku i głowy

PW.chory leży na plecach głowa wysunięta poza brzeg leżanki,ręce wyciągnięte wzdłuż tułowia.T staje za jego głową,krzyżuje swoje ręce,lewą dłoń opierając na prawym barku,a prawą na lewym barku.Głowę P układa potylicą na własnych skrzyżowanych przedramionach.

WYKONANIE-tak ułożoną głowę P terapeuta doprowadza własnymi rękami do zgięcia w przód-do pierwszego wyczuwalnego napięcia.Wtedy zatrzymuje ruch,a chory naciska na jego przedramiona biorąc wdech.Napięcie utrzymuje 10s,oddychając plytko na szczycie wdechu,po czym zwalnia je robiąc wydech.T zgina głowę P dalej do następnego niewielkiego oporu.

14)PIR m. piersiowego większego

Pw.P leży na plecach,stw.barkowy np. prawy mając na krawędzi kozetki,cała kończyna górna odwiedzona swobodnie opada ku dolowi,bez napięcia mm.T  jedną rękę przykłada od góry do nadgarska pacjenta,a drugą do jego łokcia,nie naciskając w dół.

WYKONANIE-chory naciska na ręce T,usiłując unieść całą kg. w kierunku sufitu,a T stawia opór.Napięcie trwa 10s.,nastepnie przestaje naciskać i rozluznia mm.Jego kończyna górna opada nieco niżej.