Wykład 14. (1)
Pomiar inteligencji:
1. Wiek umysłowy (A. Binet i T. Simon)
– definicja: liczba prawidłowo rozwiązanych zadań
testowych, przeznaczonych dla określonego wieku
życia
- założenia: inteligencja wyraża się w procesach
umysłowych angażujących wnioskowanie i
rozumowanie
- narzędzie: Skala Inteligencji Bineta – Simona
(1905)
- wada: możliwość porównywania badanych w tym
samym roku życia
2. Iloraz inteligencji [II] w ujęciu tradycyjnym
(Stern, 1912)
- definicja: II = WU/WŻ x 100
- narzędzie: Stanfordzka Skala Inteligencja Bineta
(zmodyfikowana przez Termana i Merrill)
- od 16 roku życia II spada wraz z wiekiem; pomiar
inteligencji wg tradycyjnego wzoru II nie ma sensu
dla osób powyżej 16-go roku życia
Wykład 14. (2)
3. Dewiacyjny iloraz inteligencji (D. Wechsler)
- definicja: II to wynik testu danej osoby odnoszony
do rozkładu wyników osób, reprezentujących
poziom umysłowy populacji w tym samym wieku
(obliczany w oparciu o parametry statystyczne
rozkładu). Wechsler zastąpił WU wartością
standaryzowaną wyrażającą różnice indywidualne
w poziomie wykonania zadań testowych
- procedura: wyniki surowe uzyskane w teście
inteligencji porządkuje się oddzielnie dla każdego
roku życia i przedstawia w postaci krzywej
(normalnej). Średniej arytmetycznej całej populacji
w tym samym wieku nadaje się wartość 100 (średni
poziom inteligencji). Wartości powyżej i poniżej
100 określa się na podstawie odchylenia wyników
od średniej, mierzonego odchyleniem
standardowym (Wechsler przyjął wartość 15
punktów jako miarę odchylenia standardowego)
- narzędzie: Skala Inteligencji Wechslera-Bellevue
Wykład 14. (3)
Zarzuty stawiane pojęciu II:
1. II nie uwzględnia zmian rozwojowych inteligencji (II jest miarą niezmiennej inteligencji). W ontogenezie zachodzą zmiany jakościowe w funkcjonowaniu intelektualnym, podczas gdy ocenę poziomu inteligencji dokonuje się zawsze za pomocą tego samego wskaźnika ilościowego, tj. II;
2. II ujmuje inteligencję jako zjawisko jednorodne (miarę czynnika g), podczas gdy inteligencja jest zjawiskiem złożonym, wieloczynnikowym;
3. Specyficzna dla jednostki konfiguracja składników inteligencji nie ma wpływu na wartość II (osoby charakteryzujące się różną strukturą inteligencji mogą mieć tę samą wartość II);
4. II opiera się na założeniu, że inteligencja jest przede wszystkim zjawiskiem o pochodzeniu biologicznym (inteligencja ma rozkład normalny). Pomniejszanie roli środowiska społecznego w kształtowaniu różnic indywidualnych w poziomie inteligencji.
Wykład 14. (4)
1. Testy indywidualne (np. Skala Inteligencji Wechslera dla Dorosłych i dla Dzieci);
2. Testy grupowe (np. Ogólny Test Klasyfikacyjny, Skala Matryc Progresywnych Ravena).
Wykład 14. (5)
1. Trafność testów inteligencji (czy mierzą to, co
mają mierzyć?)
2. Społeczne konsekwencje wynikające z testowego
pomiaru inteligencji.
niach_niach1