Romanse sprzed lat 096 - King Suzan - Zaklęte róże.pdf - romanse sprzed lat - konycynka

King Susan

Zaklęte Róże

Dawno, dawno temu... Spała, skórę miała bladą jak perła rzeczna, wargi

wyschnięte z gorąca. Pochyliwszy się, ucałował jej usta. Poczuł, że serce znów mu

pęka na widok jej powiek, przez moment drżących, jakby w przypływie

świadomości, i zaraz znów nieruchomych. Z westchnieniem dotknął jedwabistych

ciemnych włosów. - Liadan - wymówił szeptem jej imię. - Małżonko Aedana mac

Brudei. Usłysz mnie. - Gdy wypowiedział te słowa, słaby puls widoczny na jej

szczupłej szyi przyspieszył. Jakże niewiele utrzymywało ją przy życiu. Oddech

delikatny jak cienki lód na sadzawce wiosną. Uderzenia serca, słabe, nie równe.

Codziennie służka karmiła Liadan bulionem i poiła wodą, a Liadan przełykała

nawet przez sen. Co wieczór Aedan siadał przy żonie, matce jego maleńkiego syna,

i tkwił przy niej od zmierzchu do świtu, a w obliczu jej niezwykłego spokoju jego

smutek nieco łagodniał. Przetarł dłońmi znużone oczy, gdy trzasnął ogień na

niskim palenisku za jego plecami. Godzina była już późna, ale sen nie przychodził.

Aedan ujął Lindan za rękę i zmarszczył czoło, patrząc na zaczerwienione szramy

widoczne na jej przedramionach. W zamyśleniu pogładził je palcami. Tamtego

dnia, kilka tygodni wcześniej, dnia walki i zmagań, otoczyły ją krzewy dzikich róż.

Nie obudziła się od tamtej chwili, gdy ją podniósł z łoża cierni i kwiatów. Widział

jednak, że skóra jej się zabliźnia, a głęboka rana na głowie się zamknęła. Skoro jej

ciało wciąż potrafiło się goić, a oddech wciąż przez nie przepływał, oznaczało to,

że życie wciąż się w niej tli. A póki życia, póty nadziei... Wychudła bardzo i

zmieniła się w kruchy cień tamtej trys kającej zdrowiem dziewczyny z rumieńcem

na policzkach, którą poślubił przed kilkoma miesiącami, gdy nosiła już w lonie

jego dziecko. Teraz mógł policzyć wszystkie kości w jej dłoni, palcem powieść

wzdłuż doliny, ciągnącej się przez ramię. Uniósł jej szczupłe palce do ust,

pocałował je i ułożył na przykryciu. Nerwowym ruchem przeczesał sobie długie

ciemne włosy i udręczony zamknął oczy. Druidzi, kapłani, posiadający moc

uzdrawiania, odmawiali nad nią zaklęcia, stosowali wszelkie wywary, maści i

czary. Sam Aedan, wojowniczy książę Dał Riata, wychowanek druidów, również

odprawiał rytuały, wlewając żonie do ust kolejne mikstury. Podczas nowiu

księżyca kreślił nad jej ciałem magiczne wzory. Pragnąc przebudzić jej duszę,

odmawiał nawet chrześcijańskie modlitwy. Ale Liadan wciąż spała. Aedan

zamknął oczy i wrócił myślą do czarów, które stworzył wspólnie z Liadan, do

sekretnych nocy, wypełnionych płomienna, upojną milości Wciąż tak bardzo

tęsknił za jej dotykiem, za zatraceniem się w dzikości i szaleństwie. Nawet teraz,

zmęczony i zrozpaczony, zadrżał na wspomnienie tamtych przeżyć. On i Liadan

stanowili jedność, połączyły się ich serca i ciała. Nie potrafił wyobrazić sobie

dotkliwszej tortury od tej, której doświadczał teraz, gdy siedział bezradnie przy

niej, nieprzytomnej. Chociaż był wojownikiem i druidem, chociaż posiadł siłę i

mądrość, to jednak nie potrafił ocalić ukochanej kobiety. Koniuszkiem palca

nakreślił na jej czole znak spirali, mającej chronić przed wszelkim złem, i jeszcze

raz odmówił zaklęcie, pckmagające zbłąkanej duszy powrócić do opuszczonego

ciała. To, co idzie w górę, niech zejdzie na dój. To, co „chodzi, niech wejdzie z

powrotem. Niebezpieczeństwo żadne cię nie spotka Ni na wzgórzu, ni na

wrzosowisku. Wróć bezpiecznie do domu, wróć do mnie. Na jej czole zarysowała

się zmarszczka, jak delikatna fala na poruszonej wodzie. Aedan, widząc tę walkę o

życie, wiedział, że tylko on jest w stanie pomóc ukochanej. Posiadł przecież

umiejętność przydawania tej siły, płynącej każdej żywej istocie. Nigdy się nie

podda. Ona musi do niego wrócić. Liadan, uslysz mój glos we mgle. Wróć do

mnie, ukochana. Tłumaczono mu, że powinien Zostawić Liadan pod gwiazcłami i

pozwolić jej spokojnie umrzeć. Powtarzano mu, że je. go żałoba wiąże ją z ziemią

żelaznym łańcuchem. Mówiotio: „Pozwól jej odejść. Ona cię odnajdzie na tamtym

świecie i znów będziecie się kochać”. Ale on kochał ją teraz, tutaj. Poprzysiągi

sobie, że Liadan będzie żyć, nawet gdyby miał sięgnąć w zaświaty i wyciągnąć ją

stamtąd własnymi rękami. Nie wypróbowano jeszcze tylko jednej metody, ale też i

prawa druidów jej zakazywały. Dla Aedana jednak nic się nie liczyło. Magia słowa

pisanego, narzędzie chrześcijańskich kapłanów, była jego ostatnią szansą. Spisane

słowa zaklęcia mogły zadziałać szybko jak błyskawica. Ponieważ pobierał

chrześcijańskie nauki, mógł napisać te słowa w swoim własnym języku. Spróbuje

zjednać sobie wieczność, tam zwróci się z prośbą o sprowadzenie zbłąkanej duszy

Liadan z powrotem do jej ciała. Zostawiwszy żonę, podszedł do drewnianego

kufra, z którego wyjął pergamin, używany do bardziej codziennych Spraw.

Cieniutki arkusz pokryty już był starannie wypisanymi słowami, lecz na szerokich

marginesach zmieszczą się dodatkowe linie. Aedan mac Brudei odszukał pojemnik

ze sporządzonym z sadzy atramentem i przechowywane wraz z nim gęsie pió ro i

zaniósł je koło posłania Liadan. Wróć bezpiecznie do domu, wróć do mnie...

Szkocja, Edynburg Sierpień 1858

- Nie pojadę. - Christina Blackburn złożyła ręce w geście skromności,

świadczącym jednak o uporze, i odwróciła się od okna, wychodzącego na spadziste

ulice Edynburga, pełne sklepów i kamienic czynszowych. Muzeum Narodowe stało

w cieniu stromej skały, na której wznosił się zamek, do gabinetu sir Edgara

Neayesa wpadało więc niewiele światła słonecznego. - Nie mogę. Jestem pewna, że

obaj to rozumiecie. - Podniosła głowę i popatrzyła na sir Edgara, a potem na

drugiego mężczyznę obecnego w gabinecie, na swego brata, Johna Blackburna. -

Moja droga - powiedział sir Edgar, wstając zza ogromnego mahoniowego biurka.

Był wysoki i przystojny w chłodny, bliski doskonałości sposób, a jego elegancja

idealnie pasowała do bogato umeblowanego gabinetu. - Przecież wyjazd do

Dundrennan House i zbadanie tych starożytnych murów, które znaleziono na

zboczu wzgórza, zajmie ci zaledwie kilka dni. Musisz jechać. To niezwykła gratka,

Christino! - To ty uważasz to za gratkę, Edgarze - odparła spokojnie. - Od dawna

pragniesz sprowadzić kolekcję z Dundrennan do muzeum. Gdybyś sam pojechał,

mógłbyś złożyć jeszcze jedną ofertę sir... chyba Aedanowi, nieprawdaż? - Owszem.

Nowym lordem Dundrennan jest sir Aedan MacBride, syn zmarłego sir Hugh

MacBride”a. Ale dziedzic wielkiego barda Szkocji nie jest poetą, możesz mi

wierzyć. Sir Aedan to trzeźwo myślący inżynier, który pracuje przy budowie dróg

jak zwykły robotnik. Historyczne znaczenie jego posiadłości wydaje się ani trochę

go nie interesować. - Edgar z lekceważeniem wydął wargi. - Bardzo możliwe, lecz

ponieważ już go znasz, wypada, abyś to raczej ty pojechał, a nie ja - odparła

Christina. - Owszem, ale mam teraz mnóstwo innych zajęć, wolę więc, żebyś mnie

zastąpiła. Ten mur, który sir Aedan odkrył na terenie swojego majątku po

wysadzeniu w powietrze skały pod budowę nowej drogi, może być naprawdę

bardzo stary. Mogłabyś nawet napisać o tym artykuł. Porozmawiam w twoim

imieniu z panem Smithem z Blackwood”s migazine. - Przecież wiesz, Edgarze, że

Blackwood”s opublikował już cztery artykuły autorstwa mojej siostry - wtrącił się

szorstko J ohn. - Christina jest szanowaną znawczynią starożytności i nie

potrzebuje twójej protekcji. - Być może. Ale nie musi się tak obawiać tego

wyjazdu. Na- prawdę może się okazać, że warto było poświęcić czas. - Nie chodzi

wcale o sam wyjazd. Nie wiem, jak możesz ode mnie oczekiwać, że wybiorę się...

właśnie tam. - Christina nerwowo krążyła pod oknem, aż szeleściła jej zielona jak

mech spódnica i kilka warstw halek. - Moja droga, jesteś jak zwykle czarująca,

choć odrobinę nierozsądna - Edgar uśmiechnął się pobłażliwie. - Proszę, zrób to dla

mnie. Obiecałem, że wygłoszę serię wykładów dla Bn- tish Museum, jeszcze więc

przez kilka tygodni nie będę mógł pojechać do Dundrennan. Ty posiadasz

odpowiednie doświadczenie, aby móc stwierdzić, czy to odkrycie warte jest

mojego czasu i zainteresowania muzeum. Ten kamienny mur może się nawet

okazać piktyjski! Dobrze znasz się na tej kulturze, wie- lebny Carriston starannie

cię-w tej mierze wykształcił. Christina westchnęła na wspomnienie starego wuja,

który ostatnio ciężko zapadł na zdrowiu. Wielebny Walter Carriston był

autorytetem z dziedziny historii Szkocji, a swoją wie- dzę postarał się przekazać

siostrzenicy. Znajomość historii, li- teratury i odpowiednich technik badawczych

Chnistina posiadla w dużym stopniu dzięki niemu. - Czuję się zaszczycona

zaufaniem, jakim mnie darzysz, Edgarze. Ale jestem pewna, że ktoś inny również

może się tym zająć. Chociaż Chnistina zachowała pozory chłodnego opanowania,

jej serce gorąco protestowało. Ze wszystkich miejsc na świecie akurat do

Dundrennan nie mogła pojechać. - Twój wuj będzie bardzo rozczarowany, jeśli

odmówisz. - Piękne czoło Edgara zmarszczyło się na moment, ale zaraz się

wygładziło. - Ach, czy chodzi o ten obraz? Chnistina poczuła, że policzki, żałosny

barometr jej myśli, wprost płoną. To po matce odziedziczyła kasztanowate włosy i

idącą z nimi w parze niemal przezroczystą skórę. Zerknąwszy na brata, przekonała

się, że John bacznie ją obserwuje. - Owszem. Obraz znajduje się w posiadaniu

MacBride”ów Z Dundrennan. - Prawie już o tym zapomniałem - mruknął Edgar. -

Słynni artyści Z rodziny Blackburn są zbyt liczni i zbyt płodni. A więc

namalowany przez Stephena obraz, przedstawiający ciebie jako legendarną

księżniczkę Dundrennan, znajduje się właśnie tam? To doprawdy niezwykły zbieg

okoliczności! - Chnistina ma rację - powiedział John. Wstał powoli, opierając się

na trzcinowej lasce, która rekompensowała słabość jego lewej nogi. - Ponieważ

obraz, który przysporzyl jej tyle nieprzyjemności i wywołał skandal, jest obecnie

własnością MacBride”ów, nie należy od niej oczekiwać, że pojedzie do

Dundrennan. Ecigar okrążył biurko i podszedł cło Chnistiny. - Chodzi o obraz,

który twój mąż skończył tuż przed swą tragiczną śmiercią, prawda? Chnistina

zesztywniała, słysząc te słowa, ale kiwnęła głową. - Stephen sprzedał obraz,

Romanse sprzed lat 096 - King Suzan - Zaklęte róże.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: