INTEGRACYJNE WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE
I wykład
Integracja –
włączanie elementu do
całości, scalenie,
jest wielowymiarowa
Podstawowym rodzajem
integracji jest:
integracja społeczna.
Czynniki integracji:
obszar administrac. – prawny
( podpieramy się prawem)
cel lub metoda osiągania celu
(poszukiwanie jak najlepszych metod,
środków, by integracja była pełna)
problem społeczny lub
indywidualny
(gotowość wszystkich
osób zainteresowanych
i po to, by ich zachowania
sprzyjały integracji, np. po to,
by w ogóle przyjąć integrację,
ważna jest postawa rodziców)
warunek – zadanie
(konieczność stworzenia takich
warunków integracji, po to,
by pomogły one osiągnąć jej
jak najwyższy poziom)
warunki lokalowe
dobranie odpowiedniego personelu
Cztery opisy integracji
(cztery obszary integracji):
1) integracja kulturowa –
jej poziom wyznacza:
zgodność lub zróżnicowanie
wzorów życia rodzinnego
2) integracja normatywna –
polega na zgodności norm,
wartości całej społeczności
(ale jest to niemożliwe)
3) integracja komunikatywna –
ważne jest tu: formy, rodzaje
i stopień intensywności
kontaktów (im częstszy
kontakt tym łatwiej o integrację)
4) integracja funkcjonalna –
zachodzi na zasadzie
wymiany usług, czyli
każdy w grupie musi
mieć jakąś funkcję, zadanie
- dzieci niepełnosprawne
powinne pomagać
dzieciom pełnosprawnym,
i odwrotnie
Działania prointegracyjne
właściwe dla edukacji:
· kształtowanie tolerancji
· kształtowanie gotowości
do współdziałania
· zrozumienie swojej odrębności,
z zaakceptowaniem inności
· sharmonizowanie działania
wszystkich grup w tej samej przestrzeni
Miarą integracji jest: scalenie całej
grupy i akceptacja podgrup,
które mają wspólne
zainteresowania, cele.
Integrację rozpatrujemy
w trzech aspektach:
1) społeczno – etycznego
(uznajemy, że niepełnospr.
jest rzeczą względną)
2) prawno – ustawodawczy
(dostosowanie prawa do
warunków, które zapewniamy
dzieciom)
3) psychologiczno – edukacyjnym
(tworzenie środowiska, które
będzie jak najbardziej
odpowiednie każdemu dziecku)
USA
Stany Zjednoczone – pierwszy system
edukacyjny dla wszystkich dzieci,
w którym ważną rolę pełnią rodzice.
Każde dziecko niepełnosprawne
jest obsługiwane przez
jeden zespół edukacyjny
przedszkola i w skład
wchodzą: nauczyciel ogólny,
rodzice, dyrektor placówki
i w zależności od potrzeb są
włączani potrzebni specjaliści.
W prawodawstwie USA
wyróżnia się 6 ważnych element.:
Bezpłatna, publiczna edukacja
– każde dziecko pełnosprawne,
czy niepełnosprawne osiąga sukces
Niedyskryminujące otoczenie –
wszystkie dzieci mogą korzystać
z edukacji, a dziecko które ma
inne potrzeby ma własny
program edukacyjny
Indywidualizacja programu
nauczania, indywidualizacja
programów nauczania –
powołanie zespołu
diagnozującego dziecko i
wyznaczenie odpowiednich
kroków, biorą udział rodzice
Najmniej ograniczające otoczenie
– dostosowywanie warunków
do możliwości dzieci, to jest
prawo, by dziecko
niepełnosprawne mogło uczyć
się z dziećmi pełnosprawnymi
i by było jak najbardziej
samodzielne
W przypadku, gdy dziecko nie
radzi sobie nauczyciel
otrzymuje pomoc asystenta w
sprawie działań wobec
dziecka, jak nie ma asystenta
przydzielany jest drugi
nauczyciel, który daje wsparcie
nauczycielowi ogólnemu,
a jeżeli pomoc nie jest
wystarczająca dla dziecka
to dziecku oferowane są zajęcia
indywidualne, by mogło
wyrównać program
(na kilka godzin dziennie).
W trudnych przypadkach,
gdy funkcjonuje grupa
specjalna to przenosi się tam
dziecko, by mogło wyrównać
zaległości, a po wyczerpaniu
się wszystkich możliwości
to dziecko przenoszone
jest do klasy, grupy
specjalnej.
W USA bardzo ważną rolę
w edukacji odgrywają rodzice.
Bez rodziców nie uda się
zrobić nic. Rodzice czynnie
uczestniczą w życiu dziecka,
przedszkolaka. Wszystko
musi być przedyskutowane z
rodzicami: nauczyciel, technika,
specjaliści).
Modele wsparcia n-la:
W sytuacji, gdy do grupy
przedszkolnej wlączane
jest dziecko niepełnosprawne
nuczycielowi przysługuje pomoc:
Zostaje powołany zespół edukacyjny
– zespół ten podejmuje decyzje,
kroki, a zadaniem nauczyciela
jest dostosowanie się do potrzeb
dziecka, nauczyciel przechodzi
odpowiednie szkolenie z zakresu
określonej niepełnosprawności
Wsparcie wewnątrzgrupowe –
polega na pracy dwóch nauczycieli,
tyle że zespół określa czy pomoc
drugiego nauczyciela jest
potrzebna przez cały czas,
czy tylko kilka godzin
Wsparcie zewnątrzgrupowe –
pomoc przydzielana jest tylko
w przypadku określonej sytuacji,
okazjonalnie , np. wyjście poza
teren przedszkola, imprez
Ważne jest, by ta pomoc nie
była nadmierna.
W USA kładzie się nacisk na to,
by nauczyciele byli przygotowani
do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi.
Szkolenie nauczycieli polega
na tym, aby nie bali się
wchodzić do grup zróżnicowanych.
WIELKA BRYTANIA
Edukacja dzieci
niepełnosprawnych odbywa się
w szkołach masowych.
Oni określają specjalne
zadania zaspokajania
specjalnych potrzeb
edukacyjnych dzieci:
Dyskusja z rodzicami o
sytuacji dziecka,
Określenie obszaru potrzeb,
Uzgodnienie strategii
zaspokajania potrzeb,
Ustalenie kryteriów sukcesu,
Ustalenie terminów wdrażania
określonej strategii,
Rejestrowanie postępów rozwoju,
Ocena całego procesu
Prawo określa odpowiedzialność
dla szkół, placówek.
Ważna rola rodziców w zakresie
zaspokajania potrzeb
zastosowania właściwego
serwisu pomocy ( specjaliści,
techniki, metody pracy z dziećmi)
Koordynacja oferowanej pomocy
Rejestrowanie rezultatów
( zbieranie informacji od
wszystkich specjalistów
współpracujących z dzieckiem)
Gromadzenie dokumentacji
Decydowanie o
włączaniu innych
konsultacji, jeżeli rozwój ma
inne zakłócenia
Ważne jest, że
odpowiedzialność za rozwój
dziecka z trudnościami
odbywa się w całej grupie,
małych grupkach, ale placówki
też same pozyskiwały fundusze
od sponsorów na dodatkowe
oferty dla dzieci
WŁOCHY
Prawnie każde przedszkole
podlega szkole podstawowej.
Jeżeli choć jedno dziecko ma
orzeczenie o niepełnosprawności
to grupa liczy 20 osób, są dwaj
nauczyciele i wspólnie ponoszą
odpowiedzialność za efekty
pracy wszystkich dzieci.
Obowiązuje jeden ramowy
plan nauczania, trzeba
dostosować go do możliwości
dzieci. Prawnie nie ma zapisu,
że musi być ścisły kontakt
z domem rodzinnym
dziecka niepełnosprawnego.
KRAJE III ŚWIATA
Znaczna część dzieci ma
dostęp do edukacji, a tym
bardziej jeżeli chodzi o
dziecko niepełnosprawne.
Pomoc dzieci takie otrzymują
jedynie w dużych ośrodkach miejskich .
Uzależnione jest to od statusu rodziny
( Rosja, Słowacja, Czechy, Japonia, Tajwan ).
II wykład
Rozmowy
...
szalin1