Piwa świata na polskich półkach - Piwa klasztorne.pdf - Maciej Chołdrych - Piwoznawcy - Juzek_K

PIWO

Piwa świata na polskich półkach

Piwa klasztorne

Piwo z górnej półki

Kiedy mówimy o półce sklepowej, mamy

na myśli regał, na którym stoją produkty. Zda-

rza się jednak, że określamy tak klasę produk-

tu. Mamy więc niskopółkowe, z reguły tanie

produkty, niezłej jakości z półki średniej i naj-

wyższą jakość z równie wysokich półek. Gdy-

by skonstruować półkę, na której stałyby piwa

uszeregowane pod kątem hierarchii w piwnym

świecie, to piwa klasztorne typu trappist kor-

kami dotykałyby sufitu. Tymczasem w świecie

piwa klasztorne stoją z reguły na dole, w cie-

niu, nie niepokojone przez piwoszy, którzy na

półce szukają piwa, nie zaś wynalazku podob-

nego do wina lub szampana, w dodatku w ce-

nie nawet dwudziestokrotnie wyższej niż jasne

pełne. Trudno się dziwić, skoro nawet obsługa

większości supermarketów odsyła chętnych

do zakupu tego piwa do działu z alkoholami

mocnymi i ciężko jej uwierzyć, że to jest piwo,

w dodatku warzone zgodnie z zasadami tej sa-

mej sztuki od setek lat. Piwo klasztorne.

Technologicznie piwo klasztorne to gatu-

nek ale. Od brytyjskich piw różni się tak, że

nazwano ten styl mianem golden belgian ale.

W Belgii złotych ale możemy znaleźć dzie-

siątki. Kiedy jednak zaczniemy szukać pod-

gatunku trappist ale, a więc klasztornych piw

produkowanych lub nadzorowanych przez

trappistów, okaże się, że nie ma ich wiele,

jest ich 5 - 6 w Belgii i 1 w Holandii. Poszu-

kiwaczy oryginalnych, piwnych smaków

ucieszy fakt, że na półkach polskich marke-

tów można nabyć je wszystkie. Oczywiście

ich cena wykracza daleko poza zdroworoz-

sądkowe normy. Nie jest tu rzadkością piwo

w cenie 20, 30, a nawet 50 zł. Czego jednak

nie robi się dla rozwijania piwnej pasji.

To piwo posiada cechy prawdziwego trappi-

sta, łącznie z ziemisto-korkowym aromatem

przywodzącym na myśl zawilgoconą piwni-

cę. Takich marek, jak Orval, Westmalle czy

Rochefort nie trzeba przedstawiać. W wielu

opracowaniach uchodzą za najlepsze na

świecie. Ewolucja ich smaku od piewszych

nut aromatycznych, poprzez rozwinięcie, aż

do finiszu, zaspokoi zmysły najbardziej wy-

brednych degustatorów. W czym tkwi tajem-

nica unikalnego smaku piw klasztornych.

kach. To niegodne trappista dania. Oryginalny

trappist niełatwo znajduje kulinarny akompa-

niament, istnieje jednak genialne w swej pro-

stocie połączenie, które zawsze zdaje egzamin.

Wystarczy odrobina dobrego pleśniowego

sera, kawałek schłodzonego melona, dojrzałe,

ciemne winogrona i plaster szynki parmeń-

skiej, by degustacja trappista urosła do rangi

kulinarnego wydarzenia, z którym nie mogą

się równać najbardziej wykwintne dania. War-

to spróbować wykorzystać w połączeniach ku-

linarnych ziołowo-chmielowe cechy tego piwa.

Rozmaryn, rukola czy bazylia mogą doskonale

ubarwić jego profil smakowy, podkreślając za-

równo walory potrawy i samego trappista. Jako

winter warmer piwo to doskonale akompaniuje

samemu sobie.

Tajemnice klasztornych aromatów

Zacznijmy od delikatnego powąchania

piwa. Biorąc kilka szybkich i krótkich wde-

chów bezpośrednio nad szklanką, czujemy

cechy podobne do tych obecnych w piwach

pszenicznych. Delikatne goździki przeplata-

ją się z wyraźnym wędzonym aromatem.

Ulotny zapach zielonych oliwek przechodzi

w ostrą chmielową nutę, która określana jest

jako żywiczna, leśna, ziołowa, tytoniowa. Wą-

chając dalej, wyczuwamy „brązową” pełnię

słodowych aromatów z wyraźną nutą alkoho-

lu. Gatunek ten, dzięki zawartości alkoholu

pomiędzy 6 - 10%, posiada silne właściwości

rozgrzewające, które powodują, że lotność

związków zapachowych jest wyższa i tworzy

niezwykle złożony aromat piwa. W między-

czasie wyczuć możemy zapach, który jest

przypisany tylko piwom klasztornym i najle-

piej oddaje naturę piwa. Jest opisywany jako

piwniczny, stęchły, pleśniowy. Tak naprawdę

najbliższy jest zapachowi korka świeżo wy-

ciągniętego z butelki wina. I to właśnie korek,

którym zamknięte jest piwo, daje mu sporą

część piwnicznych aromatów. Kiedy go po-

wąchamy, oczom naszym ukaże się żywa,

czerwona cegła w pubie urządzonym w piw-

nicy. To sprawia, że piwa klasztorne napraw-

dę mają w sobie piwniczne tchnienie.

To, co naprawdę wyróżnia ten gatunek

spośród piw na całym świecie, to odurzająca

pełnia aromatu, która uderza nas w kolejnej

fazie degustacji. Doznamy wówczas uderze-

nia kompozycji aromatów składającej się

z zapachów winogron, śliwek, rodzynek,

brzoskwiń, bananów i anyżu. Wszystko to

okraszone karmelową i kawową nutą.

Sztuka serwowania

Na koniec bardzo ważna uwaga dotycząca

sposobu serwowania piw klasztornych, rów-

nie unikalnego jak samo piwo. Szklanka do

trappista mocno odbiega kształtem od stan-

dardowych pokali, przypomina bardziej

szklankę do koniaku niż do piwa. Trappista

pijemy małymi łykami, ogrzewając szklankę

ręką, by piwo uwolniło coraz więcej aroma-

tów. Idealna temperatura serwowania to 13°C

i rzecz jasna piwa tego nie pijemy na roz-

grzanej słońcem plaży. Dużo bardziej odpo-

wiednie będzie dla niego towarzystwo dobrej

książki. Jego smak z pewnością sprosta także

takim sytuacjom, jak zimowy wieczór przy

kominku czy uroczysta kolacja przy świe-

cach. Warto zauważyć, że przy nalewaniu

trappista zlewamy piwo znad osadu drożdżo-

wego inaczej niż w przypadku niemieckich

piw pszenicznych, gdzie po wymieszaniu

przelewa się do szklanki zebrany na dnie

osad. W przypadku piw klasztornych droż-

dże swoją funkcję już zakończyły i nie ma

powodu, by znalazły się w pokalu.

Jeżeli więc w toku piwnej edukacji zaczę-

liśmy od jasnych pilsnerów, przebrnęliśmy

przez bursztynowe ale, mętne weizeny oraz

czarne jak smoła portery i stouty, to nadszedł

czas na wysublimowane i niełatwe piwa trap-

pist. Czy istnieje piwo, które jeszcze bardziej

odbiega od typowego piwnego wizerunku?

Tak – o tym, jaki to gatunek, już w kolejnym

opracowaniu.

Sześciu wspaniałych

Zaczynając poszukiwania, z pewnością

już na początku natrafimy na markę La Trap-

pe z holenderskiego browaru Koningsho-

eaven. La Trappe nie uchodzi za najlepszego

trappista na świecie. Niemniej jednak godny

jest uwagi chociażby ze względu na swoją

gatunkową różnorodność. Mamy tu mocniej-

szą wersję trippel, bardzo mocny quadrup-

pel, wzbogaconą słodem pszenicznym od-

mianę blond i bardzo ciekawy gatunek bock.

Jest więc w czym wybierać. W piwnym świe-

cie dużo większym szacunkiem cieszy się

marka Chimay, zwłaszcza odmiana gran cru.

Piwo nie do grilla

Szukając zastosowań kulinarnych dla tego

piwa, zapomnijmy o grillu, golonce czy orzesz-

Maciej Chołdrych

www.piwoznawcy.pl

maj 2009 RYNKI ALKOHOLOWE

Piwa świata na polskich półkach - Piwa klasztorne.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: