Sprawozdanie z ćwiczenia z biofizyki
Temat: mikroskopy projekcyjne
Wykonujący:
1. Joanna Brzęczek
2. Justyna Borowiecka
3. Monika Dymek
Wydział Lekarsko-Biotechnologiczny i Medycyny Laboratoryjnej
Rok I
Semestr I
Prowadzący: dr Karolina Jezierska
Grupa i podgrupa
Data wykonania ćwiczenia
Data oddania sprawozdania
Ocena
Podpis
Am1/1
13.01.2011
20.01.2011
PODSTAWY TEORETYTCZNE
Mikroskop projekcyjny umożliwia demonstrowanie obrazów mikroskopowych większej liczbie osób jednocześnie. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu specjalnego okularu projekcyjnego. Powiększenie mikroskopu można wyznaczyć kilkoma sposobami. Jedną z najprostszych metod jest wyznaczenie powiększenia za pomocą mikroskopu projekcyjnego. Obraz skali wzorcowej jest rzutowany na ekran, a powiększenie wyznaczane z definicji jako stosunek wielkości obrazu do wielkości przedmiotu. Znając powiększenie całego układu można, rzutując na ekran obraz mikroskopowy oglądanego preparatu i mierząc go, wyznaczyć wielkość rzeczywista mikro obiektu.
W praktyce laboratoryjnej do pomiaru wielkości badanych obiektów za pomocą mikroskopu wykorzystuje się okular ze śruba mikrometryczną, tzw. okular mikrometryczny. Pomiary wykonane za pomocą tego okularu są bardziej dokładne niż np. przy użyciu mikroskopu projekcyjnego.
Powiększenie układu to stosunek zmierzonego obrazu do odległości na skali wzorcowej.
p h`/h
gdzie: p – powiększenie układu
h` - wielkość obrazu
h – wielkość przedmiotu
2. CEL CWICZENIA:
Zaznajomienie się z mikroskopem projekcyjnym, poznanie jego budowy i struktury.
Wyznaczenie wielkości powiększenia mikroskopu oraz pomiar wielkości preparatu, czyli włosa.
PRZEBIEG CWICZENIA A:
Włączamy oświetleni mikroskopu. W bieg promieni wprowadzamy obiektyw, którego powiększenie wynosi- 10. Następnie na stoliku podstawowym umieszczamy stolik Burkera i znajdujemy obraz w następujący sposób:
Stolik Burkera przybliżamy do obiektywu za pomocą śruby ogniskowej mikro- i makrometrycznej, na odległość 0,5 mm. Następnie oddalamy stolik od obiektywu aż pojawi się obraz w środku pola widzenia. W ten sposób uzyskujemy możliwie ostry obraz siatki podziałki wzorcowej na kartce pamieru. Mierzymy odległości wybranych linii na rysunku obrazu skali.
Wyznaczamy powiększenie, dzieląc otrzymane wartości przez odpowiadające im rzeczywiste wartości odległości na skali wzorcowej. Wyznaczamy średnie wartości. Wszystkie czynności powtarzamy dla powiększenia obiektywu- 40 i 3,2. Wszystkie dane umieszczamy w tabeli pomiarów.
PRZEBIEG CWICZENIA B:
Znając już powiększenie obrazu widzianego mogliśmy przystąpić do wyznaczenia wielkości mikroobiektów. W tym celu należało umieścić na stoliku mikroskopu preparat (włos) i tak ustawić mikroskop, aby uzyskać dobrze widoczny obraz preparatu na tle papieru. Widoczny obraz przerysowaliśmy na papier z zaznaczoną wcześniej skalą. Dokonaliśmy pomiaru średnicy włosa i wykorzystując wyznaczone powiększenie mikroskopu zmierzyliśmy jego rzeczywistą grubość. Również to doświadczenie powtórzyliśmy trzykrotnie dla trzech różnych odległości (ustalonych wcześniej w ćw.1) oraz dla dwóch różnych włosów.
4. Uzyskane Wyniki
OMÓWIENIE WYNIKÓW I WNIOSKI:
Zastosowanie stolika Bűrkera pozwala w bardzo łatwy i dokładny sposób odwzorować obraz widziany w mikroskopie i z dużą dokładnością dokonywać pomiarów mikroobiektów.
Przeprowadzone doświadczenia są obarczone błędami pomiarowymi:
· mała ilość przeprowadzonych powtórzeń,
· pomiary obrazów dokonane były linijką z dokładnością do 0.1mm,
· końcowy wynik był zaokrąglony do 2 miejsc po przecinku,
· błędy wynikające z niedokładnego odwzorowania obrazu.
janiaj12