Propozycja metod aktywowania wschodnich województw polskich.pdf

Daniel Sikora

III TiHM

Propozycja metod aktywowania

wschodnich województw polskich

Skomplikowana i burzliwa historia Polski, odmienny los, który spotkał poszczególne

jej regiony doprowadził do podziału Rzeczpospolitej na tzw „Polskę A” i „Polskę B”. Granica

między tymi dwoma regionami przebiega południkowo, podobnie jak granice zaborów.

„Polska B” to wschodnia część naszego kraju, tereny dawnych zaborów rosyjskich.

Zaliczane jest do niej 5 województw: Lubelskie, Podkarpackie, Podlaskie, Świętokrzyskie

oraz Warmińsko-Mazurskie. Obszar charakteryzujący się najniższym w całej Unii

Europejskiej produktem krajowym brutto, nie przekraczającym 40%. średniej unijnej,

niskim poziomem spójności gospodarczej i społecznej. Od lat obserwuje się również

migrację ludności na zachód, do aglomeracji warszawskiej, śląskiej i trójmiejskiej,

spowodowanej dużo niższymi zarobkami i problemami ze znalezieniem pracy w Polsce

wschodniej.

Jednak jest to też teren zajmujący 32% powierzchni Polski, na którym mieszka ok.

22% ludności kraju. Dzięki niskim współczynnikom wzrostu gospodarczego może również

liczyć na pomoc unijną przeznaczoną dla najbiedniejszych rejonów jeszcze przez długi

czas, gdyż dorównanie do poziomu średniej krajów wspólnoty europejskiej zajmie jeszcze

wiele lat, mimo dołączania do Uni biedniejszych od Polski krajów. Należy więc odpowiednio

zagospodarować otrzymane środki, gdyż jest to wielka szansa dla tego obszaru, a także

dla całej Polski, by uniknąć sytuacji coraz głębszego podziału.

Aby móc trafnie wyznaczyć metody aktywizacji terenu Polski wschodniej należy

ocenić co jest główną przyczyną słabego rozwoju tego obszaru. Czynnikami, które hamują

rozwój wymienionych pięciu województw są nieefektywna struktura zatrudnienia, mało

produktywne rolnictwo, niski poziom rozwoju usług i przemysłu, słaba jakość zasobów

ludzkich (w tym niewielka przedsiębiorczość) oraz niski wskaźnik urbanizacji

i zaangażowania kapitału zagranicznego. Ponadto są to regiony najsłabiej wyposażone

w infrastrukturę techniczną (wodociągi, kanalizacja, sieć drogowa i kolejowa itp.).

Problemem są też miasta, w których dominującym przemysłem był państwowy przemysł

militarny, obszary byłych Państwowych Gospodarstw Rolnych i inne peryferyjne tereny

rolnicze położone na granicy Polsko – Ukraińskiej i Polsko – Białoruskiej, zacofane

w rozwoju, zagrożone marginalizacją ekonomiczną i społeczną.

Program pomocy dla tych rejonów powinien opierać się na założeniach gospodarki

opartej na wiedzy, tj. inwestycji w kapitał ludzki, kapitał społeczny oraz innowacyjność.

Gwarantuje to nie tylko doraźną poprawę sytuacji gospodarczej, lecz także ciągłość

rozwoju i postęp w następnych latach. Kapitał ludzki na terenie polski wschodniej jest

niedostosowany do obecnej godpodarki konkurencyjnej. Wsparcie powinno pojawić się już

u podstaw – w szkolnictwie - w postaci poprawy jakości programu nauczania

i uwzględnienia w nim rynku pracy. W celu zwiększenie jakości kadr niezbędna jest też

poprawa kwalifikacji i mobilności ludności. Budowa silniejszego kapitału społecznego to

przede wszystkim zintegrowana polityka społeczna i budowanie społeczeństwa

obywatelskiego, opartego na zaufaniu.

Niezbędne są też natychmiastowe działania mające na celu stworzenie

odpowiednich warunków do rozwoju. Mam tu na myśli rozwój infrastruktury technicznej

i społecznej. Obecna w żadnym stopniu nie spełnia warunków Unii Europejskiej. Dostęp do

podstawowych mediów (prąd, ciepła woda, gaz) na terenie Polski wschodniej nie wszędzie

jest jeszcze oczywisty. Poszerzenie sieci dróg – zarówno szybkiego ruchu, jak i tych

lokalnych, budowa linii i nadajników telekomunikacyjnych zapewniłyby lepszą komunikację

i zminimalizowałyby zjawisko tzw. obszarów wykluczenia społecznego. Niezbędna jest

poprawa stanu infrastruktury mieszkaniowej, która w większości znajduje się w fatalnym

stanie. W większych miastach niezbędny jest szerokopasmowy dostęp do internetu.

Konieczna jest poprawa bazy ekonomicznej. Gospodarkę tych regionów cechuje

niski poziom konkurencyjności przedsiębiorstw, mały popyt wewnętrzny, brak

przedsiębiorczości, dlatego niezbędne jest wsparcie przedsiębiorczości, by zapewnić wzrost

konkurencyjności regionalnej gospodarki. Ośrodki miejskie powinny poprawić atrakcyjność

inwestycyjną poprzez przygotowanie terenów dla nowej działalności. Wspierane powinny

być te sektory, które cieszą dużą konkurencyjnością, natomiast tradycyjne regionalne

obszary działalności gospodarczej należy przystosować do reguł wspólnego rynku. Obszary

wiejskie posadają duży kapitał rolniczy, jest on jednak zaniedbany i wymaga

restrukturyzacji, w przeciwnym wypadku będzie On wciąż nierentowny i kapitałochłonny.

Lokalny agrobiznes wymaga też większej promocji. Istotną szansą jest też wymiana

międzynarodowa np. w ramach euroregionów.

Ostatnim sektorem, który należy wyszczególnić, jest turystyka. Obszary Polski

Wschodniej, zarówno części północnej (woj. Podlaskie i Warmińsko-Mazurskie) jak

i południowej (woj. Podkarpackie) posiada ogromny potencjał turystyczny. Są to doskonałe

warunki dla rozwijania turystyki i agroturystyki. Należy też zadbać o środowisko

przyrodnicze, by nie zostało nadmiernie wyeksploatowane.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: