1963--Gestapo.pdf

SVEN HASSEL

GESTAPO

T ŁUMACZYŁ Z J JĘZYKA FRANCUSK I IEGO

J JUL I IUSZ W I ILCZUR - -GARZTECK I I

POLSK I I I INSTYTUT WYDAWN I ICZY

Tytuł oryginału „GESTAPO”

Projekt graficzny Henriettę Tost

Redakcja Arkadiusz Pawełek

WYDANIE PIERWSZE

Polski Instytut Wydawniczy, Warszawa 2005

e-mail: info@strefaKsiazki.net

00-021 Warszawa, ul. Chmielna 5/7

tel./faks (022) 826 92 96

www. StrefaKsiazki.net

ISBN 83-89700- I5-8

Dystrybucja: Firma Księgarska Jacek Olesiejuk Sp. z o.o.

01-217 Warszawa, ul. Kolejowa 15/17

e-mail: biuro@olesiejuk.pl tel./faks (022) 631 48 32

Skład: TYPOSCRIPT

53-006 Wrocław, ul. Wojszycka 15

Druk i oprawa Drukarnia Delta

50-444 Wrocław, ul. Pułaskiego 69-71 teł. (071)346 06 42 faks (071) 342 48 83

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

WYZNANIE WIARY NAZISTY

„Jak długo byłem w pierdolonej Armii?

Dziewięć lat! I przez cały ten czas nigdy nie

zostałem przyłapany - a wiecie czemu? Bo jestem

cholernie dobrym żołnierzem, lepszym, niż wy

wszyscy moglibyście się stać za milion lat...

Zachowuję się zgodnie z regulaminem, zgadza się?

Mam przepisowo zawiązany krawat, czeszę się z

przedziałkiem... Ani u mnie, ani na moim

mundurze nigdy nie ma niczego niezgodnego z

książką regulaminów. Jazda, śmiejcie się, ale jeśli

nie zaczyna się we właściwy sposób, żaden z was

nigdy nie zostanie dobrym żołnierzem. A gdy

zdecydowałem się wstąpić do Armii,

postanowiłem zrobić to we właściwy sposób. I tak

uczyniłem, od samego początku. I ni cholery mnie

nie obchodzi, o co jakoby mamy walczyć, po

prostu robię to, co mi każą. Zabiłbym moją matkę i

babkę, gdybym otrzymał taki rozkaz. Jestem

żołnierzem, ponieważ lubię być żołnierzem, a jeśli

lubię coś robić, to lubię też robić to dobrze”.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

PROLOG

Usłyszeliśmy za nami hałasy i krzyki. Mały i

Legionista zatrzymali się, by nasłuchiwać, my zaś

rzuciliśmy się naprzód. Tamci kryli się w gęstych

krzakach.

Nadbiegło czterech Rosjan, wszyscy bardzo

młodzi żołnierze, w mundurach wojsk NKWD. Na

piersiach mieli odznaczenia. Odważni to byli

ludzie, lubiący polowanie i lubiący zabijać.

Pojawili się na zakręcie drogi. Legionista

pokazał na ziemię kciukiem, a Mały uśmiechnął się

w oczekiwaniu. Dwa pistolety maszynowe zaczęły

pluć niemal równocześnie.

Mały strzelał stojąc i przyciskając broń do

biodra, a całe jego potężne ciało wibrowało od siły

odrzutu.

Legionista, spokojny i opanowany, jak zawsze

podczas akcji, podśpiewywał swą odwieczną

piosenkę - ”Przyjdź śmierci, przyjdź”.

Rosjanie padali głowami naprzód. Gdy

strzelanina się skończyła, dwóch z nich jeszcze się

ruszało, a Mały podszedł, by strzelić im w głowy.

Była to stosowana od roku praktyka, ponieważ

okazało się, że nawet ciężko ranni walczą nadal.

- Przykro mi, kumple - oświadczył ze

śmiechem. - Niezbędny środek bezpieczeństwa.

- Dobrze, Mały. Dobry pomysł. Teraz nie będą

mogli strzelić nam w plecy.

Pluton został zaskoczony w chacie podczas

uroczystości na cześć urodzin Porty, obchodzonej

w jedyny dostępny nam sposób: dzikim

pijaństwem. Nie byliśmy

w stanie usłyszeć zbliżania się rosyjskiego

patrolu bojowego, który niespodziewanie nas

zaatakował. Nagle rozpadły się szyby w oknach i

spojrzeliśmy prosto w czarne otwory czterech

pistoletów maszynowych, które zaczęły pluć

ogniem do izby.

Legionista i Porta zdołali cisnąć za okna kilka

granatów. Jak udało nam się umknąć, nikt nigdy

nie zdołał wyjaśnić.

Odnaleźliśmy się w kamieniołomie po drugiej

stronie lasu. Brakowało ośmiu ludzi.

- Widziałem, jak dwóch z nich padało -

powiedział Porta.

Mały ciągnął ze sobą rosyjskiego porucznika.

Stary oświadczył, że trzeba go wziąć do niewoli.

Tuż przed polem minowym porucznik

wrzasnął. Mały i Stary zaklęli.

Wychodząc z lasu Mały był już sam.

- To oficerskie gówno próbowało mi uciec -

wyjaśnił wesołym tonem.

Ale zauważyliśmy, że jego garota wystawała

mu do połowy z kieszeni. Stalowa garota z

dwiema drewnianymi rączkami na końcach,

„milcząca śmierć”.

- Udusiłeś go! - krzyknął oskarżająco Stary.

- Tak, i co z tego? Chciał dać dyla - mruknął

Mały, wycierając rękę o spodnie.

- Morderca - powiedział Stege.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: